Γουνελάς Σωτήρης (Gounelas Sotiris)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στο Παρίσι (1970 – 1976) αλλά γρήγορα προτίμησε να προσανατολιστεί στη μελέτη της φιλοσοφίας και τη συγγραφή. Τα πρώτα του βιβλία εκδίδονται στον «Κέδρο» και είναι ποιητική γραφή σε πεζό:Σαπφώ Ι, 1976, Σαπφώ ΙΙ, 1978. Η ενασχόλησή του με τον Πλάτωνα τον βοήθησε να ανακαλύψει την ορθόδοξη χριστιανική παραδοση. Η γνωριμία με τον Π. Νέλλα το 1982 τον φέρνει στη Σύναξη. Από το 1986-1997 έχει την ευθύνη της έκδοσης του περιοδικού. Μετέφρασε: Γκενόν, Βέιλ, Μπερντιάεφ, Φλωρένσκι, Ντεσέιγ. Επιμελείται τη σειρά «Γέφυρες» στον «Αρμό» Συνεργάζεται με τα περιοδικά Σύναξη, Νέα Εστία, Θεολογία, Νέα Ευθύνη και μέχρι πρόσφατα με τις εφημερίδες Καθημερινή και Ελευθεροτυπία.
Compare
- Αξιολογήσεις (0)
Be the first to review “Γουνελάς Σωτήρης (Gounelas Sotiris)”
You may also like…
Ο αντιχριστιανισμός
Σωτήρης Γουνελάς
Παρά τις συμπληγάδες του σύγχρονου κόσμου -το πνευματικό κενό από τη μία και την οικονομοκρατία από την άλλη- παρά τα αδιέξοδα που γεννά η προέλαση ενός μηχανοκρατούμενου πολιτισμού, παρά την κρίση που ξέσπασε τελευταία, οι άνθρωποι εξακολουθούν να αναζητούν ξέφωτα, φωτεινές όψεις της ζωής, να ελπίζουν σε αλλαγές που θα δώσουν ξανά ρυθμό και αλήθεια, νόημα και ελευθερία αποκαθιστώντας αυθεντικούς λόγους και πράξεις, επαναφέροντας στο προσκήνιο χαμένα οράματα και ευαισθησίες που αντιστέκονται στην ευτέλεια και τη μικροψυχία. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και αυτό το βιβλίο, εντοπίζοντας σημεία ενός αντιχριστιανικού και μηδενιστικού πνεύματος που απλώνει στην ανθρωπότητα ένα δίχτυ ναρκισσισμού, ηδονισμού και ατομικισμού. Ισοπεδώνοντας την ευαισθησία, την αναζήτηση και την έφεση των ανθρώπων για Αλήθεια, Ελευθερία, Ομορφιά και Αγάπη χάνει ο άνθρωπος το πρόσωπό του και κινδυνεύει να πάψει να το γνωρίζει και να το αναγνωρίζει.
Πρόταση Λόγου και Πολιτισμού
Σωτήρης Γουνελάς
Σπουδή, Κριτικές επισημάνσεις και Αναγνώσεις στους:
Σπύρο Κυριαζόπουλο, Κώστα Παπαϊωάννου, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κώστα Αξελό, Ζήσιμο Λορεντζάτο, Χρήστο Γιανναρά, Στέλιο Ράμφο.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου εδώ και χρόνια, αν όχι αιώνες, κυριαρχεί μια συστηματική αγνόηση ή απόρριψη κάθε μεταφυσικής, κάθε πίστης σε αλήθειες που δεν ανήκουν στον άνθρωπο, ούτε απορρέουν από αυτόν. Μία τέτοια κατάσταση μηδενίζει κάθε σημασία αυτού που λέγεται «υπέρβαση εαυτού», κάθε δυνατότητα πραγματική συνάντησης, γνωριμία και συνομιλίας με τον συνάνθρωπο, κάθε μέθεξης. Ο σύγχρονος άνθρωπος αδιαφορεί για το μυστήριο της ζωής, ενώ συνδυάζει τον γιγαντισμό του με αυτοκαταξίωση. Ποιό χώρο και ποιό χρόνο μπορεί να βρει αυτός ο άνθρωπος, εν μέσω εργασιομανίας και χρηματομανίας, απέραντης σπατάλης και καταναλωτισμού, μιας καταπληκτικής αγοραίας πλεκτάνης που παρασύρει όλο και περισσότερο, ειδικά τις νεώτερες γενιές, στο σκοτάδι και όπου ο άνθρωπος πολτοποιείται εν μέσω του κυκεώνα της λεγόμενης πραγματικότητας.
