Η κοινωνία της ορθοπεταλιάς
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Ο αναρχοδυναμικός καπιταλισμός της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης -που επέφερε κρίσιμη απόκλιση συμφερόντων μεταξύ κοινωνίας και οικονομίας- ενθρόνισε την αγορά «αυτορυθμιζόμενο» ρυθμιστή των κοινωνικών ανταλλαγών, προάγοντας αποφασιστικά το εμπόρευμα σε καθολική εστία της συμβολικής παραγωγής και ολοκληρώνοντας την αποϊέρωση του κόσμου δια της μετατροπής των στοιχείων του σε αξίες αγοραίες. Παράλληλα εξεθείασε το άτομο ως υποκείμενο αυτοσυνείδητο και χειραφετημένο, αυτουργό της τύχης του και νομιμοποιητική αρχή των αποφάσεων, αλλά ταυτόχρονα το κατέστησε οντότητα ευχείρωτη και ετερόνομη, μαζοποιημένη πρώτη ύλη μιας Ιστορίας δυναμοποιημένης από τη σύγχρονη τεχνοεπιστήμη στο πλαίσιο ενός ασφυκτικού οικονομικού ορισμού της πραγματικότητος και στην υπηρεσία μιας αδήριτης αναγκαιότητος για αέναη ποσοτική μεγέθυνση. Κι αυτό φαντάζει σαν ένας ακόμη ανάβαθμος της «προμηθεϊκής εποποιΐας» του Ανθρώπου, συγκαλύπτοντας έτσι την οπτική των ατόμων ως θυμάτων της Ιστορίας, που αποσταθεροποιούνται και συνθλίβονται από τους μεγάλους διασκελισμούς της, και εν προκειμένω εκβιάζονται σε έπακρον ανταγωνιστικής υπερπροσπάθειας, συμπιεζόμενα από την αυτοδυναμική ενός ανεξέλεγκτου πλέον συστήματος, που έχοντας κίνητρο το κέρδος και κινητήρα τον καθολικό ανταγωνισμό, πλήττει μεταξύ άλλων και την ίδια την ουσία της εξατομίκευσης, αποσαθρώνοντας τις συναπτικές αξίες που θα τη στερέωναν στο αυθεντικό της νόημα. Τα σύγχρονα φανερώματα της καταγωγικής αυτής αντινομίας της καπιταλιστικής κοινωνίας να εγείρει στη συνείδηση των μελών της προσδοκίες και ιδεώδη που πρόκειται αναγκαία να διαστρέψει στην πράξη, επιχειρεί να εκθέσει και το ανά χείρας βιβλίο.
€ 29.68 € 23.74
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 1.05 kg |
|---|---|
| Dimensions | 17 x 24 cm |
| Συγγραφέας | Γιάννης Μ. Καλιόρης |
| Σελίδες | 568 |
| isbn13 | 978-960-527-301-9 |
| isbn | 960-527-301-2 |
Be the first to review “Η κοινωνία της ορθοπεταλιάς”
You may also like…
Καλιόρης Μ. Γιάννης (Kalioris Giannis)
Ο Γιάννης Καλιόρης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιάννη Καλεώδη) γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά (στην πραγματικότητα σπουδή του εκείνη την περίοδο στάθηκε η συμμετοχή του στην συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Πανσπουδαστική» το 1961-63 και η συναφής αρθρογραφία), κι εν συνεχεία κοινωνιολογία του πολιτισμού στο Παρίσι, όπου εδίδαξε στη Φιλοσοφική Σχολή του 8ου Πανεπιστημίου (πρώην Βενσέν) από το 1970 ως το 2005. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και μελέτες για τη λογοτεχνία, τη νεοελληνική γλώσσα, τα κοινωνικά προβλήματα και την πολιτική.
