Αυτογνωσία και νόημα της ζωής (2η Έκδοση)
Rollo May
Η ανακάλυψη του είναι
Εισαγωγή: Γιάννης Ζέρβας
Εκείνο που κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα ελκυστικό και χρήσιμο είναι ότι ο Rollo May γράφει μ’ έναν απίστευτα ευανάγνωστο τρόπο, εξηγώντας στον αναγνώστη του θεμελιώδεις – σύνθετες έννοιες με απλό, σαφή και συνοπτικό τρόπο.
Προσφέρει μια πολύ καλύτερη δυνατότητα κατανοήσεως
των ψυχολογικών ζητημάτων του υγιούς ανθρώπου
της ανθρώπινης αγωνίας (το φυσιολογικό άγχος δείχνει έμπρακτα οτι ο άνθρωπος έχει αξίες) και
της ευδαιμονίας – ευτυχίας.
Οι αλήθειες που αποκαλύπτονται σ’ αυτό το βιβλίο είναι πολύτιμες και με το πέρασμα του χρόνου γίνονται πολυτιμότερες…
Ο Rollo May αναζήτησε με πάθος ν’ ανακαλύψει το είναι: και στον ίδιο του τον εαυτό, και στους άλλους ανθρώπους. Στην κουλτούρα μας διστάζουμε να μιλήσουμε για το είναι μας, το πιο μύχιο, βαθύ και αποκαλυπτικό.
… όμως το είναι συνδέεται με τα θεμελιώδη: τον έρωτα, τον θάνατο, το άγχος, την σχέση, την μέριμνα για τον άλλο…
Ένα βιβλίο-σταθμός για μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας και των άλλων.
€ 17.00 € 13.60
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (1)
| Weight | 0.40 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφες | Rollo May |
| Σελίδες | 360 |
| isbn13 | 978-960-527-898-4 |
1 review for Αυτογνωσία και νόημα της ζωής (2η Έκδοση);
Add a review
You may also like…
Να θέλεις και να ερωτεύεσαι (2η Έκδοση)
Rollo May
Εισαγωγή: Δημήτρης Καραγιάννης
Ο Rollo May είναι ένας διαορατικότατος ψυχοθεραπευτής. Το βιβλίο αυτό αξίζει να διαβαστεί από όσους αναζητούν το νόημα στη ζωή κι επιθυμούν να ζήσουν με επίγνωση.
Είναι μια κλασική πραγματεία που αφορά την αιτία που οι σύγχρονες σχέσεις δοκιμάζονται έντονα. Ο έρωτας και η θέληση είναι τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους, ώστε το ένα να προϋποθέτει το άλλο.
Σε μια κουλτούρα στην οποία η αναποφασιστικότητα και οι αιτιοκρατικές εξηγήσεις έχουν αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την αναγνώριση της προσωπικής ευθύνης και την δύναμη της θέλησης, δεν είναι απορίας άξιον γιατί ο έρωτας δεν καταφέρνει να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στη ζωή μας.
Κάθε σελίδα του βιβλίου προκαλεί τον αναγνώστη να ξανασκεφτεί την δική του δύσκολη κατανόηση του έρωτα. Δεν είναι βεβαίως βιβλίο αυτοβοήθειας με εύκολες απαντήσεις ή συμβουλές, αλλά μία φιλόδοξη κι εξαιρετικά διαφωτιστική απόπειρα συμφιλίωσης των συναισθημάτων με τις πράξεις μας.
Δύσκολες μητέρες (3η Έκδοση)
Terri Apter
Πώς να κατανοήσουμε και να ξεπεράσουμε την επίδρασή τους πάνω μας
Η μητρική αγάπη συχνά θεωρείται ιερή, αλλά πολλά παιδιά την βιώνουν σαν οδυνηρή σύγκρουση.Με τη βοήθεια της νεώτερης έρευνας πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και την ανάπτυξη του εγκεφάλου, η Τerri Αpter αποκαλύπτει τα μυστικά αυτού του περίπλοκου δεσμού:
• η θυμωμένη μητέρα,
• η εξουσιαστική μητέρα,
• η ναρκισσιστική μητέρα,
• η μητέρα που φθονεί,
• η συναισθηματικά μη διαθέσιμη μητέρα
και εξηγεί τους τύπους συμπεριφοράς της καθεμιάς τους.
Η συγγραφέας εξερευνά το δίλημμα που βρίσκεται στην καρδιά μιας δύσκολης σχέσης με τη μητέρα: Γιατί η μητέρα έχει τόση δύναμη επάνω μας και γιατί οι αντιδράσεις της συνεχίζουν να μας απασχολούν πολύ καιρό μετά τη χειραφέτησή μας. Μας δείχνει πώς να ασκούμε συναισθηματικό έλεγχο στον εαυτό μας για να ξεπερνάμε την επίδραση που έχουν πάνω μας τα συναισθήματα που μας δημιουργεί μια δύσκολη μητέρα. Τέλος, η Apter συγχαίρει για την μεγάλη ανθεκτικότητα που επιδεικνύουν στη ζωή τους οι γιοι και οι κόρες των δύσκολων μητέρων, χωρίς να παραγνωρίζει πόσο ειδικές είναι οι προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.
Ένα βιβλίο ουσίας για αναγνώστες που ψάχνουν για ευαίσθητη καθοδήγηση στις ισχυρές σχέσεις ανάμεσα στις μητέρες και τους γιους ή τις κόρες τους.
