Τι λένε οι άνθρωποι στον δρόμο και τι ακούει ο ψυχαναλυτής
Σωτήρης Μανωλόπουλος
Ο ψυχαναλυτής έχει θέση στην πολιτική ζωή. Η θέση του είναι ψυχαναλυτική, δεν είναι προσωπική. Δεν τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, αλλά από μια απόσταση ακούει. Τι ακούει.
Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιούμε ότι ζούμε πάνω σε βαθύ ρήγμα Α-δικίας, περιμένουμε έναν τρομαχτικό σεισμό και ακούμε την βοή του. Μια ακραία άμυνα στον φόβο ότι όλα θα καταρρεύσουν είναι τα πολιτικά μορφώματα εθνικισμού και λαϊκισμού, με στοιχεία ολοκληρωτισμού και ανομίας που καταργούν την πολυπλοκότητα της ανοικτής κοινωνίας.
Η πολιτική σήμερα σχηματίζεται πέρα των γεγονότων (post fact). Τα γεγονότα είναι εναλλακτικά. Και όλα είναι σχετικά. Είναι αδύνατον να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποια είναι η πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι από νομιμοποίηση των πολιτών ως υποκειμένων και των θεσμών με τους οποίους οργανώνουν την κοινωνία τους.
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε με λογικές κατηγορίες, ως εάν τα πολιτικά πράγματα να είναι εκ φύσεως οργανωμένα με λογική. Πρέπει να ακούμε διαισθητικά την μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων (Καβάφης). Η βοή έρχεται από ένα στοιχειακό προλεκτικό επίπεδο.
Στην εποχή μας αναβιώνουν στα άτομα και εξαπλώνονται στην κοινότητα βιώματα πρώιμης απόγνωσης. Ζούμε μιαν αγωνία ότι όλα θα καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή. Κλείνουμε τα αυτιά μας να μην ακούμε.
Δεν πιστεύουμε ότι αυτοί που γνωρίζουν, θέλουν να μας πληροφορήσουν.Πιστεύουμε ότι θέλουν να παραδοθούμε.
Πεισματικά κρατάμε την διάψευση (την μη ακοή) της πραγματικότητας. Και ζούμε ένα λιμό. Στερούμαστε την τροφή της ψυχής, το νόημα. Δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον για να ανταλλάσσουμε ελεύθερα πληροφορίες, τις οποίες και αποκρύπτουμε, με αποτέλεσμα να αυξάνουμε την παράνοια και την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ μας.
-Πώς θα δημιουργήσουμε μια δημοκρατική δημόσια σκηνή εάν δεν εκτιμούμε ο ένας τον άλλον.
-Πώς θα συναντηθούμε στην αγορά αν δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο.
-Πώς θα συμφωνήσουμε ποια είναι η πραγματικότητα αν δεν συνεννοηθούμε μεταξύ μας.
-Ποια είναι τα όρια της ιδιωτικότητας. -Ποια είναι τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης.
€ 14.00 € 11.20
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.35 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Σωτήρης Μανωλόπουλος |
| Σελίδες | 228 |
| isbn13 | 978-960-615-010-4 |
Be the first to review “Τι λένε οι άνθρωποι στον δρόμο και τι ακούει ο ψυχαναλυτής”
You may also like…
Όλοι φοβούνται τον έρωτα (10η Έκδοση)
Μάρω Βαμβουνάκη
Μυθιστόρημα
Ένας νέος άντρας με το ψεύτικο αρχικό Δ. επισκέπτεται ένα απόγευμα γνωστό και επιτυχημένο ψυχολόγο της Αθήνας. Το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μοιάζει κοινό, όμως για εκείνον εξελίσσεται σε αγχώδη εφιάλτη.
Δεν μπορεί να κάνει ερωτικό δεσμό σοβαρό και διαρκείας και αυτό του προκαλεί όλο και αυξάνουσα κατάθλιψη, αυτοπεριφρόνηση, αγωνία για τον ανδρισμό του. Όλες οι ερωτικές συναντήσεις του λήγουν γρήγορα και άδοξα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει πόσο φταίει ο ίδιος, η τύχη του, ο αινιγματικός γι’ αυτόν ψυχισμός των γυναικών.
Θα ακολουθήσουν συνεδρίες επί μήνες και στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης θα ξεδιπλωθεί το αληθινό παρελθόν της οικογένειας, οι προσωπικές ευθύνες, τα λάθη και τα ανεύθυνα τραύματα, μυστικά που παίζουν σα μαριονέτες τις ζωές ενόχων και αθώων.
Παρά τη θετική θεραπεία που αισιόδοξα εξελίσσεται, η ζωή θα πετάξει αιφνίδια το τελευταίο χαρτί της. Όπως σε φιλμ νουάρ, από ένα σημείο και μετά, οι δύο άντρες της ιστορίας, μεσήλικας αναλυτής και νεαρός αναλυόμενος, θα βρεθούν συνδεδεμένοι και μπερδεμένοι με τρόπο που καμία επιστήμη δεν μπορεί να βγάλει πέρα.
Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Χάρης Μωρίκης
Σχεδιάζοντας την αλήθεια, χρωματίζοντας την αχρονικότητα
Μια ψυχαναλυτική μελέτη
Τι συμβαίνει στην περίπτωση του αριστουργήματος γενικά και ειδικότερα στην περίπτωση ενός πίνακα που είναι ο γνωστότερος στην ιστορία της Τέχνης; Γιατί ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δεν τελείωνε αρκετά από τα έργα του και παρ’ όλα αυτά τα έργα αυτά συνταράσσουν ακόμη, όντας πολύ ανώτερα από πολλά «τελειωμένα»; Η επιστημονική του πλευρά υπέταξε πράγματι και απορρόφησε την καλλιτεχνική;
Υπάρχει αντιμαχία τέχνης και επιστήμης στο έργο του αλλά και γενικότερα; Η έννοια της αλήθειας πως σχετίζεται με την καλλιτεχνική και επιστημονική διαδρομή;
Η Τέχνη παραμένει μία εμπειρία που συγκλονίζει τον άνθρωπο, διαχρονικά, γεννώντας πλήθος ερωτημάτων. Ο Φρόυντ σε ένα κείμενό του για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι άρθρωσε με τρόπο πρωτοποριακό απαντήσεις.
