Μεταλληνός π. Γεώργιος (Metallinos Georgios)
Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός γεννήθηκε στήν Κέρκυρα (1940) καί περάτωσε ἐκεῖ τήν ἐγκύκλιο παιδεία του (1958). Ἔλαβε τά πτυχία Θεολογίας (1958-1962) καί Φιλολογίας (1964-1967) στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Μετά τήν ἐκπλήρωση τῆς στρατιωτικῆς του θητείας ὡς ἁπλός στρατιώτης (1963-1965), διορίστηκε ἐπιστημονικός βοηθός στήν ἕδρα Πατρολογίας καί τό 1969 μετέβη γιά μεταπτυχιακές σπουδές στήν τότε Δ. Γερμανία (Βόννη καί Κολωνία), ὅπου ἔμεινε μέχρι τό 1975. Ἐνδιάμεσα ἔκανε σπουδές καί ἔρευνες ἀρχειακές στήν Ἀγγλία. Τό 1971 εἰσῆλθε στίς τάξεις τοῦ κλήρου στή Γερμανία καί ἔγινε διδάκτωρ Θεολογίας (Ἀθήνα) καί Φιλοσοφίας–Ἱστορίας (Κολωνία). Ἀπό τό 1984 καθηγητής στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐδίδαξε Ἱστορία καί Πνευματικό Βίο κατά τήν μεταβυζαντινή περίοδο, Ἱστορία καί Θεολογία τῆς Λατρείας καί Βυζαντινή Ἱστορία. Διετέλεσε Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ἀπό 1-9-2004 ἕως 31-8-2007, ὁπότε καί ἀφυπηρέτησε, διατελῶν πλέον ὁμότιμος Καθηγητής. Την ποιμαντική του δραστηριότητα ἀναπτύσσει στόν πανεπιστημιακό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀντίπα στό χῶρο τῆς Ὀδοντιατρικῆς Σχολῆς.
Compare
- Αξιολογήσεις (0)
Be the first to review “Μεταλληνός π. Γεώργιος (Metallinos Georgios)”
You may also like…
Σύγχυση, πρόκληση, αφύπνιση
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Φανατισμός ή αυτογνωσία;
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος – αναγκαίο βήμα προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα – μου έκανε την τιμή να μου αναθέσει ένα εβδομαδιαίο σχόλιο με τον τίτλο «Ματιές στην Πραγματικότητα». Επί ένα χρόνο είχα την ευκαιρία μέσα από τα σχόλιά μου αυτά να προσεγγίζω επίκαιρα θέματα και γεγονότα της καθημερινότητάς μας, ενδοελλαδικής και εξωελλαδικής. Υπήρχαν δε ακροατές, που μου έκαναν την τιμή να ακούουν τα σχόλιά μου ανελλιπώς και ακόμη να τα συζητούν συχνά μαζί μου. Αυτοί είναι εκείνοι, που με προέτρεψαν να επιλέξω τα σημαντικότερα από αυτά και να τα δημοσιεύσω. (. . .) Κατανεμημένα σε τρεις ενότητες τα Σχόλια, ανταποκρίνονται σε διάφορες όψεις του σημερινού βίου στην «καθ’ ημάς Ανατολήν», με προεκτάσεις και στην ευρύτερη Ορθοδοξία. Το βάρος όμως πέφτει στην ελλαδική πραγματικότητα, που παλεύει ανάμεσα στη «σύγχυση» και την «αλλοτρίωση». Γι’ αυτό πρωταρχικό θέμα μου είναι η ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, ο ουσιαστικότερος προσανατολισμός του Γένους – Έθνους μας μετά το 1453 και το 1821. (. . .)