Μια έξοχη κριτική από την .ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ εδώ: www.kathimerini.gr/859497/article/politismos/vivlio/h-skoteinh-pleyra-ths-mhtrothtas
Στάσου! Τί θες να πεις;
James E. Ryan
Και άλλες ερωτήσεις ζωτικής σημασίας
Είτε είμαστε στην αίθουσα συμβουλίων είτε στην τάξη, δαπανάμε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια ψάχνοντας για την σωστή απάντηση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ερωτήσεις είναι εξίσου σημαντικές με τις απαντήσεις, αν όχι περισσότερο. Για παράδειγμα, αν κάνεις την λάθος ερώτηση, εγγυημένα θα πάρεις την λάθος απάντηση. Μια καλή ερώτηση, αφετέρου, εμπνέει μια καλή απάντηση και, στην πορεία, προκαλεί βαθύτερη κατανόηση και ανθρώπινες σχέσεις με μεγαλύτερο νόημα. Για να θέσουμε ένα καλό ερώτημα, απαιτείται να πάμε παραπέρα από ότι νομίζουμε πως ξέρουμε για ένα θέμα ή ένα πρόσωπο εξερευνώντας το δύσκολο και το άγνωστο, το αμήχανο, ακόμη και το δυσάρεστο.
Στο βιβλίο του ο Jim Ryan υμνεί την τέχνη των καλών ερωτήσεων –και απαντήσεων. Πέντε ερωτήσεις συγκεκριμένα: Τί πράγμα; Αναρωτιέμαι… Θα μπορούσαμε τουλάχιστον; Πώς μπορώ να βοηθήσω; και Τί έχει πραγματικά σημασία; Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την πολιτική, την ιστορία, την δημόσια κουλτούρα και τα κοινωνικά κινήματα, και από την προσωπική του ζωή επίσης, ο Ryan δείχνει πως αυτές οι γενικές ερωτήσεις γεννούν την κατανόηση, αφυπνίζουν την περιέργεια, μυούν στην πρόοδο, δυναμώνουν τις σχέσεις και τραβούν την προσοχή μας στα σημαντικά της ζωής.
Οι ψυχοσεξουαλικές αλλαγές στην εφηβεία (3η Έκδοση)
Χριστίνα Μιχαλοπούλου – Γιώργος Κίσσας
Τι σημαίνει για έναν πατέρα να βλέπει τον γιό του να μεγαλώνει αλλά και να απορρίπτει ταυτόχρονα αυτόν που μέχρι τώρα θαύμαζε.
Πώς αισθάνεται η μητέρα όταν η κόρη της παύει να την ακούει και προτιμά τις φίλες της αλλά και πώς νιώθει η κόρη όταν την ανταγωνίζεται η ίδια η μητέρα της.
Γιατί οι γιοί συχνά αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν την μάνα τους συγκρουόμενοι με τους πατεράδες τους.
Γιατί δεν ανησυχούμε για τα καλά και ήσυχα παιδιά που προστατεύουν την οικογένεια και τραβά την προσοχή μας ο έφηβος που κάνει piercing?
Πώς μπορεί ένας γονιός να βοηθήσει τον γιό του όταν έχει προβλήματα με τον νόμο ή την κόρη του που εθίζεται στις ουσίες.
Πώς να τα βγάλει πέρα με τις ενοχές του ο γονιός του οποίου ο/η έφηβος αρρωσταίνει σοβαρά ή διαπιστώνεται καθυστερημένα ότι υποφέρει από κατάθλιψη.
Πώς μπορεί η μητέρα να «θρέψει» την κόρη της που υποφέρει από διαταραχή διατροφής και πώς να αποσύρει τον έλεγχο από την καθημερινότητα του παιδιού της.
Τελικά το ερωτικό ξύπνημα της εφηβείας ποιούς ενηλικιώνει πρώτους, ποιούς πραγματικά ωριμάζει, τους γονείς ή τους ίδιους τους εφήβους.
Η εσωτερική βαρβαρότητα
Jean-François Mattéi
Μετάφραση – Σχόλια: Ζωή Αντωνοπούλου – Τρεχλή
Δοκίμιο για τη σύγχρονη ακοσμία
Η ηθική, η πολιτική, η εκπαίδευση και η τέχνη είναι οι τέσσερις τομείς στους οποίους επικεντρώνεται αυτό το βιβλίο. Ο Jean-François Mattéi σπεύδει να διαλύσει τη σύγχυση που μας κάνει να χαρακτηρίζουμε ως πρωτοποριακό οτιδήποτε διεγερτικό, έξαλλο ή παθολογικό, οτιδήποτε θυσιάζει το νόημα στον βωμό της διαδικασίας, και να μας υπενθυμίσει ότι κάτι τέτοιο είναι στην πραγματικότητα βαρβαρότητα, διαφορετική ίσως από την αρχαία αρπακτική βαρβαρότητα, αλλά όμως πιο ύπουλη και πιο απειλητική, επειδή φωλιάζει μέσα στην καρδιά του πολιτισμού, ενώ εκείνος πίστευε ότι την είχε οριστικά κατανικήσει.
Η υποκειμενοποίηση με θύμα το ίδιο το υποκείμενο, έγκλειστο στον εαυτό του, ανίκανο για οποιοδήποτε εξωτερικό άνοιγμα, η διαδικαστική παιδαγωγική με θύμα τον μαθητή, εικονικό υποκείμενο που ουδέποτε θα αντιληφθεί ορθά την πραγματικότητα του κόσμου της μόρφωσης, η καλλιτεχνική υπερβολή με θύμα το έργο τέχνης, διαμελισμένο, σπιλωμένο, ακόμα και ολοσχερώς κατεστραμμένο, η παράνοια του φασισμού και του κουμμουνισμού, με θύμα όχι μόνο μία αφηρημένη ιδέα, φυλή ή τάξη, αλλά τον άνθρωπο, τον καθένα που βρέθηκε ανάμεσα στους σωρούς των εκτοπισμένων ή των εκκαθαρισμένων, σε αυτό το βιβλίο αντιμετωπίζονται και αναλύονται από τον Jean-François Mattéi ως φαινόμενα βαρβαρότητας.
