Αχαρνείς

Είναι το πιο παλιό από τα σωζόμενα έργα του Αριστοφάνη. Παρουσιάστηκε στα Λήναια,1 το 425 π.Χ., δηλαδή έξι χρόνια μετά την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου. Αυτό το έργο, του εικοσαετή τότε Αριστοφάνη, διδάχθηκε από τον Καλλίστρατο και διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο. Την εποχή που γράφτηκαν οι Αχαρνείς υπερίσχυε στην πολιτική η θέση να συνεχιστεί ο πόλεμος μέχρι να νικήσουν οι Αθηναίοι, γιατί υπερείχαν σημαντικά στη ναυτική δύναμη, και τα οφέλη που αποκόμιζαν από τους φόρους των συμμάχων ήταν σαφώς μεγαλύτερα από αυτά που τους προσέφερε η αττική γη με τα γεωργικά προϊόντα. Η υποχρεωτική μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού, με διαταγή του Περικλή, εντός των τειχών της Αθήνας και του Πειραιά, προξένησε σοβαρά προβλήματα που αφορούσαν τόσο την ενδιαίτηση των προσφύγων,2 οι οποίοι κατέκλυζαν πλέον την Αθήνα, όσο και την ερήμωση της υπαίθρου, την οποία ρήμαζαν συστηματικά οι Πελοποννήσιοι. Συγκεκριμένα, η περιοχή των Αχαρνών αποτέλεσε για τον Αρχίδαμο το ορμητήριο προκειμένου να εξαπολύει τις επιθέσεις του. acharneis.

Ο νεαρός Αριστοφάνης, μέσω της κωμικής μυθοπλασίας, με ύβρεις, με ειρωνεία και με αισχρολογία «περιποιείται» τους πολεμοχαρείς, τους πολεμοκάπηλους, τους αλαζόνες και τους συκοφάντες, γιατί πιστεύει ότι «ο πόλεμος συχνά διευκολύνει την εκδήλωση των βίαιων ενστίκτων τους. Τους θεωρεί εχθρούς της πόλης και του πολιτεύματος. Δεν βασιλεύει ο λαός, αλλά αυτοί που τους αφήνει να τον κυβερνούν».3 Σε αυτή τη δραματική ιστορική συγκυρία όπου, εκτός των άλλων, περισσεύουν η διαφθορά, η δημοκοπία, η κακοδικία και η δικομανία των συμπολιτών του, συλλαμβάνει την ιδέα ο Δικαιόπολης, ως ήρως σωτήρ, να αποτολμήσει και να πραγματοποιήσει ένα απίθανο και εξωπραγματικό ιδιωτικής πρωτοβουλίας ειρηνιστικό σχέδιο. acharneis.

Ο Βασίλης Πανόπουλος γεννήθηκε στο Ψάρι της Κορινθίας. Είναι δάσκαλος και μουσικός. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην πολιτική επιστήμη και κοινωνιολογία και είναι διδάκτωρ θεατρολογίας. Σήμερα είναι διευθυντής στα Ράλλεια Πειραματικά Δημοτικά Σχολεία του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεργάτης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Συνέθεσε μουσική για έργα των Ι. Καμπανέλλη, Μπ. Μπρεχτ, Ά. Τσέχοφ, Σέξπιρ, Γρ. Ξενόπουλου και Δ. Καπετανάκη. Επίσης και για τραγωδίες του Ευριπίδη (Άλκηστις, Ορέστης) και του Αισχύλου (Πέρσες), οι οποίες παρουσιάστηκαν και στο Διεθνές Φεστιβάλ της Αβινιόν (2011, 2012 και 2014). Παράλληλα έγραψε μουσική για το θέατρο για παιδιά σε έργα Αριστοφάνη, Σέξπιρ, Ε. Τριβιζά, Στ. Μιχαηλίδου, Σ. Ζαραμπούκα και Φρ. Σταθάτου. Για τη μουσική του έχει λάβει βραβεία και διακρίσεις. Εξέδωσε την ποιητική συλλογή ή εν παραλλήλω (Όμβρος 1985) και τη μελέτη Η ποίηση στο δημοτικό σχολείο – όψις και μελοποιία (Νάκας 2005). Επίσης συμμετείχε ως συγγραφέας στο βιβλίο Στη χώρα του Τοτώρα. Θέατρο για ανήλικους θεατές (Πατάκης 2010). Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε πρακτικά συνεδρίων και περιοδικά σχετικά με την εκπαίδευση, τη μουσική στο θέατρο και την πολιτική επιστήμη. Αχαρνείς

Η Ζοζεφίνα Τζονάκα γεννήθηκε στην Αθήνα. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της διαβάζει και σπουδάζει. Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, παιδαγωγικά στο Ε.Κ.Π.Α. και μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο, μεταπτυχιακό κοινωνικής ψυχιατρικής-παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων όπου και εκπαιδεύτηκε στα παιδιά με δυσκολίες μάθησης. Αγαπάει το θέατρο, γι’ αυτό συμμετείχε σε θεατρικές ομάδες και παρακολούθησε σεμινάρια για το θέατρο στην εκπαίδευση. Εργάστηκε ως δασκάλα πολλά χρόνια και όταν μεγάλωσε έγινε διευθύντρια. Σήμερα συνεργάζεται με το Ίδρυμα Λασκαρίδη σε εθνικά και ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα που αφορούν την ένταξη μαθητών με αυτισμό στο γενικό σχολείο. Τις ελεύθερες ώρες της κοιτάζει το ταβάνι και ονειρεύεται. Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Αχαρνείς