Η παρούσα μελέτη, ακολουθώντας ξανά τη διαδρομή του πατέρα της ψυχανάλυσης, συνεχίζει με βάση τα ίχνη του επιχειρώντας να κινηθεί στην αχαρτογράφητη περιοχή της καλλιτεχνικής και επιστημονικής δημιουργίας σε ενδοψυχικό επίπεδο.
Στάσου! Τί θες να πεις;
James E. Ryan
Και άλλες ερωτήσεις ζωτικής σημασίας
Είτε είμαστε στην αίθουσα συμβουλίων είτε στην τάξη, δαπανάμε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια ψάχνοντας για την σωστή απάντηση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ερωτήσεις είναι εξίσου σημαντικές με τις απαντήσεις, αν όχι περισσότερο. Για παράδειγμα, αν κάνεις την λάθος ερώτηση, εγγυημένα θα πάρεις την λάθος απάντηση. Μια καλή ερώτηση, αφετέρου, εμπνέει μια καλή απάντηση και, στην πορεία, προκαλεί βαθύτερη κατανόηση και ανθρώπινες σχέσεις με μεγαλύτερο νόημα. Για να θέσουμε ένα καλό ερώτημα, απαιτείται να πάμε παραπέρα από ότι νομίζουμε πως ξέρουμε για ένα θέμα ή ένα πρόσωπο εξερευνώντας το δύσκολο και το άγνωστο, το αμήχανο, ακόμη και το δυσάρεστο.
Στο βιβλίο του ο Jim Ryan υμνεί την τέχνη των καλών ερωτήσεων –και απαντήσεων. Πέντε ερωτήσεις συγκεκριμένα: Τί πράγμα; Αναρωτιέμαι… Θα μπορούσαμε τουλάχιστον; Πώς μπορώ να βοηθήσω; και Τί έχει πραγματικά σημασία; Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την πολιτική, την ιστορία, την δημόσια κουλτούρα και τα κοινωνικά κινήματα, και από την προσωπική του ζωή επίσης, ο Ryan δείχνει πως αυτές οι γενικές ερωτήσεις γεννούν την κατανόηση, αφυπνίζουν την περιέργεια, μυούν στην πρόοδο, δυναμώνουν τις σχέσεις και τραβούν την προσοχή μας στα σημαντικά της ζωής.
Δύσκολες μητέρες (3η Έκδοση)
Terri Apter
Πώς να κατανοήσουμε και να ξεπεράσουμε την επίδρασή τους πάνω μας
Η μητρική αγάπη συχνά θεωρείται ιερή, αλλά πολλά παιδιά την βιώνουν σαν οδυνηρή σύγκρουση.Με τη βοήθεια της νεώτερης έρευνας πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και την ανάπτυξη του εγκεφάλου, η Τerri Αpter αποκαλύπτει τα μυστικά αυτού του περίπλοκου δεσμού:
• η θυμωμένη μητέρα,
• η εξουσιαστική μητέρα,
• η ναρκισσιστική μητέρα,
• η μητέρα που φθονεί,
• η συναισθηματικά μη διαθέσιμη μητέρα
και εξηγεί τους τύπους συμπεριφοράς της καθεμιάς τους.
Η συγγραφέας εξερευνά το δίλημμα που βρίσκεται στην καρδιά μιας δύσκολης σχέσης με τη μητέρα: Γιατί η μητέρα έχει τόση δύναμη επάνω μας και γιατί οι αντιδράσεις της συνεχίζουν να μας απασχολούν πολύ καιρό μετά τη χειραφέτησή μας. Μας δείχνει πώς να ασκούμε συναισθηματικό έλεγχο στον εαυτό μας για να ξεπερνάμε την επίδραση που έχουν πάνω μας τα συναισθήματα που μας δημιουργεί μια δύσκολη μητέρα. Τέλος, η Apter συγχαίρει για την μεγάλη ανθεκτικότητα που επιδεικνύουν στη ζωή τους οι γιοι και οι κόρες των δύσκολων μητέρων, χωρίς να παραγνωρίζει πόσο ειδικές είναι οι προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.
Ένα βιβλίο ουσίας για αναγνώστες που ψάχνουν για ευαίσθητη καθοδήγηση στις ισχυρές σχέσεις ανάμεσα στις μητέρες και τους γιους ή τις κόρες τους.
Μια έξοχη κριτική από την .ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ εδώ: www.kathimerini.gr/859497/article/politismos/vivlio/h-skoteinh-pleyra-ths-mhtrothtas
Ψυχαναλυτική ερμηνεία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Η πρώτη προσέγγιση της θρησκείας στην ιστορία της ψυχανάλυσης: Η θεωρία του Φρόυντ για την ψυχική πηγή της θρησκείας ως οιδιπόδεια αμφιρροπία προς το φόβο και την αγάπη
Η ερμηνεία του Freud για τη θρησκεία είναι η πρώτη στην ιστορία της ψυχανάλυσης, της οποίας ιδρυτής υπήρξε ο ίδιος. Αυτός είναι και ο λόγος που την επιλέγει εδώ ο συγγραφέας-καθηγητής, συμμετέχοντας στην 100ή επέτειο από την ίδρυσή της όπως δείχνει και η προτίμησή του γι’ αυτή από άλλες που εμφανίστηκαν μετά. Από διάφορες θεωρίες δηλαδή, πιο ολοκληρωμένες και αντικειμενικές, όπως αυτές του A.Adler, του C.Jung και του E.Fromm, των στενών συνεργατών του Freud, που, αν και απομακρύνθηκαν από το δάσκαλο εξαιτίας της έμφασής του στη libido, ακολούθησαν ωστόσο τη μέθοδό του για μία νέα προσέγγιση της θρησκείας, γράφοντας ειδικά έργα για την ψυχαναλυτική τους ερμηνεία.