Κριτική σπουδή στο έργο του Χρήστου Μαλεβίτση
«Υπάρχουν πολύ επιθετικοί προσδιορισμοί για τον άνθρωπο αλλά ο πλέον καίριος είναι ότι ο άνθρωπος είναι θνητός. Και τούτο δεν σημαίνει απλώς πως ο άνθρωπος πεθαίνει, αλλά ότι ο άνθρωπος ζει γνωρίζοντας πως θα πεθάνει. Το ζώο ζει μη γνωρίζοντας πως θα πεθάνει. Η διαφορά είναι μεταξύ πνεύματος και φύσεως».
«Όταν ο συγγραφέας δεν έχει παρωπίδες, όταν δεν υπηρετεί ιδεοληπτικές ιδεολογίες, όταν δεν έχει σκοτισμένη ψυχή, μπορεί να γεφυρώνει τι διαφορετικές περιοχές, εκφάνσεις και εκφράσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, να υπερβαίνει τα χάσματα και ένα μπολιάζει τα ηλεκτρικά ή ηλεκτρονικά φώτα της Επιστήμης με το Άλλο Φως της ζωής…»
Η ελληνική και πατερική βυζαντινή φιλοσοφία
Βασίλειος Τατάκης
Είναι γνωστό ότι η χριστιανική παράδοση και η θεολογία πολλά οφείλουν (θετικά και αρνητικά) στη συνάντηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος (και φιλοσοφίας) με το Πνεύμα της Εκκλησίας και την Αλήθεια της. Η συνάντηση αυτή έχει κατά καιρούς «παρουσιαστεί» υπό διάφορες μορφές και συχνά έχει τροφοδοτήσει αιρετικές ή άλλες παρεκκλίσεις. Με την πρόθεση να ακούσουμε πώς μιλάει για τη συνάντηση ένας λαμπρός μελετητής, ο Βασίλειος Τατάκης, και με την ελπίδα ότι θα θελήσουμε να καταλάβουμε τις προεκτάσεις της συνάντησης αυτής στο σημερινό μας περίγυρο, εκδίδουμε το κείμενο αυτό που είναι κάτι σαν σύνοψη της ευρύτερης μελέτης του «Η βυζαντινή φιλοσοφία». Για να βοηθήσουμε την καλύτερη κατανόηση των «αιώνιων» αυτών ζητημάτων, επισυνάπτουμε στο τέλος, ως Επίμετρο, μελέτημα του θεολόγου Νίκου Ματσούκα που, μεταξύ άλλων, σχολιάζει το έργο του Β. Τατάκη και διαλέγεται μ’ αυτό.
