Όταν η ψυχή διαταράσσει το σώμα
Μαγγανά Κατερίνα
Πρόλογος: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Στην εποχή μας είναι δεδομένη επιστημονικά η ψυχοσωματική μας ενότητα. Απτό και ορατό το σώμα μας, όμως, όταν μιλάμε για την ψυχή ξέρουμε που είναι; Στο κεφάλι μας, στην καρδιά μας; Πετά κάπου γύρω μας ως πνοή, όπως πρέσβευαν οι στωικοί; Και πως μπορούμε να την αναγνωρίσουμε; Στις σωματικές εκφράσεις, στο βλέμμα, στην τέχνη…; Που βρίσκονται οι οριογραμμές της ψυχοσωματικής μας οντότητας; Με ποιους τρόπους οι ψυχικές κινήσεις ή σιωπές επηρεάζουν τη σωματική μας πραγματικότητα; Και τότε τι θέλει να μας πει το σώμα που δεν μπορεί να εκφράσει η ψυχή;
Μια ιστορική αναδρομή της ψυχοσωματικής ανθρώπινης περιπέτειας από τις ρίζες της ζωής, την αρχαιότητα ως τη σύγχρονη πρακτική. Κι από τις νεότερες εξελίξεις στη σύνδεση με τα γερά παλιά υλικά, που μένουν πάντα καινούργια σε ό, τι είναι θεραπευτικό για τον άνθρωπο: την ουσιαστική σχέση και το νόημα όσων βιώνει και μοιράζεται με τους σημαντικούς άλλους, με τον κόσμο.
€ 14.00 € 11.20
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.309 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Μαγγανά Κατερίνα |
| Αριθμός σελίδων | 212 |
Be the first to review “Όταν η ψυχή διαταράσσει το σώμα”
Related Products
Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί; (39η Έκδοση)
Ματθαίος Γιωσαφάτ
Μια ψυχαναλυτική – και όχι μόνο – προσέγγιση στα θέματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, του έρωτα, της αγάπης, της επιλογής συντρόφου και του γάμου.
Ο γάμος ή η συντροφικότητα είναι ίσως η μόνη σχέση όπου μπορεί κανείς να ζήσει βαθιές συναισθηματικές και συχνά παιδικές ανάγκες. Όπως είναι η ανάγκη για αγάπη, για τρυφερότητα, για να μωρουδίζει κανείς, να αφήνεται, να εξαρτάται. Όλα αυτά έξω στη ζωή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί δεν γίνεται. Η ενήλικη ζωή και η κοινωνία είναι κανονισμένη αλλιώς. Οπότε, όλες αυτές οι βαθιές, παιδικές, έντονες ανάγκες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, μερικοί παραπάνω, μερικοί λιγότερο, ικανοποιούνται στον «γάμο». Ικανοποιούνται όμως;
Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στη πείρα του συγγραφέα ως ψυχιάτρου, παιδοψυχιάτρου, ψυχαναλυτή – ψυχοθεραπευτή και κυρίως στην προσωπική του εμπειρία βραχείας ή μακρότερης εμπειρίας με περισσότερα από έξι χιλιάδες ζευγάρια, που παρακολουθούσε, είτε στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα χρόνια, είτε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια ως Διευθυντής της Κλινικής Παιδικής και Οικογενειακής Ψυχιατρικής Finchley, και προηγουμένως ως Υποδιευθυντής του Κέντρου Tavistock, μια από τις σημαντικότερες ψυχαναλυτικές κλινικές στον κόσμο.
Η παρουσίαση του βιβλίου.
04 Μαρ 2018 – Στα Άκρα. ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ: «Ματθαίος Γιωσαφάτ». Καλεσμένος στην πρώτη εκπομπή του νέου κύκλου είναι ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ. «Ο γάμος αναμοχλεύει τις συγκρούσεις που έχουμε μέσα μας» υποστηρίζει ο κ. Γιωσαφάτ και το ερώτημα είναι: «Να παντρευτεί κάνεις ή να μην παντρευτεί;».
