Η κοινωνία της ορθοπεταλιάς
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Ο αναρχοδυναμικός καπιταλισμός της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης -που επέφερε κρίσιμη απόκλιση συμφερόντων μεταξύ κοινωνίας και οικονομίας- ενθρόνισε την αγορά «αυτορυθμιζόμενο» ρυθμιστή των κοινωνικών ανταλλαγών, προάγοντας αποφασιστικά το εμπόρευμα σε καθολική εστία της συμβολικής παραγωγής και ολοκληρώνοντας την αποϊέρωση του κόσμου δια της μετατροπής των στοιχείων του σε αξίες αγοραίες. Παράλληλα εξεθείασε το άτομο ως υποκείμενο αυτοσυνείδητο και χειραφετημένο, αυτουργό της τύχης του και νομιμοποιητική αρχή των αποφάσεων, αλλά ταυτόχρονα το κατέστησε οντότητα ευχείρωτη και ετερόνομη, μαζοποιημένη πρώτη ύλη μιας Ιστορίας δυναμοποιημένης από τη σύγχρονη τεχνοεπιστήμη στο πλαίσιο ενός ασφυκτικού οικονομικού ορισμού της πραγματικότητος και στην υπηρεσία μιας αδήριτης αναγκαιότητος για αέναη ποσοτική μεγέθυνση. Κι αυτό φαντάζει σαν ένας ακόμη ανάβαθμος της «προμηθεϊκής εποποιΐας» του Ανθρώπου, συγκαλύπτοντας έτσι την οπτική των ατόμων ως θυμάτων της Ιστορίας, που αποσταθεροποιούνται και συνθλίβονται από τους μεγάλους διασκελισμούς της, και εν προκειμένω εκβιάζονται σε έπακρον ανταγωνιστικής υπερπροσπάθειας, συμπιεζόμενα από την αυτοδυναμική ενός ανεξέλεγκτου πλέον συστήματος, που έχοντας κίνητρο το κέρδος και κινητήρα τον καθολικό ανταγωνισμό, πλήττει μεταξύ άλλων και την ίδια την ουσία της εξατομίκευσης, αποσαθρώνοντας τις συναπτικές αξίες που θα τη στερέωναν στο αυθεντικό της νόημα. Τα σύγχρονα φανερώματα της καταγωγικής αυτής αντινομίας της καπιταλιστικής κοινωνίας να εγείρει στη συνείδηση των μελών της προσδοκίες και ιδεώδη που πρόκειται αναγκαία να διαστρέψει στην πράξη, επιχειρεί να εκθέσει και το ανά χείρας βιβλίο.
€ 29.68 € 23.74
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 1.05 kg |
|---|---|
| Dimensions | 17 x 24 cm |
| Συγγραφέας | Γιάννης Μ. Καλιόρης |
| Σελίδες | 568 |
| isbn13 | 978-960-527-301-9 |
| isbn | 960-527-301-2 |
Be the first to review “Η κοινωνία της ορθοπεταλιάς”
You may also like…
Καλιόρης Μ. Γιάννης (Kalioris Giannis)
Ο Γιάννης Καλιόρης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιάννη Καλεώδη) γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά (στην πραγματικότητα σπουδή του εκείνη την περίοδο στάθηκε η συμμετοχή του στην συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Πανσπουδαστική» το 1961-63 και η συναφής αρθρογραφία), κι εν συνεχεία κοινωνιολογία του πολιτισμού στο Παρίσι, όπου εδίδαξε στη Φιλοσοφική Σχολή του 8ου Πανεπιστημίου (πρώην Βενσέν) από το 1970 ως το 2005. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και μελέτες για τη λογοτεχνία, τη νεοελληνική γλώσσα, τα κοινωνικά προβλήματα και την πολιτική.