Το ζήτημα της μεταφράσεως της Αγίας Γραφής εις την νεοελληνική
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Κατά τον ΙΘ’ αιώνα
[…] Η παρούσα έρευνα έχει ως κεντρικόν άξονα την υπό το όνομα του Ν. Βάμβα φερομένην Μετάφρασιν της Αγίας Γραφής. Συνοπτικώτερον διαλαμβάνει περί της υπό του Αρχιμανδρίτου (και είτα Μητροπολίτου Τορνόβου) Ιλαρίωνος του Σιναΐτου χάριν της B.F.B.S. συνταχθείσης Μεταφράσεως ολοκλήρου της Α. Γρ. εν Κων/λει. Μεταξύ των δύο τούτων Μεταφράσεων υπάρχει ιστορική σχέσις. Διότι, καίτοι πρόκειται περί δύο σαφώς διακρινομένων και ανεξαρτήτων απ’ αλλήλων Μεταφράσεων, αποτελούν αμφότεραι διαδοχικά στάδια μιας και της αυτής προσπαθείας της Βιβλικής Εταιρείας προς δημιουργίαν Μεταφράσεως της Αγ. Γραφής χάριν των Ελλήνων. Επί πλέον συνδέονται αμφότεραι αι Μεταφράσεις αύται και κατά τούτο στενώς, όχι μόνον ως δύο πτυχαί του αυτού ζητήματος, αλλά και διότι η αποτυχία των επιδιώξεων της Β.Ε. δια της πρώτης ωδήγησεν εις την σύνταξιν της δευτέρας, και δη όχι πλέον εν τη Μητροπόλει της Ορθοδοξίας, τω Οικουμ. Πατριαρχείω, αλλ’ εν Επτανήσω πρώτον (1829-1833) και τέλος εν τη ελευθέρα Ελλάδι (1833 ε.), ένθα το επικρατούν πολιτικόν κλίμα εξησφάλιζε την δυνατότητα προς επιτυχίαν του εγχειρήματος. Ερευνάται ούτω το ζήτημα της Μεταφράσεως του Ιλαρίωνος εν των πλαισίω της προϊστορίας της Μεταφράσεως Βάμβα. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Απάντηση στη Νεοπαγανιστική πρόκληση
Αυτό, που τελικά επιτυγχάνουν οι Νεοπαγανιστές και Νεοειδωλολάτρες, είναι να μένουν ξένοι και προς τον Χριστιανισμό, που τον απορρίπτουν ασυζητητί, αλλά και προς τον ίδιο τον Ελληνισμό, διότι αρνούνται και απορρίπτουν την ιστορική συνέχεια στην αγιοπατερική Ελληνοθοδοξία. Τερματίζοντάς τον δε, καταστρέφουν την ενότητά του, που όμως την σώζουν ελληνοποιημένοι συνειδησιακά ξένοι, όπως ο Ζακ Λακαριέρ, που δεν διστάζει να δηλώνει «Νιώθω το ίδιο, αν ακούσω ένα ζεϊμπέκικο, ένα ποίημα του Ελύτη ή βυζαντινή μουσική. Υπάρχει ένα φως, που ενώνει την αρχαία και τη σύγχρονη Ελλάδα» (Νέα, 12.6.2002). Πώς μπορεί, λοιπόν, να ευρεθεί κάποια δυνατότητα συγκλίσεως Ορθοδοξίας και Νεοπαγανισμού. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ένα θαύμα, ισοδύναμο με νεκρανάσταση των εμμενόντων στην πλάνη των ειδώλων.
Ήθος ελευθερίας
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Ερευνητικές συμβολές στην ιστορία και θεολογία της ρωμαίικης ελληνικότητας
- Η Εκκλησία της Ελλάδος και η «Μακεδονική Εκκλησία»
- Ο σοφός Ευγένιος Βούλγαρης, Περί Πάπα και Παπισμού
- Ο μύθος περί ξένων επιδράσεων σε έργα του αγίου Νικόδημου Αγιορείτου
- Καλβίνος και Καλβινισμός στην Ελλάδα
- Ο Βολταίρος. Προσωποποίηση του άθεου Διαφωτισμού για τούς παραδοσιακούς Ορθοδόξους
- Κριτική θεώρηση των όρων «Φιλελληνισμός» και «Φιλέλληνες» κ.α.
Με τις συγκεκριμένες μελέτες επιχειρείται να δοθούν απαντήσεις σε ανοικτά ακόμη στην έρευνα ερωτήματα, αλλά και καταβάλλεται συνάμα η προσπάθεια για την κάλυψη κενών η αναθεώρηση απόψεων πού ίσχυαν στο παρελθόν. Γίνεται πλούσια χρήση Αρχειακών Πηγών των τελευταίων αιώνων, η διερεύνηση των οποίων προσδίδει στην ιστορική έρευνα πληρότητα και αξιοπιστία.
