Τι σημαίνει να πιστεύεις σήμερα
Επιμέλεια: Σταύρος Σ. Φωτίου
Να πιστεύεις σημαίνει να νοηματοδοτείς κάθε πτυχή της ζωής υπό το πρίσμα της χριστιανικής πίστης: να κοινωνείς την αγάπη του Θεού και να μεριμνάς για τον συνάνθρωπο· να θεωρείς τη συζυγία ως ψυχοσωματική μέθεξη και την τέχνη ως δημιουργική ανάταση· να εκλαμβάνεις την πολιτική ως τέχνη συνένωσης των ανθρώπων και την οικονομία ως προσφορά του ενός προς τον άλλο.
Να πιστεύεις σήμερα σημαίνει να αντιστέκεσαι στον ατομικισμό και τη μαζοποίηση, να απορρίπτεις την ιδιωτική ευδαιμονία και την αδιαφορία για τον άλλο, να συγκρούεσαι με ό, τι εξαθλιώνει τον άνθρωπο και ευτελίζει την κοινωνία.
Περιεχόμενα:
ΣΤΑΥΡΟΣ Σ. ΦΩΤΙΟΥ
Τι σημαίνει να πιστεύεις σήμερα
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΜΙΧΑΗΛ ΕΥΔΟΚΙΜΩΦ
Η Αγία Τριάδα και η χριστιανική ζωή
ΟΛΙΒΙΕ ΚΛΕΜΑΝ
Η δύναμη της πίστης
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΝΝΟΥΣΙΗΣ
Μαρτυρία πίστεως στη σύγχρονη κοινωνία
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΚΥΘΡΑΙΩΤΗΣ
Η ψυχοπαθολογία του σύγχρονου ανθρώπου
ΣΤΑΥΡΟΣ Σ. ΦΩΤΙΟΥ
Πνευματικότητα και βιωσιμότητα εν μέσω κοινωνικών προκλήσεων
€ 10.00 € 8.00
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.237 kg |
|---|---|
| Dimensions | 15 x 24 cm |
| Συγγραφέας | Φωτίου Σταύρος |
| Αριθμός σελίδων | 100 |
Be the first to review “Τι σημαίνει να πιστεύεις σήμερα”
You may also like…
Η διαχείριση της αγάπης (19η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Η πραγματική συμφορά που υφίσταται σήμερα η ελληνική κοινωνία δεν είναι η οικονομική δυσπραγία. Αυτή είναι μόνο μία και όχι η σοβαρότερη συνέπεια της ανυπολόγιστης καταστροφής. Συνίσταται δε στον ενταφιασμό ανεκτίμητων χαρισμάτων ολόκληρων γενεών με την υπόσχεση της εύκολης ζωής που εξαπατηθήκαμε να πιστεύουμε ότι είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση. […] Ασχολούμενοι διαρκώς και αποκλειστικά με το κακό που μας κάνουν οι άλλοι, κατασπαταλάμε όχι μόνο τις δυνατότητες και τα χαρίσματά μας, αφήνοντας αναξιοποίητες πολύτιμες ευκαιρίες, αλλά κατασπαταλάμε και αυτή την ίδια τη ζωή μας. Την ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου δεν την καθορίζει το κακό που του κάνουν οι άλλοι. Την ποιότητα της ζωής του την καθορίζει το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους, γιατί το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους διαφθείρει την ίδια του την υπόσταση. […] Η αγάπη και η διαχείριση της αγάπης μεταξύ άλλων είναι και μία τέχνη, που χρειάζεται να την διδαχθή ο άνθρωπος, όπως χρειάζεται να διδαχθή την τέχνη της ζωής γενικότερα.
best sellers.