Ένα ψυχαναλυτικό ταξίδι
Άιζενσταϊν-Αβέρωφ Μαρίλια
Αυτό το βιβλίο είναι ένα ταξίδι στα σαράντα χρόνια ψυχαναλυτικής εργασίας της συγγραφέως. Κάθε κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο από τα άλλα και αναπτύσσει ένα ιδιαίτερο θέμα. Η ψυχανάλυση στην Γαλλία, η μεταβίβαση, ο πατρικός ρόλος σήμερα, η ψυχική αμφιφυλία, το άρρωστο σώμα, η ανθρώπινη καταστροφικότητα… Η κλωστή που τα ενώνει όλα δεν είναι παρά το ερώτημα πως λειτουργεί η ενόρμηση ανάμεσα στο βιολογικό σώμα και στην ψυχική λειτουργία που συνίσταται από αναπαραστάσεις και συναισθήματα, και ιδιαίτερα πως παράγει την σκέψη.
Αν η σκέψη είναι μια «πράξη της σάρκας», όπως βεβαιώνει η συγγραφέας, πώς να εκλεπτύνουμε τον τρόπο που κατανοούμε τις μεταστροφές του «μυστηριώδους άλματος από το μυαλό στο σώμα;». Επίσης, πώς μας βοηθάει και σήμερα ακόμη η φροϋδική μετα-ψυχολογία να συναντήσουμε τον ασθενή μας; Η σύγχρονη κλινική πρακτική κάποιες φορές μας φέρνει ζάλη: πράξεις, βία, πόνος και σωματοποίηση συχνά παίρνουν την θέση των νευρωτικών συγκρούσεων και του λόγου. Οι κλινικές ιστορίες που μας αφηγείται εδώ η συγγραφέας θέλουν να δείξουν ότι η ψυχανάλυση που έχει τις ρίζες της στο φροϋδικό έργο είναι ζωντανή και μπορεί να δίνει δημιουργικές λύσεις και σήμερα.
Κάτω από το δέρμα
Alessadra Lemma
Μια ψυχαναλυτική μελέτη της τροποποίησης του σώματος
To ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ φωτίζει ψυχαναλυτικά τα κίνητρα που κάνουν τους ανθρώπους να τρυπούν το σώμα τους, να κάνουν τατουάζ, αισθητικές επεμβάσεις ή να το μεταβάλλουν με άλλους τρόπους, ανεξάρτητα αν οι διαδικασίες αυτές προκαλούν πόνο.
Η Alessadra Lemma αντλεί στοιχεία από την προσωπική της κλινική εργασία, από την κλινική έρευνα, από τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία και την τέχνη, για να υποστηρίξει ότι τα κίνητρα για εκτεταμένες τροποποιήσεις της επιφάνειας του σώματος και η υπερβολική ενασχόληση με την εμφάνιση του, προέρχονται από τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου − κάτω από το δέρμα.
Το βιβλίο μελετά λεπτομερώς τις προκλήσεις που δεχόμαστε από την ενσώματη φύση μας, εξερευνώντας τις ασυνείδητες φαντασιώσεις που γεννούν την ανάγκη παρεμβάσεων. Το γεγονός αυτό το καθιστά απαραίτητο εγχειρίδιο για όλους τους κλινικούς – ψυχοθεραπευτές, συμβούλους, ψυχιάτρους, ψυχολόγους – οι οποίοι εργάζονται με ανθρώπους που τους απασχολεί υπερβολικά η εμφάνισή τους και τροποποιούν το σώμα τους.
* * *
Είναι επιτέλους καιρός οι κλινικοί ψυχολόγοι να αναγνωρίσουν πόσο μεγάλη σημασία έχει το σώμα. Αυτό το βιβλίο είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του πώς η ψυχαναλυτική θεραπεία μπορεί να φωτίσει τις συγκρούσεις με την σωματικότητά μας και να προτείνει αποτελεσματικές λύσεις για την κλινική τους αντιμετώπιση. Αποτελεί μία από τις πλέον καινοτόμες και δημιουργικές συμβολές στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία, που τις τελευταίες δεκαετίες έλλειπε. Peter Fonagy, Freud Memorial Professor of Psychoanalysis, University College London
Το βιβλίο αυτό είναι όμορφα γραμμένο κι εύκολα προσεγγίσιμο από μεγάλο αριθμό αναγνωστών, ενώ καλύπτει κάποια βαθιά ψυχαναλυτικά και κλινικά ζητήματα. Πραγματεύεται πώς κάποιες συγκεκριμένες ασυνείδητες φαντασιώσεις μαζί με το μίσος για την πραγματικότητα προκαλούν την πιεστική ανάγκη για τροποποίηση της επιφάνειας του σώματος, εισάγοντας παράλληλα μια σημαντική ψυχαναλυτική οπτική για τον σύνθετο και ευαίσθητο ρόλο που έχει για την ανάπτυξη του βρέφους η πρώιμη μητρική ανταπόκριση στις ανάγκες του. Dana Birksted-Breen, Training Psychoanalyst, Joint Editor-in-Chief International Journal of Psychoanalysis
Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια (60η Έκδοση)
Ματθαίος Γιωσαφάτ
Το βιβλίο αυτό είναι η καταγραφή, με μικρές διορθώσεις και συμπληρώσεις, τεσσάρων διαλέξεων που οργανώθηκαν στον Αρμό, με τίτλο Μεγαλώνοντας μέσα στην οικογένεια. Η συμμετοχή του κοινού υπήρξε πολυπληθής και ζωντανή, με πολλές ερωτήσεις, που καταγράφονται στο βιβλίο μαζί με τις απαντήσεις του ομιλητή.
