Φυγή προς τα εμπρός
π. Βασίλειος Θερμός
Πώς μια ήττα μετατρέπεται σε νίκη;
Πώς θα γίνει σε μια Ελλάδα που φαίνεται να έχει χάσει την ενέργεια και το ηθικό της; Ο Σολζενίτσιν έγραψε κάποτε πως «οι νίκες χρειάζονται στις κυβερνήσεις, ενώ οι ήττες χρειάζονται στους λαούς… όπως τα βάσανα και οι συμφορές χρειάζονται στους μεμονωμένους ανθρώπους: σέ αναγκάζουν να εμβαθύνεις στην εσωτερική σου ζωή και να ανυψωθής πνευματικά».
Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα – δημόσιες παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων, τα οποία διερευνούν διαστάσεις της ήττας μας ως λαού. Μιας ήττας χωρίς κανένα αντίπαλο παρά μόνο τον εαυτό μας. Τελικά σώζεται η Ελλάδα; Θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό; Θα συνεχίσουμε να εξαργυρώνουμε τα ελαττώματά μας για αρετές;Πώς θα αποβάλουμε την απέχθειά μας για τον θεσμό; Θα αποφασίσουμε να αλλάξουμε με γενναιότητα; Πώς θα μετατρέψουμε την ήττα σε νίκη;
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ
€ 18.50 € 14.80
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.403 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Θερμός π. Βασίλειος |
| Αριθμός σελίδων | 400 |
Be the first to review “Φυγή προς τα εμπρός”
You may also like…
Ο έρωτας του απόλυτου
π. Βασίλειος Θερμός
Εραστές του απόλυτου. Αυτή είναι η θεϊκή δωρεά μας, αλλά θα μπορούσε να αποβεί και η καταστροφή μας. Αν δε το επιδιώξουμε, προδίδουμε τη φύση μας και την αποστολή μας. Αν ταυτόχρονα δεν αποδεχθούμε την σχετικότητα της πραγματικής ζωής, τυραννούμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Ολόκληρος ο προσωπικός και ο συλλογικός μας βίος ξετυλίγεται πάνω σε αυτή την προσπάθεια ισορροπίας, στη διαπάλη μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Αυτή την ισορροπία προσπαθεί να υπηρετήσει το βιβλίο ετούτο. Πραγματεύεται ζητήματα όπως η ιδεολογία και ο ολοκληρωτισμός, η ενοχή και η τελειομανία, η αρετή και τα κίνητρα, ο ναρκισσισμός και η ταπείνωση, το μίσος και η αγιότητα…
Το θάρρος της δημιουργίας (2η Έκδοση)
Rollo May
– Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας;
– Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο;
Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους.
Γνωστός και ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας» αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας.
Αυτό το εμπνευσμένο βιβλίο μας ανοίγει δρόμους για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να φτάσουμε σ’ έναν ολοκληρωμένο εαυτό.
«Η δημιουργική υπόσταση της ζωής» του Στέφανου Ξένου (στο «Διαβάσαμε»).
Έρωτας ή Τίποτα (20η Έκδοση)
Δημήτρης Καραγιάννης
«Έρωτας ή τίποτα», ένα βιβλίο για τον έρωτα σε καιρούς μεταμοντέρνους.
«Έρωτας ή τίποτα», αφού ο έρωτας δεν αφορά ένα συναίσθημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά αποτελεί τη δυνατότητα να κατανοήσει κανείς εμπειρικά το νόημα της ύπαρξης. Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.
Τίποτα: Το κενό. Το άδειο. Η απουσία. Η εγκατάλειψη. Η ανυπαρξία. Ο θάνατος.
Η εμπειρία των αδιέξοδων σεξουαλικών επαφών δίχως έρωτα γίνεται η αφορμή για την αναζήτηση του έρωτα που θα αφορά όλη την ύπαρξη.
«Έρωτας ή τίποτα» για όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το συμβιβασμό της μετριότητας.
best sellers.
Στα μονοπάτια του κόσμου
Θερμός π. Βασίλειος
Ποιμαντικά βήματα στο σήμερα
Το εγχειρίδιο αυτό γράφτηκε για τους φοιτητές της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας, φιλοδοξεί όμως να αποβεί ωφέλιμο και για τους κληρικούς μας.Στόχος του είναι μια γενική επισκόπηση του πεδίου και μέθοδός του η πολυσυλλεκτική σπουδή σε πλήθος αποθησαυρισμένων κειμένων.Πράγματι,οι τελευταίες δεκαετίες είδαν μια εντυπωσιακή άνθηση των ποιμαντικών μελετημάτων,τόσο εκείνων που αναφέρονται στο άμεσο περιεχόμενο της Ποιμαντικής (και οι οποίες,σε αντίθεση με το παρελθόν,συνήθως διακρίνονται για επαρκή θεολογική τεκμηρίωση),όσο και εκείνων τα οποία εξετάζουν πτυχές του σύγχρονου κόσμου και αναζητούν απόπειρες ποιμαντικής προσέγγισής του.Στόχος μου υπήρξε να προσφέρω στους φοιτητές και στους κληρικούς μας ένα δειγματοληπτικό‘πανόραμα’ το οποίο θα τους διευκόλυνε να μαθητεύσουν στην καθολικότητα της αλήθειας και θα τους ‘άνοιγε την όρεξη’ για περαιτέρω σπουδή.
