Τα Δερβενάκια των Rolling Stones

Πόσο ζωντανὸ εἶναι σήμερα τὸ ’21; Γιατὶ περὶ αὐτοῦ πρόκειται. Πόσο ἐπιβιώνει ἡ μνήμη τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, δηλαδὴ τῆς ζώσας πατρίδας, μακριὰ ἀπὸ ἐπετείους, δεκάρικους ἢ ἐθνικὲς ἐπιτροπὲς συγκεκαλυμμένης ντροπῆς; Πόσο ἐπίκαιρος εἶναι στὶς μέρες μας ὁ Ἁγώνας καὶ τὰ αἵματα ἐκείνων; Ἤ, μήπως κατάντησε φάντασμα τῶν λέξεων καὶ σκέλεθρο τῶν εἰκόνων εὐτελιζόμενος ἄνανδρα σὲ ἀνάξια χέρια; Ἄλλοθι ὄχι ἀθῶο ποὺ ὅσο κι ἂν τὸ φορτώσουμε μὲ μαλάματα, πόζες καὶ εὔκολη συγκίνηση, ἀδυνατεῖ νὰ κρύψει τὴν ἀπώλεια, τὴν ἔλλειψη, τὴν ἔκπτωση καὶ τὸ πένθος; dervenakia.

Τὸ πολύστιχο, πολυεπίπεδο ποίημα τοῦ Μανόλη Πρατικάκη ποὺ γράφτηκε θαρρεῖς μέσα σὲ μιὰ νύχτα σὰν πράξη ἀντίστασης καὶ μὲ μιὰν ἀνάσα      –σὰν τὸν βουτηχτὴ ποὺ ἀναθρώσκει– ἀποδεικνύει ὅτι τὸ ’21 ὄχι μόνο ζεῖ ἀμάραντο στὴ συνείδηση τῶν πολλῶν ἀνώνυμων ἀλλὰ κι ὅτι ἡ γλώσσα του ἐπιβιώνει ἀκέραιη, ἀκόμη ἑτοιμοπόλεμη, εἰς πεῖσμα τῶν λογιοτατισμῶν, τῆς ἀγραμματοσύνης καὶ τοῦ ἀφελληνισμοῦ. Γιατὶ περὶ αὐτοῦ πρόκειται. dervenakia.

Ὁ Πρατικάκης συνεχίζει ἐπάξια, ἀνακουφιστικὰ θά ‘λεγα γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ὑπόλοιπους, ἐκείνη τὴν ἐπικολυρικὴ παράδοση ποὺ ἀπὸ τὸν Ἐρωτόκριτο καὶ τὰ Ριζίτικα φτάνει στὸν Μπολιβὰρ τοῦ Ἐγγονόπουλου καὶ ἀπὸ τὸν Σολωμὸ καὶ τὴν Γυναίκα τῆς Ζάκυθος στ’ Ἁκριτικὰ τοῦ Σικελιανοῦ καὶ τὸν Καροῦζο, τὸν ἔνθεο ἐπαίτη τοῦ ἔαρος. Ἁνασταίνοντας ἀπ’ τὰ σκουπίδια τὸ τιμιότερο. Τὴν ψυχή μας! dervenakia.

Τὸ ποίημα αὐτὸ δικαιώνει μὲ τὴν δύναμη, τὴν πηγαιότητα καὶ τὴν ὑψηλή του ἀλληγορία μιὰν ὁλόκληρη Ἐπέτειο. Τὸ βαθύ, λαϊκό του αἴσθημα ἐξορκίζει κάθε συναισθηματικὸ λαϊκισμό, ὅπως εἶναι ὁ συρμός. Μακριὰ ἀπὸ τὴν αἰσθητικὴ καὶ τὴν ἠθικὴ τῶν μετρίων καὶ τῶν συμβιβασμένων. Εἶναι ὑπερβολὴ αὐτὸ ποὺ ὑποστηρίζω; Θὰ δείξει ὁ χρόνος… Βλέπετε σ’ αὐτὸ τὸν τόπο οἱ πόλεμοι, καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἐμφύλιοι, δὲν σταματοῦν ποτέ. Κι οἱ ψυχὲς τῶν σκοτωμένων ψάχνουν ἐναγωνίως καινούργια πρόσωπα γιὰ νὰ φωλιάσουν ξανὰ σὰν γιὰ νὰ μὴ σταματήσει ποτὲ αὐτὸς ὁ ἀτέρμονος κύκλος τοῦ αἵματος. dervenakia.

Τὴν ποίηση τοῦ Πρατικάκη εἰκονογραφεῖ ἐξαίσια ὁ ζωγράφος Θανάσης Μακρῆς, μὲ μορφὲς τῶν ἡρώων τοῦ ’21, λιτὲς καὶ ἀπέριττες, ποὺ συνάδουν μὲ τὸν ἀπέριττο λόγο τοῦ ποιητῆ. Τὸ ἐξώφυλλο εἶναι τοῦ ἴδιου. Ἡ ὅλη σύνθεση, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ποιητικὸ περιεχόμενο, εἶναι καὶ αἰσθητικὰ θαυμάσιο. Ἕνα κόσμημα τῶν ἐκδόσεων Ἁρμός. ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ

Τα Δερβενάκια των Rolling Stones