Tο δέντρο είναι που βλέπει
René Char
[…] Το μικρό αυτό βιβλίο είναι συνδυασμός άσκησης, προσπάθειας, αγάπης για την ποίηση. Η δυσκολία είναι να «γυρίσεις» τούτην εδώ την κατά βάσιν επιγραμματική ποίηση από μια γλώσσα σε μια άλλη. Τα κομμάτια που επιλέγονται -ελάχιστο δείγμα από τον ποιητικό ποταμό του Ρενέ Σαρ- είναι θαρρείς χαραγμένα όχι πάνω σε χαρτί αλλά σε πέτρα: σμιλεύουν το χρόνο πασχίζοντας να τον νικήσουν. Ο Σαρ ανήκει στους ποιητές της «αντίστασης», τότε που ο κόσμος -πρώτιστα ο ευρωπαϊκός-, χωρισμένος στα δύο, είχε παραδοθεί στην ύβρη του πολέμου. Μα είναι ακόμη από τη γενιά εκείνη που κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον δυτικό πολιτισμό, μένοντας ωστόσο μέσα στα όρια του «ανθρωποκεντρικού», όσο το επιτρέπει αυτό σ’ έναν ποιητή η έμπνευσή του, και η «αίσθηση» ότι από κάπου αλλού έρχεται ο λόγος του, ότι η φωνή του ανεβαίνει από κάποια πυρπολημένα έγκατα της ανθρώπινης ιστορίας και διασταυρώνεται με το ανείπωτο, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνει. Η ποίηση του Σαρ διαθέτει μια ρωμαλεότητα, ένα ψυχικό σθένος, που δεν αφήνει απ’ έξω ούτε την τρυφερότητα, ούτε την ανθρωπιά, ούτε την επιδίωξη της αλήθειας, την αποκρυστάλλωσή της σε στίχο, την εγκατάστασή της μέσα στην ποίηση. […] (από τον πρόλογο του Σωτήρη Γουνελά)
Η κρίση του πολιτισμού
Σωτήρης Γουνελάς
Κρίση του ανθρώπου, απώλεια του νοήματος
Ο συγγραφέας του βιβλίου, αντλώντας από το πεδίο της ποίησης, της φιλοσοφίας και της θεολογίας, εξετάζει κεντρικές όψεις του πολιτισμού στο κατώφλι του 2000. Προβαίνει σε συνολική «ανασύνθεση» με άξονες άμεσης ή πλάγιας αναφοράς την πλατωνική και πατερική παράδοση και την συνέχειά τους (κοντινή ή μακρινή) μέσα από το έργο νεώτερων δημιουργών όπως: Ν. Μπερντιάγεφ, Σιμόνης Βέιλ, Γ. Σαραντάρη, Π. Γιαννόπουλου, Σπ. Κυριαζόπουλου, Φ. Κόντογλου, Ζ. Λορεντζάτου, π. Δ. Στανιλοάε…
Μισοτελειωμένη αφήγηση
Ματθαίος Μουντές
Μαγνητοσκοπημένες συνομιλίες με το Σωτήρη Γουνελά: Διηγήματα και ποιήματα: Μια παλιότερη συνέντευξη
Ο λόγος του Ματθαίου Μουντέ καταγράφεται ως προφορικός λόγος. Θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό η μετατροπή του σε γραπτό λόγο. Και ως τέτοιος προφορικός, πρέπει να διαβαστεί. Τα δυο μικρά διηγήματα και τα ποιήματα που έπονται, μπαίνουν με δική μου πρωτοβουλία. [. . .] Στο τέλος, αναδημοσιεύεται παλαιότερη συζήτηση του ποιητή με την Ελένη Σμαραγδή.
