Η κατήχηση του επαναστάτη

Ένα μανιφέστο. Μια κατήχηση. Η ληξιαρχική πράξη θανάτου. Και συνάμα η εξόδιος Ακολουθία της εννοίας της προόδου που εισήγαγε ο Διαφωτισμός, εκτάσεως μερικών μόνο σελίδων. Η κατήχηση του επαναστάτη, γραμμένη από τον πρώτο τρομοκράτη της νεωτερικής εποχής, έμελλε να διαμορφώσει συνειδήσεις, να καθορίσει συμπεριφορές, να προκαλέσει συζητήσεις, να ματοκυλήσει ανθρώπινες ζωές. Η κατήχηση του επαναστάτη είναι η είσοδος στον μεσαίωνα της τρομοκρατίας που ως άλλη εξ αποκαλύψεως αλήθεια προσπαθεί να καλύψει το κενό του Ουρανού με τον πυροβολισμό του περιστρόφου. Η κατήχηση του επαναστάτη είναι μια σταγόνα παγωμένου χρόνου στην αγκαλιά του φόβου.

Περιεχόμενα

• Εισαγωγή
• Η κατήχηση του επαναστάτη
• Ο Σεργκέι Γκενάντοβιτς Νετσάγιεφ στις αναμνήσεις των συγχρόνων του
• Νικολάι Μπερντάγιεφ: Ο ρωσικός σοσιαλισμός και ο μηδενισμός

ΜΟΥΣΕΣ 33 Οι Μούσες ανέκαθεν σχημάτιζαν το σκίρτημα του πνεύματος. Εκτός της ποιητικής των πνοής ο λόγος προδίδει τον εαυτό του, απολιθώνεται και καταντά ιδεοληψία είτε μυθόπλασμα. Η μουσική δεν αφήνει την σκέψη να αφανίσει τα πράγματα, διατηρεί πάντα μεταξύ τους εκείνη την ζωτική απόσταση που κρατεί κάτι ανοιχτό και συνάμα ορισμένο. Και οι Μούσες ακολουθούν. Αρμονίζουν το χθες και το σήμερα στην ρυθμική τους διάρκεια, το εδώ και το αλλού, χωρίς να λησμονούν την αλήθεια της ιδιοπροσωπίας, την δημιουργία και την έρευνα, χωρίς να αρνούνται την πίστη, τον νου και το αίσθημα, χωρίς να φοβούνται την ελευθερία.