Εξ επαφής
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Έντεκα κείμενα επί ποικίλων θεμάτων, «εξ επαφής» με ισάριθμα απτά προβλήματα της νεοελληνικής πραγματικότητας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί κατά την τελευταία εικοσαετία και οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα. Πολιτική, γλώσσα, ιστορία, εκπαίδευση, Μέσα Μαζικής Επιρροής, και δημοσιογραφία, δίνουν την ευκαιρία για μια κριτική διερεύνηση του βαθύτερου ήθους της σύγχρονης ζωής, συνεχίζοντας τα προηγούμενα επιχειρήματα του συγγραφέως και υπερβαίνοντας κι εδώ τα περιστασιακά εναύσματα ώστε να προκύπτει ευρύτερος προβληματισμός και διαρκέστερο όφελος για τον αναγνώστη πέρας του επικαιρικού ενδιαφέροντος.
Ο καημός του ενός (6η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων
Στο σκεπτικό μου προϋποθέτω σιωπηρώς ότι η κοινωνία μας διέρχεται οξεία κρίση ταυτότητος. Ο κοινός αυτός τόπος σημαίνει περαιτέρω ότι τα μέλη της δεν έχουν δική τους απάντηση στο ερώτημα «ποιος είμαι» ούτε στο ερώτημα τι είναι τούτο το ποιος», εις τρόπον ώστε να νιώθουν συχνά ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους. Θεωρώ κρίσιμο για την κατανόηση του φαινομένου ότι στερούνται απαντήσεως ελλείψει ανεπτυγμένης εσωτερικότητος και τρόπου αυτογνωσίας. Ο Έλλην έχει ανάγκη από στερεότυπα για να καθρεφτίζεται εκεί ο εαυτός του και να λαμβάνει εξ αντανακλάσεως την εικόνα του. Αναζητεί, επομένως, στο είδωλο της ταυτότητος ένα μέσον αποκλεισμού του διαφορετικού. Με τη λογική των τυπικών δεδομένων της ταυτότητος, η ετερότης θέτει υπό αμφισβήτηση την εικόνα περί μοναδικότητος του εθνικού μας εαυτού και γίνεται έτσι επίφοβη.
Όλα ή Τίποτα
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Αντιεξουσιαστικός λόγος και συνείδηση των ορίων
Πόσο ο αντιεξουσιαστικός λόγος είναι πράγματι αντιεξουσιαστικός. Ο συγγραφέας μέσα από το παρόν δοκίμιο συζητά κάποιες απόψεις και αρχές του εν Ελλάδι αντιεξουσιαστικού λόγου. Ενός λόγου που στο μεν ιδεολογικό πεδίο οραματίζεται καθολικές απελευθερώσεις, μείζονα δικαιοσύνη και αυτονομία κοινωνική – επί εδάφους όμως πραγματικού-,όπου απαιτείται συνείδηση συγκεκριμένων δυνατοτήτων και ορίων, αμηχανεί υπολειπόμενος σε βάσιμες προτάσεις έμπρακτης θετικότητας.
Κατά αυτόν τον τρόπο, τόσο η απολυτότητα του αντισυστημικού του αρνητισμού όσο και η πολεμική δριμύτητα κατά του ετερόφρονος λόγου, δείχνουν ότι κι ο ίδιος, και παρά τις ειλικρινείς του προθέσεις, φέρεται από αξίωση ισχύος και κυριαρχίας παρόμοια κατ΄ ουσίαν – ή και εντονότερη- προς αυτήν που καταγγέλλει στους κατεστημένους φορείς της.
Παρεμβάσεις
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Λογοτεχνία, κινηματογράφος, διάφορα κοινωνικά φαινόμενα και προβλήματα πολιτιστικά, καθώς και τα άρθρα άλλων συγγραφέων, αποτελούν τις αφορμές των έντεκα κειμένων αυτού του βιβλίου, τα οποία συνιστούν ισάριθμες μαχητικές παρεμβάσεις στον χώρο των ιδεολογικών ζυμώσεων κατά την περίοδο 1964-67 και 1977-81.
