Κόντογλου Φώτης (Kontoglou Fotis)
Γεννημένος στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1895, ο Κόντογλου αναδείχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους και πνευματικούς δημιουργούς του 20ού αιώνα. Νέος ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου γνώρισε και σπούδασε τη «δυτική» λεγόμενη ζωγραφική, αλλά τελικά αφιερώθηκε στη βυζαντινή τέχνη και ιδιαίτερα στην αγιογραφία, που γνώρισε σε βάθος όταν επισκέφθηκε το 1923 το Άγιον Όρος. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στη συνοικία Κυπριάδη, σε ένα σπίτι που διατηρείται σήμερα ως μνημείο από την κόρη του και το γαμπρό του. Φιλοτέχνησε πολλούς φορητούς πίνακες, εικονογράφησε εκκλησίες της Αθήνας, που σήμερα θεωρούνται μνημεία βυζαντινής αγιογράφησης, συντήρησε τις τοιχογραφίες του Μυστρά. Για το σύνολο της προσφοράς του βραβεύτηκε από το κράτος και την Ακαδημία Αθηνών. Πέθανε το 1965 στην Αθήνα.
Compare
- Αξιολογήσεις (0)
Be the first to review “Κόντογλου Φώτης (Kontoglou Fotis)”
You may also like…
Οι κατεργαριές του Σκαπέν
Molière
Ο συγγραφέας και ζωγράφος Φώτης Κόντογλου (1895-1965), ο οποίος προσδιορίζεται ιδεολογικά ως καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης της γενιάς του ’30 -ουσιαστικά ανένταχτος σε σχολές και ρεύματα- έβλεπε με δυσπιστία τη θεατρική σκηνή, μολονότι όταν χρειάστηκε υπηρέτησε το θέατρο με την καρδιά του. Αφοσιωμένος στην τέχνη του ο Μικρασιάτης Φώτιος -κοσμοπολίτης και άπατρις- δημιουργούσε με βασικό άξονα στο όραμά του τη στοιχειοθέτηση της ελληνικής ταυτότητας με κριτήριο την ορθόδοξη πνευματικότητα. Η είδηση, λοιπόν, της ενασχόλησης ενός «Βυζαντινού» του 20ού αιώνα με τον Μολιέρο στο έργο «Οι κατεργαριές του Σκαπέν» οδηγεί σε μια νέα προσέγγιση της φυσιογνωμίας του Κόντογλου. Η μετάφραση του έργου παρουσιάστηκε το 1938 σε παράσταση του Βασιλικού Θεάτρου, που γνώρισε θερμή υποδοχή, και με συντελεστές ένα εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών σε σκηνοθεσία Δ. Ματσούκη. Πρόσωπο κλειδί για την ανάθεση της μετάφρασης υπήρξε ο φίλος του Φωτίου Κωστής Μπαστιάς -ο δυναμικός γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου το 1938. Με την έκδοση του αφανούς αυτόγραφου κειμένου οι αναγνώστες και μελετητές του Κόντογλου ανακαλύπτουν μία ακόμη πτυχή της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, που τον διαφοροποιεί από το γνωστό λογοτεχνικό και εικαστικό του έργο, ενώ ταυτόχρονα, προστίθεται μία επιπλέον ψηφίδα στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου.