Ο αόρατος γορίλλας
Christopher Chabris Daniel Simons
Ή πως αλλιώς μας ξεγελά η διαίσθησή μας
Γιατί μία εταιρεία ξοδεύει δισεκατομμύρια για να προωθήσει ένα προϊόν που οι ίδιοι οι αναλυτές της γνωρίζουν ότι θα αποτύχει.
Πως μπορεί ένας αστυνομικός να περάσει τρέχοντας μπροστά από μία σκηνή βίαιης επίθεσης χωρίς να τη δει.
Γιατί βραβευμένες ταινίες είναι γεμάτες λάθη στο μοντάζ.
Τι κοινό έχουν οι εγκληματίες με τους κορυφαίους σκακιστές.
Γιατί η ιλαρά και άλλες παιδικές ασθένειες επιστρέφουν.
Γιατί οι οικονομικοί διευθυντές μπορούν να μάθουν πολλά από τους μετεωρολόγους.
Ο Αόρατος γορίλλας αποκαλύπτει τους πολυάριθμους τρόπους με τους οποίους η διαίσθησή μας μπορεί να μας παραπλανήσει, αλλά είναι πολύ περισσότερα από ένας κατάλογος ανθρωπίνων ελαττωμάτων. Οι Τσάμπρις και Σάιμονς εξηγούν γιατί υποκύπτουμε σε αυτές τις καθημερινές ψευδαισθήσεις και τι μπορούμε να κάνουμε για προστατευτούμε από τις επιδράσεις τους. Εντέλει, το βιβλίο προσφέρει ένα είδος όρασης με ακτίνες Χ, διαπερνώντας έτσι το πέπλο των ψευδαισθήσεων που θολώνουν τις σκέψεις μας, και για πρώτη φορά ίσως να σκεφτούμε καθαρά.
«Μία συναρπαστική διαδρομή μέσα από το τοπίο των ψυχολογικών ψευδαισθήσεων. Διαβάστε αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, χωρίς να κάνετε όμως οτιδήποτε άλλο. Θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον κόσμο, καθώς κι εσάς τους ίδιους.»
-Nicholas A. Christakis, καθηγητής ιατρικής και κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συν συγγραφέας του Connected
«Από τις κρεβατοκάμαρες ως τις αίθουσες των δικαστηρίων και τις αίθουσες συνεδριάσεων, αυτό το εντυπωσιακό βιβλίο μας δείχνει πως οι ψυχολογικές ψευδαισθήσεις μας στοιχειώνουν κάθε πτυχή της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής μας. Ένα πραγματικό εγχειρίδιο χρήσης για τον ανθρώπινο νου!»
-Daniel Gilbert, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συγγραφέας του ευπώλητου Stumbling on happiness
» Ψυχαγωγικό και διαφωτιστικό.. Δείχνουμε απίστευτη εμπιστοσύνη στην ακρίβεια των αισθήσεών μας και στα όσα μας λένε για τον κόσμο που ζούμε. Μέσα από έξυπνα πειράματα και γοητευτικές αφηγήσεις ο Αόρατος Γορίλλας μας δείχνει ότι η εμπιστοσύνη μας είναι αβάσιμη. Πρόκειται για έναν απρόσμενο οδηγό που μας ξεναγεί στις καθημερινές ψευδαισθήσεις μας και στους μπελάδες που μπορούν να μας οδηγήσουν»
-Dan Ariely, New York Times, συγγραφέας του ευπώλητου Predictably Irrational
Δείτε το άρθρο της Εφημερίδας «Καθημερινή» εδώ
Παθήματα Γονέων (3η Έκδοση)
Γιώργος Κίσσας – Χριστίνα Μιχαλοπούλου
Η τέχνη του να γίνεσαι γονιός είναι η δυσκολότερη και η σημαντικότερη των τεχνών. Γονείς δεν γεννιόμαστε, ούτε γινόμαστε σπουδάζοντας σε σχολεία… Γονείς μας κάνουν τα παιδιά μας και όσοι μας τοποθετούν σε γονεϊκό ρόλο. Γονείς όμως μας καθιστούν, κυρίως, τα παθήματά μας.
Η παράφραση του τίτλου από «μαθήματα γονέων» σε «παθήματα γονέων» δεν είναι τυχαία. Ενώ οι πληροφορίες για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών είναι πολλές και εύκολα προσβάσιμες, οι βιωματικές εμπειρίες των γονιών είναι πάντα προσωπικές.
Από τη στιγμή που το ζευγάρι ή το κάθε μέλος του ξεχωριστά φαντασιώνεται τον εαυτό του/της με μιά κόρη ή ένα γιο δίπλα, ξεκιξά η διεργασία αναβίωσης της δικής του/της παιδικής ηλικίας και εφηβείας.
Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται παθήματα γονέων που συμμετείχαν σε τέσσερις συναντήσεις με ψυχολόγους – ψυχοθεραπευτές που δουλεύουν με γονείς και οικογένειες. Είναι μοναδικές και πολύτιμες «προσωπικές καταθέσεις» για την κατανόηση των «παθών» και διατρέχουν όλα τα αναπτυξιακά στάδια των παιδιών μέχρι την εφηβεία.
Δείτε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην εκπομπή «καλό μεσημέρι»
Διαβάστε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην «Ελευθεροτυπία»
Το θάρρος της δημιουργίας (2η Έκδοση)
Rollo May
– Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας;
– Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο;
Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους.
Γνωστός και ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας» αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας.
Αυτό το εμπνευσμένο βιβλίο μας ανοίγει δρόμους για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να φτάσουμε σ’ έναν ολοκληρωμένο εαυτό.