Η διπλή αυτή εμβάθυνση στην Θεολογία της Εκκλησίας,από τη μια,και στην περιβάλλουσα πραγματικότητα του κόσμου,από την άλλη, αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα αν θέλουμε να μιλούμε για μια αποτελεσματική Ποιμαντική – και, πολύ περισσότερο, αν επιθυμούμε να την υλοποιούμε καθημερινά. Η Εκκλησία, ως ποιμαίνουσα κοινότητα, καλείται να παραμείνει πιστή σε αμφότερα: στην αλήθεια και αγάπη του Θεού, καθώς και στην σύγχρονη πραγματικότητα των παιδιών της.Αυτό το όραμα της διπλής πιστότητας είναι απολύτως απαραίτητο να διακατέχει τους ποιμένες μας,αλλά εξίσου σημαντικό να καλλιεργηθεί από τα φοιτητικά έδρανα σε όσους σπουδάζουν την Ποιμαντική.
Χρειαζόμαστε την οικογένεια;
π. Βασίλειος Θερμός
Το ερώτημα του τίτλου σε άλλες εποχές θα ήταν περιττό. Οι νεώτερες εξελίξεις, όμως, καθιστούν αναγκαία την απάντησή του. Δηλώνοντας ότι εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε την οικογένεια, αυτομάτως χρεωνόμαστε με την ανάγκη για περισσότερη εργασία θεωρητικά και πρακτικά σε πλήθος τομέων της καθημερινότητας, προκειμένου να συνεργήσουμε στη δημιουργία υγιέστερων οικογενειών που θα πείθουν με την παρουσία τους τον μπερδεμένο κόσμο ότι, ναι, χρειαζόμαστε την οικογένεια.
Η ενοχή της χαράς (9η Έκδοση)
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Χτίζοντας χαμόγελα σε μια ζωή οδύνης
Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ή μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά, δίχως αμφιβολία,αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού. Έξω από τη χαρά όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της ενοχής: τα πάντα είναι πειρασμοί και παγίδες. Οι «θρησκευόμενοι» άνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τη χαρά με υποψία. Ένα αίσθημα ενοχής ή ηθικότητας δεν μας απελευθερώνει από τον κόσμο και τους πειρασμούς του. Η χαρά είναι το θεμέλιο της ελευθερίας, όπου καλούμαστε να σταθούμε.Πού, πώς και πότε διαστρεβλώθηκε και αμβλύνθηκε αυτή η ατμόσφαιρα του Χριστιανισμού. ―ή μάλλον, πού, πώς και πότε οι Χριστιανοί άρχισαν να κωφεύουν στη χαρά. Πού, πώς και πότε η Εκκλησία, αντί ν’ απελευθερώνει τους βασανισμένους ανθρώπους, άρχισε να τους εκφοβίζει και να τους τρομοκρατεί με σαδιστικό τρόπο.
Θερμός π. Βασίλειος (Thermos Vasileios)
Ο π. Βασίλειος Θερμός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1957 και σπούδασε Ιατρική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασκεί την Ψυχιατρική και Ψυχοθεραπεία παιδιών, εφήβων και νέων. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό «άριστα». Μετεκπαιδεύθηκε ως επισκέπτης επιστήμονας (Visiting Scholar) στα πανεπιστήμια Harvard, Boston University, Boston College, Andover Newton. Τα βασικά του ενδιαφέροντα είναι ο διάλογος Θεολογίας-Ποιμαντικής και Ψυχιατρικής-Ψυχαναλύσεως, η ψυχολογία του κληρικού και του εκκλησιαστικού οργανισμού, η ψυχολογία και ψυχοπαθολογία της θρησκευτικότητος, η εφηβεία και τα προβλήματά της. Έχει εργασθεί σε εκπαιδευτικά προγράμματα κληρικών και εκκλησιαστικών στελεχών, έχει δημοσιεύσει διάφορα βιβλία και άρθρα, έχει συμμετάσχει σε πολλές εκδηλώσεις και εκπομπές. Υπηρετεί στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ 22-10-2007 from p.metall on Vimeo.
Αλλάζει ο άνθρωπος; (11η Έκδοση)
Δημήτρης Καραγιάννης
Οι άνθρωποι αν αφεθούν στο μοιραίο, δεν αλλάζουν επειδή ο καιρός περνάει.
Απλώς η φθορά τούς αλλοιώνει και γερνούν και πεθαίνουν μέσα στην παραίτηση.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή έζησαν κάποια συνταρακτικά γεγονότα.