Προς αγιογράφον Ευάγγελον Μαυρικάκην
Φώτης Κόντογλου
Ο Φώτης Κόντογλου έρχεται πάλι, ολοζώντανος, ανάμεσά μας με τούτο το βιβλίο. Χωρίς ψεύτικες ευγένειες και υποκριτικά τερτίπια, μιλάει σ’ ένα νεώτερό του αγιογράφο με τόση αγάπη, που νομίζει κανείς πως είναι ο Διδάσκαλος και ο Γέροντάς του. Μου θυμίζει, σε πολλά σημεία, το βιβλίο του Ρίλκε «Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή». Μόνο που, εδώ, η σχέση των δύο ανδρών αγγίζει -πέρ’ από το επίπεδο της τέχνης- και τον άνθρωπο, στις διαπροσωπικές σχέσεις, τις οποίες η ζωή μας κάνει να ζήσουμε. Τον Ευάγγελο Μαυρικάκη κανείς δεν τον ήξερε, παραέξω από τον τόπο του· και όμως, ο μαστρο-Φώτης του μιλάει για τα θέματα της πάντιμης Αγιογραφίας και για τ’ άλλα προσωπικά ζητήματα ωσάν να τον ήξερε από χρόνια. (Στα κείμενα των φίλων Κ. Δεληκωσταντή και Γ. Κόρδη θα γίνει ευρύτερος λόγος γι’ αυτά). Και δεν τον πειράζει, που ο νέος αγιογράφος έχει κάποια ηλικία και δεν είναι στα μαθητικά χρόνια του: «Χάρηκα πολύ, -του γράφει- που έπιασες με ζήλο να μελετάς τους θησαυρούς της παραδόσεως, έστω και όψιμα. Δεν είνε ποτέ αργά, όταν ειλικρινώς προσηλωθεί ο αγιογράφος στο πνευματικόν άροτρον και δεν γυρίζει να δει πίσω» (γράμμα 20.4.1955). […] (Από τον πρόλογο του Π. Β. Πάσχου)
Φώτης Κόντογλου: Σημείον αντιλεγόμενον
Για τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του και τα τριάντα χρόνια από την κοίμηση του
Ο καστρολόγος
Φώτης Κόντογλου
Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Φώτης Κόντογλου εξακολουθεί να μας χαρίζει πρωτόγνωρες συγκινήσεις. Κανένας ποτέ ερευνητής δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι «ξεμπέρδεψε» μαζί του, καθώς κάθε τόσο θα διαπιστώνει ότι κάτι σημαντικό του διαφεύγει από την ενασχόληση του χαριτωμένου και πληθωρικού εκείνου πνεύματος και ταλάντου σε οιονδήποτε τομέα, με τον οποίο κατέγινε. (. . .) Έτσι κι ο «Καστρολόγος», έργο μιας ολόκληρης ζωής, που δούλευε παράλληλα με τον «δίδυμό» του «Μοναστηρολόγο» με αμείωτο κέφι πάντοτε και μεράκι, αλλά άφησε στο στάδιο της συλλογής και πρώτης κατάστρωσης του υλικού, αν και η αγάπη του για τα κάστρα είναι γνωστή και ευρύτερα παραδεκτή (. . .). Φιλοδοξία του ήταν να δώσει μια πλήρη καταγραφή των κάστρων της Ελλάδας όχι μόνον εκείνων που σώζονται, αλλά και όσων έχουν καταστραφεί και χαθεί. (. . .)
Διηγήματα των Χριστουγέννων (Συλλογικό έργο)
Συγγραφείς: Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος, Καρκαβίτσας Ανδρέας, Κόντογλου Φώτης, Μωραϊτίδης Αλέξανδρος
Εικονογράφος: Κόρδης Γεώργιος
Για να πάρουμε μια ιδέα περί ζωγραφικής
Φώτης Κόντογλου
Η αντιδιαστολή, που επιχειρεί ο Κόντογλου μεταξύ της βυζαντινής και της δυτικής τέχνης, γίνεται με κριτήρια εικαστικά… με βάση την λειτουργικότητα των ζωγραφικών λύσεων και την κοινωνική αποστολή του έργου τέχνης. Πουθενά δεν υπεισέρχεται ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός, όπως πολλοί τον κατηγορούν… Ο Κόντογλου είναι… βαθιά ενωτικός για τον ελληνισμό και ακόμα πιο πολύ είναι άνθρωπος που προωθεί την υγιή σχέση μας με τον περιβάλλοντα ημάς γεωπολιτικό χώρο και τους άλλους πολιτισμούς που τείνουν σήμερα να κυριαρχήσουν… Σε μια σύγχρονη Ελλάδα που αγωνίζεται να βρει το πρόσωπό της, που ψάχνει… να διατηρήσει και να οικοδομήσει την πολιτιστική της μορφή, η σκέψη του Κόντογλου είναι βοηθός πολύτιμος…
