Προσφορά
Αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι
€15.30
ISBN: 978-960-615-360-0
Κεφάλαια θεολογικής επιστημολογίας και οντολογίας
Διονύσιος Σκλήρης
Πώς γνωρίζει ο πεπερασμένος άνθρωπος τον άπειρο Θεό; Η Ενσάρκωση του Θεού αλλάζει με ρηξικέλευθο τρόπο την προοπτική: «γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ τοῦ Θεοῦ» (Γαλ. 4,9): Γνωρίζουμε μεθεκτικά τον Θεό, αφού πρώτα μας έχει γνωρίσει Αυτός με την αγάπη Του, την ίδια αγάπη με την οποία μας έφερε από το μηδέν στο είναι. Αφού την προτεραιότητα έχει η αγάπη του Άλλου, το θεολογικό κόγκιτο είναι ένα «αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι»: Η εμπιστοσύνη που προκαλεί η αγάπη δίνει τον χώρο για σκέψη χωρίς αυτο-πεποίθηση, αλλά με την ετερο-αυτο-πεποίθηση του Αποκαλυπτομένου που μας συναντά. Στην αρχέγονη Εκκλησία μια αρχική «αντιφιλοσοφία» για τη «μωρία της σοφίας του κόσμου τούτου» (Α΄ Κορ. 1,20) δίνει τη θέση της στη σύνθεση της ελληνικής μεθεκτικής γνωσιολογίας με την αποκάλυψη ότι ο Λόγος είναι ο Χριστός. Στην Ανατολή, η Νηπτική γνωσιολογία τονίζει την κάθαρση και τον νου ως ένα απλό όμμα που διαυγάζεται από τους πολλούς λόγους ως αλήθειες που τον φωτίζουν στον εσχατολογικό ορίζοντα του Ενός Λόγου. Στη Δύση αναπτύσσεται μια κατακτητική γνωσιολογία της συνείδησης που διχάζει τον κόσμο σε συνειδητό/φαινόμενο και σε απρόσιτο Πράγμα (Καντ), ασυνείδητο (Φρόυντ), Πραγματικό (Λακάν). Στον 20ο αιώνα, η έννοια της ελευθερίας είναι πολύ διαφορετική. Στη Δύση ο Χάιντεγκερ καταγγέλλει την «οντοθεολογία». Ο Καρλ Μπαρτ προβάλλει μια ριζική Θεολογία της Αποκάλυψης, ενώ ο Πάουλ Τίλιχ τη μέθοδο του συσχετισμού. Οι Ορθόδοξοι δεν αργούν να απαντήσουν με τις δικές τους επιστημολογικές μεθόδους: Ο Βλάντιμιρ Λόσκι με τον αποφατισμό ως απομάθηση και απο-εννοιοποίηση. Ο π. Γεώργιος Φλορόφκσι με την ενδεχομενική Ιστορία ως πεδίο γνώσης. Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) με την εσχατολογική ερμηνευτική όπου όλα ερμηνεύονται από το μέλλον προς το παρελθόν. Ο Χρήστος Γιανναράς με την παραδοξολογική σύνθεση Φαινομενολογίας και Μεταφυσικής. Στον χώρο των Βαλκανίων, θεολόγοι, όπως ο π. Δημήτριος Στανιλοάε, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Αθανάσιος Γιέφτιτς προβαίνουν στις δικές τους ισορροπημένες συνθέσεις. Ενώ από τη Δύση μας έρχονται με φιλική διάθεση πρωτοπόρες επιστημολογίες, όπως η Φαινομενολογία του Ζαν-Λυκ Μαριόν, η Αφηγηματική Θεολογία, η πιθανοκρατική Φυσική Θεολογία του Ρίτσαρντ Σουίνμπερν και η επιστημολογία της μεθέξεως του Τζον Μίλμπανκ. Πολλοί δρόμοι για τον Ένα Λόγο καθ’ οδόν για τη συνάντησή Του.Αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι.
