Ορθόδοξα μηνύματα
Σταύρος Σ. Φωτίου
Ερμηνεία ευαγγελικών περικοπών
Η χριστιανική πίστη εμφανίζεται σε ένα κόσμο που τυραννείται από την πτωτική συνθήκη ζωής. Οι εξουσίες επιβάλλονται με τη δύναμη των όπλων, οι άρχοντες εκμεταλλεύονται τους αρχομένους, οι ηγέτες αδιαφορούν για το λαό. Ιδεολογίες προτείνουν να αλλάξουν απλώς οι κυρίαρχοι και θρησκείες εξαγγέλλουν λύτρωση έξω από αυτή τη ζωή. Ο θάνατος -βιολογικός, κοινωνικός, υπαρξιακός- παραμονεύει παντού.
Μέσα σε αυτόν τον κόσμο ενσαρκώνεται ο Χριστός για να φέρει στους ανθρώπους το μήνυμα της καθολικής μεταμόρφωσης. Η αρμονική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του και τη φύση, είναι το περιεχόμενο του χριστιανικού ευαγγελίου.
Το βιβλίο παρουσιάζει και αναλύει τα καίρια ευαγγελικά μηνύματα: την αγάπη του Θεού και την αδελφοσύνη των ανθρώπων· την ελευθερία και τη δικαιοσύνη· την προσωπική μοναδικότητα και την πανανθρώπινη ενότητα· τη μέριμνα για τον άλλο και τη λειτουργική σχέση με τη φύση· τη νίκη πάνω στη φθορά και το θάνατο.
€ 14.92 € 11.94
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.40 kg |
|---|---|
| Dimensions | 17 x 24 cm |
| Συγγραφέας | Σταύρος Σ. Φωτίου |
| Σελίδες | 264 |
| isbn13 | 978-960-527-847-2 |
Be the first to review “Ορθόδοξα μηνύματα”
You may also like…
Από το νερό στο κρασί και από τον έρωτα στην αγάπη
Σταύρος Σ. Φωτίου
Ο σκοπός της διαφυλικής αγωγής
Την αντίληψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας για το γάμο συνοψίζει η περικοπή του θαύματος του Χριστού στο γάμο της Κανά (βλ. Ιω. 2:1-11), γι’ αυτό και όχι τυχαία η περικοπή αυτή επιλέγηκε ως ευαγγελικό ανάγνωσμα στην ακολουθία του μυστηρίου του γάμου. Η περικοπή παρουσιάζει τη γαμήλια σχέση στην πορεία του ανθρώπου από τη δημιουργία στην πτώση, και από την πτώση στην αναδημιουργία. Ως εκ τούτου αναδεικνύει τις απόψεις της Εκκλησίας για τη σεξουαλικότητα, τον έρωτα και την αγάπη, τη δική της καλή αγγελία για τον νόημα του γάμου στην ανθρώπινη ζωή, τη δική της εντέλει αντίληψη για τη στοχοθεσία της διαφυλικής αγωγής. Όσοι διψούν γι’ αγάπη ας μεθύσουν τη νηφάλια μέθη με το κρασί της Κανά. Μακάριοι οι κεκλημένοι στο δείπνο της αγάπης. Και τρισμακάριοι οι μετέχοντες σ’ αυτό. Σταύρος Σ. Φωτίου Αύγουστος 2001
Φωτίου Σ. Σταύρος (Fotiou Stavros)
Ο Σταύρος Σ. Φωτίου γεννήθηκε το 1959 στη Λεμεσό. Σπούδασε Παιδαγωγική και Θεολογία στη Λευκωσία και την Αθήνα. Είναι Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Ορθοδοξία και Ορθοπραξία
Θέματα Θεολογικής Εκπαίδευσης
Μελετήματα Θεολογίας και Αγωγής 4
Θεολογία είναι ο αυθεντικός τρόπος ζωής, ήθος μυστηριακό που μεταμορφώνει τον όλο άνθρωπο και την όλη ζωή. Ο όλος άνθρωπος μεταμορφώνεται: σώμα και ψυχή, λογική, θέληση και συναίσθημα, μετέχουν στην αγάπη του Θεού, γεύονται τη μοναδικότητα και την αθανασία. Η όλη ζωή μεταμορφώνεται: η πολιτική μεταμορφώνεται σε διακονία, η οικονομία σε φιλανθρωπία, η τέχνη σε δημιουργία. Τη μεταμόρφωση αυτή του ανθρώπου και της ζωής του καλεί η Εκκλησία κάθε άνθρωπο να βιώσει, και έτσι προσωπικά να επαληθεύσει το αληθές της. «Έρχου και ίδε»: η εμπειρική βίωση της θεολογίας είναι η μόνη απολογητική της Εκκλησίας.
