Άπαντα Χρήστου Μαλεβίτση, 12ος τόμος – Ο τραγικός λόγος – Το δημοτικό τραγούδι – Οι παράκτιοι άνθρωποι

Ο τραγικός λόγος – Το δημοτικό τραγούδι – Οι παράκτιοι άνθρωποι.

Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. Με την μορφή της τέχνης και του δράματος, ο τραγικός λόγος στην κλασική Ελλάδα επιχειρεί να αποσαφηνίσει ανθρώπινες καταστάσεις. Όπως ο πόνος, το πάθος και η απρόσμενη μοίρα. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες του θεάτρου συνιστούν οντότητες περισσότερο πραγματικές από τις εξωτερικές ανθρώπινες υποστάσεις. Ως αρχετυπικές πυκνώσεις της ψυχής, αγωνίζονται για να καταστήσουν την οδύνη συνθήκη αποκαλύψεως του αιωνίου.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΩΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Το δημοτικό τραγούδι, φορέας των αντιλήψεων και της βιοθεωρίας του Νέου Ελληνισμού, κομίζει μαρτυρίες βαθιάς ιστορικής ζωής που φθάνουν μέχρι την αρχαιότητα και τη μυθολογία. Ο εμπνευστής της δημοτικής ποίησης μετατρέπει την τραγωδία σε τραγούδι. Εισχωρεί στα βάθη της υπάρξεως, αποκαλύπτοντας το θαύμα του λαϊκού πολιτισμού, που έχει τη ρίζα του στα αρχέτυπα του ομαδικού υποσυνείδητου.

ΟΙ ΠΑΡΑΚΤΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Το μυστήριο της παρουσίας του ανθρώπου στον κόσμο, η φθορά των κοινωνικών δομών της ανθρωπότητας, η προβληματική μοίρα της Ευρώπης και του Νέου Ελληνικού πολιτισμού αποτελούν τα θέματα αυτής της συλλογής. Οι παράκτιοι άνθρωποι είναι οι άνθρωποι των ορίων, που απειλούνται από τα κύματα του ωκεανού, αλλά αρνούνται να σπέυσουν στην ασφαλή ενδοχώρα. “Τις αξίες της ζωής τις τρυγάς από τις ακρώρειες της αβύσσου. Με τον έσχατο κίνδυνο. Μόνο άνθρωποι που κινδύνεψαν, μόνο πολιτισμοί που κινδύνεψαν έδωσαν αξίες στον κόσμο”.

Ο Χρήστος Μαλεβίτσης (1927-1997) καλλιεργεί το φιλοσοφικό δοκίμιο ξεκινώντας από έναν προσωπικό πυρήνα εμβιώσεως της εγκοσμιότητας και του ιστορικού χρόνου, ο οποίος εκφράζεται ως απορία και ταυτοχρόνως ως πόρος. Η απορία τον οδηγεί στη διασκεπτική επεξεργασία των δρώμενων στην κοσμική σκηνή και στη δραματική συναίσθηση στης έλλειψης πόρου, δηλαδή περάσματος, διεξόδου. Η εμβίωση αυτής της έλλειψης εντείνει την εγρήγορση του και τον οδηγεί προς μία ποιητικο-θρησκευτική υπέρβαση της εγκοσμιότητας. Ο συγγραφέας εισάγει στον ελληνικό δοκιμιακό λόγο τη μέριμνα του εσχάτου και την επίγνωση των ορίων. Αποβλέπει προς τη συνολική σύλληψη των ιστορικώς δρωμένων, προκειμένου να διασωθεί ό, τι μαρτυρείται γνησίως από το παρελθόν και να επιβεβαιωθεί ό, τι υπόσχεται την αυθεντική επιβίωση στο μέλλον. Επιδιώκει τη συνειδητοποίηση της κρισιμότητας της παρούσας ιστορικής ώρας. Γνωρίζει, όμως, πως για την ουσιαστική υπόσταση του ανθρώπου, το παρόν είναι πάντοτε κρίσιμο, επειδη πάντοτε τελεί υπό κρίσιν. Αν είναι να υποδηλώσουμε την αφετηριακή του εμβίωση, θα λέγαμε πως για τον συγγραφέα το γεγονός του υπάρχειν στον κόσμο είναι το πιο θαυμαστό και το πιό μυστηριακό και το πιο κρίσιμο συμβάν που μπορούμε να ζήσουμε ή να σκεφτούμε. Από αυτή τη σταυρική εμβίωση εκπηγάζει ο στοχασμός του και εκπτύσσεται ο λόγος του. Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ. Εδώ μπορείτε εάν θέλετε να δείτε: Παρουσιάσεις βιβλίων αγαπημένων σας συγγραφέων και όχι μόνον.

dimotiko-tragoudi-paraktioi