«Η δημιουργική υπόσταση της ζωής» του Στέφανου Ξένου (στο «Διαβάσαμε»).
Συστημοκεντρική Ομαδική Ψυχοθεραπεία
Yvonne Agazarian
ΜΕΤAΦΡΑΣΗ : ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΔΡΙΤΣAΝΟΥ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚH ΕΠΙΜEΛΕΙΑ:ΜΑΝΩΛΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡAΚΗΣ
Η συστημοκεντρική ψυχοθεραπεία επηρεάστηκε από τη θεωρητική αρχή για τα ανθρώπινα συστήματα που αντιστέκονται στην αλλαγή. Αναπτύχθηκε από τη θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι η συστηματική τροποποίηση των αμυνών που εμφανίζονται κατά τα στάδια ανάπτυξης της ομάδας αναχαιτίζει τις περιοριστικές δυνάμεις αντίδρασης, ενώ απελευθερώνει αντίστοιχα εκείνες τις δυνάμεις ώθησης οι οποίες προσανατολίζουν το άτομο και την ομάδα& προς τον επιδιωκόμενο στόχο.
Στο βιβλίο Συστημοκεντρική ομαδική ψυχοθεραπεία (SCT) παρακολουθούμε ένα σύστημα οργανωμένης γνώσης σχετικά με τα στάδια της ομαδικής ψυχοθεραπείας και τις άμυνες που εμφανίζονται σε καθένα από αυτά. Από άποψη μεθοδολογίας, μας δίνονται οι κώδικες για τη διάκριση, τη διερεύνηση και τη διαχείριση της ατομικής και ομαδικής συμπεριφοράς. Η συγγραφέας επιχειρεί να τεκμηριώσει, με ερευνητικά κατά το δυνατόν ερείσματα, τη θεωρία της για τη δυνατότητα συλλειτουργίας, σε συστημικό πλαίσιο, δύο διαφορετικών όχι όμως ασύμβατων δυναμικών: του ατόμου και της ομάδας.
Κλειδί για να κατανοήσουμε τη θεωρία και τη μεθοδολογία της προτεινόμενης επιστημολογίας, αποτελεί το γεγονός ότι η έμφαση δίνεται στην πρόσκληση να παρακολουθήσουμε τη διαδικασία που μας περιγράφεται.
«Οι ψυχοθεραπευτές εφαρμόζουν στις μέρες μας τη συστημοκεντρική ομαδική ψυχοθεραπεία για να μάθουν πώς θα μπορέσουν να βοηθήσουν καλύτερα τους ανθρώπους να προχωρήσουν από μια εαυτοκεντρική σε μια συστημοκεντρική θεώρηση της ζωής. Η άποψη της SCT είναι ότι η ανακούφιση από τον πόνο που προκαλεί η γνωριμία με τον εαυτό μας έρχεται, όταν τα μέλη της ομάδας μπορούν να βιώσουν τους ρόλους τους μέσα στην υπο-ομάδα και στην ομάδα-ως-όλο και να παρακολουθήσουν .τους εαυτούς τους να καθρεφτίζονται στις δομές των σχέσεων και στη λειτουργία των ζωντανών συστημάτων.»
Το πραγματικό και το διπλό του
Κλεμάν Ροσέ
Εισαγωγή-Μετάφραση-Σχόλια: Ζωή Αντωνοπούλου – Τρεχλή
Δοκίμιο περί αυταπάτης
Τούτο το βιβλίο του Κλεμάν Ροσέ θα μπορούσε να είναι ανυπόφορο, όσο ανυπόφορη είναι και η σκληρή πραγματικότητα που περιγράφει. Ξεσκεπάζει αδυναμίες μας, εκκρεμότητες, μικρές και μεγάλες απάτες. Μας λέει ξεκάθαρα ότι δεν κερδίζουμε τίποτα με τους θεατρινισμούς ή με το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αποδεικνύει ανήμπορη κάθε μας καταφυγή και κάθε μας παρηγοριά (ηθική, πολιτική ή θρησκευτική). Καταργεί κάθε διπλότητα: ανάμεσα στο γεγονός και τις συνέπειές του, το συμβάν και τις προσδοκίες, το εδώ και το αλλού, τον εαυτό μας και το άλλο. Αλλά, μολονότι θα φανταζόταν κανείς ότι ο άνθρωπος, θλιβερά αβοήθητος από κάθε διπλό, καταρρέει, παρόλα αυτά, ο Ροσέ δύο φορές υπογραμμίζει την ευφροσύνη που νιώθει κανείς, όταν η πρωινή καμπάνα χτυπά για να αναγγείλει το τέλος κάθε μαγγανείας. Οι καθρέφτες θραύονται· απομένει μόνον η πραγματικότητα: ανθρώπινη, ευάλωτη, σκληρή, αλλά πραγματική. Δεν υπάρχουν διπλά, υποδεικνύει νηφάλια ο Ροσέ. Διπλά ως αντίγραφα, αντανακλάσεις, υποκατάστατα, αμφισημίες, αμφιλογίες, διφορούμενα, απατηλά, σε κάθε περίπτωση, αφού απλώς κρύβουν το γνήσιο που είναι το πραγματικό. Και όμως, το αποτέλεσμα δεν είναι η συντριβή, αλλά μια εχέφρων κατάφαση της ζωής που μοιάζει με το αίσθημα που έχει κανείς όταν ακούει, όπως το άκουσε εκείνος, το Μπολερό του Ραβέλ: η βαθιά δομή της ευτυχίας είναι να είναι κανείς, εν τούτοις και παρόλα αυτά, ευτυχισμένος.