Ο γλωσσικός αφελληνισμός
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Πέραν του μισοξενισμού και της υποτελείας
Η υπεράσπιση της νεοελληνικής από την ξενικήν εισβολή είναι πλέον υπόθεση χαμένη – τουλάχιστον για την παρούσα φάση. Ίσως, όταν το πράγμα φτάσει σε πολύ κρίσιμο σημείο, να επέλθει αιφνίδια συνειδητοποίηση και, βοηθούσης ορισμένης συγκυρίας, να εκδηλωθεί ανάπαλσις εθνικού αισθήματος, ανάλογη προς εκείνην για την ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων, που θα εγείρει αντίδρομες δυνάμεις και θα δώσει στην ανάνηψη το περιεχόμενο μιας νέας ελληνικής ονοματουργίας, με ταυτόχρονο καθαρισμό της γλώσσας, όπως έπραξαν παλαιότερα οι Γερμανοί ως προς τη γαλλική, καθώς και οι δικοί μας καθαρεύοντες τον περασμένο και προπερασμένον αιώνα ως προς τις τούρκικες και φραγκολεβαντίνικες λέξεις και μας χάρισαν έτσι τα 3/4 του σημερινού λεξιλογίου…
Πέρα από το άτομο
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας
Το αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας
Γενική εισαγωγή
Ανασκοπώντας την ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού διαπιστώνουμε ότι δεν είναι η εξατομίκευση που μας λείπει, αλλά το συλλογικό πνεύμα. Το τρένο της εξατομίκευσης το είχαν πάρει οι Έλληνες ήδη από την ομηρική εποχή και το εκτροχίασαν, εκεί κάπου στον τέταρτο π.Χ. αιώνα. Γνώρισαν πολύ καλά την εξατομίκευση μέχρι την έσχατη ολοκλήρωσή της: την αποσύνθεση του Ατόμου, το σοφιστικό και το σχετικιστικό πνεύμα, τον γραικυλισμό και τον μηδενισμό. Η ελληνιστική και η ρωμαϊκή εποχή χαρακτηρίζονται ακριβώς από την παρατεταμένη κρίση της ελληνικής εξατομίκευσης. Εφεξής το πρόβλημα των Ελλήνων δεν ήταν πώς θα «γίνουν άτομα», αφού ήταν ήδη, αλλά πώς θα ξεπεράσουν το δίπολο κολεκτιβισμού-ατομικισμού. Πώς θα αποφύγουν την υποστροφή στην κολεκτιβιστική βαρβαρότητα, στην οποία κινδυνεύει να καταποντιστεί η εξατομίκευση στη φάση της ολοκλήρωσής της. Ή αλλιώς: πώς θα αναπτύξουν συλλογικό πνεύμα, χωρίς να χάσουν την ατομικότητά τους. Η περιπέτεια της ελληνικής ταυτότητας είναι το διαχρονικό αυτό τάνυσμα του Ελληνισμού να υπερβεί την πόλωση ατομικισμού-κολεκτιβισμού. Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να συλλάβει τούτο το βιβλίο. Εξ ου και ο τίτλος του.
Ένας ήρωας κατ’ εικόνα μας
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Περιδιάβαση στον καθημερινό αμοραλισμό
Πλειονοπώλητο μεταξύ των πωλυπόλυτων βιβλίων, το μυθιστόρημα Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά του Κ.Μουρσελά, έγινε κάτι σαν φαινόμενο κοινωνικοπολιτιστικό, σαν ένας μικρός μύθος, εφήμερος οπωσδήποτε και κατ’ ουσίαν χωρίς εδραίωση μυθική, αλλά πάντως σημαίνων. Και τα βασικά στοιχεία αυτού του φαινομένου επιχειρεί να ερευνήσει το παρόν δοκίμιο: επισημαίνει τις αξίες που συγκροτούν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα σε συσχετισμό με την ψυχολογική, ηθική και αισθητική ανταπόκριση ενός ευρέος κοινού, και, υπερβαίνοντας την μυθιστορηματική αφορμή, ξανοίγεται στο ευρύτερο πλαίσιο αναφοράς, αναλύοντας κάποιες εκδηλώσεις του «καθημερινού αμοραλισμού», που όντας κοινές και συνηθισμένες -και ακριβώς γι’ αυτό – κρύβουν μέσα τους την ουσία της κοινωνικής αποσυνθέσεως και αποκαλύπτουν την έκτασή της.
