Κορίτσια με καλή ανατροφή
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
– Τέτοια ανατροφή σού έδωσα. Να σε δω να φιλιέσαι μ’ έναν μαντράχαλο στον δρόμο. Οι πουτάνες γυρίζουν στους δρόμους με αγαπητικούς. Ρεζίλι θα γίνουμε. Έτσι η Γιώτα παντρεύτηκε τον Σπύρο και η μαμά της δεν έγινε ρεζίλι.[…] Η Γιώτα αισιοδοξούσε ότι δεν θα ήταν μακριά η μέρα που θα κατάφερνε να περάσει τον έρωτά της μέσα απ’ το στομάχι του άντρα της χωρίς να τον τραυματίσει ανεπανόρθωτα. Βουτηγμένη σ’ έναν κυκεώνα από πιέσεις, ένιωθε να περιορίζεται ασφυκτικά και η διαθέσιμη ενέργεια που είχε, να κατεβαίνει σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα. Στο πέρασμα του χρόνου πόσες πορείες άλλαξε, πόσες απόψεις, πόσους στόχους! Τι αστείο που ακούγεται πια. Κάποτε νόμιζε πως για να την αγαπούν έπρεπε και να την εγκρίνουν.
€ 13.19 € 10.55
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.55 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Λίτσα Καραμπίνη |
| Σελίδες | 344 |
| isbn13 | 978-960-527-156-5 |
| isbn | 960-527-156-7 |
Be the first to review “Κορίτσια με καλή ανατροφή”
You may also like…
Γεννημένη ξανά
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
Η Όλγα που είναι σήμερα μια τριανταπεντάχρονη δασκάλα, στα δέκα τρία της χρόνια έμαθε πως είναι υιοθετημένη. Από τότε, στην προσπάθειά της να συνθέσει την προσωπική της ταυτότητα, κατέφευγε συχνά στον κόσμο της φαντασίας της, όπου εκεί έμαθε να εφευρίσκει την ευτυχία της μέσα από την πλασματική αποτίμηση του αυθεντικού. Όμως ένα Σαββατοκύριακο στην Άνδρο, ανατρέπεται ξαφνικά ο ονειρικός, σακάτης κόσμος της. Γνωρίζει τον Φραγκίσκο που φλερτάρει, ονειροπολεί και κάνει έρωτα με πάθος… Στο σπίτι της θείας της όλη η οικογένεια ήταν εκεί. Η θεία Φλώρα, που θέλει να τη συμπεριλάβει στη διαθήκη της, αλλά υπό έναν απαράβατο όρο… Η Ασπασία που της τσιτώνει επικίνδυνα τα νεύρα… Τα πιτσιρίκια που την αντιπαθούν… Ο Μένιος που χαλβαδιάζει… Ο Ιορδάνης, εύθραυστος, μειλίχιος και μονίμως στον κόσμο του… Κι εκείνη πνίγεται, εγκλωβισμένη σε μια ιδιότυπη ομηρία, μέχρι που επεμβαίνει η μοίρα για να ανασύρει ψιθύρους και κραυγές, μέσα από παλιές ξεχασμένες σιωπές.
Καραμπίνη Λίτσα
Γεννηθήκαμε στο Κυριάκι το 1951, εγώ κι ο δίδυμος αδελφός μου, τη στιγμή που η μάνα μας άφησε την τελευταία της πνοή. Φιλοξενηθήκαμε στον θάλαμο 10 του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών. Υιοθετήθηκα στην Αθήνα από τους καινούργιους μου γονείς και δεν αντάμωσα ποτέ ξανά τον δίδυμο αδελφό μου. Στα σαράντα πέντε μου χρόνια, με τρεις ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως, μία θανάτου και βαφτισμένη δύο φορές, ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία, βρήκα τις ρίζες μου, τ’ αδέλφια μου, τους τάφους των γονιών μου.
Παραμύθι από χώμα και νερό
Λίτσα Καραμπίνη
παραμυθ-ιστόρημα
Μια φορά κι έναν καιρό… Οι ήρωες των παλιών παραμυθιών, ξετρύπωσαν από το μύθο τους κι έφτασαν μέχρι τον Πολιτισμένο Κόσμο για να βρούνε τ’ όνειρό τους. Και σαν δεν ήξεραν ότι ο Κόσμος μας χρειάζεται κι εκείνος ένα μύθο για να ζήσει, έτσι ανύποπτοι περιπλανιόντουσαν καιρό ανάμεσά μας… Κι ύστερα τι έγινε. Βρήκε ο Πήτερ Παν τη χαμένη του αθωότητα. Τον μεγάλο έρωτα η Χιονάτη. Ένιωσε ελεύθερη στον κόσμο των λευκών η μαύρη Σταχτοπούτα. Του Κοντορεβιθούλη το όνειρο για έναν κόσμο δίκαιο, βγήκε αληθινό. Κι ο Κοκκινοσκουφίτσος, βρήκε άραγε το δικό του παραμύθι. Καημένα παιδιά… Που να ‘ξεραν πως όλα αυτά, ακόμη και για μας φαντάζουν ουτοπία. Εκτός και αν…
Από πού πάνε για τον Παράδεισο;
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
Μετά τη σφοδρή σύγκρουση του αυτοκινήτου της με την νταλίκα, η Άννα βρίσκεται να αιωρείται στο κενό. Κάτω η θέα του ατυχήματος. Δίπλα της, η Αννούλα, την καυτηριάζει, την κατηγορεί, την καταγγέλλει.