Παρεμβάσεις
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Λογοτεχνία, κινηματογράφος, διάφορα κοινωνικά φαινόμενα και προβλήματα πολιτιστικά, καθώς και τα άρθρα άλλων συγγραφέων, αποτελούν τις αφορμές των έντεκα κειμένων αυτού του βιβλίου, τα οποία συνιστούν ισάριθμες μαχητικές παρεμβάσεις στον χώρο των ιδεολογικών ζυμώσεων κατά την περίοδο 1964-67 και 1977-81.
Ένας ήρωας κατ’ εικόνα μας
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Περιδιάβαση στον καθημερινό αμοραλισμό
Πλειονοπώλητο μεταξύ των πωλυπόλυτων βιβλίων, το μυθιστόρημα Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά του Κ.Μουρσελά, έγινε κάτι σαν φαινόμενο κοινωνικοπολιτιστικό, σαν ένας μικρός μύθος, εφήμερος οπωσδήποτε και κατ’ ουσίαν χωρίς εδραίωση μυθική, αλλά πάντως σημαίνων. Και τα βασικά στοιχεία αυτού του φαινομένου επιχειρεί να ερευνήσει το παρόν δοκίμιο: επισημαίνει τις αξίες που συγκροτούν το συγκεκριμένο μυθιστόρημα σε συσχετισμό με την ψυχολογική, ηθική και αισθητική ανταπόκριση ενός ευρέος κοινού, και, υπερβαίνοντας την μυθιστορηματική αφορμή, ξανοίγεται στο ευρύτερο πλαίσιο αναφοράς, αναλύοντας κάποιες εκδηλώσεις του «καθημερινού αμοραλισμού», που όντας κοινές και συνηθισμένες -και ακριβώς γι’ αυτό – κρύβουν μέσα τους την ουσία της κοινωνικής αποσυνθέσεως και αποκαλύπτουν την έκτασή της.
Εξ επαφής
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Έντεκα κείμενα επί ποικίλων θεμάτων, «εξ επαφής» με ισάριθμα απτά προβλήματα της νεοελληνικής πραγματικότητας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί κατά την τελευταία εικοσαετία και οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα. Πολιτική, γλώσσα, ιστορία, εκπαίδευση, Μέσα Μαζικής Επιρροής, και δημοσιογραφία, δίνουν την ευκαιρία για μια κριτική διερεύνηση του βαθύτερου ήθους της σύγχρονης ζωής, συνεχίζοντας τα προηγούμενα επιχειρήματα του συγγραφέως και υπερβαίνοντας κι εδώ τα περιστασιακά εναύσματα ώστε να προκύπτει ευρύτερος προβληματισμός και διαρκέστερο όφελος για τον αναγνώστη πέρας του επικαιρικού ενδιαφέροντος.
Ο καημός του ενός (6η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων
Στο σκεπτικό μου προϋποθέτω σιωπηρώς ότι η κοινωνία μας διέρχεται οξεία κρίση ταυτότητος. Ο κοινός αυτός τόπος σημαίνει περαιτέρω ότι τα μέλη της δεν έχουν δική τους απάντηση στο ερώτημα «ποιος είμαι» ούτε στο ερώτημα τι είναι τούτο το ποιος», εις τρόπον ώστε να νιώθουν συχνά ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους. Θεωρώ κρίσιμο για την κατανόηση του φαινομένου ότι στερούνται απαντήσεως ελλείψει ανεπτυγμένης εσωτερικότητος και τρόπου αυτογνωσίας. Ο Έλλην έχει ανάγκη από στερεότυπα για να καθρεφτίζεται εκεί ο εαυτός του και να λαμβάνει εξ αντανακλάσεως την εικόνα του. Αναζητεί, επομένως, στο είδωλο της ταυτότητος ένα μέσον αποκλεισμού του διαφορετικού. Με τη λογική των τυπικών δεδομένων της ταυτότητος, η ετερότης θέτει υπό αμφισβήτηση την εικόνα περί μοναδικότητος του εθνικού μας εαυτού και γίνεται έτσι επίφοβη.