Θα τα ξεχάσουν την επόμενη στιγμή, δίχως να αφήσουν να τους αγγίξουν.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή ερωτεύτηκαν.
Θα ξενερώσουν μετά από την πρώτη απογοήτευση.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή άλλαξε η οικονομική τους περιουσία.
Θα γίνουν απλώς χειρότεροι.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αν αφεθούν στο μοιραίο, επειδή το βιογραφικό τους
θα γεμίζει με πολλούς ακαδημαϊκούς τίτλους.
Η ζωή τους θα είναι άδεια.
Οι άνθρωποι αλλάζουν αν…
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου στο Πολεμικό Μουσείο εδώ.
Μουσικές για την ψυχή και για τον κόσμο
Θερμός π. Βασίλειος
‘Συμφωνίες’ δωματίου αλλά και ανοιχτού χώρου για τα καίρια
Τα λόγια μας και οι πράξεις μας συγκροτούν ‘ήχους’, οι οποίοι με τη σειρά τους απαρτίζουν μουσικές ή θορύβους. Αμφότερα αναζητούν την ανάλυσή τους, έναν στοχασμό ο οποίος θα αναδείξει την ομορφιά του Θεού και του ανθρώπου.
Το βιβλίο ετούτο αγωνίζεται ν’ αφουγκραστεί μελωδίες του Θεού και αποκρίσεις του ανθρώπου, άλλοτε μελωδικές και άλλοτε παράφωνες. Τις δεύτερες με αγάπη τις περιγράφει. Διότι ένα άλλο προνόμιό μας είναι ότι μας δόθηκε να γινόμαστε συνεργάτες Του και όταν διορθώνει τα φάλτσα.
Αναζητώντας το πρόσωπο (6η Έκδοση)
π. Βασίλειος Θερμός
Αληθής και ψευδής εαυτός κατά τον Donald Winncott και κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά.
Πως μπορούν να συγκλίνουν ένας Άγγλος ψυχαναλυτής με έναν Ορθόδοξο ησυχαστή και άγιο. Η πρωτότυπη αυτή μελέτη εξετάζει το πεδίο της αρτιότητος του εαυτού ως παράδειγμα και πρότυπο συγκλίσεως Ορθόδοξης Θεολογίας και ψυχαναλυτικής θεωρίας, προκειμένου να φωτισθή περισσότερο το ψυχολογικό περιεχόμενο της οντολογικής έννοιας του προσώπου. Διερευνά ακόμη τις παιδαγωγικές και ποιμαντικές εφαρμογές της διαφοροποιήσεως αληθούς και ψευδούς εαυτού με πραγματικές ποιμαντικές – κλινικές περιπτώσεις. Το βιβλίο μεταφράστηκε στα Αγγλικά και στα Ρωσικά. «Σήμερα πλέον μία ολόκληρη ψευδής θεολογική θεωρία στηρίζει τους ψευδείς εαυτούς, παρέχοντάς τους ανώδυνα παυσίλυπα, αντί για δρόμους μεταβολής του τρόπου του είναι τους… Δεν χρειάζεται να βεβαιώσω πως θεωρώ το μικρό αυτό βιβλίο βαρυσήμαντο. Είναι σημαντικό ο τρόπος αυτός χρήσης της ψυχαναλυτικής παράδοσης να συνεχισθεί και να βαθύνει» (π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Σύναξη τ.68, 1998)
Περιοδικό Ψυχής Δρόμοι 6ο τεύχος
Σε αυτό το τεύχος: Ελένη Καραγιάννη, π. Ζαχαρίας Ζάχαρου, Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
-Συζήτηση π. Βασιλείου Θερμού με τον Στέλιο Ράμφο
– Ενοχή και θρησκευτικότητα
-Ο πνευματικός εαυτός
-Ταυτότητα του εφήβου και θρησκευτική σκέψη
-Ποιμαντική και μετανεωτερικότητα
Που να βρω την ψυχή μου
π. Βασίλειος Θερμός
Το ανθρώπινο πρόσωπο στον σύγχρονο κόσμο
Τι σημαίνει το γεγονός πώς είμαστε πρόσωπα. Υπό ποιες προϋποθέσεις λειτουργούμε ως πρόσωπα. Τι ρόλο παίζει το ασυνείδητο. Πότε κινδυνεύουμε να χάσουμε το πρόσωπό μας. Συμφιλιώνονται πρόσωπο και ομάδα. Πώς συνδέονται θεολογία και ψυχολογία όταν έρχεται ο λόγος για το πρόσωπό μας. Πώς η σημερινή κοινωνία και ο περιβάλλων πολιτισμός επηρεάζει το πρόσωπό μας. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να προσεγγίσει πληθώρα ερωτημάτων που εγείρονται γύρω από το ανθρώπινο πρόσωπο μέσα στη σύγχρονη συνάφεια. Αποτελεί μια σειρά επτά διαλέξεων με τη σχετική συζήτησή τους, σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις του προσώπου με τη σημερινή εποχή, τις περιπέτειές του μέσα στην ομάδα και στην ιστορία, τις πνευματικές προοπτικές του. Η ροή του λόγου είναι ζωντανή και διαλογική, οι δε ερωτήσεις καλύπτουν ευρύτατο φάσμα ενδιαφερόντων.