Να κι ο Παναγιώτης, ο ουράνιος οδηγός της. Νέος, ωραίος… και άγγελος.
Τρεις διαφορετικές οντότητες σ’ ένα αναπόφευκτο συναπάντημα πλανώνται πάνω από τη γη κάνοντας αδιάκριτες καταδύσεις στα σκοτεινά μονοπάτια της ζωής της. Προορισμός της Άννας ο παράδεισος… Αλλά ο Παναγιώτης θέτει έναν όρο απαράβατο για να την οδηγήσει εκεί. Κι εκείνη αναγκάζεται για τις επόμενες σαράντα ημέρες να περιφέρεται στη γη, ακολουθώντας μία πορεία οδυνηρή μέσα από χρόνια ξεχασμένα, αρρωστημένες μνήμες και κλειδωμένα μυστικά.
Αν όλα πάνε καλά, το έπαθλο θα είναι ο χαμένος παράδεισος. Και η Άννα αδημονεί…
Αλήθεια, από πού πάνε για τον Παράδεισο.
Related Products
Χίλιες μέρες δίχως ήλιο
Π. Μ. Σωτήρχος
Μυθιστόρημα
Η δίκη της δίκης… της Νυρεμβέργης προσφέρει ένα πρωτότυπο πλαίσιο, όπου κυλά η αφήγηση του γνωστού πεζογράφου Π. Μ. Σωτήρχου μέσα στο βιβλίο που κρατάτε. Το «Χίλιες μέρες δίχως ήλιο» καταγράφει την μαρτυρία των μυριάδων ανήλικων παιδιών της Γερμανικής Κατοχής και δίνει την προσωπική τους καταγγελία για την μεγαλύτερη τραγωδία του εικοστού αιώνα… …»Η αλήθεια πρέπει να λέγεται πάντοτε ολόκληρη. Και η αλήθεια στην περίπτωση αυτή, που μας απασχολεί, είναι ότι οι ένοχοι του πολέμου αυτού δεν είναι μόνον οι ηγέτες των νικημένων χωρών, αλλά και οι ηγέτες των νικητών. Επίσης όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί, άτομα και οργανώσεις, που ετοίμασαν και ανέδειξαν και στήριξαν τους φασίστες του Άξονα, και το ίδιο συνεχίζουν να κάνουν και σήμερα, μετά από το κλειστό κύκλωμα του χρήματος, της εξουσίας και των άλλων μέσων υποταγής των λαών»… Το βιβλίο αυτό, που άντλησε το υλικό του από πρώτο χέρι, δεν διαβάζεται μόνο μια φορά, γιατί η αλήθεια του είναι διαχρονική και γι’ αυτό πάντα επίκαιρη.
Ο γητευτής των ανθρώπων
Φάνυ Κουντουριανού – Μανωλοπούλου
Μυθιστόρημα
Μάης του ’68 στο Παρίσι. Ο ήρωας, ένας Έλληνας φοιτητής, εμπνευσμένος ζωγράφος, ζει την απογείωση ενός φλογερού έρωτα και μιας αυθόρμητης επανάστασης. Ώσπου, στο ψυχορράγημα του Μάη, ήλθε εν ριπή οφθαλμού η ανατροπή κι έγινε αθέλητος θύτης σ’ ένα φονικό που σφράγισε τη ζωή του. Αναζήτησε την αλήθεια κι εκείνη τον απελευθέρωσε. Ύστερα τη μεταλαμπάδευσε και στους άλλους. Άγρευε ανθρώπους που αλιεύονταν στη σαγήνη της ανδρείας ψυχής του, της μακρόθυμης και φωτεινής. Τους τύλιγαν, σαν αόρατα μαγνάδια, με γητειές ανομολόγητες, το λαμπερό του πρόσωπο, η γαλήνια, ιλαρή, διαλλακτική και προσηνής του παρουσία, η γενναιοφροσύνη κι η ανιδιοτέλειά του, ο όλος άνθρωπος που είχε γίνει ένσαρκη αγάπη. Ξεκίνησε ως θηρευτής της ηδονής, πέρασε μέσα από το καμίνι της ενοχής, από την κόλαση του πόνου, κι έγινε ο γητευτής.