Related Products
Για τα κοινωνικά κινήματα και το κράτος
Φώτης Τερζάκης
Συζητήσεις και αντιπαραθέσεις
Μακρά και ακατάληκτη συνομιλία με τον Γιάννη Καλιόρη
Τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶναι τὸ ἀποτύπωμα δημοσίων συζητήσεων τοῦ συγγραφέα μὲ φίλους συνομιλητές. Ἡ δεύτερη καὶ ἡ τρίτη εἶναι σχετικὰ πρόσφατες (λίγο πρὶν καὶ λίγο μετὰ τὶς τελευταῖες ἐκλογὲς τοῦ 2015, πρὶν ὡστόσο ἀπὸ τὴν ταπεινωτικὴ συνθηκολόγηση τοῦ Ἰουλίου)· ἡ πρώτη ἔγινε τὴ χρονιὰ τοῦ 1989-90, ἱστορικὴ στιγμὴ τῆς κατάρρευσης τοῦ Ἀνατολικοῦ Μπλόκ. Εἶναι ὅλες σημαδεμένες ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἐπικαιρότητα, θέτουν ὡστόσο ζητήματα ποὺ ἔχουν πολὺ πιὸ μακροϊστορικὴ σημασία. Κεντρικό τους μέλημα εἶναι ἡ ἐπεξεργασία μιᾶς στρατηγικῆς γιὰ τὰ ριζοσπαστικὰ ἀντικαπιταλιστικὰ κινήματα, καὶ τὸ ἀκανθῶδες ζήτημα τῶν σχέσεών τους μὲ τὸ κράτος.Στὴ βάση αὐτή, τεκμηριώνουν μιὰ μετατόπιση τῆς ὀπτικῆς τοῦ συγγραφέα σὲ βάθος εἰκοσιπενταετίας,συνέπεια τοῦ ἐξαναγκασμοῦ σὲ ἀμυντικὴ θέση ἀπέναντι στὴν κεφαλαιοκρατικὴ ἀντεπίθεση – τὶς μεθοδεύσεις τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ καπιταλισμοῦ τῶν ἡμερῶν μας.Ἀπὸ τὴ μία πλευρά, δηλαδή, δοκιμάζουν τὶς ἀντοχὲς τῆς «κλασικῆς» ἀναρχικῆς ρητορικῆς περὶ κράτους, ἀπο τὴν ἄλλη προσημειώνουν ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ θεωρεῖται ἀπαράγραπτο στὴν ἄρθρωση καὶ τὴ στοχοθεσία τῶν ἀσυνθηκολόγητων κοινωνικῶν κινημάτων.
Η θεωρία του πνευματικού σώματος στην δυτική παράδοση
G. R. S. Mead
Το βιβλίο του Μηντ περί του πνευματικού σώματος έχει μεγάλη αξία για τον ειδικό ερευνητή αλλά και για τον απλό φιλομαθή αναγνώστη, διότι συγκεντρώνει τα σπουδαιότερα αποσπάσματα που έχουν σωθεί και τα ερμηνεύει, πράγμα σπουδαιότατο για την ιστορία των ιδεών. Επί πλέον δείχνει πολύ καθαρά την εξέλιξη της χριστιανικής εννοίας της ψυχής, αλλά κυρίως της ιδέας του πνευματικού σώματος της Αναστάσεως, για το οποίο κάνει λόγο με τόση έμφαση ο Απόστολος Παύλος στην Α’ Προς Κορινθίους Επιστολή του.