Παθήματα Γονέων (3η Έκδοση)
Γιώργος Κίσσας – Χριστίνα Μιχαλοπούλου
Η τέχνη του να γίνεσαι γονιός είναι η δυσκολότερη και η σημαντικότερη των τεχνών. Γονείς δεν γεννιόμαστε, ούτε γινόμαστε σπουδάζοντας σε σχολεία… Γονείς μας κάνουν τα παιδιά μας και όσοι μας τοποθετούν σε γονεϊκό ρόλο. Γονείς όμως μας καθιστούν, κυρίως, τα παθήματά μας.
Η παράφραση του τίτλου από «μαθήματα γονέων» σε «παθήματα γονέων» δεν είναι τυχαία. Ενώ οι πληροφορίες για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών είναι πολλές και εύκολα προσβάσιμες, οι βιωματικές εμπειρίες των γονιών είναι πάντα προσωπικές.
Από τη στιγμή που το ζευγάρι ή το κάθε μέλος του ξεχωριστά φαντασιώνεται τον εαυτό του/της με μιά κόρη ή ένα γιο δίπλα, ξεκιξά η διεργασία αναβίωσης της δικής του/της παιδικής ηλικίας και εφηβείας.
Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται παθήματα γονέων που συμμετείχαν σε τέσσερις συναντήσεις με ψυχολόγους – ψυχοθεραπευτές που δουλεύουν με γονείς και οικογένειες. Είναι μοναδικές και πολύτιμες «προσωπικές καταθέσεις» για την κατανόηση των «παθών» και διατρέχουν όλα τα αναπτυξιακά στάδια των παιδιών μέχρι την εφηβεία.
Δείτε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην εκπομπή «καλό μεσημέρι»
Διαβάστε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην «Ελευθεροτυπία»
Σώμα θαμμένο και ζωηφόρο
π. Βασίλειος Θερμός
Σπουδή στην ψυχο(παθο)λογία του εκκλησιαστικού οργανισμού και της ηγεσίας του
Η ψυχολογία ομάδων και οργανισμών αποτελεί από πολλά χρόνια ενδιαφέροντα αυτοτελή κλάδο της ψυχολογικής επιστήμης με πλήθος εφαρμογών. Στον δυτικό κόσμο έχει αρχίσει να επεκτείνεται και στον εκκλησιαστικό χώρο, αναγνωρίζοντας ότι και αυτός δεν είναι δυνατό να συνιστά εξαίρεση. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, εξ αιτίας των γνωστών λόγων που την κράτησαν μακριά από τη Νεωτερικότητα και τον στοχασμό της, αυτός ο προβληματισμός καθυστέρησε να αναπτυχθή και ακόμη παραμένει υποτυπώδης.
Η σπουδή της υγείας και της αρρώστιας των εκκλησιαστικών ομάδων θα αποτελέσει το αντικείμενο του βιβλίου αυτού. Ένας λεπτομερής φωτισμός της λειτουργίας τους είναι απαραίτητος, επειδή δεν συμπίπτουν τα κριτήρια όλων μας για το τι συνιστά υγεία και τι αρρώστια. Αν, μάλιστα, κάποιος έχει περάσει πολλά χρόνια της ζωής του σε μια συγκεκριμένη εκκλησιαστική ομάδα, ενδέχεται να μην είναι καν σε θέση να αντιληφθή την αρρώστια της.
Εισάγοντας την επιστημονική ματιά στο εσωτερικό της Εκκλησίας δεν παραιτούμαστε από την πνευματική ζωή ούτε υποβαθμίζουμε τη σημασία της Θεολογίας. Αυτό που επιτυγχάνουμε είναι να μην επιτρέψουμε σε αμφότερες να χρησιμοποιηθούν ως άλλοθι στην κατανόηση και στην κατάλληλη δράση. Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμη υποψία ότι πίσω από επαναλαμβανόμενα λάθη εμφιλοχωρούν εσφαλμένες κουλτούρες και νοοτροπίες, ή νοσηρές διεργασίες, οι οποίες, ακριβώς επειδή επαναλαμβάνονται, συνιστούν ψυχολογικούς νόμους. Οι αποτυχίες συνήθως εκλαμβάνονται ως προσωπικές, όχι συστημικές.
Η ανθρώπινη φύση (2η Έκδοση)
Donald Woods Winnicott
Πρόλογος: Σωτήρης Μανωλόπουλος
Μετάφραση: Γιώργος Καλομοίρης
Οι ιδέες του Winnicott είναι κατάσπαρτες σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες και δημοφιλείς δημοσιεύσεις. Έκανε μία μόνο προσπάθεια να γράψει μια επισκόπηση των ιδεών του, κι αυτή είναι ακριβώς αυτό το βιβλίο. Όπως λέει στην εισαγωγή: «σκοπεύω να κάνω μια δήλωση για την ανθρώπινη φύση που να συγκεντρώνει τα διάφορα είδη εμπειριών που απέκτησα».
