Σατόρι

Ο Μανόλης Πρατικάκης γεννήθηκε στο Μύρτος, παραθαλάσσιο χωριό του Λιβυκού πελάγους. Έζησε εκεί ως τα δεκαοχτώ του, αλλά διατηρεί στενούς δεσμούς με τη γενέτειρα. Είναι ψυχίατρος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέχρι πρόσφατα Διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Έχει εκδώσει είκοσι ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα δύο βιβλία με διηγήματα και νουβέλες. Και έχει γράψει δύο σενάρια για μεγάλου μήκους ταινίες σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Μάκη Μωραΐτη. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το έργο του έχει μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και όχι μόνο. Το 1999 εκπροσώπησε την Ελλάδα για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του «Η κοίμηση και η ανάσταση των σωμάτων του Δομήνικου», το οποίο μεταφράστηκε σε τρεις γλώσσες. Το 2003 πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή «Το νερό». Το 2008 βραβεύτηκε από την Παγκρήτια Ένωση Επιστημόνων ως επιστήμονας και ποιητής.

Σατόρι

Το 2012 πήρε το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος δημιούργησε cd με κύριο κορμό έξι ποιήματά του από τη συλλογή Λιβιδώ, που το ονόμασε Αθέατος σφυγμός. Το 2001 ο ίδιος συνθέτης δημιούργησε συμφωνικό έργο πάνω στην ποίησή του, με τίτλο «Η Συμφωνία της Ίασης». Το οποίο ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Έργα του επίσης έχουν μελοποιήσει οι: Κώστας Στεφάνου (Το κονσέρτο της φύσης), Χαρά Παλαιολόγου (Κύματα φωτός) και Παύλος Δασκαλάκης με σύγχρονες κρητικές μελωδίες, Θανάσσης Πάνου και Κώστας Γαληνός.

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Το «Σατόρι, η στιγμή της φωτοσύνθεσης» είναι το τρίτο μέρος μιας τριλογίας, αρχής γενομένης από την «Κιβωτό», στη συνέχεια τον «Λιθοξόο» και τώρα το ανά χείρας βιβλίο, που αποτελούν έναν ενιαίο άξονα, τόσο θεματικά όσο και αισθητικά, με τη φύση στο κέντρο, τους φυσικούς φιλοσόφους (τους λεγόμενους προσωκρατικούς) σε συνδυασμό με την ανατολική σκέψη και φιλοσοφία, που κατά βάθος είναι μεγάλη ποίηση (όπως και των προσωκρατικών), μπολιασμένη με τη σύγχρονη ευαισθησία. Στο ανά χείρας βιβλίο υπάρχουν αρκετές επαναλήψεις σε μια ενιαία πυκνή ύφανση, ως να γράψω ένα απέραντο ανεξάντλητο ποίημα, με κοινούς αρμούς που αλληλοσυμπληρώνονται, συνομιλούν μέσα στο χρόνο σε μια ευρεία αλληλοπεριχώρηση ανταλλάσσοντας τα ενεργειακά τους πεδία, σαν τα υποατομικά σωματίδια, που από ύλη γίνονται αντιύλη (δηλαδή ενέργεια) και από σωματίδια μαγνητικά πεδία, κτλ. Ποιήματα του παρόντος βιβλίου συνομιλούν με αυτά των προηγούμενων συλλογών. Επεκτείνονται ή συρρικνώνονται ή αντιστρέφονται, κατά πώς απαιτεί η θεματική ή γλωσσική τάξη. Μια σημαντική διαφορά είναι ότι σε τούτο το βιβλίο υπερέχει η επίδραση της Ανατολής, η προσπάθεια συρρίκνωσης του Εγώ ως την πλήρη του εξαφάνιση για έναν κόσμο λιγότερο άπληστο και αλαζονικό, λιγότερο αλλοτριωμένο και υποταγμένο στη σύγχρονη αγριότητα. Δυστυχώς (ή, ευτυχώς, δεν ξέρω) υπάρχει σχεδόν έτοιμο υλικό για μια τέταρτη ομοούσια συλλογή, οπότε μάλλον πρέπει να μιλάμε για μια Τετραλογία. Οψόμεθα. Μανόλης Πρατικάκης

Σατόρι