Τσεπενέκας Παναγιώτης (Tsepenekas Panagiotis)

tsepenekas panagiotis

Ο Πάνος Τσεπενέκας γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου του 1961 στη Λιναριά της Αρχαίας Ολυμπίας. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο και το Γυμνάσιο στο χωριό του και στα 16 του έφυγε για την Αθήνα, όπου φοίτησε στο Α΄ Λύκειο Πλάκας. Το 1979 μπήκε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας, από την οποία αποφοίτησε το 1985. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε εταιρεία παραγωγής λογισμικού για μηχανικούς, στην οποία εργάστηκε 11 χρόνια. Εκεί, κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της στατικής μελέτης ενός μοναστηριού της Αττικής, γνώρισε μια βιβλική μορφή του ορθόδοξου μοναχισμού, τον γέροντα Πορφύριο. Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως διευθυντής πωλήσεων σε εταιρεία που ειδικευόταν σε αντισεισμικές τεχνολογίες. Από την εταιρεία αυτή παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 και έπειτα από εξετάσεις διορίστηκε καθηγητής σε νυχτερινό Τεχνικό Λύκειο της Δυτικής Αθήνας.
Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου στη Στοά του Βιβλίου εδώ (VIDEO).

Μικρός Οδηγός Ζωής: Η διαθήκη ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Σήμερα δεν χρειαζόμαστε μορφωμένους, χρειαζόμαστε Μύστες! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε φιλοσόφους, χρειαζόμαστε Σοφούς! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε θεολόγους, χρειαζόμαστε Αγίους! Μα πριν απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα χρειαζόμαστε Ανθρώπους! Με στοχασμό και μ’ όνειρο ο παλιός μου συμμαθητής υφαίνει αυτόν τον πολύτιμο Μικρό Οδηγό, που συν-κινεί την ψυχή μας να επιστρέψει γυμνή και ανάλαφρη στο πρώτο της σταυροδρόμι. Μέσα από το διάλογο που ανοίγει μεταξύ του αναγνώστη και του εαυτού του, μας ενεργοποιεί, μας κάνει να σκεφτόμαστε τρόπους που δικαιώνουν την Ύπαρξη, μας εμψυχώνει να διώξουμε από μέσα μας τη λάσπη του σύγχρονου τρόπου ζωής, διαμορφώνοντας έτσι μια νέα στάση απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το ταξίδι στο οποίο ο φίλος μου μας έκανε συνοδοιπόρους, δεν τελειώνει εδώ, αφού το μυστήριο και η έκσταση της συνάντησης με το φως θα συνεχίζει να μας έλκει όλους…

Το άγγιγμα του Αρχάγγελου. Μυθιστόρημα. Μυστήριο η ζωή. Κι ο άνθρωπος μυστήριο μεγάλο.
Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές που το μυστήριο φωτίζεται. Είναι οι στιγμές που συναντιούνται και σμίγουν οι διαδρομές των ανθρώπων.
Το φως για λίγο φανερώνει τα πρόσωπα και το μυστήριο ξεδιψά της ψυχής τα ανοίγματα. Και τότε σβήνονται όλες οι απορίες και τα ερωτηματικά.
Κι έστω για λίγο ανοίγει η θύρα του παραδείσου και η ζωή γίνεται αληθινή γιορτή.
“Το άγγιγμα του Αρχαγγέλου”, μας ανοίγει για μια στιγμή αυτή την θύρα και μας κάνει όλους μύστες της αθανασίας.

tsepenekas panagiotis