Από το νερό στο κρασί και από τον έρωτα στην αγάπη
Σταύρος Σ. Φωτίου
Ο σκοπός της διαφυλικής αγωγής
Την αντίληψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας για το γάμο συνοψίζει η περικοπή του θαύματος του Χριστού στο γάμο της Κανά (βλ. Ιω. 2:1-11), γι’ αυτό και όχι τυχαία η περικοπή αυτή επιλέγηκε ως ευαγγελικό ανάγνωσμα στην ακολουθία του μυστηρίου του γάμου. Η περικοπή παρουσιάζει τη γαμήλια σχέση στην πορεία του ανθρώπου από τη δημιουργία στην πτώση, και από την πτώση στην αναδημιουργία. Ως εκ τούτου αναδεικνύει τις απόψεις της Εκκλησίας για τη σεξουαλικότητα, τον έρωτα και την αγάπη, τη δική της καλή αγγελία για τον νόημα του γάμου στην ανθρώπινη ζωή, τη δική της εντέλει αντίληψη για τη στοχοθεσία της διαφυλικής αγωγής. Όσοι διψούν γι’ αγάπη ας μεθύσουν τη νηφάλια μέθη με το κρασί της Κανά. Μακάριοι οι κεκλημένοι στο δείπνο της αγάπης. Και τρισμακάριοι οι μετέχοντες σ’ αυτό. Σταύρος Σ. Φωτίου Αύγουστος 2001
Η ορθόδοξη πίστη
Σταύρος Σ. Φωτίου
Εισαγωγή στη χριστιανική διδασκαλία
Το ανά χείρας βιβλίο συνιστά προσπάθεια ευσύνοπτης παρουσίασης της χριστιανικής πίστης, της αντίληψης δηλαδή της Εκκλησίας για την αρμονική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ΄επέκταση, με τον εαυτό του, το συνάνθρωπο του και τη φύση. Με εύληπτο τρόπο προβάλλονται τα μείζονα θέματα που συγκροτούν την πρόταση ζωής την οποία η Εκκλησία καταθέτει ενώπιον της ελευθερίας των ανθρώπων. Πρόκειται για προσπάθεια εκλαϊκευμένης απόδοσης πτυχών της ορθόδοξης θεολογίας, ώστε ο οποιοδήποτε αναγνώστης να γνωρίσει τον πυρήνα της χριστιανικής διδασκαλίας.
Στόχος του βιβλίου είναι ο αναγνώστης να συναντηθεί με τα μεγάλα υπαρξιακά μηνύματα του Χριστιανισμού και να κατανοήσει πως αυτά νοηματοδοτούν κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής.
Η περί Θεού Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία
Stăniloae π. Δημήτριος
Όσο γνωρίζουμε τον Θεό, επιθυμούμε να Τον γνωρίσουμε ακόμη περισσότερο, και όσο περισσότερο Τον αγαπούμε τόσο περισσότερο μας ενθαρρύνει για βαθύτερη αγάπη.
Ο Θεός δεν μπορεί να περιληφθεί σε έννοιες γιατί είναι η Ζωή, ή μάλλον η πηγή της ζωής. Εξάλλου κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να ορισθεί, αφού είναι ο ζων και ως ένα βαθμό πηγή ζωής. Πόσο δε μάλλον το υπέρτατο Πρόσωπο. Όποιος πιστεύει ότι γνωρίζει τον Θεό, δηλαδή ότι Τον όριζε με έννοιες, είναι από χριστιανική άποψη πνευματικός νεκρός.
Η ρήξη με το μηδέν (2η Έκδοση)
Θανάσης Παπαθανασίου
Σφηνάκια πολιτικής θεολογίας
Τα κείμενα του βιβλίου αυτού φτιάχτηκαν για να λειτουργήσουν σαν κουβέντες σε συζήτηση ή μάλλον σαν μικρές σφήνες σε συζητήσεις. Σαν σφηνάκια δηλαδή! Χρειάζεται κι αυτό, ιδίως όταν τα κυρίαρχα στερεότυπα της κοινωνίας μας δεν έχουν στον ορίζοντά τους τη θεολογία ως φωνή πολιτική, δηλαδή ως μαρτυρία για το νόημα και τις προοπτικές του κοινού βίου. Η δε αμφισημία της λέξης «σφηνάκια» είναι καλοδεχούμενη. Μακάρι τα κείμενα αυτά να λειτουργούν σαν μικρές σφήνες από τη μία, σαν οινο-πνευματώδεις μονοκοπανιές από την άλλη. Αμφότερα, απέναντι στην παγωνιά του μηδενός, δηλαδή στην απαίτηση της θανατίλας να κουμαντάρει τα ανθρώπινα, να αβγατίζει τα κακάσχημα και να ακυρώνει τα πανέμορφα.
