Ο πορτοκαλεώνας
Tremblay Larry
Μετάφραση:Ευαγγελία Ανδριτσάνου
Οι δίδυμοι Αμέντ και Αζίζ μεγαλώνουν ανάμεσα στις δροσερές πορτοκαλιές της οικογένειας. Με την ακούραστη φροντίδα του παππού η έρημος έχει μεταμορφωθεί σε σκιερό παράδεισο. Αλλά μια βόμβα σκοτώνει τον παππού και τη γιαγιά κι ο πόλεμος αλλάζει για πάντα τις ζωές των δυο αδελφών. Οι αντάρτες απαιτούν το αίμα να πληρωθεί με αίμα. Το ένα από τα δύο παιδιά πρέπει να φορέσει μια ζώνη με εκρηκτικά και να θυσιαστεί από ηθικό καθήκον, με αντάλλαγμα την αιώνια ανταμοιβή.
Με ευαισθησία και λυρισμό, ο Larry Tremblay διερευνά δύσκολα ερωτήματα: Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να θεραπευτεί από το τραύμα; Πώς συγχωρούμε; Μπορεί ποτέ η τέχνη να μιλήσει με τρόπο ικανοποιητικό για τον ανθρώπινο πόνο; Άχρονο και μαζί επίκαιρο, γραμμένο με την καθαρότητα που έχει η ποίηση της ερήμου, Ο πορτοκαλεώνας μιλά για την απανθρωπιά του πολέμου και τη σπαρακτική κληρονομιά που αφήνει στους επιζώντες.
€ 12.00 € 10.80
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.240 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Tremblay Larry |
| Αριθμός σελίδων | 160 |
Be the first to review “Ο πορτοκαλεώνας”
You may also like…
Η αδικία που πληγώνει (27η Έκδοση)
Δημήτρης Καραγιάννης
Η αδικία που πληγώνει ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως την δυνατότητα να μην ταυτιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, γιατί κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη.
Η αδικία που πληγώνει είναι μία κίνηση απεγκλωβισμού από τις μονοδιάστατες κατανοήσεις των κλινικών διαγνώσεων. Είναι μία αισιόδοξη θέαση, απόρροια μακρόχρονης κλινικής εργασίας με ανθρώπους που με αγωνία εμπιστεύτηκαν τα μυστικά της ψυχής τους στον θεραπευτή και την ίδια στιγμή που τους κυριαρχούσε ο φόβος για την κλινική ματιά του, εκείνη ακριβώς τη θαυμαστή στιγμή προκαλούσαν την απεριόριστη εκτίμησή του. best sellers.
Αυτογνωσία και νόημα της ζωής (2η Έκδοση)
Rollo May
Η ανακάλυψη του είναι
Εισαγωγή: Γιάννης Ζέρβας
Εκείνο που κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα ελκυστικό και χρήσιμο είναι ότι ο Rollo May γράφει μ’ έναν απίστευτα ευανάγνωστο τρόπο, εξηγώντας στον αναγνώστη του θεμελιώδεις – σύνθετες έννοιες με απλό, σαφή και συνοπτικό τρόπο.
Προσφέρει μια πολύ καλύτερη δυνατότητα κατανοήσεως
των ψυχολογικών ζητημάτων του υγιούς ανθρώπου
της ανθρώπινης αγωνίας (το φυσιολογικό άγχος δείχνει έμπρακτα οτι ο άνθρωπος έχει αξίες) και
της ευδαιμονίας – ευτυχίας.
Οι αλήθειες που αποκαλύπτονται σ’ αυτό το βιβλίο είναι πολύτιμες και με το πέρασμα του χρόνου γίνονται πολυτιμότερες…
Ο Rollo May αναζήτησε με πάθος ν’ ανακαλύψει το είναι: και στον ίδιο του τον εαυτό, και στους άλλους ανθρώπους. Στην κουλτούρα μας διστάζουμε να μιλήσουμε για το είναι μας, το πιο μύχιο, βαθύ και αποκαλυπτικό.