Οι ψυχικές άμυνες και τα παράδοξά τους
Βασίλης Δημόπουλος
Δομικές και αμυντικές εργασίες του ψυχισμού
«Με ακούτε.Με ακούτε. Η μάνα μου δεν έχει πεθάνει!», μου έλεγε επαναληπτικά αλλά συναισθηματικά ψυχρά μια θεραπευόμενη την επομένη του θανάτου της μητέρας της. Από την πλευρά μου, ευρισκόμενος σε μια συναισθηματική κατάσταση όπου επικρατούσε η έκπληξη, η αμηχανία, αλλά και η αγωνία, άρχισα να αναρωτιέμαι: «Γιατί επιμένει στην αντιληπτική διάσταση των πραγμάτων («με ακούτε»). Τι έχει απογίνει το συναίσθημά της. Σε τι είδους αντικείμενο απευθύνεται.Στο παράδειγμα που αναφέρω, έχουμε ψυχική σύγκρουση ή βρισκόμαστε στον χώρο της δυσκολίας της σύγκρουσης, η οποία εκφράζεται μέσα από το παράδοξο: «η μάνα μου έχει πεθάνει αλλά δεν έχει πεθάνει». Ποιος είναι ο τόπος, εκείνο το «καταφύγιο» των ψυχικών αμυνών, στις οποίες καταφεύγουμε τόσο εκείνη όσο και εγώ.
Greek annual International Journal of Psychoanalysis 2016, Ετήσια Ελληνική Έκδοση
Περιεχόμενα
Σημείωμα του επιμελητή 2016
Να βλέπω και να βλέπομαι: Η ντροπή στην κλινική κατάσταση.
Η διπλή φύση της σχάσης.
Η σχάση στο άτομο, το έθνος και την οικονομία: σκέψεις γύρω
από τον αγώνα για απαρτίωση στην μεταπολεμική Γερμανία
Η ενόρμηση του θανάτου. Φαινομενολογικές προοπτικές
στη σύγχρονη Κλαϊνική θεωρία
Η ψυχανάλυση στην εποχή της κουλτούρας της τεχνολογίας
(technoculture). Σκέψεις σχετικά με τη μοίρα του σώματος στον εικονικό χώρο.
Εισαγωγή στο έργο του πρωταρχικού συμβολισμού.
Βρίσκοντας την ασυνείδητη φαντασίωση στην συνεδρία: Αναγνωρίζοντας την μορφή
Αμνημονικά ίχνη· τραυματικά επακόλουθα
« Ύπαρξη εν κενώ» έναντι « Ύπαρξης εν αφανισμώ» (void existence as against annihilation existence). Διαφοροποιώντας δύο ποιότητες σε αρχέγονες ψυχικές καταστάσεις
Η αντιμεταβίβαση. Όταν επώδυνα τραυματικά ίχνη συντηρούν την αντιμεταβίβαση και αποκαλύπτονται στον αναλυτή… 14 χρόνια μετά.
Μεταβίβαση και κάθαρση από τον Freud στον Αριστοτέλη.
Ο Adrian Stokes και το πορτραίτο της Melanie Klein.
Τι μαθαίνουμε στην ψυχαναλυτική εκπαίδευση.
Το θάρρος της δημιουργίας (2η Έκδοση)
Rollo May
– Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας;
– Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο;
Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους.
Γνωστός και ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας» αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας.
Αυτό το εμπνευσμένο βιβλίο μας ανοίγει δρόμους για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να φτάσουμε σ’ έναν ολοκληρωμένο εαυτό.
«Η δημιουργική υπόσταση της ζωής» του Στέφανου Ξένου (στο «Διαβάσαμε»).
Φρόυντ-Γιουνγκ: Αλληλογραφία (πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ)
Sigmund Freud – Carl Gustav Jung
Πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ
«…Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λοιπόν να παρακολουθήσουμε την ανταλλαγή απόψεων τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, τις διαφωνίες που οδηγούν σε οριστική ρήξη και στο τέλος μιας φιλίας και μιας γόνιμης επιστημονικής συνεργασίας. Βλέπουμε, ιδίως στην αρχική περίοδο της αλληλογραφίας, δύο μεγαλοφυείς ανθρώπους που παλεύουν με τις ψυχικές τους δυσκολίες και τους εσωτερικούς τους δαίμονες και ξεκινώντας απ’ αυτές κάνουν μια κατάδυση στα βάθη της ασυνείδητης ανθρώπινης ψυχολογίας, όπως δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν σ’ αυτήν την έκταση και επιστημονική κατανόηση και πληρότητα». Ματθαίος Γιωσαφάτ
Υπάρχει οπωσδήποτε μια έξαψη όταν διαβάζεις τις επιστολές που έχουν ανταλλάξει δύο προσωπικότητες, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τους Φρόυντ και Γιούνγκ. Πηγή: www.lifo.gr Δείτε εδώ ολόκληρη την παρουσίαση του βιβλίου στην Lifo.
Γιατί λιποθύμησε ο Φρόυντ; Η αλληλογραφία του με τον Γιουνγκ παραμένει ένα κεφάλαιο ολοζώντανης σκέψης. Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος («Νέα» 29-9-2008)
Μανωλόπουλος Σωτήρης (Manolopoulos Sotiris)
Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Καναδικής και της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Μελετά το έργο του Winnicott, την παιδική σεξουαλικότητα, τις δομικές και αμυντικές διεργασίες του ψυχισμού, το τραύμα, την λειτουργία των θεσμών. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: Τραγική ανάγνωση της ιστορίας [ Ίκαρος, 2010], Ψυχικοί δεσμοί, κοινωνικοί θεσμοί, [εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2011], Για τον Χαρακτήρα [ΜΕΤΑ, 2012], και Δρόμοι της εφηβείας [Νήσος, 2015] και Τα διαβατικά, [Αρμός, 2016].