Εν αινίγματι πρόσωπα
Κώστας Ζουράρις
Μαρτυρίκια προσωποκεντρικής πολιτικής
… Επομένως ο Απόστολος Παύλος, εξίσου τραγικός κυνικός, διαπιστώνει ότι, για τα εδώ και τα τώρα των ανθρώπων, τα πάντα θα είναι πάντοτε ένα αίνιγμα μέσα από καθρέφτη, κι ότι όση πραγματική ζωή ζούμε βλέποντας στον καθρέφτη, άλλη τόση αληθινή γνώση αποκτούμε «εν αινίγματι», μέσα στο αεί ρευστόν της πολιτικής… Δήλον ότι, «άρτι», σ’ αυτό το Εδώ παντοτινό Τώρα, οι άνθρωποι-πολίτες, τα ατομικά μας «δικαιώματα», τα πεφυσιωμένα «συστήματα», οι φουσκωμένες «κατακτήσεις» του πολιτισμού, το σύνολο της απληστίας μας, ή και η ευθυδικία των ισρροπιών μας, άπασα η απανταχού δομική ανισορροπία της ες αεί εριστικής μας κοινωνίας, όλοι οι άνθρωποι – πολίτες – κοινωνοί, «άρτι», και ξανά άρτι, άχρι καιρού συντελείας του ακόσμου τούτου Κόσμου, «άρτι», βλέπουμε και παραμένουμε μέσα στο Αίνιγμα… Στο περίπου, στο πτωτικόν, στο φθοροποιόν και ες αεί εφθαρμένον… Τόσο βλέποντες, τόσο «ειδότες, επαΐοντες, επιστήμονες», όσο το αίνιγμα… Τόσο βέβαιοι για τα κοινωνικά μας συστήματα, όσο το αίνιγμα…
Οδός Αιμίλιου Χουρμούζιου
Πίτσα Γαλάζη
Η «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου» αποτελεί ένα οφειλόμενο χρέος στη μνήμη μιας μεγάλης μορφής του Ελληνισμού, του Αιμιλίου Χουρμούζιου, που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του (1904-2004) και που την χρονιά που μας πέρασε συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τον θάνατό του (1973-2003)… Το να ασχοληθεί όμως κανείς με την τεράστια προσωπικότητα του Αιμίλιου Χουρμούζιου όπως εκτείνεται από την λογοτεχνία στην δημοσιογραφία, το θέατρο και την κριτική, κι από το δοκίμιο στο φιλοσοφικό και τον πολιτικοκοινωνικό στοχασμό και τη μετάφραση, και που όλα τα υπηρετεί με θαυμαστή αρτιότητα κι από θέση μάχης -πράγμα που φαντάζει εξωπραγματικό κι απίστευτο για την εποχή μας- δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Χρειάζονται κατά τη γνώμη μου ειδικοί σοβαροί μελετητές, για ν’ αξιολογήσουν και να τοποθετήσουν το τεράστιας σημασίας έργο του, δίνοντας τη θέση που του αξίζει σε κάθε τομέα και στην καθόλου ιστορία της πνευματικής Ελλάδας του 20ού αιώνα…
Άμλετ και Δον Κιχώτης
Ivan Turgenev
Οι Δον Κιχώτες ανακαλύπτουν, οι Άμλετ επεξεργάζονται. Πώς, όμως, θα μας ρωτήσουν, μπορούν οι Άμλετ να επεξεργαστούν οτιδήποτε, όταν αμφιβάλλουν για τα πάντα και δεν πιστεύουν σε τίποτα. […] Με βάση το σοφό καταμερισμό της φύσης, απόλυτοι Άμλετ, όπως και απόλυτοι Δον Κιχώτες, δεν υπάρχουν: αυτοί είναι απλά ακραίες εκφράσεις δύο διαφορετικών κατευθύνσεων, σταθμοί που οριοθετούνται από τους ποιητές σε διαφορετικές ατραπούς […] Όπως η αρχή της ανάλυσης έφτασε στον Άμλετ στα όρια της τραγικότητας, έτσι και η αρχή του ενθουσιασμού έφτασε στον Δον Κιχώτη στα όρια του κωμικού, ενώ στην ζωή το απόλυτο κωμικό και το απόλυτο τραγικό απαντώνται σπανίως.