Στην οπτική του βιβλίου, «πολιτική θεολογία» δεν είναι ο κομματικός λόγος διατυπωμένος με θεολογικό γλωσσάρι, δεν είναι κάποιο ιδιαίτερο «είδος» θεολογίας. Είναι καθαυτήν η θεολογία ως ανάση της χριστιανικής πίστης, που, με ακέραιο το μεταφυσικό φορτίο της, συναντιέται και αναμετριέται με το άδικο του αιώνος τούτου.
Αγιορείτικο Μεσονυκτικό
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
[…] Για το Άγιον Όρος γράφτηκαν τόσα πολλά και γράφονται ακόμη και θα γραφούν φυσικά πολλά και δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ θέλω και ‘γω κάτι να γράψω ακόμη. […] Στις σελίδες που θ’ ακολουθήσουν θα καταθέσω όλη την αγάπη μου για το Περιβόλι της Παναγίας, γι’ αυτό δεν μπορώ να καταθέσω όλο τον πόνο μου, δεν μπορώ όμως και να τον κρύψω. Δέκα και χρόνια στη Σιμωνόπετρα και είκοσι στη Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος είναι πολύ λίγα για ν’ ανιχνεύσεις τη μακρά ιστορία του πεφιλημένου Όρους, μιας παράδοσης αρχαίας, μιας πορείας ωραίας, μέσα στη νοηματισμένη σιγή, στο μυστικό θαύμα, στο έκπαγλο δέος, στο θερμό δάκρυ, που συνέχεες μέσα στην κατάνυξη ή στο ράγισμα του ατίθασου εγώ, ή στην παρόρμηση του συναισθήματος ή στον δυνατό πόνο μιας αλλοτρίωσης, μιας δίψας αξεδίψαστης, της ένδοξης αδοξίας, της ασκητικής χαρμολύπης, της νηφάλιας μέθης, της εν επιγνώσει φιλοκαλίας, της γλυκειάς θεομητροφιλίας, της βροντόφωνης σιωπής, ενός μακρόσυρτου αγιορείτικου μεσονυκτικού, στην ημίφωτη Λιτή του κεντρικού Καθολικού της ιεράς Μονής ή στο ταπεινό παρεκκλήσι της ιεράς Σκήτης, της πενιχρής Καλύβης του Χρυσορρήμονος Ιωάννου του πάνυ. Ευλογητός ο Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. (από το πρόλογο του βιβλίου)
Άγιος: ο άνθρωπος της αγάπης
Σταύρος Σ. Φωτίου
Αυτό το μικρό βιβλίο, συνιστά προσπάθεια ευσύνοπτης παρουσίασης των διαφόρων πτυχών της χριστιανικής αγιότητας. Η φιλανθρωπία του Θεού και η φιλοθεΐα του ανθρώπου· η διακονία του συνανθρώπου και η προστασία της φύσης· η θεία χάρη και η ανθρώπινη προσπάθεια· η ελευθερία που αγαπά και η αγάπη που ελευθερώνει· ο έμπρακτος λόγος και η έλλογη πράξη· ο έσωθεν φωτισμός και η κοινωνική μαρτυρία· η κατάφαση της ιστορίας και η δημιουργική ανάταση είναι μερικές όψεις της αγιότητας.
Αναζητώντας το πρόσωπο (6η Έκδοση)
π. Βασίλειος Θερμός
Αληθής και ψευδής εαυτός κατά τον Donald Winncott και κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά.