Η λογοτεχνία στο ντιβάνι
Χάρης Μωρίκης
Διαβάζοντας λογοτεχνία με το φακό της Ψυχανάλυσης
Η ανάγνωση είναι μια περιπέτεια, που αφορά το κείμενο, τον αναγνώστη και το συγγραφέα, με αβέβαια κάθε φορά έκβαση, και γι’ αυτό συναρπαστική. Πως διαβάζουμε, ερμηνεύουμε ένα κείμενο και τι τελικά κατανοούμε απ’ αυτό; Υπάρχει ένα κείμενο και ένα αντικειμενικό «νόημα» ίδιο για κάθε αναγνώστη ή ό καθένας χτίζει το δικό του, και τελικά γίνεται ένα είδος συνδημιουργού; Τι σχέση έχει ένα κείμενο με τον ψυχικό κόσμο και το ασυνείδητο, και πως εμπλέκεται και κινητοποιείται ο αναγνώστης όταν έρχεται σε επαφή μαζί του;
Η ψυχαναλυτική θεωρία και μέθοδος φιλοδοξεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα, διότι δεν εξαντλείται μόνον στην κλινική, θεραπευτική της διάσταση, αλλά αποτελεί ένα εξαιρετικό όχημα προσβάσεως στον συγκλονιστικό κόσμο της Τέχνης και ειδικότερα της λογοτεχνικής δημιουργίας. Εάν εφαρμοστεί με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα επιπλέον φως, αποκαλύπτοντας άδηλες διαστάσεις ενός λογοτεχνήματος. Η ψυχαναλυτική ερμηνεία εμπλουτίζει έτσι τη δυνατότητα του αναγνώστη να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτές και, ανεπαισθήτως, σε περιοχές του δικού του ψυχικού σύμπαντος, μεγαλώνοντας ταυτοχρόνως την απόλαυσή του.
Κάτω από το δέρμα
Alessadra Lemma
Μια ψυχαναλυτική μελέτη της τροποποίησης του σώματος
To ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ φωτίζει ψυχαναλυτικά τα κίνητρα που κάνουν τους ανθρώπους να τρυπούν το σώμα τους, να κάνουν τατουάζ, αισθητικές επεμβάσεις ή να το μεταβάλλουν με άλλους τρόπους, ανεξάρτητα αν οι διαδικασίες αυτές προκαλούν πόνο.
Η Alessadra Lemma αντλεί στοιχεία από την προσωπική της κλινική εργασία, από την κλινική έρευνα, από τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία και την τέχνη, για να υποστηρίξει ότι τα κίνητρα για εκτεταμένες τροποποιήσεις της επιφάνειας του σώματος και η υπερβολική ενασχόληση με την εμφάνιση του, προέρχονται από τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου − κάτω από το δέρμα.
Το βιβλίο μελετά λεπτομερώς τις προκλήσεις που δεχόμαστε από την ενσώματη φύση μας, εξερευνώντας τις ασυνείδητες φαντασιώσεις που γεννούν την ανάγκη παρεμβάσεων. Το γεγονός αυτό το καθιστά απαραίτητο εγχειρίδιο για όλους τους κλινικούς – ψυχοθεραπευτές, συμβούλους, ψυχιάτρους, ψυχολόγους – οι οποίοι εργάζονται με ανθρώπους που τους απασχολεί υπερβολικά η εμφάνισή τους και τροποποιούν το σώμα τους.
* * *
Είναι επιτέλους καιρός οι κλινικοί ψυχολόγοι να αναγνωρίσουν πόσο μεγάλη σημασία έχει το σώμα. Αυτό το βιβλίο είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του πώς η ψυχαναλυτική θεραπεία μπορεί να φωτίσει τις συγκρούσεις με την σωματικότητά μας και να προτείνει αποτελεσματικές λύσεις για την κλινική τους αντιμετώπιση. Αποτελεί μία από τις πλέον καινοτόμες και δημιουργικές συμβολές στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία, που τις τελευταίες δεκαετίες έλλειπε. Peter Fonagy, Freud Memorial Professor of Psychoanalysis, University College London
Το βιβλίο αυτό είναι όμορφα γραμμένο κι εύκολα προσεγγίσιμο από μεγάλο αριθμό αναγνωστών, ενώ καλύπτει κάποια βαθιά ψυχαναλυτικά και κλινικά ζητήματα. Πραγματεύεται πώς κάποιες συγκεκριμένες ασυνείδητες φαντασιώσεις μαζί με το μίσος για την πραγματικότητα προκαλούν την πιεστική ανάγκη για τροποποίηση της επιφάνειας του σώματος, εισάγοντας παράλληλα μια σημαντική ψυχαναλυτική οπτική για τον σύνθετο και ευαίσθητο ρόλο που έχει για την ανάπτυξη του βρέφους η πρώιμη μητρική ανταπόκριση στις ανάγκες του. Dana Birksted-Breen, Training Psychoanalyst, Joint Editor-in-Chief International Journal of Psychoanalysis
Τα διαβατικά
Σωτήρης Μανωλόπουλος
Κομβικά περάσματα της εκπαίδευσης στην ψυχανάλυση
Τα κομβικά περάσματα συνιστούν σταθμούς της συμμετοχής του νέου ψυχαναλυτή στην κοινότητα και τομές που δημιουργούν ένα νέο επίπεδο ατομικότητας. Κάθε επίπεδο ταυτότητας χαρακτηρίζεται από την πολυπλοκότητα και τη διαφοροποίηση των στοιχείων της ψυχανάλυσης που εμφανίζονται και μεταδίδονται από γενιά σε γενιά. Σε κάθε μετάβαση συντελείται και ένα είδος μυητικής που πιστοποιεί τον νέο τρόπο λειτουργίας του ψυχαναλυτή. Στο κάθε πέρασμα δένονται –με τελετουργίες μύησης– οι άγνωστες άκρες των νημάτων της συνέχειας της ύπαρξης –τις οποίες τέμνει η αλλαγή–, σχηματίζοντας κόμβους της ταυτότητας. Αυτοί οι κόμβοι υφίστανται πέρα από τη γνώση, τα νοήματα που μπορούμε να εξαγάγουμε από αυτούς είναι άπειρα. Από εδώ ξεκινάμε όταν μαντεύουμε τις επαναλήψεις και το μέλλον του ψυχαναλυτή.
