Όταν η ψυχή διαταράσσει το σώμα
Μαγγανά Κατερίνα
Πρόλογος: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Στην εποχή μας είναι δεδομένη επιστημονικά η ψυχοσωματική μας ενότητα. Απτό και ορατό το σώμα μας, όμως, όταν μιλάμε για την ψυχή ξέρουμε που είναι; Στο κεφάλι μας, στην καρδιά μας; Πετά κάπου γύρω μας ως πνοή, όπως πρέσβευαν οι στωικοί; Και πως μπορούμε να την αναγνωρίσουμε; Στις σωματικές εκφράσεις, στο βλέμμα, στην τέχνη…; Που βρίσκονται οι οριογραμμές της ψυχοσωματικής μας οντότητας; Με ποιους τρόπους οι ψυχικές κινήσεις ή σιωπές επηρεάζουν τη σωματική μας πραγματικότητα; Και τότε τι θέλει να μας πει το σώμα που δεν μπορεί να εκφράσει η ψυχή;
Μια ιστορική αναδρομή της ψυχοσωματικής ανθρώπινης περιπέτειας από τις ρίζες της ζωής, την αρχαιότητα ως τη σύγχρονη πρακτική. Κι από τις νεότερες εξελίξεις στη σύνδεση με τα γερά παλιά υλικά, που μένουν πάντα καινούργια σε ό, τι είναι θεραπευτικό για τον άνθρωπο: την ουσιαστική σχέση και το νόημα όσων βιώνει και μοιράζεται με τους σημαντικούς άλλους, με τον κόσμο.
€ 14.00 € 11.20
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.309 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Μαγγανά Κατερίνα |
| Αριθμός σελίδων | 212 |
Be the first to review “Όταν η ψυχή διαταράσσει το σώμα”
Related Products
Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια (61η Έκδοση)
Ματθαίος Γιωσαφάτ
Το βιβλίο αυτό είναι η καταγραφή, με μικρές διορθώσεις και συμπληρώσεις, τεσσάρων διαλέξεων που οργανώθηκαν στον Αρμό, με τίτλο Μεγαλώνοντας μέσα στην οικογένεια. Η συμμετοχή του κοινού υπήρξε πολυπληθής και ζωντανή, με πολλές ερωτήσεις, που καταγράφονται στο βιβλίο μαζί με τις απαντήσεις του ομιλητή.
Είναι πολύ γνωστό και αποδεκτό σήμερα ότι η παιδική ηλικία καθορίζει σε σημαντικότατο βαθμό την όλη ανάπτυξη της προσωπικότητας και την πορεία της ζωής του κάθε ατόμου. Στα κείμενα περιγράφονται τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του παιδιού, από την σύλληψη, την εμβρυική περίοδο και τα επόμενα στάδια, μέχρι την πρώτη ολοκλήρωση της προσωπικότητας γύρω στα 5-6 χρόνια.
«Το παιδί είναι ο πατέρας του ενήλικου» είπε ο Freud, εννοώντας ότι οι εμπειρίες του παιδιού καθορίζουν την προσωπικότητά τους όταν είναι ενήλικος. Ασφαλώς παίζουν ρόλο και οι κληρονομικές καταβολές, αλλά γι’ αυτές δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμη κάτι ουσιαστικό. Γνωρίζουμε όμως σήμερα, από την Ψυχανάλυση κι άλλες σχετικές επιστήμες, τον τεράστιο, καθοριστικό ρόλο των γονιών – και το βιβλίο επικεντρώνεται ακριβώς σ’ αυτό το ρόλο. Τι είναι σωστό, τι λάθος στη συμπεριφορά των γονιών. Πώς η συμπεριφορά αυτή καθορίζεται από την δική τους παιδική ηλικία.
Κυκλοφορούν πολλά βιβλία για τα παιδιά, πολλά καλά και πολλά επιφανειακά η λαθεμένα. Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου αυτού είναι η ψυχαναλυτική προσέγγιση σε συνδυασμό με τα νεώτερα δεδομένα των Νευροεπιστημών, ώστε να προσφέρει λιτά και κατανοητά στο ευρύ μορφωμένο κοινό τις σύγχρονες σωστές επιστημονικές απόψεις για την ανατροφή των παιδιών.