Πέραν αυτού του πρωτογενούς επιπέδου, στο οποίο μετέχουν όλοι οι πιστοί, θεολογία ασκείται και σε ένα δευτερογενές επίπεδο, από όσους πιστούς έχουν το σχετικό χάρισμα. Εδώ, οι πιστοί αυτοί παρουσιάζουν την πίστη της Εκκλησίας και τις εκφράσεις της στη ζωή, όπως αυτές αποτυπώνονται με διάφορους τρόπους σε σύμβολα, κείμενα, μνημεία, παράδοση κ.α. Πρόκειται για την εκφορά της αλήθειας σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο που ζητά λόγο αγαθό, αλά και τη διαφύλαξή της από κάθε αιρετική παραχάραξη.
Επιμέλεια: Σταύρος Φωτίου
Κείμενα: Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, Γιάννης Ιωάννου, Πρωτοπρεσβ. Ιωάννης Μάγιεντορφ, Εμμανουήλ Περσελής, Σταύρος Φωτίου, Πρωτοπρεσβ. Θωμάς Χόπκο.
Τρομοκρατία και Πολιτισμός
Σταύρος Σ. Φωτίου
Γιατί η τρομοκρατία εμφανίζεται με τόση ένταση στην εποχή μας. Ποια η σχέση της με τις θρησκείες. Πως εμπλέκεται η πολιτική με το θρησκευτικό φαινόμενο. Τι είναι τελικά η ειρήνη. Ποια η σχέση της με έργα πολιτισμού. Μπορεί να υπάρξει πολιτισμός χωρίς σεβασμό της μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου. Έχει νόημα η ζωή αν είναι ένα παροδικό επιφαινόμενο της φύσης.
Σε αυτά και άλλα ερωτήματα απαντούν οι τρεις συγγραφείς του παρόντος τόμου. Μέσα από κείμενά τους παρουσιάζουν την ορθόδοξη χριστιανική πίστη ως ικανή να προσφέρει απαντήσεις στα πιο πάνω κρίσιμα ζητήματα. Η συνύπαρξη πίστης και σεβασμού του άλλου, η σύνδεση ελευθερίας και δικαιοσύνης, η άρνηση της βίας και η ειρήνη ως πληρότητα ζωής, η σύζευξη προσωπικής μοναδικότητας και αθανασίας, αποτελούν μερικά από τα θέματα που θίγονται.
Related Products
Μεγαλυνάρια στον Μέγα Αθανάσιο και στον Μέγα Βασίλειο
Δύο αριστουργηματικά θεολογικά και λογοτεχνικά κείμενα, προλογισμένα και μεταφρασμένα με αγάπη και ζήλο από τον Αθανάσιο Κοτταδάκη
Υμναγιολογικά Κείμενα Μελέτες – 8
Το ζήτημα της μεταφράσεως της Αγίας Γραφής εις την νεοελληνική
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Κατά τον ΙΘ’ αιώνα
[…] Η παρούσα έρευνα έχει ως κεντρικόν άξονα την υπό το όνομα του Ν. Βάμβα φερομένην Μετάφρασιν της Αγίας Γραφής. Συνοπτικώτερον διαλαμβάνει περί της υπό του Αρχιμανδρίτου (και είτα Μητροπολίτου Τορνόβου) Ιλαρίωνος του Σιναΐτου χάριν της B.F.B.S. συνταχθείσης Μεταφράσεως ολοκλήρου της Α. Γρ. εν Κων/λει. Μεταξύ των δύο τούτων Μεταφράσεων υπάρχει ιστορική σχέσις. Διότι, καίτοι πρόκειται περί δύο σαφώς διακρινομένων και ανεξαρτήτων απ’ αλλήλων Μεταφράσεων, αποτελούν αμφότεραι διαδοχικά στάδια μιας και της αυτής προσπαθείας της Βιβλικής Εταιρείας προς δημιουργίαν Μεταφράσεως της Αγ. Γραφής χάριν των Ελλήνων. Επί πλέον συνδέονται αμφότεραι αι Μεταφράσεις αύται και κατά τούτο στενώς, όχι μόνον ως δύο πτυχαί του αυτού ζητήματος, αλλά και διότι η αποτυχία των επιδιώξεων της Β.Ε. δια της πρώτης ωδήγησεν εις την σύνταξιν της δευτέρας, και δη όχι πλέον εν τη Μητροπόλει της Ορθοδοξίας, τω Οικουμ. Πατριαρχείω, αλλ’ εν Επτανήσω πρώτον (1829-1833) και τέλος εν τη ελευθέρα Ελλάδι (1833 ε.), ένθα το επικρατούν πολιτικόν κλίμα εξησφάλιζε την δυνατότητα προς επιτυχίαν του εγχειρήματος. Ερευνάται ούτω το ζήτημα της Μεταφράσεως του Ιλαρίωνος εν των πλαισίω της προϊστορίας της Μεταφράσεως Βάμβα. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Αγιορείτικο Μεσονυκτικό
