Περιοδικό Ψυχής Δρόμοι 25ο τεύχος

Ποτέ δεν φανταζόμουν, και δεν θα ήθελα, να ξεκινήσω την εισαγωγή σε κάποιο τεύχος με αναφορά σε ένα σπαρακτικό τραύμα. Αλλά όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες (που για τους κοντινούς πενθούντες θα διαρκέσουν μια ολόκληρη ζωή) μέ ωθούν να μην παρακάμψω εκείνη την ξαφνική και μαζική απώλεια συνανθρώπων, στην πλειονότητα νέων. Τό πράττω, όμως, προκειμένου να αναδείξω, σε όσους δεν είχαν γίνει γνωστά, τα λόγια του Αρχιεπισκόπου κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Αποτελούν υπόδειγμα συμπαράστασης σε πενθούντες, αλλά και γενικότερα αντιμετώπισης του θανάτου, είτε τά προσεγγίσει κανείς με ψυχολογικά είτε με πνευματικά κριτήρια. «Ο θάνατος πάντα είναι αφύσικος, αποτρόπαιος, απεχθής. Πόσω μάλλον όταν χάνονται νέοι άνθρωποι, που είναι περισσότερο ταυτισμένοι με τη ζωή. Τότε χάνουμε κι εμείς την ελπίδα μας. Γιατί φαίνεται να κόβεται η συνέχεια της ζωής και να νικά ο θάνατος. Αλλά αυτό είναι ακόμη πιο αποτρόπαιο. Γιατί, αν βυθιστούμε στην απελπισία, θα καταντήσουμε ζωντανοί-νεκροί. Δεν μπορώ να πω τίποτε περισσότερο. Γονατίζω αδύναμος μπροστά σας, στο βάρος αυτού του πρώιμου αποχωρισμού. Και όπως εσείς νανουρίζατε τα παιδιά σας με στοργή, έτσι χαμηλόφωνα, στοργικά, σάς λέω: Ο μόνος τρόπος να τά αγκαλιάσετε και πάλι, είναι να πιστέψετε ότι τον τελευταίο λόγο δεν τόν έχει ο θάνατος. Τόν έχει η Ανάσταση. Έτσι μένει η μνήμη των αγαπημένων μας ζωντανή και αναστημένη, αληθινά ‘αιώνια’! Όταν προσευχόμαστε όλοι μαζί προκειμένου ο Αναστάς Κύριός μας να θυμάται τα παιδιά μας και να τά κρατά στην στοργική αγκαλιά Του».

Περισσότερες πληροφορίες για τον επιμελητή του περιοδικού Ψυχής Δρόμοι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ.

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Περιοδικό