Φυσική φιλοσοφία και θεολογικός ανθρωπισμός

fusiki filosofia kai theologikos anthropismos

Κρης την καταγωγή, από την Κίσαμο Χανίων, ο Πέτρος Φαραντάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διδάκτορας της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και  πιστοποιημένος μεταδιδάκτορας του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Εργάζεται ως καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Διατελεί επιστημονικός εταίρος του Τομέα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Και επίτιμος διευθυντής του ακαδημαϊκού προγράμματος του Bilston Community College στο Birmingham του Ηνωμένου Βασιλείου. Έχει διδάξει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο ως Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό και έχει συνεργαστεί με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ως εξωτερικός συνεργάτης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται  με τις θεωρίες περί ηθικής, τη φιλοσοφία της θρησκείας και τις αναστοχαστικές τους διαστάσεις. Το αμέσως προηγούμενο  βιβλίο του ήταν: Θρησκεία και Επιστήμη στη Νεοελληνική Διανόηση. Από τον Θυμό στην Αμφιθυμία, Αρμός, Αθήνα, 2019.

Θρησκεία & Επιστήμη στη νεοελληνική διανόηση: Ο κόσμος των θρησκευτικών ιδεών στην Ελλάδα, και μάλιστα όπως αυτές εκφράζονται μέσω της Ορθοδοξίας, δεν έχει ποτέ δεχτεί κάποια ριζική μεταρρύθμιση. Αυτό θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε στο γεγονός ότι η παράδοση, η οποία διατρέχει την ομολογία αυτή, είναι συνεχής και μέχρι πρότινος αδιάρρηκτη. Έτσι παρά τις αντιμαχίες και τις έντονες διαφωνίες σε θέματα ερμηνείας του θεολογικού λόγου. Ουσιαστικά το ευαγγελικό – εκκλησιαστικό μήνυμα εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, ανάμεσα σε εκδοχές οι οποίες διεκδικούν την ερμηνεία του κόσμου.
Τα τελευταία χρόνια όμως το μήνυμα αυτό, δίχως να μεταλλαχθεί στην εσώτερη ουσία του, αναγκάζεται να ενσωματώσει το πνεύμα ενός πολιτισμού, του δικού μας, ο οποίος βρίσκεται σε συνεχή μεταβολή. Πρόκειται για πολιτισμικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η τεχνολογία αιχμής, η οποία τείνει να επικρατήσει ως ιδεολόγημα, η μη γραμμική αντίληψη για την εξέλιξη των κοινωνιών, αλλά και η αποκαθήλωση της απολυτότητας ως στοιχείου των επιστημονικών επαναστάσεων. Έτσι η πάλαι ποτέ όποια συνάφεια ανάμεσα σε επιστήμη και θρησκεία, από σχέση σύρραξης μεταβάλλεται σε σχέση συνύπαρξης. Και όμως, η συνύπαρξη αυτή είναι μια κατάσταση δυναμική όσο και τεταμένη, η οποία, εκτός από τις αμοιβαίες παραδοχές, περιλαμβάνει αναθεωρητικές προσεγγίσεις, σε κοινά η ομόκεντρα θέματα, με αμφίρροπη έκβαση. Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ.

fusiki filosofia kai theologikos anthropismos