Ο Ρωμηός και το θαύμα
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Κείμενα Νεοελληνικής Αυτοσυνειδησίας
Εντασσόμενοι στην Ενωμένη Ευρώπη, εκάμαμε τόσους πανηγυρισμούς, διότι θεωρήσαμε το γεγονός ως σωτηρία μας. Ο Θεός επέτρεψε, γι’ αυτό, να μας απογοητεύσει η Ευρώπη εκεί που στηρίξαμε ¨την πάσαν ελπίδα» μας, στα οικονομικά. Η ιστορία παίρνει την εκδίκησή της! Ξεχάσαμε τον Θεόν των Πατέρων ημών και πιστεύουμε στην απολυτοποιημένη «αξία» του οικονομισμού. Δεν ανοίξαμε καμμιά κερκόπορτα. αλλά τις πύλες της ψυχής και καρδιάς μας, για να μας αλλοτριώσει και να μας συντρίψει η σημερινή Δύση.
Εκκλησία και πολιτεία στην ορθόδοξη παράδοση
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Η ανά χείρας μελέτη του καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημιού Αθηνών, αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Μεταλληνού, υπό τον τίτλον «Εκκλησία και Πολιτεία στην ορθόδοξη Παράδοση», είναι διάλεξις, δοθείσα τη 15 Μαίου 1996, εις το Δημοτικόν Πνευματικόν κέντρον Καλαμάτας (Πανταζοπούλειον Λαϊκήν Σχολήν), διοργανωθείσα υπο του εν Καλαμάτα «Συλλόγου προς διάδοσιν των Γραμμάτων», βραβευθέντος υπό της Ακαδημίας Αθηνών. Την διάλεξιν παρηκολούθησε πολυπληθές εκλεκτόν ακροατήριον κληρικών και λαϊκών, ενεποίησε δέ αρίστην εντύπωσιν. Εις το τελος της αναπτύξεώς του θέματος, παρεκάλεσα τον διαπρεπή καθηγητήν να αποδεχθεί προτασίν μου, ίνα η Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας εκδώση την διάλεξιν τάυτην, η οποία είναι επίκαιρος και πολλού ενδιαφέροντος, κατατοπιστική και καθοδηγητική. Ευχαριστώ δε, και απο ταύτης της θέσεως, τον λαμπρόν ομιλητήν δια την υπ’ αυτού αποδοχήν της προτάσεώς μου. Η μελέτη περιλαμβάνει τας εξής επτά παραγράφους. Η εκκλησιαστική κοινωνία. Η αλλαγή του 4ου αιώνα. Ιερωσύνη και βασιλεία. Πράξη και πατερικότητα. Η αλλοτρίωση. Ενδοελλαδικές παραμορφώσεις.Το αίτημα του «χωρισμού». Παράρτημα. Πολιτειοκρατία: ο μόνιμος εφιάλτης της Εκκλησίας μας.