Το βιβλίο αυτό συνιστά μια συνολική τοποθέτηση για την ανθρώπινη φύση και την θέση της ψυχανάλυσης σε αυτή. Η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει τις σημειώσεις του Winnicott από διαλέξεις σε θέματα ανάπτυξης του ανθρώπου, που έκανε σε δασκάλους και φοιτητές κοινωνικούς λειτουργούς, επί 18 χρόνια. Ο Winnicott αντικατοπτρίζει το τεράστιο θέμα της ανθρώπινης φύσης από τη δική του εμπειρία, επιστρέφοντας σε ορισμένα θέματα συνεχούς ενδιαφέροντος γι ‘αυτόν, συμπεριλαμβανομένου της υγείας και της κακής υγείας, του σώματος και της ψυχολογικής διαταραχής, της ψυχοσωματικής και της συναισθηματικής ανάπτυξης, της υγείας και των ενστίκτων, της καταθλιπτικής θέσης, του εσωτερικού κόσμου, της ψευδαίσθησης, της απόσυρσης και της παλινδρόμησης. Για τον Winnicott δεν είμαστε απλά ένας κρίκος της βιολογικής εξέλιξης, δεν έχουμε σώμα και επίσης ψυχική ζωή κι έναν περιβάλλοντα πολιτισμό που μας διαμορφώνει: Είμαστε ο καθένας μια μοναδική, ανθρώπινη φύση.
Η παρουσίαση του βιβλίου στις Εκδόσεις Αρμός
Περιοδικό Ψυχής Δρόμοι 13ο τεύχος
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ
π. Ελισαίος Σιμωνοπετρίτης, π. David Alexander,
Ελεονώρα Παπαλεοντίου-Λουκα, π. Αντώνιος Πινακούλας,
Evgeni Protsenko, π. Stephen Muse
Συνέντευξη με τον π. Τιμόθεο Παυλάτο
ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο άλλος ως εικόνα
Μια πνευματική ματιά στις εξαρτήσεις
Μιλώντας στα παιδιά για τον θάνατο
Γραμμένο στην καρδιά της
Η καρδιά σε κρίση
π. Βασίλειος Θερμός
Το βιβλίο αυτό αποτελεί απομαγνητοφώνηση πέντε ομιλιών μαζί με τη συζήτηση τους, που έλαβαν χώρα τον Ιανουάριο του 2011 στο Β/Ο του Αρμού. Το πέρασμα κάποιου χρόνου έγινε αφορμή να εμπλουτιστεί περισσότερο και το περαιτέρω βύθισμα στη κρίση το κατέστησε πιο επίκαιρο. Μια κρίση η οποία ξεκίνησε ως οικονομική για να αναδειχθεί τάχιστα σε μια κρίση αξιών και τελικά να καταλήξει σε βαθειά υπαρξιακή και ψυχολογική κρίση του καθενός. Στο παρόν βιβλίο ο συγγραφέας επιχειρεί μια περαιτέρω μελέτη της κρίσης της ψυχής, με οδηγό τους Ψαλμούς, οι οποίοι αποτελούν κείμενα που έχουν γραφτεί μέσα στη φωτιά της προσωπικής κρίσης και αποτελούν αληθινές περιπτώσεις που προορίζονται ακριβώς για να συνδράμουν σε αντίστοιχες καταστάσεις. Ψυχολογία και θεολογία έρχονται αντιμέτωπες με το βίωμα και πρέπει να το στηρίξουν. Ο άνθρωπος μέσα σε τέτοιες συνθήκες αναζητά έναν λόγο –αιτία για να κρατηθεί αλλά και ένα λόγο-ομιλία που θα τον εμπνεύσει. Τέτοιοι λόγοι κυκλοφορούν αρκετοί. Οι λόγοι που αναλύονται στο βιβλίο, αποτελούν τόσο αιτίες να κρατηθεί κάποιος στη ζωή όσο και ομιλίες αμφίδρομες μεταξύ ανθρώπου και θεού. Μέσα από ποιητικούς Ψαλμούς που συναντώνται στην Αγία Γραφή ο πιστός μπορεί να ταυτιστεί με τα συναισθήματα τα οποία εκφράζουν, για ατομική προσευχή, για την κοινή λατρεία της Εκκλησίας. Άραγε ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει από την απόγνωση στην κατάσταση ελευθερίας και χαράς.