Είναι πολύ γνωστό και αποδεκτό σήμερα ότι η παιδική ηλικία καθορίζει σε σημαντικότατο βαθμό την όλη ανάπτυξη της προσωπικότητας και την πορεία της ζωής του κάθε ατόμου. Στα κείμενα περιγράφονται τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του παιδιού, από την σύλληψη, την εμβρυική περίοδο και τα επόμενα στάδια, μέχρι την πρώτη ολοκλήρωση της προσωπικότητας γύρω στα 5-6 χρόνια.
«Το παιδί είναι ο πατέρας του ενήλικου» είπε ο Freud, εννοώντας ότι οι εμπειρίες του παιδιού καθορίζουν την προσωπικότητά τους όταν είναι ενήλικος. Ασφαλώς παίζουν ρόλο και οι κληρονομικές καταβολές, αλλά γι’ αυτές δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμη κάτι ουσιαστικό. Γνωρίζουμε όμως σήμερα, από την Ψυχανάλυση κι άλλες σχετικές επιστήμες, τον τεράστιο, καθοριστικό ρόλο των γονιών – και το βιβλίο επικεντρώνεται ακριβώς σ’ αυτό το ρόλο. Τι είναι σωστό, τι λάθος στη συμπεριφορά των γονιών. Πώς η συμπεριφορά αυτή καθορίζεται από την δική τους παιδική ηλικία.
Κυκλοφορούν πολλά βιβλία για τα παιδιά, πολλά καλά και πολλά επιφανειακά η λαθεμένα. Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου αυτού είναι η ψυχαναλυτική προσέγγιση σε συνδυασμό με τα νεώτερα δεδομένα των Νευροεπιστημών, ώστε να προσφέρει λιτά και κατανοητά στο ευρύ μορφωμένο κοινό τις σύγχρονες σωστές επιστημονικές απόψεις για την ανατροφή των παιδιών.
Φρόυντ-Γιουνγκ: Αλληλογραφία (πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ)
Sigmund Freud – Carl Gustav Jung
Πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ
«…Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λοιπόν να παρακολουθήσουμε την ανταλλαγή απόψεων τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, τις διαφωνίες που οδηγούν σε οριστική ρήξη και στο τέλος μιας φιλίας και μιας γόνιμης επιστημονικής συνεργασίας. Βλέπουμε, ιδίως στην αρχική περίοδο της αλληλογραφίας, δύο μεγαλοφυείς ανθρώπους που παλεύουν με τις ψυχικές τους δυσκολίες και τους εσωτερικούς τους δαίμονες και ξεκινώντας απ’ αυτές κάνουν μια κατάδυση στα βάθη της ασυνείδητης ανθρώπινης ψυχολογίας, όπως δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν σ’ αυτήν την έκταση και επιστημονική κατανόηση και πληρότητα». Ματθαίος Γιωσαφάτ
Υπάρχει οπωσδήποτε μια έξαψη όταν διαβάζεις τις επιστολές που έχουν ανταλλάξει δύο προσωπικότητες, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τους Φρόυντ και Γιούνγκ. Πηγή: www.lifo.gr Δείτε εδώ ολόκληρη την παρουσίαση του βιβλίου στην Lifo.