Το σώμα του ζώντος Χριστού
π. Γεώργιος Florovsky
Μια ορθόδοξη ερμηνεία της Εκκλησίας
Η Ορθοδοξία καλείται να δώσει μαρτυρία. Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η Χριστιανική Δύση βρίσκεται σε διισταμένες προοπτικές, ένα ζωντανό ερώτημα απευθυνόμενο επίσης στον Ορθόδοξο κόσμο…
Η Ορθόδοξη θεολογία καλείται να δείξει ότι το «οικουμενικό ερώτημα» μπορεί να λυθεί μόνο . με την τελείωση της Εκκλησίας στην πληρότητα μιας καθολικής παραδόσεως, η οποία είναι ανόθευτη και απαραβίαστη, και η οποία εν τούτοις ανανεώνει τον εαυτό της διαρκώς και αυξάνει…
Για την κατάργηση των κομμάτων
Simone Veil
Με σχόλιο του ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ και επίμετρο του φιλοσόφου ΑΛΑΙΝ
Όταν υπάρχουν κόμματα σε μία χώρα, προκύπτει αργά ή γρήγορα μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων, ώστε είναι αδύνατο να παρέμβουμε αποτελεσματικά στα δημόσια δρώμενα χωρίς να ενταχθούμε σε κόμμα και να παίξουμε το παιχνίδι. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για τα κοινά, επιθυμεί να ενδιαφερθεί αποτελεσματικά. Έτσι αυτοί που έχουν ιδιαίτερη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό, είτε παύουν να το σκέφτονται και στρέφονται σε κάτι άλλο, είτε περνούν από τη δοκιμασία των κομμάτων. Αλλά και σε τούτη την περίπτωση οι έγνοιες που παρουσιάζονται αποκλείουν τη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό.
Τα κόμματα είναι ένας θεσπέσιος μηχανισμός, χάρη στον οποίο, σε ολόκληρη την επικράτεια μιας χώρας, δεν βρίσκεις ούτε έναν που να συγκεντρώνει την προσοχή του για να διακρίνει εν μέσω των δημόσιων πραγμάτων το αγαθό, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια.
Βίωμα καλοσύνης
Lydie Dattas
Μετάφραση – Επίμετρο: Σωτήρης Γουνελάς
Όσο πιο πολύ η ζωή με απομακρύνει από σένα, τόσο περισσότερο η αγάπη μου αυξάνει με τον καιρό, θαρρείς και τρεφόταν από τον χαμό σου και μεγάλωσε μαζί του, καταλαμβάνοντας σιγά σιγά όλη τη θέση. Μου είσαι τόσο κοντά από τότε που δεν είσαι πια εδώ, σε βαθμό που έγινες η ψυχή μου και που πλάι σου ακόμα και οι ζωντανοί, οι πιο τρυφερά αγαπημένοι, φαντάζουν νεκροί. […]
Μολονότι γνωρίζω τώρα τί μου δίδασκε η καλοσύνη σου, οι λέξεις μου λείπουν πάντα για να εκφράσω όλη την ουσία και να πω τη γλυκύτητα των άσπιλων χτύπων της καρδιάς σου. Ό,τι και να λέμε, δεν λέμε τελικά τίποτα από αυτό που μας καίει αληθινά. Αυτό που αγαπούμε, το φυλάει η σιωπή.
Βίος Αγίου Ανδρέου του Σαλού
Ο όσιος Ανδρέας ο Σαλός, Σκύθης την καταγωγή, έζησε τον ι΄ αιώνα στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε μεταφερθεί ως δούλος και όπου έδρασε προσποιούμενος τον σάλο, τον «έξηχο», ύστερα από θεία προτροπή που έλαβε σε δράμα του. Ο παρών βίος του είναι έργο του Ιερέως Νικηφόρου, φίλου και πνευματικού του οσίου, ενός εκ των πρεσβυτέρων του ναού της Αγίας Σοφίας, και πρέπει να έχει γραφεί περί τα τέλη του ι’ αιώνα. Για τη μετάφραση λάβαμε υπ’ όψιν μόνο το κείμενο της εκδόσεως Migne PG 111, 627-888 (λείπει το κεφάλαιο 22), χωρίς να το συμπληρώσουμε με κείμενα άλλων κωδίκων. Αποφύγαμε, επίσης, γλωσσικές, ιστορικές ή άλλες παρατηρήσεις και επεξηγήσεις, εφόσον σκοπός μας δεν είναι η φιλολογική παρουσίαση του έργου, αλλά η όσον το δυνατόν πλησιέστερη μεταφορά του στη ομιλούμενη σήμερα ελληνική γλώσσα αποπειρώμενοι να διατηρήσουμε το ύφος και τη συγκίνηση που προκαλεί το έξοχο κείμενο του πρωτοτύπου. Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Ανδρέου του Σαλού την 28η Μαΐου.