Ο πειρασμός του λαϊκισμού & οι περιπέτειες του λόγου
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
ΓΡΑΦΟΥΝ:
Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Θάνος Βερέμης
Βασιλική Γεωργιάδου
Νίκος Δεμερτζής
Νίκος Δήμου
Ανδρέας Πανταζόπουλος
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Στέλιος Ράμφος
Στέλιος Στυλιανίδης
Σώτη Τριανταφύλλου
Ο λαϊκισμός ως ενδημικό φαινόμενο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής παροξύνεται σε περιόδους κρίσης και επηρεάζει τις εξελίξεις. Αφορά το άτομο, την κοινωνία και τη σχέση τους με έναν τρόπο που αναδεικνύει τη φύση και το περιεχόμενο των δεσμών του ατόμου με τις συλλογικές του εκφράσεις. Τα όρια και οι δυνατότητες αντιμετώπισης των διαβρωτικών επιδράσεων το λαϊκισμού είναι αντικείμενο συζήτησης στο βιβλίο αυτό.
Η ψυχανάλυση ως μία κατεξοχήν ανθρωποκεντρική επιστήμη συναντά εκπροσώπους των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της εκκλησίας. Έχοντας ως οδηγό την ψυχαναλυτική έννοια της σαγήνης, αναζητείται η σύγκλιση με τις άλλες κατευθύνσεις για την κατανόηση του λαϊκισμού.
Νοσταλγία μέσα στο όνειρο και η ονειροπόληση του θεραπευτή
Ευτυχία Καλλιτεράκη
Όνειρα. Επιθυμίες, παραισθήσεις, αυταπάτες και η ψυχαναλυτική τους ερμηνεία
Η ονειροπόληση βρίσκεται στις δυνατότητες του ανθρώπου. Εμπεριέχει τη δημιουργία της τέχνης. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί ονειροπολώντας με οδηγό την ποιητική του ικανότητα. Στην ψυχαναλυτική θεραπεία η ονειροπόληση είναι αναγκαία προϋπόθεση, που θα εξεταστεί μέσα από τις συνεδρίες που θα ακολουθήσουν με αφορμή τα όνειρα. Εκεί θα γνωρίσουμε μια άλλη διάσταση της ποίησης. Τα όνειρα που θα αναλυθούν αποτελούν τον κορμό μιας μακροχρόνιας θεραπείας και μαρτυρούν την εξέλιξή της. Εκεί ο αναγνώστης θα μπορέσει να γίνει κοινωνός σε ένα πολύ ενδιαφέρον κλινικό υλικό που θα τον βοηθήσει στην κατανόηση όχι μόνο του αναλυόμενου αλλά και του θεραπευτή. Θα βιώσει τους δύσκολους δρόμους μιας θεραπείας, θα κατανοήσει ότι ο άνθρωπος μπορεί να σώσει τη ζωή του, αν έχει την δυνατότητα της νοσταλγίας, που είναι ένα από τα μέσα για να βρει τις κρυμμένες του αναπαραστάσεις, το νήμα των μνημονικών του ιχνών. Θα βιώσει τις δυσκολίες μιας αναλυτικής θεραπείας, αλλά και την γοητεία που εμπεριέχει.
Αγαπητέ μου κύριε Ψ
Γιάννης Βαϊτσαράς
Ψυχολογικό Μυθιστόρημα
Ο νεαρός ήρωας του Αγαπητέ μου κύριε Ψ
αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα για την προσωπική και ερωτική ζωή του ψυχαναλυτή του,
για την οποία όμως δεν διαθέτει παρά ελάχιστα στοιχεία.
Επηρεάζεται άραγε η φαντασία του από τη δική του προσωπική ιστορία
Πόσα από τα πρόσωπα του δικού του παρελθόντος, το καθένα με τις ξεχωριστές του ιδιαιτερότητες και
συνήθειες,θα ζωντανέψουν, θα συνυφαίνονται και θα συναναστρέφονται με τους ήρωες του έργου του.
Παλινδρομώντας συνεχώς ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικότητα, γράφει τελικά
μια «μυθιστορηματική επιστολή» προς τον ψυχαναλυτή του.
Στη συναρπαστική αυτή διαδρομή αποκαλύπτονται μυστήρια και μυστικά
που σφράγισαν ανεξίτηλα και γοητευτικά την ύπαρξη του νεαρού ήρωα.
Η εύγλωττη αφήγηση επιτρέπει στον υποψιασμένο αναγνώστη να διακρίνει
την ψυχαναλυτική σκέψη και πρακτική,
αλλά και τη μοναχικότητα αυτού του επαγγέλματος…
Related Products
Επτά παραμύθια ζωής (2η Έκδοση)
Σάββας Σαββόπουλος
Είναι η Νόσος ένα Αμετάφραστο Μήνυμα;
Αφετηρία του βιβλίου είναι οι ιστορίες καρκινοπαθών, οι οποίοι, κατά την ψυχοθεραπεία τους, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους· έναν εαυτό που αγνοούσαν· έναν εαυτό όμοιο με ήρωα παραμυθιού. Σήμερα ο καρκίνος έχει χαρακτηριστικά επιδημίας. Oι κοινωνίες επιχειρούν να τον απομονώσουν, ώστε οι απειλητικές φαντασιώσεις που διακινεί να μην στοιχειώνουν την καθημερινότητα. Οι ασθενείς αποφεύγουν να αναφέρονται σε όσα ζουν, νιώθουν και σκέφτονται, γιατί οι «απέξω» συχνά αρνούνται ακόμη και να ακούσουν την λέξη καρκίνος, ενώ αποφεύγουν τον ασθενή, σαν να πρόκειται για εστία μόλυνσης.
▶ Παίζουν ρόλο στην εμφάνιση του καρκίνου οι πρώτες εμπειρίες, ο τρόπος ζωής, η ιστορία του καθενός μας;
▶ Τι βιώνει άραγε ο καρκινοπαθής, όταν μόνος παλεύει με την νόσο;
▶ Τι είδους σχέσεις υφαίνει με το περιβάλλον και με τους γιατρούς του;
▶ Ποιους μηχανισμούς άμυνας κινητοποιεί, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που προκύπτει και το άγχος θανάτου που τον κατακλύζει;
▶ Γιατί, όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τα βιώματα του καρκινοπαθούς, γινόμαστε καλύτεροι;
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ!