Διηγήματα της θάλασσας (Συλλογικό έργο)
Ο Πατέρας μου -μύρο το κύμα που τον τύλιξε- δεν είχε σκοπό να με κάμη ναυτικό. – Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, απ’ τ’ άτιμο στοιχειό! Δεν έχει πίστη, δεν έχει έλεος. Λάτρεψέ την όσο θες, δόξασέ την· εκείνη το σκοπό της. Μη κοιτάς που χαμογελά, που σου τάζει θησαυρούς. Αργά-γρήγορα θα σου σκάψη το λάκκο ή θα σε ρίξη πετσί και κόκκαλο, άχρηστο στον κόσμο. Είπες θάλασσα, είπες γυναίκα, το ίδιο κάνει. […]
Related Products
Καλογερόπουλος Άγγελος
Ο Άγγελος Καλογερόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1959. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ερωδία εκδ. Ερουρέμ, (1986), Λύσις της συνέχειας του δέρματος, εκδ. Πλανόδιον (1990), Σύρραμα, εκδ. Αρμός, (1997), Αργά Μαθήματα εκδ. Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών, (2002) ,Το Φωτεινό Παράθυρο, εκδ. Ίνδικτος 2004, Έτσι Είναι, εκδ. Αρμός 2010. Και τη μελέτη Ο Θρούς του δέρατος. Η μουσική στον Παπαδιαμάντη, Αρμός 1994. Τα διηγήματα «Αφηγήσεις ενός επόμενου κόσμου» (Αρμος 2013), είναι το τελευταίο του βιβλίο.
Ζαχαριάδης Τρύφων
Ο Τρύφων Ζαχαριάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 στράφηκε σε ένα διαφορετικό πεδίο γνώσης, προσεγγίζοντας την οπτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας με μελέτη, την προσωπική ανάλυση και εκπαίδευση. Σταδιακά η ψυχοθεραπεία οριοθέτησε το αντικείμενο της ενασχόλησής του. Είναι διδάσκων – επόπτης στην Ελληνική Εταιρεία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής ψυχοθεραπείας. Τακτικό μέλος της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της International Family Therapy Association καθώς και του Ερευνητικού και Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου Αθηνών. Από το 1992 έως σήμερα διατηρεί τη συνδιεύθυνση του Ινστιτούτου Σύγχρονης Παιδαγωγικής. Έχει συνεργαστεί με την Πανεπιστημιακή κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου, με το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών συστηματικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με του Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, καθώς και με φορείς ΚΕΘΕΑ, ΕΛΚΕΠΑ, Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας κ.α. Από τις Εκδόσεις Αρμός κυκλοφορούν τα βιβλία του: Συντροφικότητα Αποχωρισμός (2η Έκδοση, 2015), Παλαιά Βιογραφία (2015), Τί έγινε ρε Φωτεινή; (Μυθιστόρημα, 2017) και Ποίος εκπαιδεύει συναισθηματικά ποιόν (5η Έκδοση, 2018).
Gilson Étienne (Ετιέν Ζιλσόν)
Ετιέν Ζιλσόν, καθηγητής μεσαιωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, του Χάρβαρντ, του Τορόντο και στο College de France. Από τα ιερά τέρατα της ιστορικής έρευνας, των οποίων το είδος αρχίζει να εκλείπει, υπήρξε ακαταπόνητος ερευνητής πηγών και αρχείων σχετικά με τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, και το έργο του ανέρχεται σε δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες μελετήματα και μονογραφίες για τον θωμισμό, τον Αυγουστίνο, τον Μποναβεντούρα, τον Καρτέσιο, τον Δάντη, τον Πετράρχη, τη μυστικιστική θεολογία, τη χριστιανική φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της γλώσσας, την τέχνη και την αισθητική, με κορύφωση το μνημειώδες σύγγραμμα Η φιλοσοφία στον μεσαίωνα. Η προσωπική του φιλοσοφική στάση αποτελεί προσπάθεια συμβιβασμού ανάμεσα στην πίστη και την ορθολογική προσέγγιση.