Εγχειρίδιον (Αλληλογραφία Ρωμανίδου και Τρεμπέλα)
Αλληλογραφία π. Ι. Σ. Ρωμανίδου και καθ. Π. Ν. Τρεμπέλα (Καταγραφή ενός θεολογικού διαλόγου)
«Η αλληλογραφία μεταξύ του π. Ιωάννου Ρωμανίδου και του Καθηγητού Παναγιώτου Τρεμπέλα, την οποία δημοσιεύει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, με ειδική εισαγωγή και επιμέλεια, είναι ενδιαφέρουσα από κάθε πλευρά και νομίζω ότι θα πλουτίσει την θεολογική επιστήμη […] Τα κείμενα της αλληλογραφίας θα πρέπει να μελετηθούν χωρίς να κρίνουμε τα πρόσωπα, αλλά να δούμε την προσπάθεια που έκαναν για την επαναφορά της ορθοδόξου θεολογίας στις πηγές της. Και κυρίως να δούμε την ορθόδοξη θεολογία του π. Ιωάννου Ρωμανίδου, όπως φάνηκε στην διατριβή του, που αργότερα συμπλήρωσε με νεώτερες παρατηρήσεις, όπως και την μαχητικότητα του νέου αυτού θεολόγου που δεν γνώριζε την ελληνική πραγματικότητα και εξεπλάγη που την συνάντησε, και δεν υπεχώρησε από τις απόψεις του, αλλά συγχρόνως να δούμε και την μαχητικότητα του Παναγιώτου Τρεμπέλα, σε μια, νομιζόμενη από αυτόν, διαφοροποίηση διαφόρων θεολογικών θέσεων. Και τελικά πρέπει να εκτιμήσουμε πως και οι δύο συναντήθηκαν ακριβώς γιατί είχαν αγαθή πρόθεση». Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου κ. Ιερόθεος
Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Ο προφήτης της Ρωμιοσύνης προσωπογραφούμενος μέσα από άγνωστα ή λίγο γνωστά κείμενα
[…] Ως προς τη δομή του βιβλίου, μετά από μια σειρά βιογραφικών και κριτικών κειμένων, δημοσιεύουμε την αλληλογραφία του π. Ιωάννη με την οικογένεια Πατέρα, που είχε την καλωσύνη να μου εμπιστευθεί η σεβαστή ηγουμένη μοναχή Μαρία Μυρτιδιώτισσα, στην οποία καταγράφεται η πρώτη του επαφή με την ελληνική πραγματικότητα και την θεολογία της. Για τα κείμενα αυτά θα μιλήσουμε και στον οικείο τόπο. Τέλος, δημοσιεύεται η εργογραφία του, την οποία συνέταξα επί τη βάσει των εργασιών του, που έχω στη βιβλιοθήκη μου, με την πολύτιμη βοήθεια του μεταπτυχιακού φοιτητού μου κ. Δημήτρη Δημητρακόπουλου. […] π. Γ. Δ. Μ.
Λόγος ως αντίλογος
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Θεολογικά δοκίμια
[…] Τα δέκα θεολογικά δοκίμια αυτού του Τόμου, δημοσιευμένα στα τελευταία χρόνια σε διάφορα περιοδικά και επετειακές εκδόσεις ή και αδημοσίευτα ακόμη, προσφέρουν στον αγαπητό αναγνώστη τη μαρτυρία του συγγραφέα για διάφορα θέματα, που απασχολούν τη θεολογική σκέψη της εποχής μας. Επιχειρούν να αρθρώσουν ένα θεολογικό λόγο σε συγκεκριμένες προκλήσεις, με τη γνωστή (πια) προσπάθεια του συντάκτη τους, να συνδυάζει τη «θεωρία» με την πρακτικότητα. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός πάντοτε της (ορθοδόξου) θεολογίας: να αγγίζει τα άμεσα προβλήματα της ζωής, προσφέροντας Χριστό, δηλαδή υπαρκτή αλήθεια, στις ανθρώπινες αναζητήσεις. […]
Ο λαός του Θεού
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Ιστορικά και Θεολογικά του Ρωμαίικου Ελληνισμού
Οι σχέσεις των προσώπων, και μάλιστα εκείνων που έπαιξαν κάποιο ρόλο στη ζωή ενός τόπου, έχουν για την έρευνα πάντα σημασία. όχι μόνο » διότι ο άνθρωπος υφίσταται και υπάρχει κοινωνών του συνανθρώπου του», αλλά διότι η σχέση των προσώπων σημαίνει συνάντηση, η δε συνάντηση πραγματώνεται ως αλληλοπεριχώρηση. Διασταύρωση δηλαδή ιδεών, ανησυχιών, τάσεων, σκοπών, αγώνων, αλλά και αντιθέσεων και διαφωνιών, και άρα σύνθεση υπάρξεων, ενίοτε δε και συμπληρωματικότητα.