… όμως το είναι συνδέεται με τα θεμελιώδη: τον έρωτα, τον θάνατο, το άγχος, την σχέση, την μέριμνα για τον άλλο…
Ένα βιβλίο-σταθμός για μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας και των άλλων.
11 ελληνικά blues για τον Rory
Μαρία Λευκή
Η γυναίκα με τα τατουάζ / το παιδί με τα γένια,
είναι οι δικοί μου άνθρωποι αυτοί.
Όταν ήμουν μόνος / κάτι μέσα μου μου ᾽πε
να τραβήξω κατά κει.
Εκεί που θα μπορούσα να βγάλω κάνα φράγκο,
εκεί θα με βρεις, στης σκοποβολής τον πάγκο.
Ναι, είμαι ένας πανηγυρτζής, με τούτα και με κείνα,
και κοίτα που ᾽παθα την πλάκα μου με την μπαλαρίνα.
Πέρασα τα νιάτα μου κάτω από μια τέντα
γυρνώντας τις πόλεις και τα χωριά,
κι αλήθεια είναι, δεν μπορώ να πω μια σωστή κουβέντα,
γιατί ποτέ δεν μ’ άρεσε το σχολειό και του κουδουνιού η λαλιά.
Tattoo’d Lady, 1973
Ένας ήρωας της παγκόσμιας μουσικής σκηνής εμπνέει 11 ελληνικές blues ιστορίες και αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι η τέχνη αντιγράφει τη ζωή, είναι διαχρονική και υπερπόντια.
Vita brevis, ars longa.
Η αδελφότητα του πυριτίου
Δημοσθένης Παπαμάρκος
Μυθιστόρημα
Ο Αντώνης είναι ένας νεαρός μαθητής. Η ζωή του σύμφωνα με τα πρότυπα της πόλης, είναι φυσιολογική· συνηθισμένη. Αυτή όμως η κατάσταση πού ζει κάθε μέρα δεν τον ικανοποιεί. Όλα φαντάζουν στα μάτια του βαρετά και φθαρμένα. Αρχίζει λοιπόν μια αναζήτηση για κάτι νέο, διαφορετικό, κάτι πού θα του δώσει νόημα ζωής…
Μια αλληγορία για την κρίση αξιών στο σύγχρονο κόσμο και για τον ρόλο που παίζει σ’ αυτή η τεχνολογία.
Δύσκολες μητέρες (3η Έκδοση)
Terri Apter
Πώς να κατανοήσουμε και να ξεπεράσουμε την επίδρασή τους πάνω μας
Η μητρική αγάπη συχνά θεωρείται ιερή, αλλά πολλά παιδιά την βιώνουν σαν οδυνηρή σύγκρουση.Με τη βοήθεια της νεώτερης έρευνας πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και την ανάπτυξη του εγκεφάλου, η Τerri Αpter αποκαλύπτει τα μυστικά αυτού του περίπλοκου δεσμού:
• η θυμωμένη μητέρα,
• η εξουσιαστική μητέρα,
• η ναρκισσιστική μητέρα,
• η μητέρα που φθονεί,
• η συναισθηματικά μη διαθέσιμη μητέρα
και εξηγεί τους τύπους συμπεριφοράς της καθεμιάς τους.
Η συγγραφέας εξερευνά το δίλημμα που βρίσκεται στην καρδιά μιας δύσκολης σχέσης με τη μητέρα: Γιατί η μητέρα έχει τόση δύναμη επάνω μας και γιατί οι αντιδράσεις της συνεχίζουν να μας απασχολούν πολύ καιρό μετά τη χειραφέτησή μας. Μας δείχνει πώς να ασκούμε συναισθηματικό έλεγχο στον εαυτό μας για να ξεπερνάμε την επίδραση που έχουν πάνω μας τα συναισθήματα που μας δημιουργεί μια δύσκολη μητέρα. Τέλος, η Apter συγχαίρει για την μεγάλη ανθεκτικότητα που επιδεικνύουν στη ζωή τους οι γιοι και οι κόρες των δύσκολων μητέρων, χωρίς να παραγνωρίζει πόσο ειδικές είναι οι προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.