Leprince de Beaumont Jeanne-Marie (Ιωάννα-Μαρία ντε Μπωμόν)
Η Ιωάννα-Μαρία ντε Μπωμόν γεννήθηκε στη Ρουέν της Γαλλίας το 1711. Γόνος φτωχής οικογένειας, βίωσε δυσκολίες στην παιδική της ηλικία. Όταν μεγάλωσε εργάσθηκε για μια δεκαετία ως δασκάλα παιδιών στο Ερνεμόν και στη συνέχεια προσελήφθη ως καθηγήτρια μουσικής για παιδιά στην Αυλή του Δούκα της Λωραίνης. Το 1746 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου εργάσθηκε ως παιδαγωγός. Επέστρεψε στη Σαβοΐα το 1762, όπου και πέθανε το 1780. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει μυθιστορήματα, είναι όμως γνωστή για τη συγγραφή και έκδοση σχολικών βιβλίων και παραμυθιών, από τα οποία τα πλέον γνωστά είναι «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» και «Το περιοδικό των δεσποινίδων».
Éluard Paul (Πωλ Ελυάρ)
Ο Πωλ Ελυάρ (πραγματικό όνομα Eugene Grindel, 14 Δεκεμβρίου 1895 – 18 Νοεμβρίου 1952) ήταν Γάλλος ποιητής που δραστηριοποιήθηκε στα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού και του υπερρεαλισμού. Γεννήθηκε στην πόλη Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι όπου πέρασε τα πρώτα του χρόνια. Στο διάστημα 1907-1911 γράφτηκε στη Σχολή Κολμπέρ όπου πραγματοποίησε σπουδές, ωστόσο σε ηλικία περίπου 17 ετών προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να τις διακόψει. Για δύο χρόνια, διέμεινε σε σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας όπου τελικά θεραπεύτηκε και αμέσως μετά, το 1914 κατατάχθηκε στον στρατό. Το 1917 παντρεύτηκε την Helena Deluvina Diarkinoff, περισσότερο γνωστή ως Γκαλά, με την οποία απέκτησε και μία κόρη. Την ίδια περίοδο δημοσίευε τα πρώτα του ποιήματα, αρχικά με τη συλλογή «Το χρέος και η ανησυχία» και αργότερα με τα «Ποιήματα για την ειρήνη» (1918), τα οποία προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Ζαν Πωλάν, εκδότη της επιθεώρησης Spectateur. Παράλληλα, ο Ελυάρ γνωρίστηκε με τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Τριστάν Τζαρά, με τους οποίους συμμετείχε αρχικά στο κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα του υπερρεαλισμού. Αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές της επιθεώρησης των υπερρεαλιστών Litterature καθώς και της μεταγενέστερης έκδοσης La Revolution Surrealiste. Παρέμεινε στις τάξεις της υπερρεαλιστικής ομάδας του Παρισιού μέχρι το 1938. Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, ως μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Πέθανε το 1952 από καρδιακή προσβολή. Θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του υπερρεαλισμού.
Θανόπουλος Ι. Γεώργιος (Thanopoulos Georgios)
Ο Γεώργιος Θανόπουλος γεννήθηκε το 1947 στο Σαρακήνι Ηραίας Αρκαδίας. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεώτερη Ελληνική Φιλολογία και Λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1988 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως Καθηγητής Φιλόλογος και διευθυντής Λυκείου στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 1999 συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου «Αγροτική παράδοση και Λαϊκή Τέχνη» Αθήνα 2000, που προκήρυξε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στη σειρά «Τεχνολογικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια» Με το συγκεκριμένο διδακτικό βιβλίο η Λαογραφία περιλαμβάνεται για πρώτη φορά ως γνωστικό αντικείμενο στα αναλυτικά προγράμματα της Δ.Ε. Τα έτη 1999-2001 απέκτησε επιστημονική εμπειρία αναφορικά με την «Ανοικτή και εξ αποστάσεως Εκπαίδευση». Το 2006 εξελέγη Λέκτορας Λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (τομέας Βυζαντινής Φιλολογίας και Λαογραφίας) όπου και διδάσκει.