Οι σχέσεις σήμερα είναι επιδερμικές. Συνέντευξη στην Μαριαλένα Σπυροπούλου και την Καθημερινή.
Η ασθένεια προσπαθεί να μας θεραπεύσει συνέντευξη με τον ψυχίατρο – ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο
Μια ψυχοσωματική προσέγγιση του καρκίνου από τον ψυχίατρο – ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο.
Παθήματα Γονέων (3η Έκδοση)
Γιώργος Κίσσας – Χριστίνα Μιχαλοπούλου
Η τέχνη του να γίνεσαι γονιός είναι η δυσκολότερη και η σημαντικότερη των τεχνών. Γονείς δεν γεννιόμαστε, ούτε γινόμαστε σπουδάζοντας σε σχολεία… Γονείς μας κάνουν τα παιδιά μας και όσοι μας τοποθετούν σε γονεϊκό ρόλο. Γονείς όμως μας καθιστούν, κυρίως, τα παθήματά μας.
Η παράφραση του τίτλου από «μαθήματα γονέων» σε «παθήματα γονέων» δεν είναι τυχαία. Ενώ οι πληροφορίες για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών είναι πολλές και εύκολα προσβάσιμες, οι βιωματικές εμπειρίες των γονιών είναι πάντα προσωπικές.
Από τη στιγμή που το ζευγάρι ή το κάθε μέλος του ξεχωριστά φαντασιώνεται τον εαυτό του/της με μιά κόρη ή ένα γιο δίπλα, ξεκιξά η διεργασία αναβίωσης της δικής του/της παιδικής ηλικίας και εφηβείας.
Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται παθήματα γονέων που συμμετείχαν σε τέσσερις συναντήσεις με ψυχολόγους – ψυχοθεραπευτές που δουλεύουν με γονείς και οικογένειες. Είναι μοναδικές και πολύτιμες «προσωπικές καταθέσεις» για την κατανόηση των «παθών» και διατρέχουν όλα τα αναπτυξιακά στάδια των παιδιών μέχρι την εφηβεία.
Δείτε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην εκπομπή «καλό μεσημέρι»
Διαβάστε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην «Ελευθεροτυπία»
Ποιός εκπαιδεύει συναισθηματικά ποιόν
Τρύφων Ζαχαριάδης
Μια ψυχαναλυτική ανίχνευση των αλληλεπιδράσεων.
Ο καθένας μας κουβαλάει την πρώτη του οικογένεια. Αυτή είναι η εσωτερική μας ομάδα. Με σιγουριά, μια κι έχουμε εξοικειωθεί με τους ψυχικούς συναγελασμούς αυτής της οικογένειας, θα την περιφέρουμε με ασυνείδητο τρόπο −αλλά και πολύ συνειδητά κάποιες φορές− ως φυσική συμπεριφορά στους δημόσιους συγχρωτισμούς, στις εργασιακές σχέσεις, αλλά και στις ερωτικές μας συναλλαγές. Ο τρόπος που συντροφεύουμε τους φίλους, τους εραστές και τον εαυτό μας οργανώνεται ως συναισθηματική παιδεία σε αυτή την οικογένεια.
Το παιδί αναζητά πρότυπα και τα αντιγράφει. Ο απόγονος που μεγαλώνουμε, είναι ο καθρέφτης των δικών μας θετικών και αρνητικών εκδοχών. Μας παρουσιάζει καθημερινά το είδωλό μας σε μεγέθυνση. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν αντέχουμε κάτι στον εαυτό μας και το βλέπουμε στο παιδί μας (αφού μας μιμείται και μας αντιγράφει), αυτό πιθανώς μας θυμώνει και μας θλίβει. Τότε αναλαμβάνουμε να το αφαιρέσουμε ως συμπεριφορά από τον γιο ή την κόρη μας και όχι από τον εαυτό μας. Με ποιο τρόπο; Τιμωρώντας συχνά με σκληρότητα το παιδί μας για κάτι που εμείς του μάθαμε!
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
Αναστοχαστικές συγγένειες
Χρήστος Ιωαννίδης
Τα είκοσι τρία κείμενα που απαρτίζουν τον τόμο αυτό, αποτελούν προϊόν περισυλλογής και μαθητείας στους ορίζοντες της ψυχανάλυσης και των ευρύτερων ανθρωπιστικών σπουδών, των τελευταίων τριάντα χρόνων. Αυθύπαρκτα αλλά και άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, διατρέχονται από κοινές θεματικές, απορίες και διλήμματα, καθώς προσεγγίζουν την ανθρώπινη συνθήκη, κατά την ψυχαναλυτική της –και όχι μόνο– σύλληψή της, σε μια κυκλική κίνηση, όπου ο εστιασμός μετακινείται από την θεμελιώδη της υπόσταση, στην πλαισιώνουσα αυτήν σχεσιακή μήτρα, και πίσω. Είναι με κατάπληξη και θαυμασμό που ανιχνεύουν τα κείμενα αυτά, πως οι προτάσεις και τα πορίσματα των τόσο διαφορετικών ως προς το αντικείμενο μελέτης των σπουδών, μεταφραζόμενα, δύνανται αβίαστα να ενταχθούν στο σώμα της ψυχαναλυτικής σκέψης, και τ’ ανάπαλιν. Αδιαμφισβήτητη είναι η διαπίστωση πως η ψυχανάλυση κατέχει στέρεα θέση στο επίκεντρο των πλεγμάτων της ευρωπαϊκής διανοητικής παράδοσης, καθώς αδιάκοπα τρέφεται από αυτήν, και η ίδια με τη σειρά της, διαρκώς την εμπλουτίζει.