Στα μονοπάτια της Ρωμηοσύνης
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Σταθμοί στην ιστορική διαδρομή του ορθόδοξου ελληνισμού
Ο σημερινός Ελληνισμός πρέπει να επιζήσει όχι μόνο «για να μη χαθεί ο φυλετικός μας σπόρος», αλλά κυρίως διότι είναι ή μόνη ακόμη ελεύθερη φωνή της Ορθοδοξίας και ο φορέας της οικουμενικής αποστολής της. Για να συνεχίσει όμως αυτή την αποστολή του ο Ελληνισμός, πρέπει να γνωρίζει και να ενσαρκώνει τις ελληνορθόδοξες ρίζες του. Η Εκκλησία μας, παρά την αναπόφευκτη ασυνέπεια κάποιων εκπροσώπων της, συντηρεί τα υγιή και γόνιμα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας, διατηρώντας την έξω από κάθε τάση σωβινισμού και φυλετισμού. Στην προϊούσα πολτοποίηση της εποχής μας σώζει την ελληνικότητα στα στοιχεία εκείνα που προσλήφθηκαν από την Ορθοδοξία… Είναι κατανοητό, λοιπόν, γιατί ο μακαριστός Στήβεν Ράνσιμαν κάλεσε τους Έλληνες να κρατήσουν την Ορθόδοξη ταυτότητα τους, για να έχουν μέλλον και πολιτισμική παρουσία και στον 21ο αιώνα.
Εγκόλπιον επιστημονικής έρευνας
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Πώς γράφεται ένα επιστημονικό βιβλίο; Ποια μέθοδο ακολουθεί ο συγγραφέας του; Απάντηση στο ερώτημα αυτό προσπαθεί να δώσει αυτή η εργασία. Αφορμή στην σύνταξή της έδωσε η ένταξη στο Πρόγραμμα του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το έτος 1982-83 και του μαθήματος «Μεθοδολογία Επιστημονικής Ερεύνης». [. . .]
Η Ουνία
Χθες και σήμερα
(…) Λέγοντας «Ουνία», εννοούμε ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα που επινοήθηκε από τον Παπισμό για τον εκδυτικισμό της μη λατινικής Ανατολής, την πνευματικοπολιτική δηλαδή υποταγή της στην εξουσία του Πάπα. Συνδέεται, δηλαδή, με την επεκτατική πολιτική του Παπισμού, της συνεπέστερης έκφρασης του ευρωπαϊκού φεουδαρχισμού, ο οποίος με το Κράτος του Βατικανού συνεχίζεται ως τις ημέρες μας. (…)
Πηγές εκκλησιαστικής ιστορίας
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
[…] Βέβαια, και η παρούσα έκδοση δεν παύει να έχει χρηστικό χαρακτήρα, χωρίς να διεκδικεί καμμία τελειότητα ή πληρότητα. Η μόνη μας φιλοδοξία είναι να δώσει επαρκή στοιχεία για την πληροφόρηση των Φοιτητών, αλλά και κάθε άλλου, ο οποίος τυχόν ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των Πηγών της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Γι’ αυτό, και από τα εισαγωγικά προβλήματα της ιστορικής επιστήμης θίγουμε μόνο εκείνα, που βοηθούν την πρόσβαση σ’ αυτές. Την τελευταία θέλουν να εξυπηρετήσουν και τα δημοσιευόμενα ποικίλα δείγματα. Εξ άλλου, η πνευματική κοινωνία διδάσκοντος και διδασκομένων δεν είναι δυνατόν ποτέ να αποτυπωθεί σε κάποιο εγχειρίδιο, ούτε ο προφορικός λόγος με την αμεσότητά του να αντικατασταθεί με τον γραπτό, ψυχρό οπωσδήποτε και έμμεσο. Το γραπτό κείμενο εισάγει στον προβληματισμό και βοηθεί το φοιτητή να εμπεδώσει τις προσφερόμενες με την παράδοση γνώσεις και να οργανώσει την προετοιμασία του για τις αναγκαίες κατά νόμον εξετάσεις.