Καθρέφτες στο χώμα
Νίκος Διακογιάννης
Μυθιστόρημα
Η συναρπαστική ιστορία μιας οικογένειας στα χρόνια του Μεσοπολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου, με φόντο την ορεινή Αρκαδία. Αφήγηση δυνατή που κερδίζει απ’ τις πρώτες γραμμές τον απαιτητικό αναγνώστη. … Μου δίνεις την αίσθηση πως τούτο το βιβλίο-σιντριβάνι το έγραψες νύχτες, τότε που η ησυχία σου επέτρεπε να ακούς τα πιο ψιθυριστά, τα πιο μυστικά και απόμακρα των ανθρώπων, της φύσης και του ανεξιχνίαστου… … Αν το «Τέρα Άμου» ήταν μια μπαλάντα θαλασσινή, εδώ έχουμε μια μπαλάντα ορέων, μέσα σε βροχές, ομίχλες και δάση, που κι αυτά συμβολίζουν την ψυχή, ακόμα πιο δύσκολα και περίπλοκα απ’ όσο οι ανοιχτές θάλασσες… Μάρω Βαμβουνάκη
Η Ισμήνη των Ουρανών
Σοφία Κουβανίδου
Μυθιστόρημα
Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή, πέρα για πέρα φανταστική. Συνέβη στην Αθήνα, μια χρονιά με πολλές βροχές. Είναι μερικοί που καλοδέχονται τα συμβάντα της ζωής κι είναι ήρεμοι κι άλλοι τα μάχονται και ταλαιπωρούνται. Ο Χάρης «περνάει καλά», αλλά ψάχνει κάτι καλύτερο. Ο Θεόφιλος έμαθε ότι ο πόνος τον πάει μπροστά. Και προσπαθεί, ό,τι ζει να του μένει σαν την αίσθηση που αφήνει η πεταλούδα στα δάχτυλα… Η Βενετία άφησε τη μοίρα να χαραχτεί πάνω της ήσυχα. Κάποιος όμως παλεύει με το σκοτάδι. Ο Μανώλης φτιάχνει γέφυρες με τους άλλους και παρακολουθεί τα συναισθήματά του. «Ήτανε να γίνει. Προχώρα! Γεύσου τις χαρές της ζωής!», ψιθυρίζει η ουράνια Ισμήνη. Όλοι τους θυμίζουν ότι η ζωή υφαίνεται ανάμεσα σε κρυμμένο μεγαλείο και φανερή ανεπάρκεια. Άμα το δεχτείς παίρνεις δύναμη, απλώνεσαι. Και γίνονται οι μέρες πιο γιορτινές!
Ρότα περ Όστρια
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η αυγή του 16ου αιώνα βρίσκει τη Βενετία να κυριαρχεί ακόμα στις Κυκλάδες και τους πειρατές να λυμαίνονται το Αιγαίο. Τα νησιά υποφέρουν. Η Αγία Έδρα στέλνει τον εκπρόσωπό της στη Σαντορίνη, διεκδικώντας για λογαριασμό της τον μοναδικό βυζαντινό ναό του νησιού. Ο δομινικανός μοναχός Άνσελμος, ελληνομαθής και ειδικός σε ζητήματα δογματικά, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σκληρότητα των διεφθαρμένων αρχόντων, αλλά και με την εξαθλίωση των υποτελών. Οι διεκδικήσεις, τα ψεύτικα οράματα και οι παράλογες απαιτήσεις των Ενετών, αλλά και τα δεινά των ντόπιων, φέρνουν τον Άνσελμο αντιμέτωπο με μια διαφορετική πραγματικότητα και τον οδηγούν σε αμφισβητήσεις και εσωτερικές συγκρούσεις.