Παθήματα Γονέων (3η Έκδοση)
Γιώργος Κίσσας – Χριστίνα Μιχαλοπούλου
Η τέχνη του να γίνεσαι γονιός είναι η δυσκολότερη και η σημαντικότερη των τεχνών. Γονείς δεν γεννιόμαστε, ούτε γινόμαστε σπουδάζοντας σε σχολεία… Γονείς μας κάνουν τα παιδιά μας και όσοι μας τοποθετούν σε γονεϊκό ρόλο. Γονείς όμως μας καθιστούν, κυρίως, τα παθήματά μας.
Η παράφραση του τίτλου από «μαθήματα γονέων» σε «παθήματα γονέων» δεν είναι τυχαία. Ενώ οι πληροφορίες για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών είναι πολλές και εύκολα προσβάσιμες, οι βιωματικές εμπειρίες των γονιών είναι πάντα προσωπικές.
Από τη στιγμή που το ζευγάρι ή το κάθε μέλος του ξεχωριστά φαντασιώνεται τον εαυτό του/της με μιά κόρη ή ένα γιο δίπλα, ξεκιξά η διεργασία αναβίωσης της δικής του/της παιδικής ηλικίας και εφηβείας.
Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται παθήματα γονέων που συμμετείχαν σε τέσσερις συναντήσεις με ψυχολόγους – ψυχοθεραπευτές που δουλεύουν με γονείς και οικογένειες. Είναι μοναδικές και πολύτιμες «προσωπικές καταθέσεις» για την κατανόηση των «παθών» και διατρέχουν όλα τα αναπτυξιακά στάδια των παιδιών μέχρι την εφηβεία.
Δείτε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην εκπομπή «καλό μεσημέρι»
Διαβάστε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην «Ελευθεροτυπία»
Οι ψυχικές άμυνες και τα παράδοξά τους
Βασίλης Δημόπουλος
Δομικές και αμυντικές εργασίες του ψυχισμού
«Με ακούτε.Με ακούτε. Η μάνα μου δεν έχει πεθάνει!», μου έλεγε επαναληπτικά αλλά συναισθηματικά ψυχρά μια θεραπευόμενη την επομένη του θανάτου της μητέρας της. Από την πλευρά μου, ευρισκόμενος σε μια συναισθηματική κατάσταση όπου επικρατούσε η έκπληξη, η αμηχανία, αλλά και η αγωνία, άρχισα να αναρωτιέμαι: «Γιατί επιμένει στην αντιληπτική διάσταση των πραγμάτων («με ακούτε»). Τι έχει απογίνει το συναίσθημά της. Σε τι είδους αντικείμενο απευθύνεται.Στο παράδειγμα που αναφέρω, έχουμε ψυχική σύγκρουση ή βρισκόμαστε στον χώρο της δυσκολίας της σύγκρουσης, η οποία εκφράζεται μέσα από το παράδοξο: «η μάνα μου έχει πεθάνει αλλά δεν έχει πεθάνει». Ποιος είναι ο τόπος, εκείνο το «καταφύγιο» των ψυχικών αμυνών, στις οποίες καταφεύγουμε τόσο εκείνη όσο και εγώ.
Greek annual International Journal of Psychoanalysis 2016, Ετήσια Ελληνική Έκδοση
Περιεχόμενα
Σημείωμα του επιμελητή 2016
Να βλέπω και να βλέπομαι: Η ντροπή στην κλινική κατάσταση.
Η διπλή φύση της σχάσης.
Η σχάση στο άτομο, το έθνος και την οικονομία: σκέψεις γύρω
από τον αγώνα για απαρτίωση στην μεταπολεμική Γερμανία
Η ενόρμηση του θανάτου. Φαινομενολογικές προοπτικές
στη σύγχρονη Κλαϊνική θεωρία
Η ψυχανάλυση στην εποχή της κουλτούρας της τεχνολογίας
(technoculture). Σκέψεις σχετικά με τη μοίρα του σώματος στον εικονικό χώρο.
Εισαγωγή στο έργο του πρωταρχικού συμβολισμού.
Βρίσκοντας την ασυνείδητη φαντασίωση στην συνεδρία: Αναγνωρίζοντας την μορφή
Αμνημονικά ίχνη· τραυματικά επακόλουθα
« Ύπαρξη εν κενώ» έναντι « Ύπαρξης εν αφανισμώ» (void existence as against annihilation existence). Διαφοροποιώντας δύο ποιότητες σε αρχέγονες ψυχικές καταστάσεις
Η αντιμεταβίβαση. Όταν επώδυνα τραυματικά ίχνη συντηρούν την αντιμεταβίβαση και αποκαλύπτονται στον αναλυτή… 14 χρόνια μετά.
Μεταβίβαση και κάθαρση από τον Freud στον Αριστοτέλη.