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
[…] Για το Άγιον Όρος γράφτηκαν τόσα πολλά και γράφονται ακόμη και θα γραφούν φυσικά πολλά και δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ θέλω και ‘γω κάτι να γράψω ακόμη. […] Στις σελίδες που θ’ ακολουθήσουν θα καταθέσω όλη την αγάπη μου για το Περιβόλι της Παναγίας, γι’ αυτό δεν μπορώ να καταθέσω όλο τον πόνο μου, δεν μπορώ όμως και να τον κρύψω. Δέκα και χρόνια στη Σιμωνόπετρα και είκοσι στη Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος είναι πολύ λίγα για ν’ ανιχνεύσεις τη μακρά ιστορία του πεφιλημένου Όρους, μιας παράδοσης αρχαίας, μιας πορείας ωραίας, μέσα στη νοηματισμένη σιγή, στο μυστικό θαύμα, στο έκπαγλο δέος, στο θερμό δάκρυ, που συνέχεες μέσα στην κατάνυξη ή στο ράγισμα του ατίθασου εγώ, ή στην παρόρμηση του συναισθήματος ή στον δυνατό πόνο μιας αλλοτρίωσης, μιας δίψας αξεδίψαστης, της ένδοξης αδοξίας, της ασκητικής χαρμολύπης, της νηφάλιας μέθης, της εν επιγνώσει φιλοκαλίας, της γλυκειάς θεομητροφιλίας, της βροντόφωνης σιωπής, ενός μακρόσυρτου αγιορείτικου μεσονυκτικού, στην ημίφωτη Λιτή του κεντρικού Καθολικού της ιεράς Μονής ή στο ταπεινό παρεκκλήσι της ιεράς Σκήτης, της πενιχρής Καλύβης του Χρυσορρήμονος Ιωάννου του πάνυ. Ευλογητός ο Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. (από το πρόλογο του βιβλίου)
Ψυχανάλυση και ορθόδοξη θεολογία
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Περί Επιθυμίας, Καθολικότητας και Εσχατολογίας
Διακονία και λόγος
ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Με τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων Αρχιερατείας και σαράντα πέντε, περίπου, χρόνων διακονίας εις τον Αμπελώνα του Κυρίου, Συνεργάτες, Φίλοι, Συμμαθητές και Εταίροι του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, θεωρήσαμε σκόπιμο να εκδώσουμε Χαριστήριο Τόμο, ως ελάχιστο δείγμα τιμής, σεβασμού και αγάπης προς τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον πνευματικό ηγέτη, τον επιστήμονα, τον μαχητή της Ορθοδοξίας, ο οποίος παιδιόθεν διακονεί την Εκκλησίαν του Χριστού με ζήλο, τόλμη, υπομονή και αφοσίωση. Στην προσπάθεια μας αυτή βρήκαμε πολλούς συμπαραστάτες και αρωγούς, που πρόθυμα μας βοήθησαν, θερμές ευχαριστίες ανήκουν σε όσες από τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Ιεράρχες τους συνετέλεσαν στην έκδοση του Χαριστηρίου αυτού Τόμου και ξεχωριστά στον τα πρεσβεία έχοντα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε επίσης την Ιερά Μονή Κύκκου και τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Κύκκου κ. Νικηφόρο, καθώς και την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Γενικό Διευθυντή της θεοφιλέστατο Επίσκοπο Φαναριού κ. Αγαθάγγελο. Πολλές ευχαριστίες ανήκουν και σε όλους τους αφανείς εργάτες της εκδόσεως αυτής. Η Επιτροπή Εκδόσεως