Περισσότερα για τον συγγραφέα και το έργο του δείτε εδώ! Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.
Στο βιβλίο αυτό ασχολούμαστε με τη γνώση περί του Θεού και μάλιστα με το αν μπορεί να υπάρξει μέθοδος περί μιας τέτοιας γνώσεως. Ένα τέτοιο θέμα είναι αναμενόμενο να αντιμετωπίσει την εύλογη δυσπιστία τόσο των ενθέων όσο και των αθέων ή αγνωστικιστών.
Όσοι ένθεοι βιώνουν μια εμπειρία σχέσης με τον Θεό μπορεί να προβληματιστούν με το αν αυτή η σχέση μπορεί να θεωρηθεί ως γνώση. Kαι, αν επιλέξουμε να την ονομάσουμε «γνώση», τότε πώς τη διαχωρίζουμε από τη γνώση των πραγμάτων του φυσικού κόσμου; Ο Θεός ο επέκεινα του κόσμου δεν είναι απρόσιτος στη γνωστική μας κατάκτηση; agapomai
Αν ισχυριστούμε ότι Τον γνωρίζουμε δεν διαπράττουμε ύβρη ή βλασφημία; Αν πάλι μπορούμε να έχουμε μια ορισμένη γνώση του Θεού που να μη χαρακτηρίζεται από την αλαζονεία της διανόησης, τότε πώς θα ήταν αυτή η εναλλακτική γνώση; Και αξίζει όντως να την ονομάσουμε γνώση; Ακόμη περισσότερο, θα είχε μέθοδο; Αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι
Ή μήπως ο λόγος περί μεθόδου θα σήμαινε μια παλινδρόμηση σε μία σχολαστικότητα και εργαλειακότητα του λόγου ακατάλληλη για τη συνάντηση με τον Όλως Άλλον; Για αθέους και αγνωστικιστές, ο λόγος περί θεολογικής επιστημολογίας ή γνωσιολογίας θα μπορούσε επίσης να σημαίνει μια ύβρη και βλασφημία για τους αντίθετους λόγους. agapomai
Η νεωτερική και σύγχρονη επιστήμη βασίζονται σε μία επί αιώνες λεπτομερώς τεχνουργημένη μεθοδολογία. Στην οποία υπόκειται μια επιστημολογία, η οποία διατυπώνει ποιο είναι το στάτους της επιστημονικής γνώσης. Αν στη Θεολογία δεν υπάρχει διαψευσιμότητα, όπως στις θετικές επιστήμες και δη στις πειραματικές. Τότε ο λόγος περί μεθόδου της Θεολογίας μπορεί να ακούγεται ως ένας ευσεβής ευφημισμός. agapomai
Αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι
Ο Διονύσιος Σκλήρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris IV) όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα «Ο όρος ‘τρόπος’ στη σκέψη του Μαξίμου του Ομολογητού» από θεολογική και φιλοσοφική σκοπιά. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις «Σπουδές της Ύστερης Αρχαιότητας και του Βυζαντίου» στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (King’s College), με ειδίκευση στη Φιλοσοφία. agapomai
Έχοντας εκπονήσει εργασία με θέμα «Η θεωρία του κακού στον Πρόκλο ως μια ολοκλήρωση του μονισμού του Πλωτίνου». Καθώς και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στη Βυζαντινή Γραμματεία (Πατερική σκέψη). Έχει σπουδάσει Κλασική Φιλολογία και Θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει υπηρετήσει ως διδάσκων στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Slavoj Žižek and Christianity (συνεπιμ., Routledge 2019), On the Road to Being (Sebastian Press 2018), Λόγος – Τρόπος – Τέλος (Ίνδικτος και Sebastian Press, 2018).
Αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι
| Βάρος | 0.468 kg |
|---|---|
| Διαστάσεις | 14 × 21 cm |
| Συγγραφέας |
Διονύσιος Σκλήρης |
Μπορεί να σας ενδιαφέρουν
Σχετικά προϊόντα
2NET
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.