Πως μπορούν να συγκλίνουν ένας Άγγλος ψυχαναλυτής με έναν Ορθόδοξο ησυχαστή και άγιο. Η πρωτότυπη αυτή μελέτη εξετάζει το πεδίο της αρτιότητος του εαυτού ως παράδειγμα και πρότυπο συγκλίσεως Ορθόδοξης Θεολογίας και ψυχαναλυτικής θεωρίας, προκειμένου να φωτισθή περισσότερο το ψυχολογικό περιεχόμενο της οντολογικής έννοιας του προσώπου. Διερευνά ακόμη τις παιδαγωγικές και ποιμαντικές εφαρμογές της διαφοροποιήσεως αληθούς και ψευδούς εαυτού με πραγματικές ποιμαντικές – κλινικές περιπτώσεις. Το βιβλίο μεταφράστηκε στα Αγγλικά και στα Ρωσικά. «Σήμερα πλέον μία ολόκληρη ψευδής θεολογική θεωρία στηρίζει τους ψευδείς εαυτούς, παρέχοντάς τους ανώδυνα παυσίλυπα, αντί για δρόμους μεταβολής του τρόπου του είναι τους… Δεν χρειάζεται να βεβαιώσω πως θεωρώ το μικρό αυτό βιβλίο βαρυσήμαντο. Είναι σημαντικό ο τρόπος αυτός χρήσης της ψυχαναλυτικής παράδοσης να συνεχισθεί και να βαθύνει» (π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Σύναξη τ.68, 1998)
Related Products
Απολογητές
Νικόλαος Τζιράκης
Συμβολή στη σχέση των Απολογιών με την αρχαία ελληνική γραμματεία
Η ιστορική ζωή του Χριστιανισμού είναι στενώς συνυφασμένη με την ιστορία των πηγών του. Μέρος των γραμματειακών πηγών του αρχέγονου Χριστιανισμού αποτελούν και τα εξεταζόμενα στην παρούσα εργασία κείμενα του β’ μ.Χ. αιώνα με επίκεντρο την αναφορά τους στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Σε μια εποχή υποχώρησης των ανθρωπιστικών και κλασικών σπουδών, η Ορθόδοξη Θεολογία δεν καλείται να ανταποδώσει απλώς τη φιλοφρόνησή της στην κλασική ελληνική παιδεία έναντι της προσφοράς της τελευταίας στον αρχέγονο Χριστιανισμό, αλλά έχει βαρύ καθήκον να σταθεί αρωγός και συναντιλήπτωρ του σύγχρονου ανθρώπου που παραπαίει αναζητώντας το πνευματικό του στίγμα στο λυκαυγές της τρίτης μ.Χ. χιλιετίας.
Μεγαλυνάρια στον Μέγα Αθανάσιο και στον Μέγα Βασίλειο
Δύο αριστουργηματικά θεολογικά και λογοτεχνικά κείμενα, προλογισμένα και μεταφρασμένα με αγάπη και ζήλο από τον Αθανάσιο Κοτταδάκη
Υμναγιολογικά Κείμενα Μελέτες – 8
Από την Ανάσταση του Χριστού στην Πεντηκοστή
ΕΝΔΕΚΑ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
Ο κύκλος. Είναι σύμβολο που το χρησιμοποιεί και το διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία. Σύμβολο μεγάλης αξίας και για ύψιστη πραγματικότητα: Την αιωνιότητα. Ο κύκλος της αιωνιότητας που δεν έχει τέλος. Και τη διδάσκει πρακτικά η Εκκλησία κυρίως στη λατρεία της. Ο νεοβαπτισμένος πιστός -τι σημασία έχει αν είναι μεγάλος ή νήπιο- με κυκλικό χορό εισέρχεται στην εν Χριστώ ζωή που τον οδηγεί, όταν παραμείνει «βεβαιόπιστος», στην αιωνιότητα. Οι νεόνυμφοι με κυκλικό χορό εισέρχονται, ως ζεύγος πλέον, στην πορεία τους προς την αιωνιότητα. Χωρίς αυτήν την πορεία αλήθεια, τι νόημα μπορεί να έχει μια συζυγία. Αλλά και σε κάθε ευκαιρία η Εκκλησία μας θέτει μπροστά μας την κυκλική αιωνιότητα, την χωρίς τέλος: στις λιτανευτικές της πράξεις πολλών εορτών (του Σταυρού και του Πάσχα π.