Πέρα από το άτομο
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας
Το αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας
Γενική εισαγωγή
Ανασκοπώντας την ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού διαπιστώνουμε ότι δεν είναι η εξατομίκευση που μας λείπει, αλλά το συλλογικό πνεύμα. Το τρένο της εξατομίκευσης το είχαν πάρει οι Έλληνες ήδη από την ομηρική εποχή και το εκτροχίασαν, εκεί κάπου στον τέταρτο π.Χ. αιώνα. Γνώρισαν πολύ καλά την εξατομίκευση μέχρι την έσχατη ολοκλήρωσή της: την αποσύνθεση του Ατόμου, το σοφιστικό και το σχετικιστικό πνεύμα, τον γραικυλισμό και τον μηδενισμό. Η ελληνιστική και η ρωμαϊκή εποχή χαρακτηρίζονται ακριβώς από την παρατεταμένη κρίση της ελληνικής εξατομίκευσης. Εφεξής το πρόβλημα των Ελλήνων δεν ήταν πώς θα «γίνουν άτομα», αφού ήταν ήδη, αλλά πώς θα ξεπεράσουν το δίπολο κολεκτιβισμού-ατομικισμού. Πώς θα αποφύγουν την υποστροφή στην κολεκτιβιστική βαρβαρότητα, στην οποία κινδυνεύει να καταποντιστεί η εξατομίκευση στη φάση της ολοκλήρωσής της. Ή αλλιώς: πώς θα αναπτύξουν συλλογικό πνεύμα, χωρίς να χάσουν την ατομικότητά τους. Η περιπέτεια της ελληνικής ταυτότητας είναι το διαχρονικό αυτό τάνυσμα του Ελληνισμού να υπερβεί την πόλωση ατομικισμού-κολεκτιβισμού. Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να συλλάβει τούτο το βιβλίο. Εξ ου και ο τίτλος του.
Όλα ή Τίποτα
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Αντιεξουσιαστικός λόγος και συνείδηση των ορίων
Πόσο ο αντιεξουσιαστικός λόγος είναι πράγματι αντιεξουσιαστικός. Ο συγγραφέας μέσα από το παρόν δοκίμιο συζητά κάποιες απόψεις και αρχές του εν Ελλάδι αντιεξουσιαστικού λόγου. Ενός λόγου που στο μεν ιδεολογικό πεδίο οραματίζεται καθολικές απελευθερώσεις, μείζονα δικαιοσύνη και αυτονομία κοινωνική – επί εδάφους όμως πραγματικού-,όπου απαιτείται συνείδηση συγκεκριμένων δυνατοτήτων και ορίων, αμηχανεί υπολειπόμενος σε βάσιμες προτάσεις έμπρακτης θετικότητας.
Κατά αυτόν τον τρόπο, τόσο η απολυτότητα του αντισυστημικού του αρνητισμού όσο και η πολεμική δριμύτητα κατά του ετερόφρονος λόγου, δείχνουν ότι κι ο ίδιος, και παρά τις ειλικρινείς του προθέσεις, φέρεται από αξίωση ισχύος και κυριαρχίας παρόμοια κατ΄ ουσίαν – ή και εντονότερη- προς αυτήν που καταγγέλλει στους κατεστημένους φορείς της.