Ένα βιβλίο ουσίας για αναγνώστες που ψάχνουν για ευαίσθητη καθοδήγηση στις ισχυρές σχέσεις ανάμεσα στις μητέρες και τους γιους ή τις κόρες τους.
Μια έξοχη κριτική από την .ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ εδώ: www.kathimerini.gr/859497/article/politismos/vivlio/h-skoteinh-pleyra-ths-mhtrothtas
Το όνειρο ενός γελοίου
Fiódor M. Dostoyevski
Ἕνας ἄνθρωπος πλήρως απογοητευμένος ἀπὸ τὸν ἑαυτό του καὶ την ζωή, τὸν ὁποίο ὁ Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι μετατρέπει ὄχι ἁπλώς σὲ αἰσιόδοξο, ἀλλὰ καὶ ἕτοιμο νὰ ἀλλάξει τον κόσμο. Ἔξοχη μετάφραση ἀπὸ τὸν Σωτήρη Γουνελᾶ.
Το χρώμα της ελευθερίας είναι μπλέ
Γιώργος Λούκας
Υπάρχει ιδανική πολιτεία; Υπάρχει μόνο μία αλήθεια; Πώς κατακτά κανείς την Ελευθερία; Η πορεία και οι περιπέτειες του Μπλέχτη, ενός ξεχωριστού μπλε αστακού, είναι η πορεία και οι περιπέτειες του ανθρώπου, από τις αναζητήσεις του για το νόημα της ζωής μέχρι την προσπάθειά του για την οικοδόμηση μιας λειτουργικής κοινωνίας. Η ιστορία ξεκινά από την εποχή που οι αστακοί βρίσκονταν ακόμη σε πρωτόγονο επίπεδο, χωρίς σταθερό σημείο εγκατάστασης. Οι συνεχείς μετακινήσεις τούς αναγκάζουν να συνυπάρξουν με ένα άλλο είδος αστακών, που ζει σε οργανωμένη κοινωνία υπό το ζυγό ενός Βασιλιά. Οι εντάσεις δεν λείπουν κατά την παραμονή τους εκεί. Αποτέλεσμα αυτών των ζυμώσεων είναι η μετεξέλιξη της φεουδαρχικού τύπου κοινωνίας σε αστική – καταναλωτική, η οποία με τη σειρά της δεν φαίνεται να μπορεί να καλύψει τη βασική ανάγκη των αστακών για πραγματική ελευθερία. Ο Μπλέχτης δεν μένει απαθής στους υπάρχοντες διαχωρισμούς και κινείται, δρα. Αποφασίζει να κατευθυνθεί προς τα πάνω για να λύσει τα μυστήρια του κόσμου. Άραγε θα καταφέρει να βρει το δρόμο προς την ελευθερία;
Η Γυναίκα με τα λευκά
Wilkie Collins
Μυθιστόρημα
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοσματόπουλος
Ένα από τα πρώτα έργα του «ντετέκτιβ» μυθιστοριογραφίας με μια αφήγηση υφασμένη από πολλούς χαρακτήρες. Ο Wilkie Collins στο περίφημο μυθιστόρημά του βασίστηκε εν μέρει σε ένα πραγματικό περιστατικό απαγωγής και παράνομου εγκλεισμού τον δέκατο έκτο αιώνα. Το 1860, η ιστορία προκάλεσε αίσθηση στους αναγνώστες της, τραβώντας την προσοχή τους με τη φανταστική πρώτη σκηνή όπου η μυστηριώδης «Γυναίκα με τα Λευκά» Anne Catherick συναντά τον Walter Hartright.
Η Γυναίκα με τα Λευκά συνδυάζει επιτυχώς μυστήριο, ρομαντισμό, αγωνία και γοτθικά στοιχεία, ενώ εξισορροπεί μια σφιχτή και έντονη πλοκή με δυνατούς χαρακτήρες και δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι παρέμεινε τόσο δημοφιλής μέχρι σήμερα.