χ.). Και πορευόμαστε προς το μη τέλος, ή αν ξεφύγαμε από την πορεία αυτή, μας προσκαλεί πάλι και πάλι να συντονισθούμε προς αυτό. […] Επιθυμώντας να βρεθούμε προσωπικά, αλλά και με τους αναγνώστες μας συμπορευτές στην πορεία αυτή, παραδίδουμε με τη μορφή βιβλίου ένας μέρος του Ετήσιου Κύκλου, όπως με εξαιρετικές ομιλίες τους το περιέγραψαν, το ερμήνευσαν και το διατύπωσαν εκείνοι που πορεύθηκαν τον επίγειο αυτό κύκλο και τώρα βρίσκονται στον ουράνιο. Οι Πατέρες μας. Το μέρος του Ετήσιου Κύκλου είναι από την Ανάσταση μέχρι την Πεντηκοστή.
Το ζήτημα της μεταφράσεως της Αγίας Γραφής εις την νεοελληνική
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Κατά τον ΙΘ’ αιώνα
[…] Η παρούσα έρευνα έχει ως κεντρικόν άξονα την υπό το όνομα του Ν. Βάμβα φερομένην Μετάφρασιν της Αγίας Γραφής. Συνοπτικώτερον διαλαμβάνει περί της υπό του Αρχιμανδρίτου (και είτα Μητροπολίτου Τορνόβου) Ιλαρίωνος του Σιναΐτου χάριν της B.F.B.S. συνταχθείσης Μεταφράσεως ολοκλήρου της Α. Γρ. εν Κων/λει. Μεταξύ των δύο τούτων Μεταφράσεων υπάρχει ιστορική σχέσις. Διότι, καίτοι πρόκειται περί δύο σαφώς διακρινομένων και ανεξαρτήτων απ’ αλλήλων Μεταφράσεων, αποτελούν αμφότεραι διαδοχικά στάδια μιας και της αυτής προσπαθείας της Βιβλικής Εταιρείας προς δημιουργίαν Μεταφράσεως της Αγ. Γραφής χάριν των Ελλήνων. Επί πλέον συνδέονται αμφότεραι αι Μεταφράσεις αύται και κατά τούτο στενώς, όχι μόνον ως δύο πτυχαί του αυτού ζητήματος, αλλά και διότι η αποτυχία των επιδιώξεων της Β.Ε. δια της πρώτης ωδήγησεν εις την σύνταξιν της δευτέρας, και δη όχι πλέον εν τη Μητροπόλει της Ορθοδοξίας, τω Οικουμ. Πατριαρχείω, αλλ’ εν Επτανήσω πρώτον (1829-1833) και τέλος εν τη ελευθέρα Ελλάδι (1833 ε.), ένθα το επικρατούν πολιτικόν κλίμα εξησφάλιζε την δυνατότητα προς επιτυχίαν του εγχειρήματος. Ερευνάται ούτω το ζήτημα της Μεταφράσεως του Ιλαρίωνος εν των πλαισίω της προϊστορίας της Μεταφράσεως Βάμβα. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Το πένθος και το φως της ημέρας
Παντελής Β. Πάσχος
Προσευχή, κατάνυξη και ποίηση
Υμναγιολογικά Κείμενα και Μελέτες – 9
