Η αδικία που πληγώνει (31η Έκδοση)

Η Αδικία Που Πληγώνει

Η αδικία που πληγώνει ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως την δυνατότητα να μην ταυτιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, γιατί κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη. Η αδικία που πληγώνει είναι μία κίνηση απεγκλωβισμού από τις μονοδιάστατες κατανοήσεις των κλινικών διαγνώσεων. Είναι μία αισιόδοξη θέαση, απόρροια μακρόχρονης κλινικής εργασίας με ανθρώπους που με αγωνία εμπιστεύτηκαν τα μυστικά της ψυχής τους στον θεραπευτή και την ίδια στιγμή που τους κυριαρχούσε ο φόβος για την κλινική ματιά του, εκείνη ακριβώς τη θαυμαστή στιγμή προκαλούσαν την απεριόριστη εκτίμησή του.

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου στη Στοά του Βιβλίου εδώ (VIDEO).

ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

• Το βιβλίο αυτό έπεσε στα χέρια μου τυχαία. Διάβασα το οπισθόφυλλο και μου άρεσε. Είμαι μητέρα 2 παιδιών και σκέφτηκα ότι λύνοντας δικούς μου κόμπους, βοηθάω τα παιδιά μου. Το ξεκίνησα ένα βράδυ και κόλλησα μαζί του. Το ξαναδιάβασα με μαρκαδόρο επισήμανσης και την τρίτη φορά έκανα και σχόλια δίπλα. Το έχω συστήσει σε φίλους που αναζητούν κάτι παραπάνω. Μπράβο στο συγγραφέα για τον τρόπο γραφής του και στον ειδικό για το θέμα που επέλεξε. Συγχαρητήρια! Μαρία Καζαντζή
• Λεσχη αναγνωσης Ευριπου Ε..Κ.Aγαπητες εκδ. Αρμος. Θα προτεινω το συγκεκριμμενο βιβλιο στη Λεσχη μας, Λ. Αναγνωσης Ευριπου και πιστευω οτι θα γινει εποικοδομητικη συζητηση. Συγχαιρω, η συντονιστρια Ελενη Κατσαλη φιλολογος.
• Κωνσταντίνος ΜαυρουδάκηςΌταν ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο αναζητούσα στο μέσα σε αυτό παραπομπές σε άλλα επιστημονικά συγγράμματα, προκειμένου να ανατρέξω και να κατανοήσω την επιστημονική ψυχολογική ψυχοθεραπευτική προσέγγιση που ακολουθεί ο συγγραφέας, ειδικά σε ένα επιστημονικό δοκίμιο τέτοιας έκτασης και βάθους όπως αυτό. Όσο προχωρούσα στο διάβασμά του όμως, τόσο ένιωθα ότι έμπαινα σε μία μυσταγωγία. Μυσταγωγία αυτοεξέτασης, αυτογνωσίας, συγκίνησης, τρυφερότητας, εμβάθυνσης, αγάπης, αλήθειας. Μετά την πρώτη ανάγνωση μπορώ να πώ ότι, σε ένα βιβλίο με περιεχόμενο τέτοιας ποιότητας και «έκτασης» βάθους (σε πολλούς τομείς δηλαδή), οι παραπομπές μοιάζουν τελικά σαν κάτι το δευτερεύον ή πολύ πολύ ψιλά γράμματα. Το κείμενο μιλά στην καρδιά του αναγνώστη και μεταφέρει σε αυτόν συσωρευμένη, συμπυκνωμένη εμπειρία και γνώση. Σε πάρα πολλά σημεία, η ψυχή του αναγνώστη θα κατακλιστεί από συγκίνηση, μέσω της μεταφοράς από το συγγραφέα προς αυτόν της γνώσης ότι όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και πόνους, της κατανόησης των επιπτώσεων της συμπεριφοράς μας ή εξωτερικών συνθηκών στη ζωή των ανθρώπων και πολλών πολλών άλλων ε μ π ε ι ρ ι ώ ν . Οπωσδήποτε θα πρέπει ο συγγραφέας και ο εκδότης να προγραμματίσουν την μετάφρασή του και την έκδοσή του σε συνεργασία με ξένους εκδοτικούς οίκους, με σωστή κατηγοριοποίηση (π.χ.στην υπαρξιακή και/η συστημική ψυχοθεραπεία, χρησιμοποιώντας και κάποιον σχετικό υπότιτλο (λόγω προώθησης), αν αυτός δεν θα είναι περιοριστικός για το πλάτος των νοημάτων του βιβλίου)
• « Η αδικία που πληγώνει» του συγγραφέα Δ. Καραγιάννη. Πρόκειται για ένα μοναδικό βιβλίο όπου καταγράφονται βαθιά βιώματα που ξεθάβει, φέρνει στο φως ένας πεπειραμένος οδηγός, ένας κλινικός θεραπευτής. Τονίζεται ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η επεξεργασία αυτών των βιωμάτων. Το πρόβλημα δεν είναι να ανεχτείς την αδικία αλλά να βγάλεις από το μυαλό σου την ιδέα ότι δεν αξίζεις . (κεφ. Ο παραμορφωτικός καθρέφτης της αδικίας) Το να υφίστασαι αδικία είναι σοβαρό. Σοβαρότερο όμως είναι να συνεχίσεις να την θυμάσαι. «Η εμμονή στην αδικία εγκλωβίζει….η εμμονή στο παρελθόν υποθηκεύει το μέλλον ..». Όταν ο καθένας είναι σεβαστός έτσι όπως είναι, όταν το επάγγελμα του είναι σεβαστό, όποιο κι αν είναι αυτό, τότε κόβεις τις ρίζες του εγκλήματος της αδικίας. Ο συγγραφέας, συνειδητός άνθρωπος, κοιτάζει την ρίζα κάθε προβλήματος της ζωής. Η αδικία για τον συγγραφέα σημαίνει να καταστρέψει όλες τις αιτίες που την προκαλούν να βοηθήσει ουσιαστικά τους ανθρώπους να είναι υγιείς σωματικά και πνευματικά, να δώσει σε όλους τον ίδιο σεβασμό, γιατί όλοι βοηθούν την κοινωνία να είναι όμορφη και πλουσιότερη, όλοι βοηθούν τη ζωή να είναι γεμάτη νόημα και σημασία και όλοι πρέπει να ανταμείβονται με σεβασμό. Συγκλονιστικό το κεφάλαιο η ηδονή της οδύνης στην συντροφική σχέση με ένα εξαιρετικά συγκινητικό αισιόδοξο επίλογο. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό βιβλίο που εξυψώνει από τις δυσβάσταχτες, ανούσιες, συμβατικές σχέσεις. « Οι άνθρωποι είναι δυνατόν να αλλάξουν όταν αγαπήσουν όχι συναισθηματικά, αλλά οντολογικά, με όλη τους την ύπαρξη…. Η αυθεντική αγάπη που ένιωσαν εκείνοι για κάποιον άλλον τους επέτρεψε να ξεφύγουν απο την πληγωμένη ατομικότητά τους». Μια ματιά που μεταμορφώνει τον βαρετό κόσμο που μας περιβάλλει. Θερμά Συγχαρητήρια. Με βαθύτατη εκτίμηση, Φακίτσα Βαλσάμω.

Η Αδικία Που Πληγώνει.