Related Products
Καλογερόπουλος Άγγελος
Ο Άγγελος Καλογερόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1959. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ερωδία εκδ. Ερουρέμ, (1986), Λύσις της συνέχειας του δέρματος, εκδ. Πλανόδιον (1990), Σύρραμα, εκδ. Αρμός, (1997), Αργά Μαθήματα εκδ. Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών, (2002) ,Το Φωτεινό Παράθυρο, εκδ. Ίνδικτος 2004, Έτσι Είναι, εκδ. Αρμός 2010. Και τη μελέτη Ο Θρούς του δέρατος. Η μουσική στον Παπαδιαμάντη, Αρμός 1994. Τα διηγήματα «Αφηγήσεις ενός επόμενου κόσμου» (Αρμος 2013), είναι το τελευταίο του βιβλίο.
Θωμά Παναγιώτης
Ο Παναγιώτης Θωμά γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου το 1981. Σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από το Holy Cross Greek Orthodox School of Theology στη Βοστόνη (2005). Αναγορεύτηκε διδάκτορας θεολογίας από το Αριστοτέλειο (2010) μετά από έγκριση διατριβής του για την έννοια του τόπου στο έργο των Νίκου Γ. Πεντζίκη και Wendell Berry. Διδάσκει Θρησκειολογία στην Αγγλική Σχολή (English School) Λευκωσίας, Διδακτική των Θρησκευτικών στην Προδημοτική Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Frederick και Μεταπτυχιακό Σεμινάριο με τίτλο Θεολογία και Πολιτισμός στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνόφωνα και αγγλόφωνα περιοδικά (Σύναξη, Intel-lectum, Ένεκεν, The Journal of Religion and Film, Σynthesis κ.α.). Είναι Αρχισυντάκτης του ηλεκτρονικού περιοδικού Συμ-βολή της Ιεράς Μητροπόλεως Κυρηνείας. Έχει μεταφράσει τα παραμύθια του Όσκαρ Ουάιλντ Ο Εγωιστής Γίγαντας, Ο νεαρός Βασιλιάς και Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας (Αρμός 2013, 2014) και της Σέλμα Λάγκερλεφ Η Άγια Νύκτα, Ο Μύθος του Χριστουγεννιάτικου Τριαντάφυλλου και Ο Μύθος της Φωλιάς των Πουλιών (Αρμός, 2014, 2015). Υπήρξε μέλος της χορωδίας «Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος» Θεσσαλονίκης (2002-2007) και ιδρυτικό μέλος μαζί με τον Γιώργο Καλογήρου του μουσικού σχήματος Ενδοχώρα, του οποίου υπήρξε και ερμηνευτής (2007-2011). Τα τραγούδια του Ελένη (στίχοι και μουσική) και Γυναίκα της Απόγνωσης (μουσική Χρυσόστομου Σταμούλη) δημοσιεύονται στη δισκογραφική εργασία του Γιώργου Καλογήρου Καλά το λεν για το φεγγάρι (ILP Productions 2009) και το τραγούδι του Κατάλευκο Πουλί (μουσική Χρ. Σταμούλη) στην δισκογραφική εργασία του Χρυσόστομου Σταμούλη Αγάπη σ’ αγαπάω (Αρμός 2013). Δημοσίευσε τα παραμύθια Δροσοσταλίδα (Ακτίς 2012), σε κείμενο και στίχους δικούς του και μουσική της Σταυρούλας Θωμά και Η χορωδία των Χριστουγέννων (Αρμός 2016).