Τι θέλει ο Άλλος από εμένα;
Νίκος Στασινόπουλος
Πίστη και ασυνείδητο στην πόλη των άκρων
Ο Άλλος αλλάζει. Όπως και το Τίποτα. Το στοίχημα είναι αυτό να γίνει προς αντίθετες κατευθύνσεις. Το βιβλίο αυτό περιδιαβαίνει, ξανά και ξανά, αυτές τις έννοιες μέσα από τρεις Λόγους: της λακανικής ψυχανάλυσης, μιας συναφούς πολιτικής φιλοσοφίας και μιας ορισμένης θεολογίας. Απασχολεί ερωτήματα όπως τα εξής:
Πολιτικά ▶ Ποια η σχέση του ολοκληρωτικού εξτρεμιστή με τη μελαγχολία; ▶ Πώς το εξτρεμιστικό μελαγχολικό υποκείμενο συγχέει κάτι που λείπει (κάτι που ποτέ δεν είχε) με κάτι που απωλέσθη (κάτι που κάποια στιγμή το έχασε ή του το «έκλεψαν»); ▶ Πώς γίνεται να έχει ένα συναισθηματικό «κέρδος» διατηρώντας την ψευδαίσθηση πως αυτό που ποτέ δεν κατείχε, δεν χάθηκε; ▶ Μήπως το «καλό» με τα ανύπαρκτα
αντικείμενα είναι ότι δεν «φθείρονται»;
Ψυχαναλυτικά ▶ Τι εννοεί ο Λακάν όταν λέει ότι τα περισσότερα συναισθήματα αποτελούν τρόπους να αυτοεξαπατώμαστε; ▶ Τι είναι η ενεργά ανειλημμένη παθητικότητα; Ότι μπορείς να πάσχεις μέσω κάποιου (σημαντικού για σένα) άλλου, ότι υπάρχει η πλήρους συναισθηματικότητας απάθεια, δακρύβρεχτη απάθεια; ▶ Πόσο ελεύθερος είσαι εάν έχεις ασυνείδητο; ▶ Τι σημαίνει ότι συναντώ τον Άλλο, όχι εκεί που είναι εξωτικά έτερος, αλλά εκεί ακριβώς που και ο ίδιος αποτελεί πρόβλημα και απορία για τον εαυτό του;
Θεολογικά ▶ Γιατί ο ολοκληρωτικός μισεί τον Θεό περισσότερο και από τη δημοκρατία; ▶ Ποια η διαφορά μεταξύ του πιστεύω κάτι και πιστεύω σε κάτι (λ.χ. (σ)το ασυνείδητο); ▶ Μήπως να δούμε την πίστη ως ένα άνισο −αλλά αμφίδρομο− συμβόλαιο που τηρεί τον ηθικό Νόμο, μια εργασία και πράξη του Άλλου μέσα μας, μια κοπιώδη επ’ ελπίδι δικαίωση και αποδοχή ενός δώρου;
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
Ψυχανάλυση και ορθόδοξη θεολογία
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Περί Επιθυμίας, Καθολικότητας και Εσχατολογίας
Η δημιουργία στο Φροϋδικό έργο
Μωρίκης Χάρης
Η Μετουσiωση: Πρόταση αποκατάστασης μιας επιγραφής
Η δημιουργία, καλλιτεχνική και επιστημονική, σέ τί είδους ψυχική εμπειρία αντιστοιχεί; Ποιες είναι οι παράμετροι που τη διαμορφώνουν; Ο πατέρας της ψυχανάλυσης, σε διαρκή ενασχόληση με τα θέματα αυτά, άρθρωσε πρώτος ευρηματικές απαντήσεις προτείνοντας την έννοια της μετουσίωσης, δηλαδή της μετατροπής ενός ρεύματος ενορμητικού, σεξουαλικού, σε έργο τέχνης ή επιστήμης. Ο Φρόυντ δεν συνέγραψε μία συγκεκριμένη θεωρία για τη μετουσίωση και ό,τι γνωρίζουμε είναι σαν αρχαία θρυμματισμένη επιγραφή: προέρχεται από σπαράγματα αναφορών του γεμάτα κενά, ρωγμές, ασυνέχειες, ασάφειες, πού δημιουργούν νέα ερωτηματικά.
Η παρούσα εργασία επιχειρεί κατ’ αρχάς ένα είδος «αποκατάστασης της επιγραφής», με τον τρόπο της αρχαιολογίας, συμπληρώνοντας, κατασκευάζοντας, ερμηνεύοντας, ώστε να αναδειχθεί και να προταθεί ένα ολοκληρωμένο κείμενο με νόημα. Παράλληλα, διερευνώνται οι σχέσεις που αναφύονται μεταξύ της μετουσίωσης και άλλων ψυχικών διεργασιών. Η χαρτογράφησή τους φωτίζει επιπλέον άλλες, αθέατες και σημαίνουσες πλευρές της ψυχικής λειτουργίας.
Είναι λοιπόν η δημιουργία, καλλιτεχνική και επιστημονική, μόνον μία άμυνα έναντι των κινδύνων που επάγεται η σεξουαλικότητα, και η τέχνη μόνον μία «βραχύβια αυταπάτη», όπως προτείνει ο Φρόυντ; Η παρούσα δημοσίευση, που ολοκληρώνει ένα μακρύ ερευνητικό περίπλου στο φροϋδικό αρχιπέλαγος, εξελίσσοντας τη φροϋδική θεώρηση αλλά και σε αντιδιαστολή με αυτή, αναδεικνύει τη μετουσίωση και την Τέχνη ως κορυφαίες εκδηλώσεις των ενορμήσεων ζωής: μακράν του να συνιστά μία εκλεπτυσμένη άμυνα, η μετουσίωση, που για κάποιους ψυχισμούς συνιστά υπόθεση ζωής ή θανάτου, αποτελεί τη μόνη ουσιαστικά συνθήκη αθανασίας, ένα αντιπεπρωμένο, που ο Έρως σφραγίζει ανεξίτηλα, η δε Τέχνη, στις κορυφώσεις της, το ισοδύναμο μιας εκστατικής, μετατρεπτής εμπειρίας που αλλάζει διά παντός το υποκείμενο.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια (61η Έκδοση)
Ματθαίος Γιωσαφάτ
Το βιβλίο αυτό είναι η καταγραφή, με μικρές διορθώσεις και συμπληρώσεις, τεσσάρων διαλέξεων που οργανώθηκαν στον Αρμό, με τίτλο Μεγαλώνοντας μέσα στην οικογένεια. Η συμμετοχή του κοινού υπήρξε πολυπληθής και ζωντανή, με πολλές ερωτήσεις, που καταγράφονται στο βιβλίο μαζί με τις απαντήσεις του ομιλητή.
