Πολιτική του Τόπου – Ποιητική του Τρόπου

Ο Μάρκος Μπόλαρης [5 Μαρτίου 1958] γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες με καταγωγή από την Κρήτη και τη Λήμνο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και παρακολούθησε M’sD Δημόσιας Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Ρούσβελτ του Σικάγο. Από το 1985 ασκεί τη δικηγορία, ενώ από το 1986 ασχολείται ενεργά με την πολιτική. Υπήρξε πρόεδρος της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης και αντιπρόεδρος στο Περιφερειακό Δημοτικό Θέατρο Σερρών. Ίδρυσε την Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας Ιστορίας των Σερρών, ενώ οργάνωσε και το Α΄ Διεθνές Συνέδριο για την ιστορία της πόλης. Έχει διατελέσει αντιδήμαρχος πολιτισμού στο δήμο Σερρών, νομαρχιακός και περιφερειακός σύμβουλος, βουλευτής, υφυπουργός και αναπληρωτής υπουργός σε τέσσερα Υπουργεία. Εστιάζει ιδιαίτερα από τριακονταετίας στη διεκδίκηση και επιστροφή των λαφυραγωγηθέντων από τον βουλγαρικό στρατό ανεκτίμητων ιστορικών κειμηλίων και χειρογράφων των Πατριαρχικών Μονών Μακεδονίας και Θράκης.

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ!

Πολιτική

ΜΥΡΩΔΙΕΣ, ΑΝΑΣΕΣ, ψίθυροι…

Ως πρόκληση ωραιότητας! Τι βαθιές εγγραφές που αφήνει η όσφρηση στη μνήμη! Του βαθυκόκκινου βελούδινου τριαντάφυλλου, του λεπτεπίλεπτου γιασεμιού, των λεμονανθών που ευωδιάζουν τις νυχτιές, του ταπεινού νυχτολούλουδου, του καλοτσιγαρισμένου κρεμμυδιού, της σαρδέλας στα κάρβουνα από κληματσίδες, του στιφάδου που σιγοβράζει, του αυγουστιάτικου μουσακά, του ξύσματος περγαμόντου για το γλυκό, της φορτωμένης ταξιανθίες ακακίας τον Μάη, του κόκκινου γαρύφαλλου στη γλάστρα, του σγουρού βασιλικού με τα ψιλά λευκά ανθάκια του, της καννέλας που ευωδίαζε το ρυζόγαλο και του αρισμαρίνα πρέψει το κρέας…!

Δεν έχει τελειωμό η απαρίθμηση! Μυρωδιές! Είναι λογοτεχνική η διαπίστωση παλιότερων που ισχυρίζονται ότι οι πόλεις, κάθε πόλη, έχουν τη δική τους ιδιαίτερη μυρωδιά! Κι ισχυρίζονται πως δήθεν, κι ένας Θεός ξέρει εάν είναι αλήθεια τούτο η λογοπαίγνιο, οι ναυτικοί τους παλιούς χρόνους, όταν πιάναν νυχτιάτικα σε λιμάνι, ακόμη κι εάν δεν γνώριζαν τον τόπο οπτικώς, τον αντιλαμβάνονταν με την όσφρηση από την ξεχωριστή, την ιδιάζουσα μυρωδιά κάθε πόλης! Θαρρώ πολλές φορές πως είναι πιο βαθιές οι χαραγματιές της όσφρησης στο μυαλό από τις αποθηκεύσεις των οπτικών εικόνων! Μου άρεσε πάντα η αίσθηση της όσφρησης που αναδύεται, αίσθηση νοτισμένη από την υγρασία κι απ’ την κλεισούρα, αίσθηση που κατακλύζει τη μύτη, όσφρηση από τα παλιά σπίτια, κατοικίες που, καθώς αποβίωσαν οι ιδιοκτήτες τους, καθώς έμειναν χωρίς εν-οικους, κρατούν κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα, όπως με ρεμπέτικη επισημότητα άδει η Σωτηρία Μπέλλου, παραμένουν μάρτυρες σιωπηλοί, πλην καίριοι κι αψευδείς, της διάβασης των γενεών [..]

Πολιτική