Περιοδικό Ψυχής Δρόμοι 16ο τεύχος
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ
Επίσκοπος Μάξιμος Βασίλιεβιτς, Erik Bohlin
π. Βασίλειος Κοντογιάννης, Μαρία Θερμού, Thomas Plante
Κανέλλος Κιούλος, π. Γεώργιος Γανωτής
ΚΕΙΜΕΝΑ
Κληρικοί, ψυχική υγεία και νομική ευθύνη
Γονίδια, ντετερμινισμός και Θεός
Ανάπτυξη και πνευματική ωρίμαση
Ο ρόλος της συνείδησης
Περιγεννητική απώλεια
Άνθρωπος μόνος και μπερδεμένος ψάχνει
π. Βασίλειος Θερμός
Το αίνιγμα, ο πόνος και η ευλογία της σχέσης
Οι διαπροσωπικές σχέσεις μας σημαδεύουν, πλάθουν την προσωπικότητά μας, χαρτογραφούν τις περιπέτειες των συναισθημάτων μας, διαπλέκονται με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας, συμβάλλουν στην ευτυχία μας ή τη δυστυχία μας. Ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε ή μας αρρωσταίνει ή μας θεραπεύει. Και όταν λάβουμε υπ’ όψιν πως οι σχέσεις μας δεν είναι μόνο εξωτερικά άλλα και ενδοψυχικά γεγονότα, με πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια στη ζωή, ή και με πρόσωπα που ζουν άλλα τα προσλαμβάνουμε διαστρεβλωτικά, τότε τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα.
Στάσου! Τί θες να πεις;
James E. Ryan
Και άλλες ερωτήσεις ζωτικής σημασίας
Είτε είμαστε στην αίθουσα συμβουλίων είτε στην τάξη, δαπανάμε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια ψάχνοντας για την σωστή απάντηση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ερωτήσεις είναι εξίσου σημαντικές με τις απαντήσεις, αν όχι περισσότερο. Για παράδειγμα, αν κάνεις την λάθος ερώτηση, εγγυημένα θα πάρεις την λάθος απάντηση. Μια καλή ερώτηση, αφετέρου, εμπνέει μια καλή απάντηση και, στην πορεία, προκαλεί βαθύτερη κατανόηση και ανθρώπινες σχέσεις με μεγαλύτερο νόημα. Για να θέσουμε ένα καλό ερώτημα, απαιτείται να πάμε παραπέρα από ότι νομίζουμε πως ξέρουμε για ένα θέμα ή ένα πρόσωπο εξερευνώντας το δύσκολο και το άγνωστο, το αμήχανο, ακόμη και το δυσάρεστο.
Στο βιβλίο του ο Jim Ryan υμνεί την τέχνη των καλών ερωτήσεων –και απαντήσεων. Πέντε ερωτήσεις συγκεκριμένα: Τί πράγμα; Αναρωτιέμαι… Θα μπορούσαμε τουλάχιστον; Πώς μπορώ να βοηθήσω; και Τί έχει πραγματικά σημασία; Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την πολιτική, την ιστορία, την δημόσια κουλτούρα και τα κοινωνικά κινήματα, και από την προσωπική του ζωή επίσης, ο Ryan δείχνει πως αυτές οι γενικές ερωτήσεις γεννούν την κατανόηση, αφυπνίζουν την περιέργεια, μυούν στην πρόοδο, δυναμώνουν τις σχέσεις και τραβούν την προσοχή μας στα σημαντικά της ζωής.
Related Products
Το πένθος και το φως της ημέρας
Παντελής Β. Πάσχος
Προσευχή, κατάνυξη και ποίηση
Υμναγιολογικά Κείμενα και Μελέτες – 9
Τούτο το βιβλίο δεν είναι καρπός μελέτης και σοφίας. Ούτε οφείλει τη σύνθεσή του στη φαντασία ή την έμπνευση. Αν υπάρχει μια σοφία στις σελίδες του, είν’ εκείνη που πηγάζει από την καρδιά και τον πόνο ή τη θλίψη που την πλαταίνουν, κατά τον ψαλμωδό και το «εν θλίψει επλάτυνάς με»… Μεγάλη ανάπαυση έλαβα, διαβάζοντας τη συλλογή των κατανυκτικών πατερικών προσευχών του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, από την οποία μετέφερα εδώ (στη σημερινή γλώσσα μας) το «Προοίμιον περί Προσευχής» του μεγαλύτερου κατά τη γνώμη μου θεολόγου των νεωτέρων χρόνων, αλλά και εφτά από τις σημαντικώτερες προσευχές της συλλογής του. Επήρα, έπειτα, δέκα προσευχές από ένα χειρόγραφο της εποχής της Τουρκοκρατίας, τις οποίες αργότερα ευρήκα και σε μια Σύνοψιν Ιεράν του 1783 (Ενετίησιν αψπγ΄), φερμένη από ένα μοναστήρι της Κύπρου. Πρόκειται για ένα Κατανυκτικόν Εβδομαδάριον, όπου βγαίνει στην επιφάνεια το πένθος και η κατάνυξη της κάθε ημέρας, δηλαδή «τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου», που -όπως έλεγε ο μεγάλος Σκιαθίτης Γέροντας – δεν έχουν τελειωμό ποτέ…
Αγιορείτικο Μεσονυκτικό
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