Κακουλίδης Γιώργος
Ο Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 (Κείμενα). Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, τρία αφηγήματα και ένα θεατρικό έργο. Το 1999 κυκλοφόρησε «Η αλήθεια που δεν υπάρχει», ένας συγκεντρωτικός τόμος με όλα τα έργα του (Εξάντας). Το 2000 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Ο πειρασμός της μάχης» και το 2002 το αφήγημα «Η Σειρήνα της Ομόνοιας» (Εξάντας). Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Κυπουργός, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Τάσος Μελετόπουλος και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη.
Καλός Γιώργος
Ο Γιώργος Καλός γεννήθηκε στον Πόρο. Σπούδασε μαθηματικά και ηλεκτρονική στη Φυσικομαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως ερευνητής στον Πολυτεχνική σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή σε θέματα κυβερνητικής. Δίδαξε ως μέλος ΔΕΠ στο ΕΜΠ και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά. Το 1989 εκλέγεται πρώτη φορά βουλευτής Α’ Πειραιά και Νησιών. Στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής του θητείας (1989-2007) συμμετέχει σε πολλές επιτροπές και αντιπροσωπείες σε διεθνείς οργανισμούς και εργάζεται συστηματικά στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στα θέματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των νέων. Τομεάρχης Παιδείας επί ΝΔ από το 1996 ως το 2004, τοποθετείται Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στις κυβερνήσεις Καραμανλή 2004-2007. Παράλληλα με τη συγγραφή πλήθους επιστημονικών εργασιών και πολιτικών δοκιμιών έχει ασχοληθεί και με τη λογοτεχνία. Έχει γράψει πεζά και ποιήματα που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά.
Ζιάκας Ι. Θεόδωρος
Ο Θεόδωρος Ι. Ζιάκας κατάγεται από τα Κουρέντα Ιωαννίνων. Πήρε το πτυχίο του καθηγητή μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στον δημόσιο τομέα, ως πληροφορικός. Νέος είχε κάποια πολιτικο-ιδεολογική δραστηριότητα στον χώρο της Αριστεράς, τα αδιέξοδα της οποίας τον ανάγκασαν να ασχοληθεί συστηματικά με την κοινωνική θεωρία, στην οποία και αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του. Από το 1980 μελετά το εθνικό φαινόμενο σε συνδυασμό με την κοινωνική οντολογία του συλλογικού και του ατομικού υποκειμένου και επικεντρώνεται στα προβλήματα ταυτότητας, επεξεργαζόμενος με έναν διαφορετικό τρόπο την έννοια της «παράδοσης». Στο πλαίσιο αυτό διερεύνησε την παθολογία του κυρίαρχου ανθρωπολογικού τύπου και την σχέση της με την τρέχουσα κατάρρευση των συλλογικών αξιών.
Jouve Pierre Jean (Πιέρ Ζαν Ζουβ)
Ο Γάλλος ποιητής και μυθιστοριογράφος Πιέρ Ζαν Ζουβ γεννήθηκε το 1887 και πέθανε το 1976. Φιλάσθενος από μικρή ηλικία, δεν φοίτησε σε κάποιο πανεπιστήμιο. Μετά την έκδοση των πρώτων του ποιημάτων, απέρριψε όλα όσα έγραψε και στράφηκε στην ποίηση με θρησκευτικούς προσανατολισμούς. Μεταξύ άλλων στα έργα του συγκαταλέγονται: «Paulina 1880». «Le monde desert». «Les Noces». «Sueur de sang». «La Vierge de Paris». «Diademe». «Moires».
There are no reviews yet.