Ο Adrian Stokes και το πορτραίτο της Melanie Klein.
Τι μαθαίνουμε στην ψυχαναλυτική εκπαίδευση.
Νίκος Καζαντζάκης
Ευτυχία Καλλιτεράκη
Μία αναφορά στον Καπετάν Μιχάλη
Στην Αναφορά στον Γκρέκο ο Νίκος Καζαντζάκης απευθύνεται στον πνευματικό του πατέρα, τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο και εξιστορεί τις ανησυχίες του, τους πνευματικούς του αγώνες, προσπαθώντας να ταυτιστεί μαζί του.
Στον Καπετάν Μιχάλη απευθύνεται στον βιολογικό του πατέρα και η εξιστόρησή του είναι βιωματική. Πρόκειται για μια εσωτερική εξομολόγηση μέσα σε μια μυθιστορία όπου καταγράφονται όλες οι απωθημένες επιθυμίες του Καζαντζάκη, χωρίς ωστόσο ο ίδιος να τις κατανομάζει άμεσα.
Ένα ψυχαναλυτικό δοκίμιο πάνω στον ναρκισσισμό του θανάτου.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
Συντροφικότητα Αποχωρισμός (2η Έκδοση)
Τρύφων Ζαχαριάδης
Στο ρόλο παιδιού, εραστή, γονιού.
Στη διαδρομή της ζωής μας «παίζουμε» τρεις βασικούς ρόλους: του παιδιού, του εραστή, και του γονιού. Σ’ αυτό το παιχνίδι, η συντροφικότητα και ο αποχωρισμός είναι εμπειρίες που προκαλούν συγκίνηση και στο σώμα και στον ψυχισμό, επειδή αφορούν πρόσωπα ή συμβάντα σημαντικά με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις.
Οι άνθρωποι από φόβο ή ευχαρίστηση δοκιμάζουμε να στριμώξουμε όσο πιο πολλή συντροφικότητα χωράει στη ζωή μας. Την ποιότητα όμως την καθορίζει ο φόβος του αποχωρισμού. Έτσι όταν συναντάμε την συντροφικότητα, ο αποχωρισμός μοιάζει και είναι μια προσυμφωνημένη και αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα.
Με βάση τις σκιερές πλευρές του καθενός μας, στο βιβλίο αυτό, πραγματοποιείται μια διερεύνηση της συντροφικότητας και του φόβου της συντροφικότητας. της εγγύτητας και της απόστασης, της σύνδεσης και της αποσύνδεσης, που, σε κάθε τους εκδοχή, κρύβουν μέσα τους μιαν ελπίδα αγάπης.
Greek annual International Journal of Psychoanalysis 2017, Ετήσια Ελληνική Έκδοση
Περιεχόμενα
Σημείωμα του επιμελητή 2017
Διοπτρικότητα, ο εν λειτουργία νους του ψυχαναλυτή
Ψυχοσωματικό στήθος και αλεξιθυμικό στήθος: μια Μπιονική ψυχοσωματική οπτική
Φαντασιώσεις ξυλοδαρμού: Πενθημένες και απένθητες
Η χρήση του αναλυτή ως αυτιστικό σχήμα
Η καταστροφικότητα αναθεωρημένη: Επί του δοκιμίου του Winnicott «Η χρήση του αντικειμένου και το σχετίζεσθαι μέσω ταυτίσεων»
Αρνητικές ψευδαισθήσεις, όνειρα και ψευδαισθήσεις: To δομικό πλαίσιο και η αναπαράστασή του στην αναλυτική συνθήκη
Το φυσιολογικό και παθολογικό υπερεγώ του ψυχαναλυτή
Καινούργιες εξελίξεις για την εστιασμένη στην μεταβίβαση ψυχοθεραπεία
Η σεξουαλικότητα και το αντικείμενό της στο έργο του Freud
Τρία δοκίμια για την θεωρία της σεξουαλικότητας στην έκδοση του 1905
Τι μπορεί να προσφέρει η ψυχανάλυση στην τρέχουσα προσφυγική κρίση;
Εισαγωγή στην εργασία του Alfred Lorenzer, ‘‘Language, life praxis and scenic understanding in psychoanalytic therapy’’ (Γλώσσα, πράξη ζωής και σκηνική κατανόηση στην ψυχαναλυτική θεραπεία)
Γλώσσα, πράξη ζωής και σκηνική κατανόηση στην ψυχαναλυτική θεραπεία
Η ιστορία της Ida: Λύτρωση και όχι πένθος
Ψυχαναλυτική ερμηνεία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Η πρώτη προσέγγιση της θρησκείας στην ιστορία της ψυχανάλυσης: Η θεωρία του Φρόυντ για την ψυχική πηγή της θρησκείας ως οιδιπόδεια αμφιρροπία προς το φόβο και την αγάπη
Η ερμηνεία του Freud για τη θρησκεία είναι η πρώτη στην ιστορία της ψυχανάλυσης, της οποίας ιδρυτής υπήρξε ο ίδιος. Αυτός είναι και ο λόγος που την επιλέγει εδώ ο συγγραφέας-καθηγητής, συμμετέχοντας στην 100ή επέτειο από την ίδρυσή της όπως δείχνει και η προτίμησή του γι’ αυτή από άλλες που εμφανίστηκαν μετά. Από διάφορες θεωρίες δηλαδή, πιο ολοκληρωμένες και αντικειμενικές, όπως αυτές του A.Adler, του C.Jung και του E.Fromm, των στενών συνεργατών του Freud, που, αν και απομακρύνθηκαν από το δάσκαλο εξαιτίας της έμφασής του στη libido, ακολούθησαν ωστόσο τη μέθοδό του για μία νέα προσέγγιση της θρησκείας, γράφοντας ειδικά έργα για την ψυχαναλυτική τους ερμηνεία.