Βάδιζε υγιαίνων (12η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Οι περισσότεροι άνθρωποι αποδίδουμε τις αρρώστιες μας στην τύχη. Επικροτούμε με ενθουσιασμό και αποδεχόμεθα το βιοϊατρικό πρότυπο της σύγχρονης δυτικής ιατρικής μόνο επειδή φοβόμαστε την κριτική του τρόπου ζωής μας και μήπως αναγκασθούμε να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας και αναζητούμε το μαγικό τέχνασμα που θα αποκαταστήσει τη διασαλευμένη υγεία μας από τους ιατρούς, την ιατρική τεχνολογία και τα φάρμακα. Αλλά γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές ότι αρρωσταίνουμε επειδή μας εξοντώνει η δουλειά μας και η απραξία της σχόλης μας και επειδή προσπαθούμε να λειτουργήσουμε με τρόπο ενάντια στη φύση μας, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και στις γενικότερες επιδιώξεις μας. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν η υγεία και η αρρώστια σ’ έναν πολιτισμό. Η αρρώστια μπορεί να είναι μια μεταμφιεσμένη ευλογία, γιατί μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας και το σύστημα αξιών και να αλλάξουμε τον τρόπο που εργαζόμαστε και διασκεδάζουμε. Υγεία δεν είναι η απουσία κάποιων ενοχλητικών συμπτωμάτων, αλλά μια πολυδιάστατη κατάσταση που συμπεριλαμβάνει απόλυτα αλληλοεξαρτημένες φυσικές, ψυχικές, διανοητικές, κοινωνικές και υπαρξιακές διαστάσεις.
Η ευτυχία να είσαι νευρωτικός
Dominique Drillon
Νευρωτικός και ευτυχής: μια ευφάνταστη ιδέα. Οι νευρώσεις συνδέονται συχνά με τις απωθημένες επιθυμίες και συναισθήματα των ατόμων ή με την τραυματική και δύσθυμη συμπεριφορά τους. Όσοι έχουν μελαγχολία ας εφησυχάσουν: μια μικρή αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον κόσμο ή ερμηνεύουν την πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει τη ζωή τους.Οι νευρώσεις, αποτέλεσμα των ψυχικών συγκρούσεων τις οποίες συνήθως δεν συνειδητοποιούμε, μπορεί να προδίδουν αγχωτικές καταστάσεις, φοβίες, εμμονές, διατροφικές διαταραχές, τελειομανία ή έλλειψη αυτοπεποίθησης. Παρ’ όλα αυτά, είναι δυνατόν να αντλήσουμε από αυτές θετικά στοιχεία. Πώς. Αν εξοικειωθούμε με αυτές!Μπορούμε να νικήσουμε τις ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές. Πώς να μετατρέψουμε την τάση μεγαλομανίας σε επαγγελματικό κίνητρο. Πότε πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια.Η θεραπεία των νευρώσεων αφορά τον τομέα της ιατρικής ή της ψυχοθεραπείας. Καταφεύγοντας σε παραδείγματα και πρακτικές, ο Ντομινίκ Ντριγιόν επανεξετάζει θεμελιώδεις αρχές της ψυχανάλυσης και διευρύνει το πεδίο έρευνας διαφορετικών τύπων νευρώσεων, που εκδηλώνονται τόσο στον χώρο της εργασίας όσο και μέσα στην οικογένεια.Μια σειρά ασκήσεων και τεστ επιτρέπουν τη λεπτομερή προσέγγιση των δεδομένων μηχανισμών καθώς και τη σε βάθος κατανόησή τους.
May Rollo (Ρόλλο Μέι)
Ο Rollo May (1909-1994) ήταν ο πιο γνωστός Αμερικανός υπαρξιακός ψυχολόγος, ο οποίος έπαιξε κεντρικό ρόλο τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην διάδοση της υπαρξιακής ψυχολογίας. Συχνά αναφέρεται ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας».Η εκπαιδευτική του οδύσσεια ξεκινάει από το Michigan State University όπου παρακολούθησε κυρίως αγγλική γλώσσα αλλά εκδιώχθηκε λόγω της συμμετοχής του σ’ ένα ριζοσπαστικό φοιτητικό περιοδικό. Συνέχισε στο Oberlin College από όπου και πήρε το πτυχίο της αγγλικής φιλολογίας. Κατόπιν δίδαξε για τρία χρόνια στην Θεσσαλονίκη στο κολέγιο Ανατόλια, ενώ παράλληλα ταξίδευε και παρακολουθούσε σεμινάρια του Άντλερ στη Βιέννη.Το 1949 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην ψυχολογία, στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Η διδακτική του καριέρα είχε ήδη ξεκινήσει ως μέλος ΔΕΠ στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Ψυχανάλυσης William Alanson White (1943). Κατόπιν δίδαξε στο New School for Social Research (1955-1975), αλλά κι ως επισκέπτης καθηγητής στο Harvard, το Yale, το Princeton, καθώς και σε άλλα πανεπιστήμια.Από τον κύκλο του Φρόυντ θεωρούσε ως ιδιοφυΐα και ως σημαντικότερο πρόδρομο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας τον Όττο Ράνκ. Επιρροή άσκησαν πάνω του μεταξύ άλλων ο Κίρκεργκωρ, ο Πάουλ Τίλλιχ και οι σύγχρονοί του υπαρξιστές φιλόσοφοι. Αντιστοίχως με την σειρά του ο Ρόλλο Μέυ επέδρασε βαθιά, εκτός βεβαίως από τον μαθητή του Ίρβιν Γιάλομ, και σε πολλούς άλλους, μεταξύ των οποίων και γνωστοί μας Έλληνες ψυχοθεραπευτές.Πέθανε στα ογδονταπέντε του χρόνια παρότι σε νεαρή ηλικία προσβλήθηκε απο φυματίωση και η υγεία του ήταν πάντοτε εύθραυστη και επισφαλής.