Καθρεπτίδης Παντελεήμων – Μητροπολίτης Κορωνείας
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων γεννήθηκε στη Νίκαια Αττικής το 1937. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία για δύο χρόνια. Το 1962, χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ το 1963 πρεσβύτερος. Ανέλαβε τη διεύθυνση της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Από το 1962 έως το 1967 χρημάτισε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Από το 1974 έως και το 2003 είχε αναλάβει καθήκοντα ιεροκήρυκα του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αθηνών. Το 2003, εξελέγη τιτουλάριος επίσκοπος Κορωνείας, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ως βοηθός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Χειροτονήθηκε σε επίσκοπο στις 14 Ιανουαρίου 2003. Το 2008, προήχθη σε τιτουλάριο μητροπολίτη Κορωνείας. Μέσα στις αρμοδιότητές του είναι και η καλλιέργεια των ιερέων για το Θείο Κήρυγμα, ενώ επί σειρά ετών ήταν υπεύθυνος των σχετικών σεμιναρίων.
Éluard Paul (Πωλ Ελυάρ)
Ο Πωλ Ελυάρ (πραγματικό όνομα Eugene Grindel, 14 Δεκεμβρίου 1895 – 18 Νοεμβρίου 1952) ήταν Γάλλος ποιητής που δραστηριοποιήθηκε στα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού και του υπερρεαλισμού. Γεννήθηκε στην πόλη Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι όπου πέρασε τα πρώτα του χρόνια. Στο διάστημα 1907-1911 γράφτηκε στη Σχολή Κολμπέρ όπου πραγματοποίησε σπουδές, ωστόσο σε ηλικία περίπου 17 ετών προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να τις διακόψει. Για δύο χρόνια, διέμεινε σε σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας όπου τελικά θεραπεύτηκε και αμέσως μετά, το 1914 κατατάχθηκε στον στρατό. Το 1917 παντρεύτηκε την Helena Deluvina Diarkinoff, περισσότερο γνωστή ως Γκαλά, με την οποία απέκτησε και μία κόρη. Την ίδια περίοδο δημοσίευε τα πρώτα του ποιήματα, αρχικά με τη συλλογή «Το χρέος και η ανησυχία» και αργότερα με τα «Ποιήματα για την ειρήνη» (1918), τα οποία προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Ζαν Πωλάν, εκδότη της επιθεώρησης Spectateur. Παράλληλα, ο Ελυάρ γνωρίστηκε με τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Τριστάν Τζαρά, με τους οποίους συμμετείχε αρχικά στο κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα του υπερρεαλισμού. Αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές της επιθεώρησης των υπερρεαλιστών Litterature καθώς και της μεταγενέστερης έκδοσης La Revolution Surrealiste. Παρέμεινε στις τάξεις της υπερρεαλιστικής ομάδας του Παρισιού μέχρι το 1938. Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, ως μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Πέθανε το 1952 από καρδιακή προσβολή. Θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του υπερρεαλισμού.
Jouve Pierre Jean (Πιέρ Ζαν Ζουβ)
Ο Γάλλος ποιητής και μυθιστοριογράφος Πιέρ Ζαν Ζουβ γεννήθηκε το 1887 και πέθανε το 1976. Φιλάσθενος από μικρή ηλικία, δεν φοίτησε σε κάποιο πανεπιστήμιο. Μετά την έκδοση των πρώτων του ποιημάτων, απέρριψε όλα όσα έγραψε και στράφηκε στην ποίηση με θρησκευτικούς προσανατολισμούς. Μεταξύ άλλων στα έργα του συγκαταλέγονται: «Paulina 1880». «Le monde desert». «Les Noces». «Sueur de sang». «La Vierge de Paris». «Diademe». «Moires».
Ζουράρις Κώστας
Πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940 και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Από το 1969 δίδαξε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Vincennes-Paris στο Παρίσι, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2005.