Είναι πολύ γνωστό και αποδεκτό σήμερα ότι η παιδική ηλικία καθορίζει σε σημαντικότατο βαθμό την όλη ανάπτυξη της προσωπικότητας και την πορεία της ζωής του κάθε ατόμου. Στα κείμενα περιγράφονται τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του παιδιού, από την σύλληψη, την εμβρυική περίοδο και τα επόμενα στάδια, μέχρι την πρώτη ολοκλήρωση της προσωπικότητας γύρω στα 5-6 χρόνια.
«Το παιδί είναι ο πατέρας του ενήλικου» είπε ο Freud, εννοώντας ότι οι εμπειρίες του παιδιού καθορίζουν την προσωπικότητά τους όταν είναι ενήλικος. Ασφαλώς παίζουν ρόλο και οι κληρονομικές καταβολές, αλλά γι’ αυτές δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμη κάτι ουσιαστικό. Γνωρίζουμε όμως σήμερα, από την Ψυχανάλυση κι άλλες σχετικές επιστήμες, τον τεράστιο, καθοριστικό ρόλο των γονιών – και το βιβλίο επικεντρώνεται ακριβώς σ’ αυτό το ρόλο. Τι είναι σωστό, τι λάθος στη συμπεριφορά των γονιών. Πώς η συμπεριφορά αυτή καθορίζεται από την δική τους παιδική ηλικία.
Κυκλοφορούν πολλά βιβλία για τα παιδιά, πολλά καλά και πολλά επιφανειακά η λαθεμένα. Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου αυτού είναι η ψυχαναλυτική προσέγγιση σε συνδυασμό με τα νεώτερα δεδομένα των Νευροεπιστημών, ώστε να προσφέρει λιτά και κατανοητά στο ευρύ μορφωμένο κοινό τις σύγχρονες σωστές επιστημονικές απόψεις για την ανατροφή των παιδιών.
Ο Ελληνικός Εμφύλιος. Μία ψυχαναλυτική προσέγγιση (2η Έκδοση)
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
ΓΡΑΦΟΥΝ:
Δημήτρης Αναστασόπουλος
Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Χρυσή Γιαννουλάκη
Κώστας Ζερβός
Νίκος Λαμνίδης
Αντώνης Λιάκος
Αντώνης Παπαρίζος
Τάσος Σακελλαρόπουλος
Στέλιος Στυλιανίδης
Παύλος Τσίμας
Ο εμφύλιος πόλεμος παραβιάζει και διαστρέφει όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν την ατομική και κοινωνική ζωή. Οι δε επιπτώσεις του εμφυλίου στην εξωτερική και ενδοψυχική πραγματικότητα είναι καταλυτικές. Η αναζήτηση των συνεπειών του Εμφυλίου στην ελληνική κοινωνία, εβδομήντα χρόνια μετά, είναι δύσκολο εγχείρημα. Ακόμη περισσότερο όταν η ανακίνηση του θέματος επηρεάζεται από σύγχρονες εξελίξεις. Οι εμπειρίες των ψυχαναλυτών μέσω των συνειρμών των αναλυομένων τούς προσφέρουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν την αντίληψη που έχουν οι απόγονοι για τα βιώματα των προγόνων τους στον Εμφύλιο. Μας προσφέρουν επίσης την γνώση ενός τρόπου ασυνείδητης διαγενεακής μεταβίβασης των βιωμάτων αυτών καθώς και της συμμετοχής τους στη διαμόρφωση της ενδοψυχικής πραγματικότητας των επόμενων γενεών.
Το αντι – κείμενο
Βασίλης Δημόπουλος
Το αντικείμενο της ψυχανάλυσης
Η ψυχανάλυση του αντικειμένου
Η ποικιλία των θέσεων που έχει ο ρόλος και η λειτουργία του αντικειμένου δεν είναι εύκολο να αποδοθεί με έναν ορισμό. Βάζει στο παιχνίδι όλα τα ψυχικά συστήματα, ιδιαίτερα τη συμμετοχή του «εκείνο», αφού οι πρώτες επενδύσεις του θα δομήσουν και τα υπόλοιπα ψυχικά συστήματα. Αυτόματα τίθεται η προβληματική τής σχέσης εσωτερικού-εξωτερικού αντικειμένου, εσωτερικής-εξωτερικής πραγματικότητας. Τα άλλα ψυχικά συστήματα (εγώ, υπερεγώ) δομούνται βάσει των επενδύσεων του «εκείνο» στην εξωτερική πραγματικότητα. Η ενόρμηση καταξιώνεται στην πορεία της προς το αντικείμενο και ιδού ξανά παίρνει θέση στους εκπροσώπους της ενόρμησης. Το αντικείμενο εκπροσωπεί το εγώ (κείται αντί αυτού), του αντι-τίθεται συνάμα. Ξένο και οικείο ταυτόχρονα για το εγώ, γενεσιουργός αιτία άγχους αποχωρισμού και εγκατάλειψης, αλλά και άγχος διείσδυσης και εισβολής από την άλλη. Το εγώ μισεί το αντικείμενο, επειδή του αντιτίθεται και χάνει την παντοδυναμία του. Το μισεί, επίσης, γιατί το αναγκάζει να αναπαραστήσει, ώστε να μετασχηματίσει την έλλειψη σε απουσία, την ποσότητα του τραύματος σε ποιότητα ψυχική. Είναι μια κοπιώδης εργασία, την οποία το τραυματισμένο ναρκισσικό εγώ θα ήθελε να αποφύγει. Το εγώ, επίσης, μισεί τον εαυτό του, αφού είναι απόρροια επώδυνου αποχωρισμού και αφήνει το αντικείμενο να αυτονομηθεί.
There are no reviews yet.