Μοσχοβάκης Αντώνης
Ο Αντώνης Μοσχοβάκης (1923 – 2007) γεννήθηκε στην Αθήνα. Έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-44 και για τη δράση του αυτή εξορίστηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη από το 1948 έως το 1952. Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε γράφοντας κριτικά άρθρα στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης». Το 1958 αρχίζει να εργάζεται στην εφημερίδα «Ανεξάρτητος Τύπος» και στη συνέχεια στις εφημερίδες «Νίκη» και «Αυγή» έως την επιβολή της δικτατορίας, πάντοτε ως κριτικός κινηματογράφου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας παρέμεινε στη Γαλλία ενώ με την έλευση της μεταπολίτευσης συνέχισε να γράφει στην «Αυγή» και την «Ελευθεροτυπία» έως το 1984, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε σε ηλικία 84 ετών, στις 13 Μαΐου 2007.
- Αξιολογήσεις (0)
Be the first to review “Μοσχοβάκης Αντώνης” Ακύρωση απάντησης
You may also like…

Υποκριτική και κριτική
Αντώνης Μοσχοβάκης
Θεατρικές κριτικές 1975 – 1982
Ο Μοσχοβάκης γίνεται μάρτυρας της καταπληκτικής ανθοφορίας του νεοελληνικού έργου με τη νέα γενιά, των θεατρικών συγγραφέων, που εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του ’70, δημιουργώντας μια δραματουργία γύρω από την ταυτότητα του νεοέλληνα, όπως αυτή διαγράφεται μέσα από την οικεία καθημερινότητα. Μας εξοικειώνει με τη νέα θεατρική παραγωγή των δραματουργών, οι οποίοι συνεχίζουν στον θεατρικό στίβο της μεταπολίτευσης […] μας γνωρίζει τα νέα θεατρικά σχήματα για τα οποία οι ιδρυτές τους συνήθως επιλέγουν χώρους σε γειτονιές μακριά από το αθηναϊκό κέντρο, […] προσφέρει μικρά μαθήματα δραματολογίας […] παροτρύνει τους σκηνοθέτες να εντρυφήσουν στην ουσία, στον μηχανισμό κατασκευής της πολιτικής κατάστασης, υπερασπίζοντας τα δραματικά πρόσωπα των τυράννων από τον εξευτελισμό και τη γελοιοποίηση, που υφίστανται από σκηνοθέτες οι οποίοι μάχονται τους ήρωες αντί να αποκαλύπτουν τις λογικές που οδηγούν στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Το ανθρώπινο βλέμμα του Μοσχοβάκη προφυλάσσει την κριτική του να μη γίνει διανοουμενίστικη. […] […] μια συμβολή στην κατανόηση της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου, αλλά και μια προσφορά στην ιστορία του νεοελληνικού πολιτισμού.
Related Products


Ζουράρις Κώστας
Πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940 και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Από το 1969 δίδαξε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Vincennes-Paris στο Παρίσι, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2005.

Ζωρογιαννίδης Νίκος
Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές έγινε δημόσιος υπάλληλος (γενικός διευθυντής του υπουργείου Πολιτισμού). Για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Εγώ ο υπουργός σου» (Εκδόσεις Αρσενίδη, 1995) γράφτηκαν κολακευτικές κριτικές, πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στα «Νέα» της 10ης Μαΐου 1995, γράφει μεταξύ άλλων: «… όπου με διαβολεμένο κέφι και οίστρο, που θυμίζει Τσέχοφ των διηγημάτων, αλλά και Ψαθά και Γιαλαμά και Τσιφόρο…», η Λίλυ Δράκου στον «Ελεύθερο Τύπο» της 22ης Μαΐου 1995 γράφει πως «… ο αναγνώστης που με μάτια Χ ξεπερνάει την πικρή επιφάνεια, θα νιώθει ότι πίσω από το καυστικό χιούμορ κρύβεται ο πόνος: «γιατί να μην είναι ο άνθρωπος αυτό που θα μπορούσε, που θα έπρεπε να είναι;»» και ο Ν. Φ. Μικελίδης, στην «Ελευθεροτυπία» της 11ης Ιουλίου 1995, γράφει για το ύφος γραφής του Νίκου Ζωρογιαννίδη: «… κάτι ανάμεσα στο δικό μας Δημήτρη Ψαθά και τον Αμερικανό Τζέιμς Θέρμπερ…».