Ζιάκας Ι. Θεόδωρος
Ο Θεόδωρος Ι. Ζιάκας κατάγεται από τα Κουρέντα Ιωαννίνων. Πήρε το πτυχίο του καθηγητή μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στον δημόσιο τομέα, ως πληροφορικός. Νέος είχε κάποια πολιτικο-ιδεολογική δραστηριότητα στον χώρο της Αριστεράς, τα αδιέξοδα της οποίας τον ανάγκασαν να ασχοληθεί συστηματικά με την κοινωνική θεωρία, στην οποία και αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του. Από το 1980 μελετά το εθνικό φαινόμενο σε συνδυασμό με την κοινωνική οντολογία του συλλογικού και του ατομικού υποκειμένου και επικεντρώνεται στα προβλήματα ταυτότητας, επεξεργαζόμενος με έναν διαφορετικό τρόπο την έννοια της «παράδοσης». Στο πλαίσιο αυτό διερεύνησε την παθολογία του κυρίαρχου ανθρωπολογικού τύπου και την σχέση της με την τρέχουσα κατάρρευση των συλλογικών αξιών.
Θεοδοσάκη Μαρία (Theodosaki Maria)
Η Μαρία Θεοδοσάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κρήτη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη ανθρωπιστικές επιστήμες, και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εκπαιδευτικός. Από το 2012, αρθρογραφεί και συνεργάζεται με τοπικές εφημερίδες της Κρήτης, καθώς και σε διαδικτυακές ιστοσελίδες.
Το κόκκινο κοχύλι, από τις εκδόσεις Αρμός, είναι το πρώτο της βιβλίο. Μετά την έκδοσή του κρίθηκε ως άξιο μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Παράλληλα, έχει διακριθεί με τρία βραβεία σε παγκόσμιους διαγωνισμούς ποίησης, για ποιήματα τα οποία περιέχονται στην πρώτη της ποιητική συλλογή, Άγρια μέντα.
Ζωρογιαννίδης Νίκος
Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές έγινε δημόσιος υπάλληλος (γενικός διευθυντής του υπουργείου Πολιτισμού). Για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Εγώ ο υπουργός σου» (Εκδόσεις Αρσενίδη, 1995) γράφτηκαν κολακευτικές κριτικές, πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στα «Νέα» της 10ης Μαΐου 1995, γράφει μεταξύ άλλων: «… όπου με διαβολεμένο κέφι και οίστρο, που θυμίζει Τσέχοφ των διηγημάτων, αλλά και Ψαθά και Γιαλαμά και Τσιφόρο…», η Λίλυ Δράκου στον «Ελεύθερο Τύπο» της 22ης Μαΐου 1995 γράφει πως «… ο αναγνώστης που με μάτια Χ ξεπερνάει την πικρή επιφάνεια, θα νιώθει ότι πίσω από το καυστικό χιούμορ κρύβεται ο πόνος: «γιατί να μην είναι ο άνθρωπος αυτό που θα μπορούσε, που θα έπρεπε να είναι;»» και ο Ν. Φ. Μικελίδης, στην «Ελευθεροτυπία» της 11ης Ιουλίου 1995, γράφει για το ύφος γραφής του Νίκου Ζωρογιαννίδη: «… κάτι ανάμεσα στο δικό μας Δημήτρη Ψαθά και τον Αμερικανό Τζέιμς Θέρμπερ…».
Κακουλίδης Γιώργος
Ο Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 (Κείμενα). Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, τρία αφηγήματα και ένα θεατρικό έργο. Το 1999 κυκλοφόρησε «Η αλήθεια που δεν υπάρχει», ένας συγκεντρωτικός τόμος με όλα τα έργα του (Εξάντας). Το 2000 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Ο πειρασμός της μάχης» και το 2002 το αφήγημα «Η Σειρήνα της Ομόνοιας» (Εξάντας). Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Κυπουργός, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Τάσος Μελετόπουλος και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη.
There are no reviews yet.