Τούτο το βιβλίο δεν είναι καρπός μελέτης και σοφίας. Ούτε οφείλει τη σύνθεσή του στη φαντασία ή την έμπνευση. Αν υπάρχει μια σοφία στις σελίδες του, είν’ εκείνη που πηγάζει από την καρδιά και τον πόνο ή τη θλίψη που την πλαταίνουν, κατά τον ψαλμωδό και το «εν θλίψει επλάτυνάς με»… Μεγάλη ανάπαυση έλαβα, διαβάζοντας τη συλλογή των κατανυκτικών πατερικών προσευχών του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, από την οποία μετέφερα εδώ (στη σημερινή γλώσσα μας) το «Προοίμιον περί Προσευχής» του μεγαλύτερου κατά τη γνώμη μου θεολόγου των νεωτέρων χρόνων, αλλά και εφτά από τις σημαντικώτερες προσευχές της συλλογής του. Επήρα, έπειτα, δέκα προσευχές από ένα χειρόγραφο της εποχής της Τουρκοκρατίας, τις οποίες αργότερα ευρήκα και σε μια Σύνοψιν Ιεράν του 1783 (Ενετίησιν αψπγ΄), φερμένη από ένα μοναστήρι της Κύπρου. Πρόκειται για ένα Κατανυκτικόν Εβδομαδάριον, όπου βγαίνει στην επιφάνεια το πένθος και η κατάνυξη της κάθε ημέρας, δηλαδή «τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου», που -όπως έλεγε ο μεγάλος Σκιαθίτης Γέροντας – δεν έχουν τελειωμό ποτέ…
Ψυχανάλυση και ορθόδοξη θεολογία
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Περί Επιθυμίας, Καθολικότητας και Εσχατολογίας
Φρόυντ και Ντοστογιέφσκι
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Από τον φόβο στην αγάπη
Το τρίτο αυτό βιβλίο της σειράς «Ψυχολογία της Θρησκείας» αποτελεί κριτική της θεωρίας του Φρόυντ, σύμφωνα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα», για την επιληψία του Ντοστογιέφσκι ως σύμπτωμα νεύρωσης (υστερική επιληψία) εξαιτίας της ενοχής που ένιωθε για τις πατροκτονικές του τάσεις. Την ίδια ενοχή που ένιωθε και ο ήρωάς του Ντιμίτρι στο τελευταίο του έργο Αφελφοί Καραμάζοφ. Το ζήτημα όμως είναι: Μπορεί να εξηγηθεί, με βάση το «οιδιπόδειο», η ενοχή του Ντοστογιέφσκι για το φόνο του πατέρα του. Κι ακόμα περισσότερο, η καταγωγή της θρησκείας. Η ενοχή δηλαδή που ένιωσε ο πρωτόγονος για το φόνο του αρχέγονου πατέρα και ο φόβος της τιμωρίας για την ενοχή του αυτή. Ένας φόβος που μετατράπηκε αργότερα από ανάγκη για εξιλέωση σε αγάπη προς τον πατέρα αυτό, με την εξύψωσή του σε Θεό. Είναι λοιπόν ο φόβος, ο ενοχικός φόβος, που ανάγκασε τον πρωτόγονο να επινοήσει το Θεό. Ή είναι η αγάπη, όχι όμως ως προβολή του πατέρα στο Θεό, όπως θέλει ο Φρόυντ, αλλά η αγάπη στην ταύτισή της με τον ίδιο το Θεό, όπως την αντιλαμβάνεται ο Ντοστογιέφσκι. Η αγάπη αυτή που προσέλκυσε τον άνθρωπο κοντά της, ως «primus amor», αποκαλύπτοντάς του ότι «ο Θεός αγάπη εστίν»; Η θρησκειοψυχολογική αυτή θεώρηση «από το φόβο στην αγάπη», όμοια με την πορεία που ακολούθησε, μαζί με τον κεντρικό ήρωά του, τον Αλιόσα, ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι στο τελευταίο του βιβλίο, είναι η πορεία έρευνας από τον Φρόυντ στον Ντοστογιέφσκι, από τον ενοχικό φόβο στη λυτρωτική αγάπη, που ακολουθεί και ο καθηγητής Μιχ. Μακράκης στο δικό του βιβλίο. Ένα βιβλίο που γι’ αυτό και θα μπορούσε να έχει ως προμετωπίδα: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».