Ελπίζουμε η αρχική αυτή προσπάθεια να βελτιωθεί συν Θεώ κατά τα προσεχή εξάμηνα διδασκαλίας του μαθήματος και μια νέα έκδοση του βιβλίου να έχει μεγαλύτερες αξιώσεις. […]
Συναντήσεις
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Ερευνητικές Ανιχνεύσεις στην ιστορία και το παρόν
[…] Ανήκω στους ερευνητές εκείνους, που πιστεύουν ότι η σύναξη των εργασιών-μελετών τους από τα διάφορα περιοδικά ή αφιερωματικούς τόμους, όπου αρχικά δημοσιεύθηκαν, σε ένα τόμο προσφέρει δυνατότητες στους φιλίστορες και φιλέρευνους να τις μελετήσουν ή και να τις αξιοποιήσουν ακόμη στις δικές τους ενασχολήσεις. Η τιτλοφόρηση του τόμου «Συναντήσεις» ανταποκρίνεται στην ταυτότητα των επί μέρους θεμάτων, διότι πρόκειται για πραγματικές ερευνητικές συναντήσεις με Πρόσωπα και γεγονότα, που σφράγισαν αποφασιστικά την ιστορία μας από το πρόσφατο παρελθόν ως σήμερα. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Η θεολογική μαρτυρία της εκκλησιαστικής λατρείας
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
(…) Η θρησκεία νοείται ως φανέρωση και πραγμάτωση (εσωτερικά ή εξωτερικά) της φυσικής αξιολογικής ροπής του ανθρώπου, πού κατευθύνεται προς το θείο, ανεξάρτητα από τον τρόπο, κατά τον οποίο αυτό νοείται. Η ροπή αυτή ονομάζεται θρησκευτικότητα και είναι, όπως γενικά σχεδόν πιστεύεται, έμφυτη στον άνθρωπο. Η λατρεία, εξ άλλου, συνιστά πραγμάτωση του σκοπού της θρησκείας, της (πραγματικής ή φανταστικής) συναντήσεως του πιστεύοντος υποκειμένου με το πιστευόμενο αντικείμενο, στα όρια όμως όχι τόσο της ατομικής, όσο της ομαδικής-συλλογικής αναφοράς της λατρεύουσας κοινότητας στο λατρευόμενο θείο. Η λατρεία αποβαίνει εξωτερίκευση της πίστεως και ευσέβειας ή του θρησκευτικού βιώματος του λάτρου και της λατρεύουσας ομάδας προς το θείο, στο οποίο προσφέρεται όλη ή ύπαρξη, για να επιτευχθεί ή συνάντηση και αισθητή κοινωνία μαζί του. Εύστοχα δε, έχει επισημανθεί ότι «το φαινόμενον της θρησκευτικής λατρείας είναι μία εκ των σπουδαιότερων εκδηλώσεων του γνησίου θρησκευτικού βιώματος, κατά το οποίον ό άνθρωπος συνάπτει ζώσαν προσωπικήν σχέσιν προς το θείον ή το άγιον». (…)
Η κίνηση της «Ζωής» στην Ελλάδα
Christoph Maczewski
Συμβολή στο πρόβλημα της παραδόσεως της Ανατολικής Εκκλησίας
Related Products
Καθρεπτίδης Παντελεήμων – Μητροπολίτης Κορωνείας
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων γεννήθηκε στη Νίκαια Αττικής το 1937. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία για δύο χρόνια. Το 1962, χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ το 1963 πρεσβύτερος. Ανέλαβε τη διεύθυνση της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Από το 1962 έως το 1967 χρημάτισε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Από το 1974 έως και το 2003 είχε αναλάβει καθήκοντα ιεροκήρυκα του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αθηνών. Το 2003, εξελέγη τιτουλάριος επίσκοπος Κορωνείας, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ως βοηθός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Χειροτονήθηκε σε επίσκοπο στις 14 Ιανουαρίου 2003. Το 2008, προήχθη σε τιτουλάριο μητροπολίτη Κορωνείας. Μέσα στις αρμοδιότητές του είναι και η καλλιέργεια των ιερέων για το Θείο Κήρυγμα, ενώ επί σειρά ετών ήταν υπεύθυνος των σχετικών σεμιναρίων.