Ο γλωσσικός αφελληνισμός
Γιάννης Μ. Καλιόρης
Πέραν του μισοξενισμού και της υποτελείας
Η υπεράσπιση της νεοελληνικής από την ξενικήν εισβολή είναι πλέον υπόθεση χαμένη – τουλάχιστον για την παρούσα φάση. Ίσως, όταν το πράγμα φτάσει σε πολύ κρίσιμο σημείο, να επέλθει αιφνίδια συνειδητοποίηση και, βοηθούσης ορισμένης συγκυρίας, να εκδηλωθεί ανάπαλσις εθνικού αισθήματος, ανάλογη προς εκείνην για την ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων, που θα εγείρει αντίδρομες δυνάμεις και θα δώσει στην ανάνηψη το περιεχόμενο μιας νέας ελληνικής ονοματουργίας, με ταυτόχρονο καθαρισμό της γλώσσας, όπως έπραξαν παλαιότερα οι Γερμανοί ως προς τη γαλλική, καθώς και οι δικοί μας καθαρεύοντες τον περασμένο και προπερασμένον αιώνα ως προς τις τούρκικες και φραγκολεβαντίνικες λέξεις και μας χάρισαν έτσι τα 3/4 του σημερινού λεξιλογίου…
Related Products
Άμλετ και Δον Κιχώτης
Ivan Turgenev
Οι Δον Κιχώτες ανακαλύπτουν, οι Άμλετ επεξεργάζονται. Πώς, όμως, θα μας ρωτήσουν, μπορούν οι Άμλετ να επεξεργαστούν οτιδήποτε, όταν αμφιβάλλουν για τα πάντα και δεν πιστεύουν σε τίποτα. […] Με βάση το σοφό καταμερισμό της φύσης, απόλυτοι Άμλετ, όπως και απόλυτοι Δον Κιχώτες, δεν υπάρχουν: αυτοί είναι απλά ακραίες εκφράσεις δύο διαφορετικών κατευθύνσεων, σταθμοί που οριοθετούνται από τους ποιητές σε διαφορετικές ατραπούς […] Όπως η αρχή της ανάλυσης έφτασε στον Άμλετ στα όρια της τραγικότητας, έτσι και η αρχή του ενθουσιασμού έφτασε στον Δον Κιχώτη στα όρια του κωμικού, ενώ στην ζωή το απόλυτο κωμικό και το απόλυτο τραγικό απαντώνται σπανίως.
Για το ιερό και το δράμα
Ιωσήφ Βιβιλάκης
Θεατρολογικές προσεγγίσεις
Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο’ Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρασμό των αρχαίων θεάτρων ή στην ιδιαιτερότητα ορισμένων δραμάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επτανησιακή Ευγένα του Μοντσελέζε, μία μοναδική δραματοποίηση συναξαριού, που απηχεί το θρησκευτικό θέατρο της Δύσης στα καθ’ ημάς ή στον Αυξεντιανό μετανοημένο, μια ανελέητη διαλογική σάτιρα της Χριστοκαπηλείας, που γράφτηκε στα μισά του 18ου αιώνα. Αλλού η προσοχή πέφτει στο ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, όπως στη σκανδαλιστική πρώτη σκηνοθεσία του «Χριστού Πάσχοντος» από τον Αλέξη Σολομό, όταν για πρώτη φορά στη νεώτερη Ελλάδα «εμφανίσθηκε» εξαϋλωμένος ο Ιησούς επί σκηνής.
Η πολιτική σκέψη του Παπαδιαμάντη
Σαράντος Ι. Καργάκος
Ο Παπαδιαμάντης ως οξύτατος παρατηρητής και κριτής των κοινωνικών πραγμάτων ήταν αδύνατο να αγνοήσει την πολιτική. Δεν είναι αυτός πού εισέρχεται στην πολιτική άλλ’ η πολιτική είναι αυτή πού διεισδύει στο έργο του και αυτός ευθαρσώς τοποθετείται έναντι αυτής. Όσοι ταυτίζουν την πολιτική με κάποιες διακηρύξεις ή με κάποια μορφή ένταξης, ασφαλώς δυσκολεύονται να τοποθετήσουν τον Παπαδιαμάντη σε κάποιο ιδεολογικό ράφι. Ο Παπαδιαμάντης δεν πλησίασε το λαό, ήταν ο ίδιος λαός κι έμεινε ως το τέλος της ζωής του ένας απλός άνθρωπος του λαού, χωρίς να ντρέπεται για την ιδιότητα του αυτή.
