Για την υπεράσπιση των χριστιανών

Ο Αθηναγόρας ο Αθηναίος έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα. Ήταν Χριστιανός και ταυτόχρονα δάσκαλος φιλοσοφίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους απολογητές του χριστιανισμού την περίοδο εκείνη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ως αγίου στις 24 Ιουλίου. Το κυριότερο έργο του Αθηναγόρα Πρεσβεία περί των Χριστιανών, απευθυνόμενο προς τον φιλόσοφο και αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο και τον γιο του Κόμμοδο, θεωρείται από τα σημαντικότερα κείμενα της περιόδου. Στον Αθηναγόρα αποδίδεται το έργο Περί αναστάσεως νεκρών, χωρίς όμως να είναι βεβαία η γνησιότητά του. Το έργο του Αθηναγόρα παρουσιάζει γλώσσα γλαφυρή και είναι έντονα επηρεασμένο από τη ρητορική τέχνη της εποχής του.

Για την υπεράσπιση

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Ο Ιωάννης Πλεξίδας γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1972. Πραγματοποίησε σπουδές φιλοσοφίας και θεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από οπού και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Στα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα ανήκουν η βυζαντινή φιλοσοφία, η φιλοσοφική και χριστιανική ανθρωπολογία, η φιλοσοφική ερμηνευτική και η φαινομενολογία. Άλλες μελέτες του στην ελληνική γλώσσα είναι οι εξής:”Πρόσωπο και Φύση. Προβληματισμοί γύρω από την έννοια του προσώπου στη σκέψη του Ιωάννη Δαμασκηνού”, εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2001, “Γρηγόριος Νύσσης. Λόγοι για το θάνατο και το πένθος”, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2001, “Λόγοι Χριστιανών και Εθνικών”, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2001, “Νεμέσιος Εμέσης. Περί φύσεως ανθρώπου”, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2000.

Για την υπεράσπιση

Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Αθηναγόρα είναι περιορισμένες. Μνημονεύεται από ελάχιστους βυζαντινούς συγγραφείς, όπως ο Μεθόδιος, επίσκοπος Ολύμπου της Λυκίας, ο Επιφάνιος, επίσκοπος Κωνσταντίας ή Σαλαμίνας, ο Αρέθας, επίσκοπος Καισαρείας, και ο Πατριάρχης Φώτιος. Πριν μεταστραφεί στον χριστιανισμό έφερε τον τίτλο του φιλοσόφου, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι την ίδια εποχή –για παράδειγμα ο μάρτυρας Ιουστίνος– με δική του σχολή και τρίβωνα. Η αγάπη του για τη φιλοσοφία, ειδικότερα δε για την πλατωνική φιλοσοφία, είναι και ο λόγος που στα κείμενά του αντιμετωπίζει θετικά και με μετριοπάθεια την ελληνική φιλοσοφική σκέψη, κάτι που δεν ισχύει σε ό,τι αφορά στη στάση του απέναντι στους ποιητές τους οποίους, ακολουθώντας τον «δάσκαλό» του Πλάτωνα, απαξιώνει. (Από την εισαγωγή του βιβλίου)

Για την υπεράσπιση