Τι πρέπει και μπορούμε να κάνουμε

Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος γεννήθηκε στις 11/11/1957, γιος του Χρυσόστομου, βιοτέχνη, και της Φανής Λιχριδά, φιλολόγου με καταγωγή από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Είναι παντρεμένος με την Φωτεινή Μαυρομάτη, Νοσηλεύτρια ΤΕ, και έχει τρία παιδιά, τον Αλέξανδρο, δικηγόρο, τον Χρυσόστομο, φοιτητή, και την Δανάη, φοιτήτρια. Τελείωσε με Άριστα (19 9/10) το Β´ Γυμνάσιο Αρρένων Καβάλας, πέρασε πρώτος στην Ιατρική ΑΠΘ το 1975, υπήρξε υπότροφος του ΙΚΥ καθ᾽ όλην την διάρκεια των σπουδών του και αποφοίτησε με Άριστα (9) το 1981. Ειδικεύθηκε στην Ψυχιατρική και Ψυχοθεραπεία στις Πανεπιστημιακές Κλινικές της Βόννης και Κολωνίας και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Βόννης το 1990. Υπήρξε Επιστημονικός Συνεργάτης Πανεπιστημιακών Κλινικών του ΑΠΘ επί σειράν ετών. Εργάσθηκε και εργάζεται ως ιδιώτης Ψυχίατρος και Επιστημονικός Υπεύθυνος ιδιωτικής Ψυχιατρικής Κλινικής. Μιλά Γερμανικά, Αγγλικά και λίγα Γαλλικά. Ασχολήθηκε με τον φοιτητικό συνδικαλισμό, την ΔΑΠ-Ν- ΔΦΚ, την ΟΝΝΕΔ και ανέλαβε θέσεις ευθύνης σε όλα τα επίπεδα Οργανώσεων της Νέας Δημοκρατίας (Πρόεδρος Τοπικής, Πρόεδρος Νομαρχιακών, Πρόεδρος Διοικούσης Θεσσαλονίκης, αναπληρωτής Γραμματεύς Πολιτικού Σχεδιασμού). Πολιτεύθηκε στην Β´ Θεσσαλονίκης από το 1993 έως το 2000. Στην Δημόσια Διοίκηση θήτευσε ως Διοικητής της Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας από το 2004 έως το 2009. Υπηρέτησε ως Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην Κυβέρνηση Παπαδήμου το 2011-2012. Το 2012 εκλήθη από τον Αντώνη Σαμαρά να ιδρύσει την Γενική Γραμματεία Συντονισμού της Κυβέρνησης, της οποίας υπήρξε επικεφαλής για περίπου 2,5 χρόνια, οπότε παραιτήθηκε, για να πολιτευθεί στην Β´  Θεσσαλονίκης. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 κατετάγη τρίτος (πρώτος επιλαχών). Στις εκλογές του Ιουλίου 2019 εξελέγη Βουλευτής στη Β΄ εκλογική Περιφέρεια Θεσσαλονίκης.

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Τώρα, που μπήκαμε στον τελευταίο χρόνο της κοινοβουλευτικής περιόδου και η κρίση του λαού, είναι πια στην ευθεία ορατή, χρειάζεται, να σκεφτόμαστε και τα δύο. Και αυτά που κάναμε, και αυτά, που πρέπει ακόμη, να σχεδιάσουμε και να κάνουμε. Τις ελλείψεις δηλαδή, που πρέπει ακόμη, να καλύψουμε, τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, που χρωστάμε. (Από τον πρόλογο του βιβλίου..)

Τι πρέπει