Λουδοβίκος π. Νικόλαος (Loudovikos Nikolaos)

Ο Όσιος Θεοφάνης γεννήθηκε το 760 μ. Χ. Υπήρξε χρονογράφος, αλλά και Ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως. Έμεινε ορφανός από πατέρα και μεγάλωσε με την μητέρα του Θεοδότη, η οποία φρόντισε να τον μορφώση και να τον παντρέψη σε νεαρή ηλικία με ενάρετη και πλούσια κόρη. Συμφώνησε όμως με την σύζυγό του να ακολουθήσουν και οι δύο τον μοναχικό βίο και εγκαταβίωσε σε ανδρικό Μοναστήρι κοντά στο βουνό της Σιγριανής, στο οποίο αργότερα έγινε ηγούμενος, η δε σύζυγός του σε γυναικείο Μοναστήρι και από Μεγαλώ, ονομάσθηκε Ειρήνη. Μαζί με άλλους ηγουμένους προσεκλήθη και συμμετείχε στις εργασίες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, στην Νίκαια. Μετά την επιστροφή του εγκατέστησε στην Μονή της Σιγριανής άλλον ηγούμενο, και αυτός ίδρυσε νέο μεγαλύτερο Μοναστήρι, για τους πολυάριθμους μαθητές του. Παράλληλα με τα καθήκοντα που είχε ως ηγούμενος ασχολήθηκε και με την συγγραφή και την καλλιγραφία. Μετά από έξι χρόνια εξορίσθηκε από τους εικονομάχους στην Σαμοθράκη, όπου και ετελείωσε τον επί γης βίο του, το 815 μ. Χ. Αργότερα, οι μαθητές του μετέφεραν τα ιερά λείψανά του στην Μονή, στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του.

O Αλέξανδρος Ίσαρης (1941-) είναι συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος, γραφίστας και φωτογράφος. Γεννήθηκε στις Σέρρες και είναι εγκαταστημένος στην Αθήνα από το 1978. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976), Οι παρενέργειες της σιωπής (1984), Οι Τριστάνοι (1992), Θα επιστρέψω φωτεινός (2000) και Εγώ ένας ξένος (2013). Έχουν κυκλοφορήσει και δύο βιβλία του με διηγήματα: Ανάμεσά τους η μουσική (1991 και 1998) και Βίνκελμαν ή το πεπρωμένο (2010). Έχει εκδώσει επίσης μία μελέτη για τον Ρ. Μ. Ρίλκε με τον τίτλο Κάτω από τα βλέφαρα, καθώς και ένα βιβλίο με χειρόγραφα του Γιώργου Χειμωνά που βρίσκονται στο αρχείο του. Το 1998 κυκλοφόρησε ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τον τίτλο Πρόσωπα μιας εικοσαετίας. Έχει μεταφράσει πάνω από τριάντα βιβλία και έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: Βραβείο Μαρίας Ράλλη (1977), Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για το Μπετόν του Τόμας Μπέρνχαρντ (1977) και δύο βραβεία του ΕΚΕΜΕΛ για το βιβλίο του Λούντβιχ Τηκ Ο ξανθός Έκμπερτ – To Ρούρενμπεργκ (2007) καθώς και για τα Γράμματα σε έναν νεαρό ποιητή του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (2011). Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο του Public για το βιβλίο Εγώ ένας ξένος.

Ο Τρύφων Ζαχαριάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 στράφηκε σε ένα διαφορετικό πεδίο γνώσης, προσεγγίζοντας την οπτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας με μελέτη, την προσωπική ανάλυση και εκπαίδευση. Σταδιακά η ψυχοθεραπεία οριοθέτησε το αντικείμενο της ενασχόλησής του. Είναι διδάσκων – επόπτης στην Ελληνική Εταιρεία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής ψυχοθεραπείας. Τακτικό μέλος της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της International Family Therapy Association καθώς και του Ερευνητικού και Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου Αθηνών. Από το 1992 έως σήμερα διατηρεί τη συνδιεύθυνση του Ινστιτούτου Σύγχρονης Παιδαγωγικής. Έχει συνεργαστεί με την Πανεπιστημιακή κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου, με το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών συστηματικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με του Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, καθώς και με φορείς ΚΕΘΕΑ, ΕΛΚΕΠΑ, Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας κ.α. Από τις Εκδόσεις Αρμός κυκλοφορούν τα βιβλία του: Συντροφικότητα Αποχωρισμός (2η Έκδοση, 2015), Παλαιά Βιογραφία (2015), Τί έγινε ρε Φωτεινή; (Μυθιστόρημα, 2017) και Ποίος εκπαιδεύει συναισθηματικά ποιόν (5η Έκδοση, 2018).

Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Κακαβούλης δίδαξε αρχικά ως δάσκαλος σε δημοτικά σχολεία και ως Καθηγητής Παιδαγωγικής Ακαδημίας σε πολλές Σχολές Εκπαίδευσης Διδακτικού Προσωπικού. Ως επιστημονικός συνεργάτης δίδαξε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Πατρών και στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια εξελέγη Καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Είναι φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στα πανεπιστήμια Εδιμβούργου και Γλασκώβης και διδακτορικό του πανεπιστημίου Αθηνών. Το συγγραφικό έργο του επικεντρώνεται κυρίως στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία και Αγωγή παιδιών και εφήβων, στις μεταβατικές φάσεις της σχολικής εκπαίδευσης, στον παιδικό αλτρουϊσμό, στην ερωτική αγωγή και στην ψυχολογία του προσώπου. Έχει στο ενεργητικό του πλήθος δημοσιεύσεων σε επιστημονικά περιοδικά, ξενόγλωσσα και ελληνικά. Διετέλεσε επί δεκαετία μέλος της κριτικής επιτροπής του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Sex Education.