Το Κήρυγμα της Κυριακής
Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης
2003-2004
Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην· Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το Ιερόν προσεύξασθαι· ο εις Φαρισαίος, και ο έτερος Τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο· Ο Θεός, ευχαριστώ σοι, ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο Τελώνης. Νηστεύω δις του σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. Και ο Τελώνης μακρόθεν εστώς, ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ’ έτυπτε το στήθος αυτού λέγων· Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού, ή εκείνος. Ότι πας ο υψών εαυτόν, ταπεινωθήσεται· ο δε ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται.
Από την Ανάσταση του Χριστού στην Πεντηκοστή
ΕΝΔΕΚΑ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
Ο κύκλος. Είναι σύμβολο που το χρησιμοποιεί και το διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία. Σύμβολο μεγάλης αξίας και για ύψιστη πραγματικότητα: Την αιωνιότητα. Ο κύκλος της αιωνιότητας που δεν έχει τέλος. Και τη διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία κυρίως στη λατρεία της. Ο νεοβαπτισμένος πιστός -τι σημασία έχει αν είναι μεγάλος ή νήπιο- με κυκλικό χορό εισέρχεται στην εν Χριστώ ζωή που τον οδηγεί, όταν παραμείνει «βεβαιόπιστος», στην αιωνιότητα. Οι νεόνυμφοι με κυκλικό χορό εισέρχονται, ως ζεύγος πλέον, στην πορεία τους προς την αιωνιότητα. Χωρίς αυτήν την πορεία αλήθεια, τι νόημα μπορεί να έχει μια συζυγία. Αλλά και σε κάθε ευκαιρία η Εκκλησία μας θέτει μπροστά μας την κυκλική αιωνιότητα, την χωρίς τέλος: στις λιτανευτικές της πράξεις πολλών εορτών (του Σταυρού και του Πάσχα π.χ.). Και πορευόμαστε προς το μη τέλος, ή αν ξεφύγαμε από την πορεία αυτή, μας προσκαλεί πάλι και πάλι να συντονισθούμε προς αυτό. […] Επιθυμώντας να βρεθούμε προσωπικά, αλλά και με τους αναγνώστες μας συμπορευτές στην πορεία αυτή, παραδίδουμε με τη μορφή βιβλίου ένας μέρος του Ετήσιου Κύκλου, όπως με εξαιρετικές ομιλίες τους το περιέγραψαν, το ερμήνευσαν και το διατύπωσαν εκείνοι που πορεύθηκαν τον επίγειο αυτό κύκλο και τώρα βρίσκονται στον ουράνιο. Οι Πατέρες μας. Το μέρος του Ετήσιου Κύκλου είναι από την Ανάσταση μέχρι την Πεντηκοστή.
Το εσωτερικό φως
Mircea Eliade
Από τα πλατωνικά κείμενα και τα νεοπλατωνικά στα ινδικά, τα ιουδαϊκά, τα σουφικά, από το όραμα του Παύλου στις ησυχαστικές εμπειρίες της θέας του Θαβωρίου φωτός, στην πνευματική ζωή των ανθρώπων συναντούμε το φαινόμενο της εμπειρίας του θεϊκού φωτός, που με τη σειρά του πιστοποιεί την ενεργό παρουσία του φωτός στην ζωή του ανθρώπου και συγχρόνως δηλώνει το άνοιγμα του ανθρώπου από τον κόσμο του σκότους και της άγνοιας σε έναν κόσμο πνευματικό.
There are no reviews yet.