Αυτοείδωλον εγενόμην…
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας
Το αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας
Ειδική εισαγωγή
Το ελληνικό πρόβλημα σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο ανθρωπολογικό φαινόμενο: Την αναπόφευκτη μηδενιστική αποσύνθεση του Ατόμου, όταν φτάσει στην ολοκλήρωσή του. Και τους δύο δρόμους που τότε ανοίγονται: τον ευρύχωρο της υποστροφής σε ένα νέο κολεκτιβισμό και τον στενό και τεθλιμμένο της μεταλλαγής του Ατόμου σε Πρόσωπο και της συναφούς διαφυγής της κοινότητας από την πόλωση ατομοκεντρισμού-κολεκτιβισμού. Ο νεωτερικός άνθρωπος, που τόσο εύκολη έχει την αλαζονική κριτική, ήδη καλείται να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και μάλιστα σε πλανητική κλίμακα. Είναι τώρα η σειρά του να δει πόσα απίδια παίρνει ο σάκος.
Στάσις αεικίνητος
Βασίλης Μπετσάκος
Η ανακαίνιση της αριστοτελικής κινήσεως στη θεολογία Μαξίμου του Ομολογητού
Μελετούμε τις πραγματείες του Αριστοτέλη και του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Στα κείμενα του φιλοσόφου διερευνούμε επιλεκτικά τη θεωρία της κινήσεως, όπως αυτή εκτίθεται στα «Φυσικά». Στα κείμενα του Πατρός της Εκκλησίας παρακολουθούμε συνολικά το νήμα των διδαχών του, εκλαμβάνοντας ως άξονα γύρω από τον οποίο αυτό ξετυλίγεται και διευθετείται, τη δική του (εκκλησιαστική) θεώρηση της κίνησης. […] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
Νυν… αιωρούμαι
Κώστας Ζουράρις
Θουκυδίδης Αρχέτυπος
Ο Κώστας Ζουράρης έρχεται να καταδείξει πως η θουκυδίδεια ανάγνωση της ιστορίας όχι απλώς προϋποθέτει την τραγική ανάγνωση του κόσμου, αλλά, πολύ περισσότερο, πως αυτή είναι η μόνη δυνατή ιστορική και πολιτική επιστήμη.
Ρωτούσαν για την ταυτότητα
Πολιτισμική κρίση και ψυχική απορία στην ελληνική πραγματικότητα
Το παρόν βιβλίο βασίζεται στις εισηγήσεις των συνομιλητών της διεπιστημονικής στρογγυλής τράπεζας, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Στοά του βιβλίου (Αίθουσα Λόγου) στις 31 Μαΐου 2002 με θέμα: «Πολιτισμική κρίση και ψυχική απορία στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα», οργανωμένη από το Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών. […] Περιέχονται τα κείμενα: – Γρηγόρης Μανιαδάκης, «Χαιρετισμός εκ μέρους της Εκπαιδευτικής Επιτροπής» – Ειρήνη Βλαχάκη, «Γιατί η απορία» – Δημήτρης Σταθάκος, «Βιολογική και πολιτισμική πορεία προς ακμή και παρακμή» – Χρήστος Γιανναράς, «Σχόλιο στο κεντρικό θέμα» – Δημήτρης Κυριαζής, «Όψεις του νεοελληνικού κοινωνικού φαντασιακού: Συμβουλή στην κατανόηση της νεοελληνικής ταυτότητας»
Το εσωτερικό φως
Mircea Eliade
Από τα πλατωνικά κείμενα και τα νεοπλατωνικά στα ινδικά, τα ιουδαϊκά, τα σουφικά, από το όραμα του Παύλου στις ησυχαστικές εμπειρίες της θέας του Θαβωρίου φωτός, στην πνευματική ζωή των ανθρώπων συναντούμε το φαινόμενο της εμπειρίας του θεϊκού φωτός, που με τη σειρά του πιστοποιεί την ενεργό παρουσία του φωτός στην ζωή του ανθρώπου και συγχρόνως δηλώνει το άνοιγμα του ανθρώπου από τον κόσμο του σκότους και της άγνοιας σε έναν κόσμο πνευματικό.
There are no reviews yet.