Φρόυντ-Γιουνγκ: Αλληλογραφία (πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ)
Sigmund Freud – Carl Gustav Jung
Πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ
«…Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λοιπόν να παρακολουθήσουμε την ανταλλαγή απόψεων τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, τις διαφωνίες που οδηγούν σε οριστική ρήξη και στο τέλος μιας φιλίας και μιας γόνιμης επιστημονικής συνεργασίας. Βλέπουμε, ιδίως στην αρχική περίοδο της αλληλογραφίας, δύο μεγαλοφυείς ανθρώπους που παλεύουν με τις ψυχικές τους δυσκολίες και τους εσωτερικούς τους δαίμονες και ξεκινώντας απ’ αυτές κάνουν μια κατάδυση στα βάθη της ασυνείδητης ανθρώπινης ψυχολογίας, όπως δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν σ’ αυτήν την έκταση και επιστημονική κατανόηση και πληρότητα». Ματθαίος Γιωσαφάτ
Υπάρχει οπωσδήποτε μια έξαψη όταν διαβάζεις τις επιστολές που έχουν ανταλλάξει δύο προσωπικότητες, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τους Φρόυντ και Γιούνγκ. Πηγή: www.lifo.gr Δείτε εδώ ολόκληρη την παρουσίαση του βιβλίου στην Lifo.
Γιατί λιποθύμησε ο Φρόυντ; Η αλληλογραφία του με τον Γιουνγκ παραμένει ένα κεφάλαιο ολοζώντανης σκέψης. Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος («Νέα» 29-9-2008)
Έρωτας ή Τίποτα (19η Έκδοση)
Δημήτρης Καραγιάννης
«Έρωτας ή τίποτα», ένα βιβλίο για τον έρωτα σε καιρούς μεταμοντέρνους.
«Έρωτας ή τίποτα», αφού ο έρωτας δεν αφορά ένα συναίσθημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά αποτελεί τη δυνατότητα να κατανοήσει κανείς εμπειρικά το νόημα της ύπαρξης. Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.
Τίποτα: Το κενό. Το άδειο. Η απουσία. Η εγκατάλειψη. Η ανυπαρξία. Ο θάνατος.
Η εμπειρία των αδιέξοδων σεξουαλικών επαφών δίχως έρωτα γίνεται η αφορμή για την αναζήτηση του έρωτα που θα αφορά όλη την ύπαρξη.
«Έρωτας ή τίποτα» για όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το συμβιβασμό της μετριότητας.
best sellers.
Η αδικία που πληγώνει (26η Έκδοση)
Δημήτρης Καραγιάννης
Η αδικία που πληγώνει ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως την δυνατότητα να μην ταυτιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, γιατί κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη.
Η αδικία που πληγώνει είναι μία κίνηση απεγκλωβισμού από τις μονοδιάστατες κατανοήσεις των κλινικών διαγνώσεων. Είναι μία αισιόδοξη θέαση, απόρροια μακρόχρονης κλινικής εργασίας με ανθρώπους που με αγωνία εμπιστεύτηκαν τα μυστικά της ψυχής τους στον θεραπευτή και την ίδια στιγμή που τους κυριαρχούσε ο φόβος για την κλινική ματιά του, εκείνη ακριβώς τη θαυμαστή στιγμή προκαλούσαν την απεριόριστη εκτίμησή του. best sellers.
Related Products
Γονείς και παιδιά (10η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος – π. Σταύρος Κοφινάς
Οι σχέσεις γονέων και παιδιών ήταν πάντοτε κρίσιμες και φορτισμένες. Στις μέρες μας τα πράγματα έχουν επικίνδυνα χειροτερέψει. Γιατί, ενώ αμφισβητήθηκαν και αναθεωρήθηκαν χωρίς επαρκή μελέτη και γνώση οι παλιές αντιλήψεις γι’ αυτές, εφαρμόζονται νέες αντιλήψεις, που δεν έχουν προηγουμένως δοκιμαστεί και αποδεικνύονται ακατάλληλες. Οι νέες αυτές αντιλήψεις που επεκράτησαν, έχουν αποδειχτεί συχνά πιο ολέθριες από τις παλιές. Το αποτέλεσμα είναι γονείς και παιδιά να «ψηλαφούν εν αορασία» στα σκοτάδια αυτής της συγχύσεως. Οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου επιχειρούν να προσφέρουν μια καθοδηγητική βακτηρία στους γονείς και τα παιδιά που ψηλαφούν. Το κάνουν με δέος, συνεπικουρούμενοι από μια πλούσια αναφορά στην πατερική σοφία και παράδοση και στη σύγχρονη ψυχολογία και με την επίγνωση ότι παρόμοιες εξ ίσου καλοπροαίρετες προσπάθειες εξελίχτηκαν σε παγίδες που δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο τα βήματα των ψηλαφώντων…
Που να βρω την ψυχή μου
π. Βασίλειος Θερμός
Το ανθρώπινο πρόσωπο στον σύγχρονο κόσμο
Τι σημαίνει το γεγονός πώς είμαστε πρόσωπα. Υπό ποιες προϋποθέσεις λειτουργούμε ως πρόσωπα. Τι ρόλο παίζει το ασυνείδητο. Πότε κινδυνεύουμε να χάσουμε το πρόσωπό μας. Συμφιλιώνονται πρόσωπο και ομάδα. Πώς συνδέονται θεολογία και ψυχολογία όταν έρχεται ο λόγος για το πρόσωπό μας. Πώς η σημερινή κοινωνία και ο περιβάλλων πολιτισμός επηρεάζει το πρόσωπό μας. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να προσεγγίσει πληθώρα ερωτημάτων που εγείρονται γύρω από το ανθρώπινο πρόσωπο μέσα στη σύγχρονη συνάφεια. Αποτελεί μια σειρά επτά διαλέξεων με τη σχετική συζήτησή τους, σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις του προσώπου με τη σημερινή εποχή, τις περιπέτειές του μέσα στην ομάδα και στην ιστορία, τις πνευματικές προοπτικές του. Η ροή του λόγου είναι ζωντανή και διαλογική, οι δε ερωτήσεις καλύπτουν ευρύτατο φάσμα ενδιαφερόντων.