[…] Για το Άγιον Όρος γράφτηκαν τόσα πολλά και γράφονται ακόμη και θα γραφούν φυσικά πολλά και δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ θέλω και ‘γω κάτι να γράψω ακόμη. […] Στις σελίδες που θ’ ακολουθήσουν θα καταθέσω όλη την αγάπη μου για το Περιβόλι της Παναγίας, γι’ αυτό δεν μπορώ να καταθέσω όλο τον πόνο μου, δεν μπορώ όμως και να τον κρύψω. Δέκα και χρόνια στη Σιμωνόπετρα και είκοσι στη Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος είναι πολύ λίγα για ν’ ανιχνεύσεις τη μακρά ιστορία του πεφιλημένου Όρους, μιας παράδοσης αρχαίας, μιας πορείας ωραίας, μέσα στη νοηματισμένη σιγή, στο μυστικό θαύμα, στο έκπαγλο δέος, στο θερμό δάκρυ, που συνέχεες μέσα στην κατάνυξη ή στο ράγισμα του ατίθασου εγώ, ή στην παρόρμηση του συναισθήματος ή στον δυνατό πόνο μιας αλλοτρίωσης, μιας δίψας αξεδίψαστης, της ένδοξης αδοξίας, της ασκητικής χαρμολύπης, της νηφάλιας μέθης, της εν επιγνώσει φιλοκαλίας, της γλυκειάς θεομητροφιλίας, της βροντόφωνης σιωπής, ενός μακρόσυρτου αγιορείτικου μεσονυκτικού, στην ημίφωτη Λιτή του κεντρικού Καθολικού της ιεράς Μονής ή στο ταπεινό παρεκκλήσι της ιεράς Σκήτης, της πενιχρής Καλύβης του Χρυσορρήμονος Ιωάννου του πάνυ. Ευλογητός ο Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. (από το πρόλογο του βιβλίου)
Το Ταλμούδ
Επιλογές από τα περιεχόμενα του αρχαίου αυτού ιουδαϊκού βιβλίου, τα σχόλια, τις διδασκαλίες, την ποίηση και τους θρύλους της ιουδαϊκής θρησκευτικής παραδόσεως.
Κατά το έτος 586 π. Χ. το βασίλειο της Ιουδαίας, το οποίο τότε εκπροσωπούσε ό, τι είχε απομείνει από τον λαό του Ισραήλ στην Χαναάν, εβίωσε μα καταστροφική εμπειρία. Ο Ναός κειτόταν σε ερείπια, οι τελετές του σταμάτησαν, το καλύτερο κομμάτι του έθνους οδηγήθηκε αιχμάλωτο στην Βαβυλώνα και «Εκ των πτωχών όμως της γης αφήκεν ο αρχισωματοφύλαξ, δια αμπελουργούς και γεωργού» (Βασιλέων Β, XXV 12) […] Η κρίση, από εθνική άποψη, γινόταν εντονώτερη αφού ενάμιση αιώνα νωρίτερα, το 722, το Βόρειο Βασίλειο, που συμπεριελάμβανε τις δέκα φυλές, καταλήφθηκε από τον στρατό της Ασσυρίας και οι κάτοικοι εσύρθηκαν στην εξορία, όπου, κατά το μεγαλύτερο μέρος, αφομοιώθηκαν. Εάν η καταστροφή στην Ιουδαία επρόκειτο να έχη παρόμοια κατάληξη, ολόκληρο το έθνος θα εκμηδενιζόταν και το όνομα του Ισραήλ θ αφανιζόταν. […]
Από την Ανάσταση του Χριστού στην Πεντηκοστή
ΕΝΔΕΚΑ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
Ο κύκλος. Είναι σύμβολο που το χρησιμοποιεί και το διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία. Σύμβολο μεγάλης αξίας και για ύψιστη πραγματικότητα: Την αιωνιότητα. Ο κύκλος της αιωνιότητας που δεν έχει τέλος. Και τη διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία κυρίως στη λατρεία της. Ο νεοβαπτισμένος πιστός -τι σημασία έχει αν είναι μεγάλος ή νήπιο- με κυκλικό χορό εισέρχεται στην εν Χριστώ ζωή που τον οδηγεί, όταν παραμείνει «βεβαιόπιστος», στην αιωνιότητα. Οι νεόνυμφοι με κυκλικό χορό εισέρχονται, ως ζεύγος πλέον, στην πορεία τους προς την αιωνιότητα. Χωρίς αυτήν την πορεία αλήθεια, τι νόημα μπορεί να έχει μια συζυγία. Αλλά και σε κάθε ευκαιρία η Εκκλησία μας θέτει μπροστά μας την κυκλική αιωνιότητα, την χωρίς τέλος: στις λιτανευτικές της πράξεις πολλών εορτών (του Σταυρού και του Πάσχα π.χ.). Και πορευόμαστε προς το μη τέλος, ή αν ξεφύγαμε από την πορεία αυτή, μας προσκαλεί πάλι και πάλι να συντονισθούμε προς αυτό. […] Επιθυμώντας να βρεθούμε προσωπικά, αλλά και με τους αναγνώστες μας συμπορευτές στην πορεία αυτή, παραδίδουμε με τη μορφή βιβλίου ένας μέρος του Ετήσιου Κύκλου, όπως με εξαιρετικές ομιλίες τους το περιέγραψαν, το ερμήνευσαν και το διατύπωσαν εκείνοι που πορεύθηκαν τον επίγειο αυτό κύκλο και τώρα βρίσκονται στον ουράνιο. Οι Πατέρες μας. Το μέρος του Ετήσιου Κύκλου είναι από την Ανάσταση μέχρι την Πεντηκοστή.
