Είναι καλός ο κόσμος;

kosmos

Περισσότερα για την συγγραφέα εδώ.

Από τον πρόλογο του βιβλίου.

Ο τόπος της ψυχιατρικής νοσηλείας είναι βαρύς. Για τους περισσότερους, το ψυχιατρείο σηματοδοτεί ένα μέρος όπου κινδυνεύεις να χάσεις τα δικαιώματα και την ταυτότητά σου. Όσο κι αν έχει εκσυγχρονισθεί το ψυχιατρείο. Όσο κι αν η επιστήμη έχει προχωρήσει. Όσο κι αν το στίγμα έχει μειωθεί και οι προσπάθειες των γιατρών και των νοσηλευτών γίνονται πιο εξανθρωπισμένες. Όλα αυτά δεν καταφέρνουν να απομακρύνουν τα ζοφερά συναισθήματα που ξυπνάει το ψυχιατρικό νοσοκομείο. Φοβάται κανείς πως η ταμπέλα της διάγνωσης και οι κανόνες του νοσηλευτικού χώρου θα ρίξουν ένα μανδύα πάνω από τις προσωπικές ιδιότητες και προτιμήσεις και θα εξαφανίσουν τις ιδιαιτερότητες της προσωπικής ιστορίας των ασθενών. Τουλάχιστον για όσο καιρό διαρκεί η νοσηλεία. Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο χρόνο μένουν μέσα οι ασθενείς, τόσο τείνουν να ξεθωριάζουν αυτές οι προσωπικές ιδιότητες, μαζί με τις φιλίες και τις επαφές με συγγενείς και γνωστούς. Σε χρόνιες νοσηλείες, εκεί που η μη βελτίωση της διαταραχής ή οι κοινωνικές συνθήκες δεν επέτρεψαν την επιστροφή στην κοινότητα, το ίδιο το ψυχιατρείο γίνεται κατοικία. Και εναπόκειται απολύτως στους «ξενοδόχους» (kosmos), να το κάνουν πιο βιώσιμο.

Η εισαγωγή της ξεκαθαρίζει καλά τις λεπτομέρειες της εργασίας της. Δεν έχει νόημα να τις επαναλάβω. Θα ήθελα όμως να προσθέσω ότι αυτή η μελέτη, πέρα από το να διασώσει τους αγαπημένους της ασθενείς, επιχειρεί ίσως να διασώσει και την ίδια. Η μετακίνησή της από μια πολυάσχολη Πανεπιστημιακή κλινική της Αθήνας, ύστερα από χρόνια εκπαίδευσης και συνεργασίας, στη γενέτειρά της, έφερε σίγουρα μια μεγάλη αλλαγή στην καθημερινότητα. Στον τρόπο δουλειάς, τους ρυθμούς, το διαφορετικό μίγμα των ασθενών κι αυτά θα προκάλεσαν έντονα συναισθήματα. Το βιβλίο αυτό μου δείχνει ότι η προσαρμογή της έγινε κατορθωτή και ωφέλιμη. Η έρευνά της προσαρμόστηκε στο πεδίο που βρήκε και η περιέργεια, η ευαισθησία και η δημιουργικότητα που την χαρακτηρίζουν βρήκαν τους κατάλληλους και τυχερούς αποδέκτες. (kosmos)

Τόσο για κείνους, όσο και για την ίδια, αυτό το βιβλίο δείχνει ότι τίποτα δεν χάνεται όταν κρατάει κανείς στη θέση της την επιθυμία του για ζωή. Και έτσι, στη Δράμα η Κική έκανε μια ανθρώπινη μελέτη που ως τώρα, μες στη βιασύνη μας δεν σκεφτήκαμε ποτέ να κάνουμε στην πανεπιστημιακή κλινική. Εύχομαι αυτό το μικρό βιβλίο να βρει την ανταπόκριση που του(ς) αξίζει.

Γιάννης Ζέρβας, Καθηγητής Ψυχιατρικής, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ: Δείτε εδώ την ημερίδα (video) για το βιβλίο της Terry Apter: «Δύσκολες Μητέρες».

kosmos