Το αλφαβητάρι του φιλολόγου
Άγγελος Μαντάς
Βασική φιλολογική ορολογία
[…] To βιβλίο έχει τη μορφή λεξικού. Δεν είναι όμως λεξικό, καθώς σε τέτοια επιστημονικά πεδία η εξαντλητική παράθεση της ορολογίας είναι ανέφικτη. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια προσπάθεια αποθησαύρισης όρων. Και πράγματι, αυτό που κυρίως κομίζει το βιβλίο ετούτο είναι η κωδικοποιημένη καταγραφή πληροφοριών και θεωρητικών προβληματισμών, ερανισμένων από τη διάχυτη και ανοικονόμητη σύγχρονη βιβλιογραφία, ως απόκριση σε σχετικά ερεθίσματα. Ερεθίσματα από την προσωπική αναγνωστική εμπειρία, από τη διδακτική περιπέτεια και τέλος από την αναστροφή του συγγραφέα -υπό την ιδιότητά του ως σχολικού συμβούλου φιλολόγων- με τους δασκάλους της λογοτεχνίας. Είναι λοιπόν σαφές ότι δεν μπορεί κανείς να αναζητά πληρότητα στο συγκεκριμένο εγχείρημα, μπορεί όμως -πιστεύουμε- να βρει εγκυρότητα και χρηστικότητα. […] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)
Το μυστικό του Ιησού (5η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε εντός παρενθέσεως. Καθώς προχωρούσα στον δεύτερο τόμο της Μεταφυσικής του κάλλους σχολιάζοντας τους νηπτικούς Πατέρες, συνειδητοποίησα ότι μιλούσα για ένα χριστιανισμό μετά τον τέταρτο αιώνα, στου οποίου το δόγμα έβαζαν την σφραγίδα τους η στωική και η νεοπλατωνική κυρίως σκέψη. Μπορεί ο χριστιανισμός αυτός να αντιμετώπιζε εχθρικά την ελληνική φιλοσοφία, αλλά υιοθετούσε κρίσιμα διανοητικά της εργαλεία, όπως η διάκριση αισθητού-νοητού, και γλιστρούσε με τον τρόπο του στην σωτηριολογία της. Επέμενα δηλαδή στις εξελίξεις και προσπερνούσα το εναρκτήριο γεγονός, σαν να επρόκειτο για ταυτόσημα πράγματα. Δημιουργιόταν έτσι ένα κενό, το οποίο επιχειρώ τώρα να καλύψω με το «Μυστικό του Ιησού», ώστε τα φιλοκαλικά μελετήματα που θα ακολουθήσουν να τοποθετούνται στον δικό τους ιστορικό ορίζοντα και την στατική αποτύπωση να διαδεχθεί η ερμηνευτική δυναμική…
Το εσωτερικό φως
Mircea Eliade
Από τα πλατωνικά κείμενα και τα νεοπλατωνικά στα ινδικά, τα ιουδαϊκά, τα σουφικά, από το όραμα του Παύλου στις ησυχαστικές εμπειρίες της θέας του Θαβωρίου φωτός, στην πνευματική ζωή των ανθρώπων συναντούμε το φαινόμενο της εμπειρίας του θεϊκού φωτός, που με τη σειρά του πιστοποιεί την ενεργό παρουσία του φωτός στην ζωή του ανθρώπου και συγχρόνως δηλώνει το άνοιγμα του ανθρώπου από τον κόσμο του σκότους και της άγνοιας σε έναν κόσμο πνευματικό.
