Διακόσια χρόνια γέννα (2η Έκδοση)

Γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την εθνεγερσία του 1821, όχι τα διακόσια χρόνια από το 1821. Η χρονολογία ισχύει για όλους· η γενέθλια σημασία της ισχύει μόνο για τους Έλληνες διότι αυτοί εξεγέρθηκαν τότε, κερδίζοντας με βαρύ φόρο αίματος την νεώτερη ιστορική τους υπόσταση. Η πορεία του έθνους μας ακόμη δεν έχει αποκρυσταλλωθεί ώστε να διατυπώσουμε επακριβώς με όρους ιστορικότητος την δυναμική του ιδρυτικού εκείνου γεγονότος. Όσο η χώρα θα ταλαντεύεται μεταξύ των στρατηγικών της επιλογών και της καθημερινότητος των νοοτροπιών μας, τόσο το Εικοσιένα θα παραμένει στο νόημά του ρευστό, καίτοι ως συμβάν είναι αδιαμφισβήτητο. Η ελληνική κοινωνία μετεωρίζεται, αφού κυριαρχεί ακόμη στα πολιτικά πράγματα ένα μπρος-πίσω που εμποδίζει την συνεπή της ενότητα στον ιστορικό χρόνο. (…) Καταγράφοντας η επέτειος την σημασία και όχι την εικόνα των γεγονότων, αναδεικνύεται δυνητικά πηγή του ιστορικού χρόνου και ως τέτοια συνδέεται αδιάρρηκτα με το ίδιο το βέλος του.

Διακόσια χρόνια

Το αδιάλειπτο του φαινομένου επιτάσσει αναγνώριση των λόγων που το τροφοδοτούν και όχι φιλάρεσκη επίδειξη με διάθεση αισιόδοξη στο όνομα κάποιου εκσυγχρονισμού. Διαφορετικά η εξωτερική εικόνα των πτώσεων και των ανατάσεων αφανίζει την εσωτερική τους αξία – διασκορπίζει το νόημα. Τι βάρος μπορεί να έχει ο εκσυγχρονισμός όταν οι στόχοι του αφήνουν ανέπαφα πανάρχαια ανταγωνιστικά πρότυπα και ο ίδιος κατ’ ανάγκην προεκτείνεται σε θέληση δυνάμεως χωρίς όρια; Μιλούμε για κυνηγητό του χρόνου της επιβολής. Ή για συναίρεση του χώρου και του χρόνου σε μία προοπτική αυθυπερβάσεως με αναφορά πάντα την ανθρωπινότητά μας;

Διακόσια χρόνια

Ο Στέλιος Ράμφος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε στην Νομική Αθηνών και από το 1965 Φιλοσοφία στο Παρίσι, όπου και δίδαξε (Βενσέν 1969-1974). Επέστρεψε και εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα το 1974. Η εργασία του επικεντρώνεται στην ερμηνευτική του ελληνισμού. Με ιδιαίτερη έμφαση στην κατανόηση των πνευματικών χαρακτηριστικών που κληροδότησε το Βυζάντιο στην Νεώτερη Ελλάδα. Η άγνοια των οποίων εμποδίζει την αυτοσυνειδησία μας. Ερευνά κυρίως τις συνέπειες που είχε η ματαίωση της βυζαντινής Αναγεννήσεως για την διάπλαση του νεοελληνικού ψυχισμού. Ο οποίος παραμένει έκτοτε ελλειμματικός και αστάθμητος, έρμαιο των συγκυριών της ιστορικότητος. Στην Αθήνα δίδαξε κατά το παρελθόν, μεταξύ άλλων, στο Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, ενώ τώρα διδάσκει στο Ίδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη.

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ!

Διακόσια χρόνια