Φρόυντ-Γιουνγκ: Αλληλογραφία (πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ)
Sigmund Freud – Carl Gustav Jung
Πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ
«…Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λοιπόν να παρακολουθήσουμε την ανταλλαγή απόψεων τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, τις διαφωνίες που οδηγούν σε οριστική ρήξη και στο τέλος μιας φιλίας και μιας γόνιμης επιστημονικής συνεργασίας. Βλέπουμε, ιδίως στην αρχική περίοδο της αλληλογραφίας, δύο μεγαλοφυείς ανθρώπους που παλεύουν με τις ψυχικές τους δυσκολίες και τους εσωτερικούς τους δαίμονες και ξεκινώντας απ’ αυτές κάνουν μια κατάδυση στα βάθη της ασυνείδητης ανθρώπινης ψυχολογίας, όπως δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν σ’ αυτήν την έκταση και επιστημονική κατανόηση και πληρότητα». Ματθαίος Γιωσαφάτ
Υπάρχει οπωσδήποτε μια έξαψη όταν διαβάζεις τις επιστολές που έχουν ανταλλάξει δύο προσωπικότητες, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τους Φρόυντ και Γιούνγκ. Πηγή: www.lifo.gr Δείτε εδώ ολόκληρη την παρουσίαση του βιβλίου στην Lifo.
Γιατί λιποθύμησε ο Φρόυντ; Η αλληλογραφία του με τον Γιουνγκ παραμένει ένα κεφάλαιο ολοζώντανης σκέψης. Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος («Νέα» 29-9-2008)
Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Χάρης Μωρίκης
Σχεδιάζοντας την αλήθεια, χρωματίζοντας την αχρονικότητα
Μια ψυχαναλυτική μελέτη
Τι συμβαίνει στην περίπτωση του αριστουργήματος γενικά και ειδικότερα στην περίπτωση ενός πίνακα που είναι ο γνωστότερος στην ιστορία της Τέχνης; Γιατί ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δεν τελείωνε αρκετά από τα έργα του και παρ’ όλα αυτά τα έργα αυτά συνταράσσουν ακόμη, όντας πολύ ανώτερα από πολλά «τελειωμένα»; Η επιστημονική του πλευρά υπέταξε πράγματι και απορρόφησε την καλλιτεχνική;
Υπάρχει αντιμαχία τέχνης και επιστήμης στο έργο του αλλά και γενικότερα; Η έννοια της αλήθειας πως σχετίζεται με την καλλιτεχνική και επιστημονική διαδρομή;
Η Τέχνη παραμένει μία εμπειρία που συγκλονίζει τον άνθρωπο, διαχρονικά, γεννώντας πλήθος ερωτημάτων. Ο Φρόυντ σε ένα κείμενό του για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι άρθρωσε με τρόπο πρωτοποριακό απαντήσεις.
Η παρούσα μελέτη, ακολουθώντας ξανά τη διαδρομή του πατέρα της ψυχανάλυσης, συνεχίζει με βάση τα ίχνη του επιχειρώντας να κινηθεί στην αχαρτογράφητη περιοχή της καλλιτεχνικής και επιστημονικής δημιουργίας σε ενδοψυχικό επίπεδο.
There are no reviews yet.