Το Κήρυγμα της Κυριακής
Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης
2003-2004
Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην· Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το Ιερόν προσεύξασθαι· ο εις Φαρισαίος, και ο έτερος Τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο· Ο Θεός, ευχαριστώ σοι, ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο Τελώνης. Νηστεύω δις του σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. Και ο Τελώνης μακρόθεν εστώς, ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ’ έτυπτε το στήθος αυτού λέγων· Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού, ή εκείνος. Ότι πας ο υψών εαυτόν, ταπεινωθήσεται· ο δε ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται.
Άγιον Όρος και κόσμος
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Στον παρόντα τόμο περιέχονται 35 εισηγήσεις ή ομιλίες, που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού, κατά την περασμένη δεκαετία, σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Το Άγιον Όρος και ό,τι έχει σχέση με αυτό, με πρόσωπα και πράγματα, είναι το κύριο θέμα των εισηγήσεων. Το Άγιον Όρος είναι ένας χώρος ποικίλα πλούσιος, ανεξερεύνητος ακόμη, που έχει πολλά να προσφέρει στους αναζητητές του γνήσιου, του ιερού, του ωραίου και του αληθινού. Τα κείμενα αυτά, άλλα δημοσιευμένα κι άλλα μη, σκόρπια καθώς ήταν, συνάχθηκαν εδώ κι αποτέλεσαν τον τόμο αυτό, που προσφέρεται προς μελέτη στους φίλους του ιερού Άθωνος, τους πολλούς κι ένθερμους φιλοαθωνίτες.
Η χαρά της ζωής και της δημιουργίας
π. Βασίλειος Θερμός
[…] Χωρίς να αγνοούμε ότι συχνά μυστική πηγή χαράς και μορφή βαθειάς δημιουργίας αποβαίνουν οι ποικίλες καταστάσεις πόνου που ο Θεός επιτρέπει, η συλλογή αυτήν ομιλιών επικεντρώνεται κυρίως στη χαρά και στη δημιουργία μέσα στους φυσιολογικούς ρυθμούς της οικογένειας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι ο έρωτας που συμβάλλει. Έννοια τόσο παρεξηγημένη από τους πιστούς και τόσο κακοποιημένη από τους αδιάφορους. Αλλά όσο τα μέλη της Εκκλησίας την αγνοούμε και την παραμελούμε, τόσο περισσότερο την «χαρίζουμε» στο κοσμικό φρόνημα. Κάτι άδικο, αλλά και επιζήμιο. […]
Η ίαση ως υγείας ολοκληρία (5η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Στην πρωτοπορία της ιατρικής συντελείται μια επανάσταση αντιλήψεων. Μετά από έναν αιώνα επιστήμης προσανατολισμένης προς τη νόσο και επικεντρωμένης στην παθογένεση, αναγνωρίζεται η οικολογική συνάφεια της υγείας. Επαναβεβαιώνεται η πεποίθηση των αρχαίων πολιτισμών ότι οι διαδικασίες γεννήσεως, αναπτύξεως και υγείας, καθώς επίσης εκείνες της φθοράς, της ασθένειας και του θανάτου, εξελίσσονται μέσα σε ένα σύστημα χώρου και χρόνου, η πενταγωνική περίμετρος του οποίου είναι το περιβάλλον, ο ανθρώπινος οργανισμός, οι θεραπευτικές διαδικασίες, ο τρόπος ζωής και το υπερβατό. Μετά από πολύ χρόνο, μπορούμε τώρα να δούμε πόσο διορατικός ήταν ο «δεισιδαίμων» νους. Μπορούμε να οικειοποιηθούμε τη μεγαλοφυΐα του σε μια σύγχρονη ερμηνεία. Εκκλησιαστική παράδοση και επιστημονική πρωτοπορία δείχνουν σχεδόν ομόφωνα πως πρέπει να αντιμετωπισθεί η νόσος για να είναι αποτελεσματική και ουσιαστική η θεραπεία της.
Ψυχανάλυση και ορθόδοξη θεολογία
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Περί Επιθυμίας, Καθολικότητας και Εσχατολογίας
There are no reviews yet.