Άπαντα Χρήστου Μαλεβίτση, 4ος τόμος – Οι αγραυλούντες – Το ανθισμένο δέντρο

Οι αγραυλούντες – Το ανθισμένο δέντρο

Ο Χρήστος Μαλεβίτσης (1927-1997) καλλιεργεί το φιλοσοφικό δοκίμιο ξεκινώντας από έναν προσωπικό πυρήνα εμβιώσεως της εγκοσμιότητας και του ιστορικού χρόνου, ο οποίος εκφράζεται ως απορία και ταυτοχρόνως ως πόρος. Η απορία τον οδηγεί στη διασκεπτική επεξεργασία των δρώμενων στην κοσμική σκηνή και στη δραματική συναίσθηση στης έλλειψης πόρου, δηλαδή περάσματος, διεξόδου. Η εμβίωση αυτής της έλλειψης εντείνει την εγρήγορση του και τον οδηγεί προς μία ποιητικο-θρησκευτική υπέρβαση της εγκοσμιότητας. Ο συγγραφέας εισάγει στον ελληνικό δοκιμιακό λόγο τη μέριμνα του εσχάτου και την επίγνωση των ορίων. Αποβλέπει προς τη συνολική σύλληψη των ιστορικώς δρωμένων, προκειμένου να διασωθεί ό, τι μαρτυρείται γνησίως από το παρελθόν και να επιβεβαιωθεί ό, τι υπόσχεται την αυθεντική επιβίωση στο μέλλον. Επιδιώκει τη συνειδητοποίηση της κρισιμότητας της παρούσας ιστορικής ώρας. Γνωρίζει, όμως, πως για την ουσιαστική υπόσταση του ανθρώπου, το παρόν είναι πάντοτε κρίσιμο, επειδη πάντοτε τελεί υπό κρίσιν. Αν είναι να υποδηλώσουμε την αφετηριακή του εμβίωση, θα λέγαμε πως για τον συγγραφέα το γεγονός του υπάρχειν στον κόσμο είναι το πιο θαυμαστό και το πιό μυστηριακό και το πιο κρίσιμο συμβάν που μπορούμε να ζήσουμε ή να σκεφτούμε. Από αυτή τη σταυρική εμβίωση εκπηγάζει ο στοχασμός του και εκπτύσσεται ο λόγος του. Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ. Εδώ μπορείτε εάν θέλετε να δείτε: Παρουσιάσεις βιβλίων αγαπημένων σας συγγραφέων και όχι μόνον.

Οι Αγραυλούντες. Ο φιλοσοφικός αυτός διάλογος με μορφή αρχαίας τραγωδίας εκτυλίσσεται σε ένα αμμόλοφο κοντά στη θάλασσα, με πρωταγωνιστές μια συντροφιά εφήβων, που εκπροσωπούν διαφορετικές συνειδήσεις και ξαγρυπνούν αναζητώντας την ουσία του έσχατου νοήματος στον κόσμο. Η νυκτερινή αυτή “αγραυλία” είναι πηγή συγκινήσεων, σκέψεων και φιλοσοφικών ιδεών, που αποκαλύπτονται, συγκρούονται και επιβεβαιώνονται ή αναιρούνται. Πρόκειται για την αντιπαράθεση της ποιητικής, της φιλοσοφικής, της επιστημονικής και της θρησκευτικής συνειδήσεως, καθώς και του θηλυκού στοιχείου, στην αγωνία τους να βιώσουν την αλήθεια, να υπερβούν τη θλίψη και την απόγνωση. Όπως “η απελπισία δεν είναι το έσχατον. Το έσχατον είναι η ελπίδα. Είναι ο θεοτικός ολβός. Ο οποίος ευαγγελίζει τον κόσμο εις πείσμα όλων των συντριμμών”.

Το ανθισμένο δέντρο. Τα δοκίμια αυτής της συλλογής διερευνούν φιλοσοφικά την ιδέα της προόδου, το ιστορικό δράμα της αλλοτρίωσης, τον μύθο και τον λόγο, την ποίηση του Σικελιανού, το πάθος της υπάρξεως στον Κάφκα, το μυστήριο της εμφάνειας του όντος, που είναι πηγή άπειρης ευδοκίας. Για τον Χρήστο Μαλεβίτση “το ακίνητο δέντρο είναι η μνημειωμένη ευγένεια της ζωής, με το ευμελές σχήμα του. Είναι το θάρρος της ζωής, με την εμμονή του. Είναι η βεβαιότητα της ζωής, όταν κινδυνεύει. Και όταν ανθίζει ο θρίαμβός της”.

agravlountes-anthismeno-dendro