Γιατί λιποθύμησε ο Φρόυντ; Η αλληλογραφία του με τον Γιουνγκ παραμένει ένα κεφάλαιο ολοζώντανης σκέψης. Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος («Νέα» 29-9-2008)
Η λογοτεχνία στο ντιβάνι
Χάρης Μωρίκης
Διαβάζοντας λογοτεχνία με το φακό της Ψυχανάλυσης
Η ανάγνωση είναι μια περιπέτεια, που αφορά το κείμενο, τον αναγνώστη και το συγγραφέα, με αβέβαια κάθε φορά έκβαση, και γι’ αυτό συναρπαστική. Πως διαβάζουμε, ερμηνεύουμε ένα κείμενο και τι τελικά κατανοούμε απ’ αυτό; Υπάρχει ένα κείμενο και ένα αντικειμενικό «νόημα» ίδιο για κάθε αναγνώστη ή ό καθένας χτίζει το δικό του, και τελικά γίνεται ένα είδος συνδημιουργού; Τι σχέση έχει ένα κείμενο με τον ψυχικό κόσμο και το ασυνείδητο, και πως εμπλέκεται και κινητοποιείται ο αναγνώστης όταν έρχεται σε επαφή μαζί του;
Η ψυχαναλυτική θεωρία και μέθοδος φιλοδοξεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα, διότι δεν εξαντλείται μόνον στην κλινική, θεραπευτική της διάσταση, αλλά αποτελεί ένα εξαιρετικό όχημα προσβάσεως στον συγκλονιστικό κόσμο της Τέχνης και ειδικότερα της λογοτεχνικής δημιουργίας. Εάν εφαρμοστεί με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα επιπλέον φως, αποκαλύπτοντας άδηλες διαστάσεις ενός λογοτεχνήματος. Η ψυχαναλυτική ερμηνεία εμπλουτίζει έτσι τη δυνατότητα του αναγνώστη να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτές και, ανεπαισθήτως, σε περιοχές του δικού του ψυχικού σύμπαντος, μεγαλώνοντας ταυτοχρόνως την απόλαυσή του.
Ψυχανάλυση και ορθόδοξη θεολογία
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Περί Επιθυμίας, Καθολικότητας και Εσχατολογίας
Greek annual International Journal of Psychoanalysis 2016, Ετήσια Ελληνική Έκδοση
Περιεχόμενα
Σημείωμα του επιμελητή 2016
Να βλέπω και να βλέπομαι: Η ντροπή στην κλινική κατάσταση.
Η διπλή φύση της σχάσης.
Η σχάση στο άτομο, το έθνος και την οικονομία: σκέψεις γύρω
από τον αγώνα για απαρτίωση στην μεταπολεμική Γερμανία
Η ενόρμηση του θανάτου. Φαινομενολογικές προοπτικές
στη σύγχρονη Κλαϊνική θεωρία
Η ψυχανάλυση στην εποχή της κουλτούρας της τεχνολογίας
(technoculture). Σκέψεις σχετικά με τη μοίρα του σώματος στον εικονικό χώρο.
Εισαγωγή στο έργο του πρωταρχικού συμβολισμού.
Βρίσκοντας την ασυνείδητη φαντασίωση στην συνεδρία: Αναγνωρίζοντας την μορφή
Αμνημονικά ίχνη· τραυματικά επακόλουθα
« Ύπαρξη εν κενώ» έναντι « Ύπαρξης εν αφανισμώ» (void existence as against annihilation existence). Διαφοροποιώντας δύο ποιότητες σε αρχέγονες ψυχικές καταστάσεις
Η αντιμεταβίβαση. Όταν επώδυνα τραυματικά ίχνη συντηρούν την αντιμεταβίβαση και αποκαλύπτονται στον αναλυτή… 14 χρόνια μετά.
Μεταβίβαση και κάθαρση από τον Freud στον Αριστοτέλη.
Ο Adrian Stokes και το πορτραίτο της Melanie Klein.
Τι μαθαίνουμε στην ψυχαναλυτική εκπαίδευση.
Τι λένε οι άνθρωποι στον δρόμο και τι ακούει ο ψυχαναλυτής
Σωτήρης Μανωλόπουλος
Ο ψυχαναλυτής έχει θέση στην πολιτική ζωή. Η θέση του είναι ψυχαναλυτική, δεν είναι προσωπική. Δεν τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, αλλά από μια απόσταση ακούει. Τι ακούει.
Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιούμε ότι ζούμε πάνω σε βαθύ ρήγμα Α-δικίας, περιμένουμε έναν τρομαχτικό σεισμό και ακούμε την βοή του. Μια ακραία άμυνα στον φόβο ότι όλα θα καταρρεύσουν είναι τα πολιτικά μορφώματα εθνικισμού και λαϊκισμού, με στοιχεία ολοκληρωτισμού και ανομίας που καταργούν την πολυπλοκότητα της ανοικτής κοινωνίας.
Η πολιτική σήμερα σχηματίζεται πέρα των γεγονότων (post fact). Τα γεγονότα είναι εναλλακτικά. Και όλα είναι σχετικά. Είναι αδύνατον να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποια είναι η πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι από νομιμοποίηση των πολιτών ως υποκειμένων και των θεσμών με τους οποίους οργανώνουν την κοινωνία τους.
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε με λογικές κατηγορίες, ως εάν τα πολιτικά πράγματα να είναι εκ φύσεως οργανωμένα με λογική. Πρέπει να ακούμε διαισθητικά την μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων (Καβάφης). Η βοή έρχεται από ένα στοιχειακό προλεκτικό επίπεδο.
Στην εποχή μας αναβιώνουν στα άτομα και εξαπλώνονται στην κοινότητα βιώματα πρώιμης απόγνωσης. Ζούμε μιαν αγωνία ότι όλα θα καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή. Κλείνουμε τα αυτιά μας να μην ακούμε.
Δεν πιστεύουμε ότι αυτοί που γνωρίζουν, θέλουν να μας πληροφορήσουν.Πιστεύουμε ότι θέλουν να παραδοθούμε.
Πεισματικά κρατάμε την διάψευση (την μη ακοή) της πραγματικότητας. Και ζούμε ένα λιμό. Στερούμαστε την τροφή της ψυχής, το νόημα. Δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον για να ανταλλάσσουμε ελεύθερα πληροφορίες, τις οποίες και αποκρύπτουμε, με αποτέλεσμα να αυξάνουμε την παράνοια και την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ μας.
-Πώς θα δημιουργήσουμε μια δημοκρατική δημόσια σκηνή εάν δεν εκτιμούμε ο ένας τον άλλον.
-Πώς θα συναντηθούμε στην αγορά αν δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο.
-Πώς θα συμφωνήσουμε ποια είναι η πραγματικότητα αν δεν συνεννοηθούμε μεταξύ μας.
-Ποια είναι τα όρια της ιδιωτικότητας. -Ποια είναι τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης.
Ποιός εκπαιδεύει συναισθηματικά ποιόν
Τρύφων Ζαχαριάδης
Μια ψυχαναλυτική ανίχνευση των αλληλεπιδράσεων.
Ο καθένας μας κουβαλάει την πρώτη του οικογένεια. Αυτή είναι η εσωτερική μας ομάδα. Με σιγουριά, μια κι έχουμε εξοικειωθεί με τους ψυχικούς συναγελασμούς αυτής της οικογένειας, θα την περιφέρουμε με ασυνείδητο τρόπο −αλλά και πολύ συνειδητά κάποιες φορές− ως φυσική συμπεριφορά στους δημόσιους συγχρωτισμούς, στις εργασιακές σχέσεις, αλλά και στις ερωτικές μας συναλλαγές. Ο τρόπος που συντροφεύουμε τους φίλους, τους εραστές και τον εαυτό μας οργανώνεται ως συναισθηματική παιδεία σε αυτή την οικογένεια.
Το παιδί αναζητά πρότυπα και τα αντιγράφει. Ο απόγονος που μεγαλώνουμε, είναι ο καθρέφτης των δικών μας θετικών και αρνητικών εκδοχών. Μας παρουσιάζει καθημερινά το είδωλό μας σε μεγέθυνση. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν αντέχουμε κάτι στον εαυτό μας και το βλέπουμε στο παιδί μας (αφού μας μιμείται και μας αντιγράφει), αυτό πιθανώς μας θυμώνει και μας θλίβει. Τότε αναλαμβάνουμε να το αφαιρέσουμε ως συμπεριφορά από τον γιο ή την κόρη μας και όχι από τον εαυτό μας. Με ποιο τρόπο; Τιμωρώντας συχνά με σκληρότητα το παιδί μας για κάτι που εμείς του μάθαμε!
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
There are no reviews yet.