Βαδίζοντας αργά στον μοναχικό δημόσιο δρόμο, σε μια στιγμή, πάγωσε το αίμα μου από το ξαφνικό ελαφρύ άγγιγμα ενός χεριού στον ώμο μου από πίσω. Γύρισα ακαριαία με τα δάχτυλά μου να σφίγγονται στη λαβή του μπαστουνιού μου. Εκεί, στη μέση της φαρδειάς φωτεινής δημοσιας –εκεί, σαν να είχε εκείνη τη στιγμή ξεφυτρώσει από τη γη ή να έπεσε από τον ουρανό– στεκόταν η μοναχική μορφή μιας Γυναίκας, ντυμένης από πάνω μέχρι κάτω στα λευκά. Το πρόσωπό της έγερνε προς το μέρος μου και με παρατηρούσε σοβαρό, ενώ το απλωμένο χέρι της έδειχνε προς το σκοτεινό σύννεφο πάνω απ’ το Λονδίνο.
Είχα μείνει άναυδος απ’ την έξαφνη παρουσία μέσα στη νύχτα, σ’ εκείνο το έρημο μέρος, αυτής της αλλόκοτης μορφής που στεκόταν μπροστά μου, για να μπορέσω να ρωτήσω τί ήθελε. Η παράξενη γυναίκα μίλησε πρώτη. «Αυτός είναι ο δρόμος για το Λονδίνο;» Τί λογής γυναίκα ήταν και πως είχε βρεθεί έτσι ολομόναχη στον δημόσιο δρόμο για το Λονδίνο μία ώρα μετά τα μεσάνυκτα, ήταν αδύνατο να εξηγήσω. Το μόνο πράγμα που ήμουν σίγουρος ήταν πως και ο χυδαιότερος άνθρωπος, ακόμη και σε τούτη την ύποπτα προχωρημένη ώρα και σε έναν δρόμο τόσο ερημικό, δεν θα μπορούσε να την παρεξηγήσει αν την άκουγε να μιλάει…
Related Products
Η γοητεία της ουτοπίας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Σικελία 413 π.Χ.: Μυθιστόρημα
Ένα τραγικό και συνάμα λυτρωτικό μυθιστόρημα για τη μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης να υποκύπτει τελικά στη γοητεία της ουτοπίας, στις σειρήνες των επιθυμιών και στις δαιδαλώδεις επιθυμίες του νου! Μια ιστορία για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, με φόντο τη μεγαλύτερη πολιτική ουτοπία της αρχαίας Αθήνας, να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου, τον 5ο αιώνα π.Χ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα έρωτα σε μια εποχή που οι άνθρωποι μπορούσαν να ονειρεύονται ακόμα και το ανέφικτο!
Η τέταρτη γυναίκα
Τιτίνα Δανέλλη
Μυθιστόρημα
Ο Λέων είναι ένα μεγαλειώδες ανθρωπάκι. Είναι γοητευτικός και συγχρόνως αποκρουστικός. Έτσι τουλάχιστον τον αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του. Ποια είναι όμως η 4η γυναίκα του. Ποιο μυστικό κρύβεται στη σχέση τους, ώστε μπροστά της να ωχριούν και το έγκλημα που έγινε αλλά και οι μορφές του στρατηγού της ΕΛΑΣ Άγγελου Βλάχου και της δημοσιογράφου Ευγενίας Ευγενικού, οι οποίοι ανέλαβαν την εξιχνίασή του. «Ήμουν τότε ένα υπάκουο κατοικίδιο ζωάκι που πλάι του περπατούσε ένα μεγαλοπρεπές, ένα πανέμορφο και ακατανίκητο λιοντάρι. Ο βασιλιάς της ζούγκλας… με πράσινα μάτια. Όπως ήταν φυσικό η Τζίνι προτίμησε τον Λέοντα… Ήταν πολύ μικρή, κοριτσάκι με σοσονάκια και αλογοουρίτσα. Οι γονείς της ποτέ δε θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους γι’ αυτόν τον γάμο, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Λέων έκανε σαν τρελός, ήθελε να τη νυμφευτεί αμέσως, να τη δεσμεύσει… Του ήταν ανυπόφορη η αναμονή. Τότε ακόμη δεν γνώριζε τον εαυτό του. Βιαζόταν να παντρευτεί, για να γιατρευτεί από τον έρωτά του. Για να χωρίσει… όπως συνεχώς κάνει. Έτσι ώστε να είναι ψυχικά ελεύθερος για να ερωτεύεται! Να παντρεύεται, να λυτρώνεται… Ο Λέων είναι παιδί της ζωής. Και η ζωή είναι και ερωτική. Είναι και επιπόλαια, είναι και εγωιστική και αντιφατική. Και σκληρή και τρυφερή και θλιβερή και χαμογελαστή. Κυρίως όμως είναι αγενής.»