Leprince de Beaumont Jeanne-Marie (Ιωάννα-Μαρία ντε Μπωμόν)
Η Ιωάννα-Μαρία ντε Μπωμόν γεννήθηκε στη Ρουέν της Γαλλίας το 1711. Γόνος φτωχής οικογένειας, βίωσε δυσκολίες στην παιδική της ηλικία. Όταν μεγάλωσε εργάσθηκε για μια δεκαετία ως δασκάλα παιδιών στο Ερνεμόν και στη συνέχεια προσελήφθη ως καθηγήτρια μουσικής για παιδιά στην Αυλή του Δούκα της Λωραίνης. Το 1746 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου εργάσθηκε ως παιδαγωγός. Επέστρεψε στη Σαβοΐα το 1762, όπου και πέθανε το 1780. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει μυθιστορήματα, είναι όμως γνωστή για τη συγγραφή και έκδοση σχολικών βιβλίων και παραμυθιών, από τα οποία τα πλέον γνωστά είναι «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» και «Το περιοδικό των δεσποινίδων».


Eliade Mircea (Μιρτσέα Ελιάντε)
Ο Μircea Eliade γεννήθηκε το 1907 στο Βουκουρέστι. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο εκεί και μετά τη διδακτορική διατριβή του, συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Καλκούτας, όπου ασχολήθηκε δίπλα στον καθηγητή Superdranath Dasgupta με τα σανσκριτικά και τη φιλοσοφία. Από εκεί έφυγε και πήγε στην περιοχή των Ιμαλαΐων, όπου μέσα σε δυο χρόνια συγκέντρωσε υλικό για τους ashrams (θρησκευτικές κοινότητες ζωής και εργασίας ανύπαντρων, ένα είδος τάγμα) της Almora, Hardwar και Rishikesh για τη διατριβή του η οποία δημοσιεύτηκε το 1936 στο Παρίσι με τίτλο «Essay sur les origines de la mystique indienne». To 1933 πήρε την έδρα της ινδικής φιλοσοφίας και της γενικής ιστορίας των θρησκειών στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το 1938 ίδρυσε το περιοδικό «Zamolxis – Revue des etudes religieuses» από το οποίο κυκλοφόρησαν τρεις τόμοι. Το 1940 πήγε ως πολιτιστικός ακόλουθος στη ρουμανική πρεσβεία του Λονδίνου και από εκεί έφυγε το 1941 για τη Λισσαβόνα, ως διπλωματικός ακόλουθος για πολιτιστικά θέματα. To 1945 διορίστηκε καθηγητής στην Ecole des Hautes Etudes, στο Παρίσι, και άρχισε να γράφει κυρίως στα γαλλικά. Έδωσε διαλέξεις σε θέματα θρησκευτικής ιστορίας στη Σορβόνη και σε άλλα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Το 1957 ανέλαβε την έδρα Ιστορίας των Θρησκειών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, όπου και πέθανε, το 1986.


Jouve Pierre Jean (Πιέρ Ζαν Ζουβ)
Ο Γάλλος ποιητής και μυθιστοριογράφος Πιέρ Ζαν Ζουβ γεννήθηκε το 1887 και πέθανε το 1976. Φιλάσθενος από μικρή ηλικία, δεν φοίτησε σε κάποιο πανεπιστήμιο. Μετά την έκδοση των πρώτων του ποιημάτων, απέρριψε όλα όσα έγραψε και στράφηκε στην ποίηση με θρησκευτικούς προσανατολισμούς. Μεταξύ άλλων στα έργα του συγκαταλέγονται: «Paulina 1880». «Le monde desert». «Les Noces». «Sueur de sang». «La Vierge de Paris». «Diademe». «Moires».

Gilson Étienne (Ετιέν Ζιλσόν)
Ετιέν Ζιλσόν, καθηγητής μεσαιωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, του Χάρβαρντ, του Τορόντο και στο College de France. Από τα ιερά τέρατα της ιστορικής έρευνας, των οποίων το είδος αρχίζει να εκλείπει, υπήρξε ακαταπόνητος ερευνητής πηγών και αρχείων σχετικά με τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, και το έργο του ανέρχεται σε δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες μελετήματα και μονογραφίες για τον θωμισμό, τον Αυγουστίνο, τον Μποναβεντούρα, τον Καρτέσιο, τον Δάντη, τον Πετράρχη, τη μυστικιστική θεολογία, τη χριστιανική φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της γλώσσας, την τέχνη και την αισθητική, με κορύφωση το μνημειώδες σύγγραμμα Η φιλοσοφία στον μεσαίωνα. Η προσωπική του φιλοσοφική στάση αποτελεί προσπάθεια συμβιβασμού ανάμεσα στην πίστη και την ορθολογική προσέγγιση.

Κακουλίδης Γιώργος
Ο Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 (Κείμενα). Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, τρία αφηγήματα και ένα θεατρικό έργο. Το 1999 κυκλοφόρησε «Η αλήθεια που δεν υπάρχει», ένας συγκεντρωτικός τόμος με όλα τα έργα του (Εξάντας). Το 2000 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Ο πειρασμός της μάχης» και το 2002 το αφήγημα «Η Σειρήνα της Ομόνοιας» (Εξάντας). Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Κυπουργός, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Τάσος Μελετόπουλος και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη.