Παράδοση και δημιουργία στο εικαστικό έργο του Φώτη Κόντογλου
Γιώργος Κόρδης
[…] Με τους στόχους αυτούς παρουσιάζουμε στο παρόν βιβλίο τέσσερα κείμενα στα οποία επιχειρείται αναλυτική προσέγγιση της εικονογραφικής και εικαστικής δουλειάς του νεοέλληνα δημιουργού. Τα τρία από τα κείμενα αυτά είναι επεξεργασμένες μορφές εισηγήσεων σε πρόσφατα συνέδρια και ημερίδες για τον Φώτη Κόντογλου, ενώ το ένα από αυτά γράφτηκε ως εισαγωγικό σημείωμα σε μελλοντική έκδοση φορητών εικόνων του που βρίσκονται στην Ι. Μονή Αγίων Ανάργυρων Πάρνωνος. Στα κείμενα αυτά αναλύεται το εικονογραφικό έργο του Κόντογλου από ζωγραφική και όχι από εικονογραφική οπτική γωνία. Έτσι δεν μας απασχολούν τόσο οι λύσεις που εφαρμόζει ως προς τους εικονογραφικούς τύπους, ούτε η καταγωγή τους. Μας ενδιαφέρει κυρίως το πώς της εικαστικής αντιμετώπισης της φόρμας· πώς δηλαδή επιτυγχάνεται η δια των χρωμάτων, σχημάτων και συνθετικών λύσεων απόδοση των εικαστικών μορφών των εικονιζόμενων αγίων προσώπων και γεγονότων. Επιχειρούμε, επομένως, να σπουδάσουμε τον Κόντογλου ως ζωγράφο, ως εικαστικό δημιουργό. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Στάσις αεικίνητος
Βασίλης Μπετσάκος
Η ανακαίνιση της αριστοτελικής κινήσεως στη θεολογία Μαξίμου του Ομολογητού
Μελετούμε τις πραγματείες του Αριστοτέλη και του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Στα κείμενα του φιλοσόφου διερευνούμε επιλεκτικά τη θεωρία της κινήσεως, όπως αυτή εκτίθεται στα «Φυσικά». Στα κείμενα του Πατρός της Εκκλησίας παρακολουθούμε συνολικά το νήμα των διδαχών του, εκλαμβάνοντας ως άξονα γύρω από τον οποίο αυτό ξετυλίγεται και διευθετείται, τη δική του (εκκλησιαστική) θεώρηση της κίνησης. […] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ρωτούσαν για την ταυτότητα
Πολιτισμική κρίση και ψυχική απορία στην ελληνική πραγματικότητα
Το παρόν βιβλίο βασίζεται στις εισηγήσεις των συνομιλητών της διεπιστημονικής στρογγυλής τράπεζας, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Στοά του βιβλίου (Αίθουσα Λόγου) στις 31 Μαΐου 2002 με θέμα: «Πολιτισμική κρίση και ψυχική απορία στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα», οργανωμένη από το Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών. […] Περιέχονται τα κείμενα: – Γρηγόρης Μανιαδάκης, «Χαιρετισμός εκ μέρους της Εκπαιδευτικής Επιτροπής» – Ειρήνη Βλαχάκη, «Γιατί η απορία» – Δημήτρης Σταθάκος, «Βιολογική και πολιτισμική πορεία προς ακμή και παρακμή» – Χρήστος Γιανναράς, «Σχόλιο στο κεντρικό θέμα» – Δημήτρης Κυριαζής, «Όψεις του νεοελληνικού κοινωνικού φαντασιακού: Συμβουλή στην κατανόηση της νεοελληνικής ταυτότητας»
Σαν διφορούμενο άγγιγμα (Μούσες 27)
Στέλιος Ράμφος
Ο τίτλος του βιβλίου δηλώνει τον διφορούμενο και γι’ αυτό συχνά δραματικό χαρακτήρα ενός κόσμου ο οποίος ανασαίνει ελεύθερα και συγχρόνως ασφυκτιά στην ατμόσφαιρα των επιλογών του. Το ερώτημα είναι: πώς περνούμε από την τυραννική ανελαστικότητα των μονοσήμαντων αληθειών στην ωριμότητα της αποδοχής του πολυσήμαντου. Από τα περιεχόμενα τα πρώτα έξι κείμενα έχουν ήδη δημοσιευθεί, ενώ το επίμετρο για το ρεμπέτικο και την καθολικότητα του μοναδικού μαζί με τα τέσσερα τελευταία κείμενα είναι ανέκδοτα.
There are no reviews yet.