Καλλιτεράκη Ευτυχία
H Ευτυχία Καλλιτεράκη είναι ψυχαναλύτρια. Είναι Τακτικό μέλος της Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, Ιδρυτικό στέλεχος και διδάσκουσα στην Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Ομάδος και θεραπεύτρια ζεύγους. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Βιβλία: Διονύσιος Σολωμός. Μία ψυχαναλυτική προσέγγιση. Εκδ. Γαβριηλίδης 2005, Οι κουμπότρυπες. Διηγήματα, εκδόσεις Μελάνι 2007, Αμπελώνες χωρίς ορίζοντα, μυθ. Εκδόσεις Ψυχογιός 2011, Ψυχαναλυτικές Συναντήσεις με τον οριακό ασθενή. Το κενό, το Αρχαϊκό, το ψυχικό τραύμα. Εκδόσεις Μ/συνάψεις, Η Θεραπευτική σχέση. Ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις από την Ψυχαναλυτική, τη Γνωσιακή και τη Συστημική Οπτική. Εκδ. Καστανιώτης, Νοσταλγία μέσα στο όνειρο και η ονειροπόληση του θεραπευτή. Εκδόσεις Αρμός 2016.
Ζιάκας Ι. Θεόδωρος
Ο Θεόδωρος Ι. Ζιάκας κατάγεται από τα Κουρέντα Ιωαννίνων. Πήρε το πτυχίο του καθηγητή μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στον δημόσιο τομέα, ως πληροφορικός. Νέος είχε κάποια πολιτικο-ιδεολογική δραστηριότητα στον χώρο της Αριστεράς, τα αδιέξοδα της οποίας τον ανάγκασαν να ασχοληθεί συστηματικά με την κοινωνική θεωρία, στην οποία και αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του. Από το 1980 μελετά το εθνικό φαινόμενο σε συνδυασμό με την κοινωνική οντολογία του συλλογικού και του ατομικού υποκειμένου και επικεντρώνεται στα προβλήματα ταυτότητας, επεξεργαζόμενος με έναν διαφορετικό τρόπο την έννοια της «παράδοσης». Στο πλαίσιο αυτό διερεύνησε την παθολογία του κυρίαρχου ανθρωπολογικού τύπου και την σχέση της με την τρέχουσα κατάρρευση των συλλογικών αξιών.
Jouve Pierre Jean (Πιέρ Ζαν Ζουβ)
Ο Γάλλος ποιητής και μυθιστοριογράφος Πιέρ Ζαν Ζουβ γεννήθηκε το 1887 και πέθανε το 1976. Φιλάσθενος από μικρή ηλικία, δεν φοίτησε σε κάποιο πανεπιστήμιο. Μετά την έκδοση των πρώτων του ποιημάτων, απέρριψε όλα όσα έγραψε και στράφηκε στην ποίηση με θρησκευτικούς προσανατολισμούς. Μεταξύ άλλων στα έργα του συγκαταλέγονται: «Paulina 1880». «Le monde desert». «Les Noces». «Sueur de sang». «La Vierge de Paris». «Diademe». «Moires».
Ζουράρις Κώστας
Πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940 και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Από το 1969 δίδαξε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Vincennes-Paris στο Παρίσι, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2005.
Θεοφάνης
Ο Όσιος Θεοφάνης γεννήθηκε το 760 μ. Χ. Υπήρξε χρονογράφος, αλλά και Ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως. Έμεινε ορφανός από πατέρα και μεγάλωσε με την μητέρα του Θεοδότη, η οποία φρόντισε να τον μορφώση και να τον παντρέψη σε νεαρή ηλικία με ενάρετη και πλούσια κόρη. Συμφώνησε όμως με την σύζυγό του να ακολουθήσουν και οι δύο τον μοναχικό βίο και εγκαταβίωσε σε ανδρικό Μοναστήρι κοντά στο βουνό της Σιγριανής, στο οποίο αργότερα έγινε ηγούμενος, η δε σύζυγός του σε γυναικείο Μοναστήρι και από Μεγαλώ, ονομάσθηκε Ειρήνη. Μαζί με άλλους ηγουμένους προσεκλήθη και συμμετείχε στις εργασίες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, στην Νίκαια. Μετά την επιστροφή του εγκατέστησε στην Μονή της Σιγριανής άλλον ηγούμενο, και αυτός ίδρυσε νέο μεγαλύτερο Μοναστήρι, για τους πολυάριθμους μαθητές του. Παράλληλα με τα καθήκοντα που είχε ως ηγούμενος ασχολήθηκε και με την συγγραφή και την καλλιγραφία. Μετά από έξι χρόνια εξορίσθηκε από τους εικονομάχους στην Σαμοθράκη, όπου και ετελείωσε τον επί γης βίο του, το 815 μ. Χ. Αργότερα, οι μαθητές του μετέφεραν τα ιερά λείψανά του στην Μονή, στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του.