Η τέταρτη γυναίκα
Τιτίνα Δανέλλη
Μυθιστόρημα
Ο Λέων είναι ένα μεγαλειώδες ανθρωπάκι. Είναι γοητευτικός και συγχρόνως αποκρουστικός. Έτσι τουλάχιστον τον αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του. Ποια είναι όμως η 4η γυναίκα του. Ποιο μυστικό κρύβεται στη σχέση τους, ώστε μπροστά της να ωχριούν και το έγκλημα που έγινε αλλά και οι μορφές του στρατηγού της ΕΛΑΣ Άγγελου Βλάχου και της δημοσιογράφου Ευγενίας Ευγενικού, οι οποίοι ανέλαβαν την εξιχνίασή του. «Ήμουν τότε ένα υπάκουο κατοικίδιο ζωάκι που πλάι του περπατούσε ένα μεγαλοπρεπές, ένα πανέμορφο και ακατανίκητο λιοντάρι. Ο βασιλιάς της ζούγκλας… με πράσινα μάτια. Όπως ήταν φυσικό η Τζίνι προτίμησε τον Λέοντα… Ήταν πολύ μικρή, κοριτσάκι με σοσονάκια και αλογοουρίτσα. Οι γονείς της ποτέ δε θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους γι’ αυτόν τον γάμο, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Λέων έκανε σαν τρελός, ήθελε να τη νυμφευτεί αμέσως, να τη δεσμεύσει… Του ήταν ανυπόφορη η αναμονή. Τότε ακόμη δεν γνώριζε τον εαυτό του. Βιαζόταν να παντρευτεί, για να γιατρευτεί από τον έρωτά του. Για να χωρίσει… όπως συνεχώς κάνει. Έτσι ώστε να είναι ψυχικά ελεύθερος για να ερωτεύεται! Να παντρεύεται, να λυτρώνεται… Ο Λέων είναι παιδί της ζωής. Και η ζωή είναι και ερωτική. Είναι και επιπόλαια, είναι και εγωιστική και αντιφατική. Και σκληρή και τρυφερή και θλιβερή και χαμογελαστή. Κυρίως όμως είναι αγενής.»
Η γοητεία της ουτοπίας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Σικελία 413 π.Χ.: Μυθιστόρημα
Ένα τραγικό και συνάμα λυτρωτικό μυθιστόρημα για τη μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης να υποκύπτει τελικά στη γοητεία της ουτοπίας, στις σειρήνες των επιθυμιών και στις δαιδαλώδεις επιθυμίες του νου! Μια ιστορία για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, με φόντο τη μεγαλύτερη πολιτική ουτοπία της αρχαίας Αθήνας, να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου, τον 5ο αιώνα π.Χ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα έρωτα σε μια εποχή που οι άνθρωποι μπορούσαν να ονειρεύονται ακόμα και το ανέφικτο!
Μικρασίας Έρως
Δημήτρης Καραβασίλης
Μυθιστόρημα
Έρωτας θα πει δόσιμο. Κι εμείς Μικρασία μου σου δώσαμε την ψυχή μας. Μας αγάπησες άραγε κι εσύ τόσο. Μας σκέφτηκες καθόλου. Μας περιμένεις ακόμη. Καθόμαστε τώρα εδώ, και αυτό το δειλινό μέσα στις μικρές αυλές μας κι η μνήμη σου γεμίζει με άρωμα νυχτολούλουδου το βραδάκι μας. Ακόμη είμαστε πρόσφυγες. Κι αν ξαναγίνηκε το βιός μας, κι αν τα παιδιά μας δεν γνώρισαν τον μεγάλο έρωτα του γονιού τους, στο βάθος της καρδιάς μας, ένα έτοιμο σεντούκι περιμένει, γεμάτο με τον Έρωτά μας, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο μπάρμπα-Κωνσταντής, ο Στάμος, η κυρά Μαρίκα και οι άλλοι τρέμουν, μήπως τα παιδιά τους δεν νιώσουν τίποτα από τον έρωτά σου. Και τα μαζεύουν και τους λένε… και τους λένε… μέχρι να αποκάμουν τα στόματα και τα μάτια να δακρύσουν. Κι όταν τελειώσουν τα λόγια, αρχίζουν και γεμίζουν λευκές σελίδες, σαν κι αυτού του βιβλίου, που ξεκίνησε από απλό χαρτί και πόθησε να γίνει καράβι του νόστου, με επιβάτες κάποιους που έκαναν τη νοσταλγία τους γιορτή και τον έρωτά τους τραγούδι και καμιά φορά παραμύθι.
Τρεις μοναξιές και μια ληστεία
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
Θα μπορούσες να πεις πως ήτανε μια ασήμαντη ληστεία, αν η γριά δεν έπαιρνε μαζί της όμηρο το ληστή και τη λεία του μαζί. Κι υστέρα, κανείς ποτέ δεν έμαθε τι έγινε. Γιατί η ληστεία ήτανε μόνο το άλλοθι των ληστών. Γιατί οι ληστές υπήρξαν πάντα όμηροι των ονείρων τους. Γιατί οι όμηροι λήστεψαν τα λάφυρα της ζωής των ληστών. Και γιατί η μοναξιά θα στήνει πάντοτε ενέδρες και θα κατασπαράζει λάφυρα, ομήρους και ληστές. Η μοναξιά… Μια σήψη υγρή, βαριά και γλοιώδης που κατακάθεται μέσα σου αργά, αφήνοντας χάσματα πίσω της, μικρά και μεγάλα, απ’ όπου μπαινοβγαίνουν του κόσμου όλου οι άγγελοι και οι δαίμονες μαζί.
There are no reviews yet.