Τέρα Άμου
Νίκος Διακογιάννης
Μυθιστόρημα
Η Μαρία ονειρεύεται μια ζωή έξω απ’ τα στενά όρια του ακριτικού νησιού. Ο Αλέξης την ερωτεύεται και θα την πάρει να ζήσουν στην πρωτεύουσα. Ο καρπός του έρωτά τους, ή Σοφία, στην ηλικία των επτά χρόνων, θα κληθεί από τις περιστάσεις να επιστρέψει εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα της. Για τη γιαγιά Ανθούλα όλα μοιάζουν τώρα σαν να επιστρέφουν αλλιώς, σαν άτσαλο πισωγύρισμα του χρόνου. Στον ίδιο τόπο βρίσκουν καταφύγιο και έμπνευση δύο ξένοι, ένας δάσκαλος κι ένας καταξιωμένος ζωγράφος. Όμως πώς συνομιλεί κανείς με το απρόσμενο, το αναπάντεχο, όταν οι ισορροπίες παύουν να υφίστανται. Και πώς μοιάζει άραγε ένας κόσμος όπου μόνος κάτοικός του είναι η Τέρα Άμου. Οι σχέσεις δοκιμάζονται, ανθίζουν και ωριμάζουν στον κήπο που οριοθετείται λίγα μέτρα από τη θάλασσα και ακούει στο όνομα Εδέμ… «Αλίμονο σε όποιον δεν προνόησε να κρύψει μικρούς ήλιους ή φεγγάρια πανσέληνα. Οι δαγκωματιές των ανθρώπων, που μπαίνουν ξεδιάντροπα στων άλλων τις ζωές, προχωρούν στο σώμα, φτάνουν μέχρι τα παγωμένα ημερονύχτια της μοναξιάς. Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής. Άναψε ένα φεγγάρι και ξεγέλασέ τους. Κρύψου πίσω άπ’ τον ήλιο και θάμπωσε την περιέργεια τους. Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ’ την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε αγαπημένου…»
Αν φανεί η γοργόνα
Νίκος Δ. Μπίας
Ούτε η πιο χολεριασμένη φαντασία δεν θα έφτανε να σπρώξει μ’ αυτό τον τρόπο δύο παλιούς παιδικούς φίλους στα γρανάζια του ξεπλύματος του μαύρου χρήματος. Οι ελβετοελληνικές τράπεζες κάνουν κομμάτια το Νικόλα και το Γιώργο. «θα έρθουν στιγμές, παιδί μου, που δεν θα μπορείς να εξηγήσεις μερικά πράγματα. Απλώς συνέβησαν όπως συνέβησαν. Είναι εδώ. Πρέπει να μπορέσεις να ζήσεις μαζί τους. Και ίσως κάποτε να τα καταλάβεις», του είχε πει ο πατέρας του. Η διαδρομή από μια επαρχία στα ρυπαρά μυστικά των μεγαλοτραπεζών άφησε πολλά σημάδια στους δύο φίλους. Πόσο δίκιο είχε ο πατέρας του Νικόλα! Αδύνατον να εξηγήσεις τη βρωμιά που βγάζουν οι βόθροι του κόσμου μας… Ένα μακρινό φουρτουνιασμένο ταξίδι γεμάτο προσωπικές εμπειρίες στους δρόμους της ζωής μου.