Ζούκοβα Ευγενία
Η Ευγενία Ζούκοβα γεννήθηκε στο Λένινσκ του Καζακστάν, όπου οι γονείς της (μηχανικοί) δούλευαν στην εκεί κρατική αποστολή. Το 1976 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε σ’ ένα προάστιο, κοντά στη Μόσχα (Ιβαντέεβκα), όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο (1989). Στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός βιβλιοθηκάριος στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Λομονόσοβ, στη Μόσχα. Από το ίδιο Πανεπιστήμιο πήρε και το πτυχίο του Ιστορικού Τμήματος (1996), με ειδίκευση στη Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδος. Ως υπότροφος του Ελληνικού Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) ήρθε στην Ελλάδα, όπου παρακολούθησε πολιτιστικό πρόγραμμα για οχτώ μήνες. Το 1997 αρχίζει κανονικές σπουδές στη Θεολογική Σχολή Αθηνών (Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας), με υποτροφία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Παίρνοντας το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής, αρχίζει αμέσως μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο Τμήμα, στον Τομέα Χριστιανικής Λατρείας.
Κακουλίδης Γιώργος
Ο Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 (Κείμενα). Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, τρία αφηγήματα και ένα θεατρικό έργο. Το 1999 κυκλοφόρησε «Η αλήθεια που δεν υπάρχει», ένας συγκεντρωτικός τόμος με όλα τα έργα του (Εξάντας). Το 2000 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Ο πειρασμός της μάχης» και το 2002 το αφήγημα «Η Σειρήνα της Ομόνοιας» (Εξάντας). Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Κυπουργός, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Τάσος Μελετόπουλος και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη.
Θερμός π. Βασίλειος (Thermos Vasileios)
Ο π. Βασίλειος Θερμός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1957 και σπούδασε Ιατρική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασκεί την Ψυχιατρική και Ψυχοθεραπεία παιδιών, εφήβων και νέων. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό «άριστα». Μετεκπαιδεύθηκε ως επισκέπτης επιστήμονας (Visiting Scholar) στα πανεπιστήμια Harvard, Boston University, Boston College, Andover Newton. Τα βασικά του ενδιαφέροντα είναι ο διάλογος Θεολογίας-Ποιμαντικής και Ψυχιατρικής-Ψυχαναλύσεως, η ψυχολογία του κληρικού και του εκκλησιαστικού οργανισμού, η ψυχολογία και ψυχοπαθολογία της θρησκευτικότητος, η εφηβεία και τα προβλήματά της. Έχει εργασθεί σε εκπαιδευτικά προγράμματα κληρικών και εκκλησιαστικών στελεχών, έχει δημοσιεύσει διάφορα βιβλία και άρθρα, έχει συμμετάσχει σε πολλές εκδηλώσεις και εκπομπές. Υπηρετεί στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ 22-10-2007 from p.metall on Vimeo.
Καλογερόπουλος Άγγελος
Ο Άγγελος Καλογερόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1959. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ερωδία εκδ. Ερουρέμ, (1986), Λύσις της συνέχειας του δέρματος, εκδ. Πλανόδιον (1990), Σύρραμα, εκδ. Αρμός, (1997), Αργά Μαθήματα εκδ. Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών, (2002) ,Το Φωτεινό Παράθυρο, εκδ. Ίνδικτος 2004, Έτσι Είναι, εκδ. Αρμός 2010. Και τη μελέτη Ο Θρούς του δέρατος. Η μουσική στον Παπαδιαμάντη, Αρμός 1994. Τα διηγήματα «Αφηγήσεις ενός επόμενου κόσμου» (Αρμος 2013), είναι το τελευταίο του βιβλίο.
There are no reviews yet.