Λόγος και σύμβολο

logos kai symvolo

Ο Γάλλος φιλόσοφος Πωλ Ρικέρ γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1913 στη Βαλάνς της Γαλλίας. Αρχικά προσπάθησε να συνθέσει τη φαινομενολογική μέθοδο του Έντμουντ Χούσερλ με τον υπαρξισμό των Γκαμπριέλ Μαρσέλ και Καρλ Γιάσπερς, αλλά οι αξεπέραστες δυσκολίες του εγχειρήματος αυτού τον ανάγκασαν να στραφεί στην ανάλυση προβλημάτων που αφορούν τη σχέση της γλώσσας με τη γνωστική προσοικείωση του κόσμου και του εαυτού μας. Αντιπροσωπευτικά έργα της ώριμης φάσης της σκέψης του είναι: «Η ζωντανή μεταφορά» («La metaphore vive», 1975), «Χρόνος και αφήγηση» («Temps et recit, vol. I, II & III», 1983-1985), «Ο εαυτός ως ένας άλλος» («Soi-meme comme un autre», 1990). Άλλα έργα του είναι: «Gabriel Marcel et Karl Jaspers: Philosophie du mystere et philosophie du paradoxe», 1948, «Histoire et verite», 1955, «De l’interpretation: essai sur Sigmund Freud», 1965, «Entretiens avec Gabriel Marcel», 1968, «Le conflit des interpretations: essais d’hermeneutique», 1969, «Du texte a l’action: essais d’hermeneutique II», 1986, «Le mal: un defi a la philosophie et a la theologie», 1986, «L’ideologie et l’utopie», 1997, «Lectures, I : Autour du politique», 1999, «Lectures, II: La contree des philosophes, 1999, «Lectures, III: Aux frontieres de la philosophie» 1999, «L’hermeneutique biblique», 2000, «La Memoire, l’histoire, l’oubli», 2000, «Parcours de la reconnaissance: trois etudes», 2004, κ.ά. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 20 Μαΐου 2005, ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο Σατενέ Μαλαμπρί, έξω από το Παρίσι.
Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ

ΜΟΥΣΕΣ 19
Οι Μούσες ανέκαθεν σχημάτιζαν το σκίρτημα του πνεύματος. Εκτός της ποιητικής των πνοής ο λόγος προδίδει τον εαυτό του, απολιθώνεται και καταντά ιδεοληψία είτε μυθόπλασμα. Η μουσική δεν αφήνει την σκέψη να αφανίσει τα πράγματα, διατηρεί πάντα μεταξύ τους εκείνη την ζωτική απόσταση που κρατεί κάτι ανοιχτό και συνάμα ορισμένο.
Και οι Μούσες ακολουθούν. Αρμονίζουν το χθες και το σήμερα στην ρυθμική τους διάρκεια, το εδώ και το αλλού, χωρίς να λησμονούν την αλήθεια της ιδιοπροσωπίας, την δημιουργία και την έρευνα, χωρίς να αρνούνται την πίστη, τον νου και το αίσθημα, χωρίς να φοβούνται την ελευθερία.

logos kai symvolo