Χίλιες μέρες δίχως ήλιο
Π. Μ. Σωτήρχος
Μυθιστόρημα
Η δίκη της δίκης… της Νυρεμβέργης προσφέρει ένα πρωτότυπο πλαίσιο, όπου κυλά η αφήγηση του γνωστού πεζογράφου Π. Μ. Σωτήρχου μέσα στο βιβλίο που κρατάτε. Το «Χίλιες μέρες δίχως ήλιο» καταγράφει την μαρτυρία των μυριάδων ανήλικων παιδιών της Γερμανικής Κατοχής και δίνει την προσωπική τους καταγγελία για την μεγαλύτερη τραγωδία του εικοστού αιώνα… …»Η αλήθεια πρέπει να λέγεται πάντοτε ολόκληρη. Και η αλήθεια στην περίπτωση αυτή, που μας απασχολεί, είναι ότι οι ένοχοι του πολέμου αυτού δεν είναι μόνον οι ηγέτες των νικημένων χωρών, αλλά και οι ηγέτες των νικητών. Επίσης όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί, άτομα και οργανώσεις, που ετοίμασαν και ανέδειξαν και στήριξαν τους φασίστες του Άξονα, και το ίδιο συνεχίζουν να κάνουν και σήμερα, μετά από το κλειστό κύκλωμα του χρήματος, της εξουσίας και των άλλων μέσων υποταγής των λαών»… Το βιβλίο αυτό, που άντλησε το υλικό του από πρώτο χέρι, δεν διαβάζεται μόνο μια φορά, γιατί η αλήθεια του είναι διαχρονική και γι’ αυτό πάντα επίκαιρη.
Σ’ αναμμένα κάρβουνα
Αγγελική Κουτλή
Μυθιστόρημα
Άραγε έχει δίκιο ο δικηγόρος Μιχάλης Κανάκης όταν εκτοξεύει υπαινιγμούς στη Ράνια Κορώνη πως κάνει χρήση των «υποκριτικών ικανοτήτων» της και στην προσωπική της ζωή. Το γεγονός ότι παίρνει πίσω τα λόγια του όταν εκείνη διαμαρτύρεται έντονα δεν σημαίνει ότι τον πείθουν πάντα ισχυρισμοί της, όσο… η γοητεία που ασκεί επάνω του. Όμως δεν είναι μονάχα η ερωτική έλξη το απόλυτο ζητούμενο μεταξύ δύο ανθρώπων, όταν συγχρόνως στοχεύουν σε καριέρες ή καλούνται να ικανοποιήσουν ακόμη αμέτρητα συναισθήματα και ιδανικά. Ο χρόνος στο πέρασμά του ξεκαθαρίζει πολλά, μα η διαπίστωση είναι πως δεν χωράνε τα πάντα μέσα στα όρια που μας διαθέτει.
Κάποτε στη Σμύρνη
Χρήστος Κονταξής
Μυθιστόρημα
Το βιβλίο του Χρήστου Κονταξή «Κάποτε στη Σμύρνη» είναι μια προσπάθεια του συγγραφέα, ευσύνοπτα και με πλήρη χρονική ακολουθία, να δοθεί το ιστορικό της απελευθέρωσης, της καταστροφής της Μικρασίας και της προσφυγιάς, αλλά και η ζωή στη Σμύρνη και αλλού, η ακμή του ελληνικού στοιχείου μέσα από τα μάτια ενός νεαρού Μικρασιάτη Έλληνα. Η διαφορά του από παρόμοια έργα είναι ότι προσπαθεί να δώσει, όχι αποσπασματικά άλλα συγκεντρωτικά, το τι συνέβη τότε και γιατί, μέσα από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, με έμφαση στις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και που γνώρισε προσωπικά ο συγγραφέας. Γεγονότα που ακόμα σημαδεύουν την πορεία του τόπου και που πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι, για ν’ αγωνίζονται για την ειρήνη, αγαθό που δύσκολα κατακτιέται κι εύκολα χάνεται. Το παρόν έργο έχει λάβει έπαινο από την Εθνική Εταιρία των Ελλήνων Λογοτεχνών και αργότερα από την Εστία Νέας Σμύρνης.
Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς
Μαρία Δρόγκαρη
Μυθιστόρημα
Βγήκε ο ήλιος και τα λάμπρυνε όλα, αγριολούλουδα χορτάρι θάμνους δέντρα αρχαία και νεότερα κτίσματα, προσδίδοντάς τους αίσθηση αθωότητας μετά τον εξαγνισμό… ‘πάνω, ένας, ο καταγάλανος αττικός ουρανός έσκεπε, μ’ έναν ανεπαίσθητο σαν χάδι, ευώδη με μια λεπτή και γλυκειά πνοή που αναδινόταν απ’ όλα και απ’ το βρεγμένο χώμα, μ’ έναν ανεπαίσθητο και ευώδη αττικόν άνεμο ν’ ανακατεύει τα αισθήματα και να περιγελά τις αποφάσεις -όχι, δεν ήμουν ερωτευμένη, μαγεμένη ναι! και μαγικά τα έβλεπα…
Το ανεξήγητο, το μυστήριο της ύπαρξης που από πάντα βασανίζει τον άνθρωπο και τον ωθεί ν’ αναζητά να το ξεδιαλύνει. Η πρόοδος εν γένει της Τεχνολογίας όσο και αυτή της Επιστήμης, αλλά και της Γενετικής στην προκειμένη περίπτωση με τα θεϊκά συν και πλην της, η τόσο αλματώδης που μας προσπερνάει, δεν προλαβαίνουμε, οι πολλοί, να κατανοήσουμε. Και, ο Έρωτας, η μόνη αλήθεια στην υπαρξιακή αγωνία μας που δίνει άλλη διάσταση στα πράγματα, στην ζωή μας. Είναι οι πόλοι γύρω από τους οποίους πλέκεται ο μύθος και ξεδιπλώνεται το νέο μυθιστόρημα «Λοξοδρόμοι – Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς!» της Μαρίας Δρογκάρη.
Στον δρόμο του εφικτού
Αλέκα Ρίτσου
Μυθιστόρημα
Μια γυναίκα και η ιστορία της. Θα την ακολουθήσουμε στο οδοιπορικό που ανέτρεψε τα δεδομένα της ζωής της. Θα μας ξαφνιάσει με την τόλμη των επιλογών της. Μακριά από μεγάλες προσδοκίες, βαδίζοντας στο δρόμο του εφικτού, αφήνοντας πίσω υπαινιγμούς εγκόσμιου μεγαλείου, απορρίπτοντας το φθαρτό και το ψιμύθιο, θα την ακούσουμε να μας λέει με όρους πειστικούς πως είναι προτιμότερο να κατασκευάσεις τον κόσμο σου από την αρχή, παρά να πεθάνεις μέσα στα παλιά του σχήματα. Μέσα από έναν αγώνα εσωτερικό και όχι μόνον, θα οδηγηθεί στην κάθαρση και θα κερδίσει την ίδια της τη ζωή. Ανάγκη πάσα να βρεθεί το όνειρο και το προσωπικό μας νησί. Όπου ως νησί ορίζεται όχι το σημείο στο χάρτη, όχι μόνο ο τόπος, αλλά ο τρόπος και το όραμα. Η Φωτεινή θα μας βεβαιώσει ότι μπορεί να γίνει…
Τρεις μοναξιές και μια ληστεία
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
Θα μπορούσες να πεις πως ήτανε μια ασήμαντη ληστεία, αν η γριά δεν έπαιρνε μαζί της όμηρο το ληστή και τη λεία του μαζί. Κι υστέρα, κανείς ποτέ δεν έμαθε τι έγινε. Γιατί η ληστεία ήτανε μόνο το άλλοθι των ληστών. Γιατί οι ληστές υπήρξαν πάντα όμηροι των ονείρων τους. Γιατί οι όμηροι λήστεψαν τα λάφυρα της ζωής των ληστών. Και γιατί η μοναξιά θα στήνει πάντοτε ενέδρες και θα κατασπαράζει λάφυρα, ομήρους και ληστές. Η μοναξιά… Μια σήψη υγρή, βαριά και γλοιώδης που κατακάθεται μέσα σου αργά, αφήνοντας χάσματα πίσω της, μικρά και μεγάλα, απ’ όπου μπαινοβγαίνουν του κόσμου όλου οι άγγελοι και οι δαίμονες μαζί.
There are no reviews yet.