της επανάστασης

της επανάστασης

Η συγγραφή αυτών των κειμένων υπήρξε η εκ πλήρωση μιας προσωπικής υπόσχεσης. Να αποτίσω δημόσιο φόρο τιμής σε πρόσωπα που ανέκαθεν ήταν για μένα οι ένσαρκες μορφές των ιδανικών και της ψυχολογίας που κινούν την Ιστορία και διδάσκουν στους λαούς τα θεμέλια της αξιοπρέπειας. Δεν είναι μια ιστοριογραφική εργασία, ένα αυστηρό πόνημα σχολαστικής επιστημονικής στόχευσης. tis epanastasis

Με  σεβασμό στις ντοκουμενταρισμένες αλήθειες και χωρίς την επιδίωξη «τεκμηριωμένης ιστορικής κατάθεσης». Αρθρώνει μια ανάγνωση με βασική αγωνία και πρόθεση να επαναφορτίσει την έννοια «ήρωας», «πρωτοπόρα μορφή», στο φόντο του ευγενικού πατριωτικού πάθους και της αφιέρωσης στην καταταλαιπωρημένη ιδέα της πατρίδας. tis epanastasis

Ζούμε σε καιρούς γενικευμένων εθνοαποδομητικών στρατηγικών που, ειδικά στην Ελλάδα, βιώνονται ως άμεσες μεγάλες απειλές για την καθολική της υπόσταση. Τα 200 Χρόνια είναι μια χρυσή όσο και δραματικά αναγκαία ευκαιρία να θυμηθούμε τους όλο και πιο ξεχασμένους «παππούδες» και «γιαγιάδες» της ιστορικής μας αναγέννησης. Να ανανεώσουμε την επίγνωση της ξεχωριστής μας ταυτότητας. Να ανατροφοδοτήσουμε τις δεξαμενές της αυτοπεποίθησής μας και να αποκαταστήσουμε τη συλλογική μας σχέση με την αλήθεια και το απελευθερωτικό «κάλλος». tis epanastasis

Ο Νίκος Σταθόπουλος γεννήθηκε αρχές του ’60 και έζησε πολλά χρόνια στην Αθήνα. Σπούδασε Βυζαντινό και Νεοελληνικό Πολιτισμό στο ΕΚΠΑ και Θεωρία των Σχέσεων Λογοτεχνίας και Γλώσσας στη Μεγάλη Βρετανία. Δραστηριοποιήθηκε στον ευρύτερο χώρο της ιδιωτικής παιδείας. Έχει εκδώσει επιστημονικές εργασίες εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος. Aρθρογραφεί τακτικά σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο με πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική και λογοτεχνική θεματολογία. tis epanastasis

Σήμερα ζει στους Μολάους Λακωνίας έχοντας εγκαταλείψει ένα «συμβιωτικό παράδειγμα» που ακόμα και την ιερή πρωταρχικότητα της τέχνης την καταντά «δημοκρατία του ασήμαντου». Η πρώτη λογοτεχνική παρουσία του έγινε με τη συλλογή αφηγημάτων «Των εκλείψεων…» (εκδόσεις Αρμός), τον Ιούλιο του 2020. Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Των εκλείψεων… Εννιά «πορτρέτα» (ή εννιά στιγμές) ενός μεταπολεμικού εθνικού γίγνεσθαι. Όπου εξαρχής το προσωπικό καθένας το ένιωθε σαν απόφαση, λιγότερο ή περισσότερο μοιραία, μέσα σε κλίμα αμηχανίας… η μοναξιά και η αίσθηση του πεπρωμένου όχι σαν «φιλοσοφία», αλλά σαν μια «μυστηριώδης» σχέση με την ιστορία, δηλαδή σαν καθημερινότητα που λες και όλοι ήξεραν ότι κρύβει κάτι πλατύτερο…

της επανάστασης