Άγιον Όρος και κόσμος
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Στον παρόντα τόμο περιέχονται 35 εισηγήσεις ή ομιλίες, που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού, κατά την περασμένη δεκαετία, σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Το Άγιον Όρος και ό,τι έχει σχέση με αυτό, με πρόσωπα και πράγματα, είναι το κύριο θέμα των εισηγήσεων. Το Άγιον Όρος είναι ένας χώρος ποικίλα πλούσιος, ανεξερεύνητος ακόμη, που έχει πολλά να προσφέρει στους αναζητητές του γνήσιου, του ιερού, του ωραίου και του αληθινού. Τα κείμενα αυτά, άλλα δημοσιευμένα κι άλλα μη, σκόρπια καθώς ήταν, συνάχθηκαν εδώ κι αποτέλεσαν τον τόμο αυτό, που προσφέρεται προς μελέτη στους φίλους του ιερού Άθωνος, τους πολλούς κι ένθερμους φιλοαθωνίτες.
Η ίαση ως υγείας ολοκληρία (5η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Στην πρωτοπορία της ιατρικής συντελείται μια επανάσταση αντιλήψεων. Μετά από έναν αιώνα επιστήμης προσανατολισμένης προς τη νόσο και επικεντρωμένης στην παθογένεση, αναγνωρίζεται η οικολογική συνάφεια της υγείας. Επαναβεβαιώνεται η πεποίθηση των αρχαίων πολιτισμών ότι οι διαδικασίες γεννήσεως, αναπτύξεως και υγείας, καθώς επίσης εκείνες της φθοράς, της ασθένειας και του θανάτου, εξελίσσονται μέσα σε ένα σύστημα χώρου και χρόνου, η πενταγωνική περίμετρος του οποίου είναι το περιβάλλον, ο ανθρώπινος οργανισμός, οι θεραπευτικές διαδικασίες, ο τρόπος ζωής και το υπερβατό. Μετά από πολύ χρόνο, μπορούμε τώρα να δούμε πόσο διορατικός ήταν ο «δεισιδαίμων» νους. Μπορούμε να οικειοποιηθούμε τη μεγαλοφυΐα του σε μια σύγχρονη ερμηνεία. Εκκλησιαστική παράδοση και επιστημονική πρωτοπορία δείχνουν σχεδόν ομόφωνα πως πρέπει να αντιμετωπισθεί η νόσος για να είναι αποτελεσματική και ουσιαστική η θεραπεία της.
Διακονία και λόγος
ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Με τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων Αρχιερατείας και σαράντα πέντε, περίπου, χρόνων διακονίας εις τον Αμπελώνα του Κυρίου, Συνεργάτες, Φίλοι, Συμμαθητές και Εταίροι του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, θεωρήσαμε σκόπιμο να εκδώσουμε Χαριστήριο Τόμο, ως ελάχιστο δείγμα τιμής, σεβασμού και αγάπης προς τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον πνευματικό ηγέτη, τον επιστήμονα, τον μαχητή της Ορθοδοξίας, ο οποίος παιδιόθεν διακονεί την Εκκλησίαν του Χριστού με ζήλο, τόλμη, υπομονή και αφοσίωση. Στην προσπάθεια μας αυτή βρήκαμε πολλούς συμπαραστάτες και αρωγούς, που πρόθυμα μας βοήθησαν, θερμές ευχαριστίες ανήκουν σε όσες από τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Ιεράρχες τους συνετέλεσαν στην έκδοση του Χαριστηρίου αυτού Τόμου και ξεχωριστά στον τα πρεσβεία έχοντα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε επίσης την Ιερά Μονή Κύκκου και τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Κύκκου κ. Νικηφόρο, καθώς και την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Γενικό Διευθυντή της θεοφιλέστατο Επίσκοπο Φαναριού κ. Αγαθάγγελο. Πολλές ευχαριστίες ανήκουν και σε όλους τους αφανείς εργάτες της εκδόσεως αυτής. Η Επιτροπή Εκδόσεως
There are no reviews yet.