Βιβιλάκης Ιωσήφ (Vivilakis Iosif)

vivilakis iosif

Ο Ιωσήφ Βιβιλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1996 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα του ιδίου Πανεπιστημίου με την εργασία «Η θεατρική ορολογία στους Πατέρες της Εκκλησίας. Συμβολή στη μελέτη της σχέσεως Εκκλησίας και θεάτρου». Από το 1984 έως το 1997 δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση. Το 1998 εξελέγη λέκτορας και το 2002 επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις. vivilakis iosif

Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και την τελευταία περίοδο γράφει βιβλιοκριτική στην εφημερίδα «Η Καθημερινή». Ιδιαίτερη θέση στις ερευνητικές του αναζητήσεις έχει ο βίος και το έργο του Φώτη Κόντογλου. Το 1995, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση και τα 30 από την κοίμηση του Αϊβαλιώτη δημιουργού, σχεδίασε τον πολυσυλλεκτικό τόμο «Φώτης Κόντογλου εν εικόνι διαπορευόμενος» (εκδόσεις Ακρίτας), ενώ το 1999 δημοσίευσε το σύνολο των θεατρικών κριτικών (1936-1960) του Μ. Καραγάτση (Βιβλιοπωλείον της Εστίας). Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ. Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ

vivilakis iosif

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο’ Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). vivilakis iosif

Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρασμό των αρχαίων θεάτρων ή στην ιδιαιτερότητα ορισμένων δραμάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επτανησιακή Ευγένα του Μοντσελέζε, μία μοναδική δραματοποίηση συναξαριού, που απηχεί το θρησκευτικό θέατρο της Δύσης στα καθ’ ημάς ή στον Αυξεντιανό μετανοημένο, μια ανελέητη διαλογική σάτιρα της Χριστοκαπηλείας, που γράφτηκε στα μισά του 18ου αιώνα. Αλλού η προσοχή πέφτει στο ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, όπως στη σκανδαλιστική πρώτη σκηνοθεσία του “Χριστού Πάσχοντος” από τον Αλέξη Σολομό, όταν για πρώτη φορά στη νεώτερη Ελλάδα “εμφανίσθηκε” εξαϋλωμένος ο Ιησούς επί σκηνής.

vivilakis iosif