Κόρδης Γιώργος (Kordis Giorgos)

Λαϊκά παραμύθια για τους δώδεκα μήνες

[…] Τα παραμύθια μας θέλγουν γιατί μας ταξιδεύουν αλλού. Σ’ έναν άλλο τόπο, μακρινό, σ’ έναν άλλο χρόνο, στο «μια φορά κι έναν καιρό». Ο τόπος είναι απροσδιόριστος, ονειρικός, κι ο καθένας μας μπορεί να μεταφερθεί εκεί, έτσι ή αλλιώς. Ο χρόνος είναι άχρονος και είναι όλος δικός μας. Ο χρόνος στα παραμύθια δεν περνά. Οι ήρωες, όσο κι αν κρατήσει το ταξίδι τους, όσο κι αν ταλαιπωρηθούν, επιστρέφουν αγέραστοι, όμορφοι, ακμαίοι, κι έτοιμοι πάντα για μια νέα αρχή. Αυτός ο απέραντος, ακίνητος και πάντα νέος χρόνος του κόσμου των παραμυθιών, ας υπονομεύσει δημιουργικά το μικρό, ασταθή, στενάχωρο χρόνο του δικού μας κόσμου. Τα δώδεκα παραμύθια που ακολουθούν, ειπωμένα με τη θαλερή, την εύφορη, την έμψυχη γλώσσα της ελληνικής λαϊκής παράδοσης, είναι η πρόταση μας για το 2008. Το λοιπόν, φτου κι αρχίζουμε! Ε. Γ. – Χ. Φ.

Γιώργος Κόρδης

Το μικρό αυτό portfolio επιχειρεί να καταγράψει τα Πάθη του Θεανθρώπου σε μικρογραφική κλίμακα εικόνων, δημιουργώντας έτσι μία Βίβλο εικαστική, ένα βιβλίο τρόπον τινά που ζητά την προσεκτική και κοντινή ανάγνωση, μια συγκεντρωμένη κατάδυση στον μυστικό κόσμο των Παθών. Με αυτόν τον τρόπο, πιστέψαμε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα αυτό που ζητούσαμε. Μια εικαστική πρόταση η οποία, ανεξάρτητα από την παρουσίαση των εικονιζομένων γεγονότων της Θείας Οικονομίας θα είχε και ζωγραφικές ζητήσεις και δεν θα εξαντλείτο στην δημιουργία μιας απλής προσκυνηματικής εικόνας, η οποία δυστυχώς στις μέρες μας δεν επιδιώκει καθόλου το μερίδιό της στον χρήσιμο και αναγκαίο εικαστικό θησαυρό.

Γιώργος Κόρδης

Τέσσερα κείμενα για τον χαρακτήρα της καθ’ ημάς ζωγραφικής

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο νεώτερος ελληνισμός μετά την από τους Τούρκους απελευθέρωσή του είναι, κατά τη γνώμη μας, η ανυπαρξία ενός αυτόνομου προσδιορισμού της ταυτότητάς του στη βάση της δικής του παράδοσης και με βάση τον παραδεδομένο τρόπο ζωής που έχτισε και διατήρησε για πολλούς αιώνες. Η αδυναμία αυτή πολύ γρήγορα οδήγησε σε απώλεια της πολιτισμικής του ταυτότητας και κατά συνέπεια σε απώλεια της ικανότητάς του να μετράει τον κόσμο και τη ζωή με δικά του κριτήρια εσωτερικά, σωματικά και καρδιακά. Επήλθε μοιραία η αλλοτρίωση ή έστω η μετάλλαξη σε έναν άλλο λαό του οποίου βασικό χαρακτηριστικό έγινε η απουσία εσωτερικών κριτηρίων και μέτρων και άρα η διαρκής ανάγκη ετεροπροσδιορισμού και ετεροαναφοράς· μια διαρκής εξωστρέφεια και ξενομανία, που κατά κύριο λόγο εκφράστηκε ως δανεισμός μορφών και μοντέλων ζωής από την ισχυρή Δύση.

Γιώργος Κόρδης

Η τεχνική της αυγοτέμπερας με υποζωγράφιση

Γιώργος Κόρδης

Αισθητικά και εικαστικά σχόλια

Στις μέρες μας παρατηρείται ένα διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη βυζαντινή ζωγραφική. Αυτό εκφράζεται εμπράκτως με διεθνείς εκθέσεις, συνέδρια και τη συγγραφή αξιόλογων μελετών. Η πραγματικότητα αυτή επιβάλλει, κατά τη γνώμη μας, την σε βάθος σπουδή των σχετικών πηγών και των φιλολογικών μαρτυριών πού διασώζονται από τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το παρόν βιβλίο στο όποιο καταβάλλεται προσπάθεια να μελετηθούν αναλυτικά και διεξοδικά πλευρές και όψεις της ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης, βιβλίου γραμμένου στις πρώτες δεκαετίες του 18ου αι. από τον αγιορείτη Διονύσιο τον εκ Φουρνά της Ευρυτανίας. Το βιβλίο αυτό, σημαντικότατη και πολύτιμη πηγή πληροφοριών για την ιστορία, την τεχνολογία, την αισθητική και την εικονογραφία της βυζαντινής εικονογραφικής τέχνης, εξετάζεται με το ιδιαίτερα ειδικό πρίσμα του σύγχρονου αγιογράφου, ο όποιος αναζήτα μια πιο δημιουργική σχέση με την παράδοση της εικονογραφικής τέχνης. (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Γιώργος Κόρδης

Όσοι παρακολουθούν με κάποια προσοχή τα διαδραματιζόμενα σήμερα στον ελληνικό εικαστικό χώρο θα πρέπει να έχουν αντιληφθεί ότι ανάμεσα στους λίγους φύλακες που αντιστέκονται σθεναρά στη διάβρωσή του από τη μεταμοντέρνα ασυναρτησία είναι και η χαρακτική. Η αντίστασή της, που εμφανίζεται με τη μορφή μιας αναζωπύρωσης, δείχνει ότι η σπουδαία χαρακτική παράδοση που διαμόρφωσαν καλλιτέχνες όπως ο Γαλάνης και ο Κεφαλληνός, ο Τάσσος και η Κατράκη, ο Γραμματόπουλος, ο Θεοδωρόπουλος και άλλοι νεώτεροι δεν έχει διακοπεί ή ατονήσει. Το πρόσθετο ενδιαφέρον σε αυτή την αναζωπύρωση είναι ότι η ζωτικότητά της ενισχύεται και από μια πρόσθετη τεχνική αναζήτηση, καθώς ο σχεδιασμός και η σύνδεση, η χάραξη και η εκτύπωση, υποστηρίζονται και από τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, δηλαδή από τη χρήση του υπολογιστή. […] (Από την έκδοση)

Depuis qu ‘elle est devenue une nation au milieu du dix-neuvieme siecle, la Grece a connu la guerre, l’ occupation, la resistance, la dictature, l’ exile et la pauvrete. Cette pauvrete a force les Grecs a se render aux Etats-Unis, au Canada, en Allemagne et en Australie, ou beaucoup d’ entre eux ont bien reussi financierement, ce qui leur a permis de soutenir leurs familles vivant dans la Grece rurale. D’ autres ont quitte leurs iles ou leurs villages en montagne pour trouver du travail a Athenes. Le prix a payer pour l’ amelioration de la vie materielle etait eleve. La nostalgie et l’ alienation des emigrants, la plupart des homes san famille, etaient exprimees par leur musique et leur danse, particulierement par le phenomena qu’ ils appelaient rebetiko. […] (De l’editeur)