Ζωιόπουλος Παντελής (Zoiopoulos Pantelis)
O Παντελής Ζωιόπουλος γεννήθηκε το 1945 στου Ζωγράφου Αττικής. Σπούδασε τη Γεωπονία στην Αθήνα και πήρε διδακτορικό στο Aberdeen Σκωτίας. Σήμερα διδάσκει τη Ζωοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έχει μεγάλη εμπειρία στα Κοινοτικά θέματα και προήδρευσε κατ’ επανάληψη της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες για την έκδοση νομοθεσίας στον τομέα του. Προσκλήθηκε να δώσει ομιλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκλαϊκεύοντας τις αιτίες των σύγχρονων διατροφικών κρίσεων. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, επιφυλλίδες στον κυριακάτικο Τύπο και τις συλλογές αγροτικών και διατροφικών δοκιμίων «Το ψωμί και το αλάτι» και «Η σόγια και το ψαρόλαδο» αντίστοιχα.

Καθρεπτίδης Παντελεήμων – Μητροπολίτης Κορωνείας
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων γεννήθηκε στη Νίκαια Αττικής το 1937. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία για δύο χρόνια. Το 1962, χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ το 1963 πρεσβύτερος. Ανέλαβε τη διεύθυνση της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Από το 1962 έως το 1967 χρημάτισε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Από το 1974 έως και το 2003 είχε αναλάβει καθήκοντα ιεροκήρυκα του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αθηνών. Το 2003, εξελέγη τιτουλάριος επίσκοπος Κορωνείας, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ως βοηθός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Χειροτονήθηκε σε επίσκοπο στις 14 Ιανουαρίου 2003. Το 2008, προήχθη σε τιτουλάριο μητροπολίτη Κορωνείας. Μέσα στις αρμοδιότητές του είναι και η καλλιέργεια των ιερέων για το Θείο Κήρυγμα, ενώ επί σειρά ετών ήταν υπεύθυνος των σχετικών σεμιναρίων.

Ζαχαριάδης Τρύφων
Ο Τρύφων Ζαχαριάδης είναι ψυχαναλυτικός θεραπευτής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Bologna. Είναι Πτυχιούχος Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών Νομικής σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (1979). Προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 στράφηκε σ’ ένα διαφορετικό πεδίο γνώσης, προσεγγίζοντας την οπτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας με μελέτη, προσωπική ανάλυση κι εκπαίδευση. Σταδιακά η ψυχοθεραπεία οριοθέτησε το αντικείμενο της ενασχόλησής του. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Κέντρο Μελετών Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης (ΚΕΜΕΤΕ) σε θέματα Εργασιακών Σχέσεων-Ανθρώπινων Σχέσεων 1983 – 1993. Λειτούργησε εθελοντικά ομάδα κοινωνικής θεραπείας με γονείς παιδιών ΑΜΕΑ (1986-2006). Διατηρεί την συνδιεύθυνση του Ινστιτούτου Σύγχρονης Παιδαγωγικής (1992 – σήμερα). Είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας Ομάδας και Οικογένειας, Διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχοθεραπείας και Συναισθηματικής Ανέλιξης, τακτικό μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπευτών Ελλάδος, καθώς και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας (E.A.P.) της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της International Family Therapy Association κ. ά.
Συνεργάστηκε ως θεραπευτής / διδάσκων με την Πανεπιστημιακή κλινική του Αιγινήτειου νοσοκομείου (2007-2009), με το Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011-2012), με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών συστηματικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011-2013), με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2011-2013 ως εμπειρογνώμονας σε πρόγραμμα σχέσεων της σχολικής κοινότητας), καθώς και με φορείς ΚΕΘΕΑ, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη (Πειραιάς), Πορφυρογένειο ίδρυμα (Αγριά Βόλου), Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΚΕΠΑ, Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας, κ.ά.
Στα Ελληνικά Γράμματα εμφανίστηκε το 1970 με την ποιητική συλλογή ΛΥΠΕΣ, ακολούθησαν τα βιβλία Εγώ, Διηγήματα, 1972, Μετά ή 29η, Ποίηση (Ιωλκός), 1982, Περίπτωση για νηφάλιους, Νουβέλα (Comteko), 1987, Ποιος εκπαιδεύει συναισθηματικά Ποιον, Δοκίμιο (Ελληνικά Γράμματα), 2009, (επανέκδοση 2011, Τόπος), (επανέκδοση 2018, Αρμός), Παλαιά Βιογραφία, Ποίηση (Αρμός), 2015, Συντροφικότητα Αποχωρισμός, Δοκίμιο (Αρμός), 2015, Τι έγινε ρε Φωτεινή, μυθιστόρημα 2017, (Αρμός). Το δαχτυλίδι της κυρίας Αλίξ μυθιστόρημα 2019, (Αρμός).
There are no reviews yet.