Άνθρωπος μόνος και μπερδεμένος ψάχνει
π. Βασίλειος Θερμός
Το αίνιγμα, ο πόνος και η ευλογία της σχέσης
Οι διαπροσωπικές σχέσεις μας σημαδεύουν, πλάθουν την προσωπικότητά μας, χαρτογραφούν τις περιπέτειες των συναισθημάτων μας, διαπλέκονται με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας, συμβάλλουν στην ευτυχία μας ή τη δυστυχία μας. Ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε ή μας αρρωσταίνει ή μας θεραπεύει. Και όταν λάβουμε υπ’ όψιν πως οι σχέσεις μας δεν είναι μόνο εξωτερικά άλλα και ενδοψυχικά γεγονότα, με πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια στη ζωή, ή και με πρόσωπα που ζουν άλλα τα προσλαμβάνουμε διαστρεβλωτικά, τότε τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα.
Αναζητώντας το πρόσωπο (6η Έκδοση)
π. Βασίλειος Θερμός
Αληθής και ψευδής εαυτός κατά τον Donald Winncott και κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά.
Πως μπορούν να συγκλίνουν ένας Άγγλος ψυχαναλυτής με έναν Ορθόδοξο ησυχαστή και άγιο. Η πρωτότυπη αυτή μελέτη εξετάζει το πεδίο της αρτιότητος του εαυτού ως παράδειγμα και πρότυπο συγκλίσεως Ορθόδοξης Θεολογίας και ψυχαναλυτικής θεωρίας, προκειμένου να φωτισθή περισσότερο το ψυχολογικό περιεχόμενο της οντολογικής έννοιας του προσώπου. Διερευνά ακόμη τις παιδαγωγικές και ποιμαντικές εφαρμογές της διαφοροποιήσεως αληθούς και ψευδούς εαυτού με πραγματικές ποιμαντικές – κλινικές περιπτώσεις. Το βιβλίο μεταφράστηκε στα Αγγλικά και στα Ρωσικά. «Σήμερα πλέον μία ολόκληρη ψευδής θεολογική θεωρία στηρίζει τους ψευδείς εαυτούς, παρέχοντάς τους ανώδυνα παυσίλυπα, αντί για δρόμους μεταβολής του τρόπου του είναι τους… Δεν χρειάζεται να βεβαιώσω πως θεωρώ το μικρό αυτό βιβλίο βαρυσήμαντο. Είναι σημαντικό ο τρόπος αυτός χρήσης της ψυχαναλυτικής παράδοσης να συνεχισθεί και να βαθύνει» (π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Σύναξη τ.68, 1998)
Συζυγία
π. Φιλόθεος Φάρος – π. Σταύρος Κοφινάς
῾O ἔρωτας σὲ μιὰ σχέση μπορεῖ νὰ παραμείνει ζωντανὸς καὶ νὰ ἀναπτύσσεται διαρκῶς. Πολλοὶ σκέπτονται τὸ ἐρωτικὸ εἰδύλλιο σὰν τὴν ἔκσταση τοῦ ἐφηβικοῦ ἔρωτα σύμφωνα μὲ τὸ χολυγουντιανὸ πρότυπο. Ὑποθέτουν ὅτι τὸ ἐρωτικὸ εἰδύλλιο ἀτονεῖ κάποτε, μετὰ τὸν μήνα τοῦ μέλιτος ἤ τουλάχιστον τὰ πρῶτα χρόνια μετὰ τὸν γάμο. Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ἀντίληψη ἀγνοεῖ ὅτι ὑπάρχει ἕνα εἶδος ρομαντισμοῦ κατάλληλο γιὰ κάθε στάδιο τοῦ συζυγικοῦ κύκλου.
Ὁ ρομαντισμὸς καὶ ἡ ἐρωτικὴ διάθεση ἀποτελοῦν στὸν καλὸ γάμο διαρκῶς ἀναπτυσσόμενες πραγματικότητες. Τὸ εἰδύλλιο συνεχίζεται κατὰ τὸν γάμο, ὅπου δύο ἄνθρωποι ὡριμάζουν στὴν ἀγάπη τους ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη θὰ ἀναπτύσσεται, ἂν τρέφεται μέρα μὲ τὴ μέρα, καθὼς οἱ σύζυγοι ἀνάγουν σὲ τέχνη τὴν διατήρηση τοῦ εἰδυλλίου τους.
Κάθε σύζυγος χρειάζεται ἀρκετὴ ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό του καὶ στὸν σύντροφό του γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ συζητεῖ, ρεαλιστικὰ καὶ ὄχι ἀμυντικά, θέματα ἐπίμαχα. Οἱ ἐποικοδομητικὲς προσπάθειες ἐπιλύσεως προβλημάτων θὰ φέρουν τοὺς συζύγους πλησιέστερα τὸν ἕνα στὸν ἄλλο καὶ θὰ τοὺς ὁδηγοῦν στὸ «ἐμεῖς», χωρὶς νὰ καταστρέψουν τὸ «ἐγὼ» καὶ τὸ «ἐσύ».
Σὲ μιὰ συζυγικὴ σχέση ὁ ἕνας ἀποδέχεται τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ ἄλλου. Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ συζύγου καὶ τῆς συζύγου μαζὶ ἀποτελοῦν ἕνα ὁλοκληρωμένο βίωμα. Συμπληρώνουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὅπως ἀλληλοσυμπληρώνονται τὸ βουνὸ καὶ ἡ πεδιάδα, ἡμέρα καὶ ἡ νύχτα ἢ οἱ ἐποχὲς τοῦ χρόνου. Οἱ προσωπικὲς ἰδιαιτερότητες καὶ ἀντιθέσεις τοὺς βοηθοῦν νὰ χαίρονται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ἔτσι ἡ πραγματικὴ συντροφικότητα βοηθᾶ τὸν καθένα νὰ ἱκανοποιήσει τὶς ἀνάγκες τοῦ ἄλλου.
Η χαρά της ζωής και της δημιουργίας
π. Βασίλειος Θερμός
[…] Χωρίς να αγνοούμε ότι συχνά μυστική πηγή χαράς και μορφή βαθειάς δημιουργίας αποβαίνουν οι ποικίλες καταστάσεις πόνου που ο Θεός επιτρέπει, η συλλογή αυτήν ομιλιών επικεντρώνεται κυρίως στη χαρά και στη δημιουργία μέσα στους φυσιολογικούς ρυθμούς της οικογένειας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι ο έρωτας που συμβάλλει. Έννοια τόσο παρεξηγημένη από τους πιστούς και τόσο κακοποιημένη από τους αδιάφορους. Αλλά όσο τα μέλη της Εκκλησίας την αγνοούμε και την παραμελούμε, τόσο περισσότερο την «χαρίζουμε» στο κοσμικό φρόνημα. Κάτι άδικο, αλλά και επιζήμιο. […]
Έρωτος φύσις (23η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Ίσως τίποτε άλλο δεν προκαλεί τόσο ανθρώπινο πόνο και δεν γίνεται αιτία τόσης σπατάλης ανθρώπινης ζωής, όσο η επικρατούσα αντίληψη για την πραγματική φύση και λειτουργία του έρωτα. Ιδιαίτερα ολέθρια για τον άνθρωπο και τη ζωή του είναι η εντύπωση που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για την περί έρωτος άποψη της χριστιανικής παραδόσεως. Ίσως τίποτε δεν είναι τόσο κρίσιμο και τόσο καίριο για τον άνθρωπο όσο η γνώση για την πραγματική φύση του έρωτα, γιατί ο έρως είναι η πηγή της ζωής. Η πραγματική φύση του έρωτα δεν έχει καμία σχέση με το δίλημμα μεταξύ μίας ανέραστης και μίας έκλυτης ζωής, που είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο έρως δεν είναι ούτε απλώς μια σωματική λειτουργία, ούτε ένα θανάσιμο αμάρτημα, αλλά η θεόσδοτη παρόρμηση του ανθρώπου να επιδιώξει την ένωσή του με τον άλλο, που είναι βασική προϋπόθεση της ζωής.
Ήθος άηθες
π. Φιλόθεος Φάρος
Η αποφυγή του κακού και η αντίσταση στη διαφθορά.
Όταν οι άνθρωποι, είτε σαν μεμονωμένα άτομα είτε σαν κοινωνίες, περνούν κάποια κρίση, όταν δηλαδή ο τρόπος που ζουν δεν λειτουργεί καλά, δημιουργείται η ανάγκη της αλλαγής.
Οι αλλαγές που προτείνονται σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκουν σε τρεις κατηγορίες: α) Αλλαγές γενικές, εξωτερικές και απρόσωπες. Δηλαδή κοινωνικές, πολιτειακές ή πολιτιστικές, β) Εξωτερικές μεν αλλά προσωπικές και γ) Προσωπικές και εξωτερικές.
Τις γενικές, εξωτερικές και απρόσωπες αλλαγές τις προτείνουν οι διάφορες ιδεολογίες. Η Αγία Γραφή προτείνει τις αλλαγές των δύο τελευταίων κατηγοριών. Αν υπάρχει κάποια ένταση μεταξύ των πολιτικών ιδεολογιών και της χριστιανικής παραδόσεως, συνίσταται ακριβώς σε αυτό: Οι πολιτικές ιδεολογίες πιστεύουν ότι οι άνθρωποι αλλάζουν όταν αλλάζουν οι κοινωνικές δομές, ενώ στη χριστιανική παράδοση κυριαρχεί η πεποίθηση ότι μόνο οι αλλαγμένοι, δηλαδή οι θεωμένοι άνθρωποι, μπορούν να πραγματοποιήσουν και τις δομικές αλλαγές που θα οδηγήσουν στη βελτίωση της κοινωνίας.
Συγκυρίες και επιλογές, Αυτοβιογραφία (6η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Ο τρόπος που συχνά αξιολογούμε τα πράγματα και τους ανθρώπους είναι συνήθως ανακριβής και απλοϊκός. Μας εξυπηρετεί να ζούμε σε μία εικονική πραγματικότητα και φαίνεται να πιστεύουμε ότι αυτό είναι απαραίτητο για να αποφευχθεί κάποιος υποτιθέμενος όλεθρος. Μας βολεύει να πιστεύουμε ότι τα πράγματα είναι μαύρα ή άσπρα. Να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κληρικούς, μας αρέσει και εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες της ανωριμότητός μας να ειδωλοποιούμε και να αποθεώνουμε κάποιους απ’ αυτούς και κάποιους να τους θεωρούμε βδελύγματα. Όμως στην ειδωλοποίηση ακολουθεί αναπότρεπτα, αργά ή γρήγορα, η δαιμονοποίηση.
armosbooks –
ath kat
Ι7 54ι