Μακράκης Κ. Μιχάλης (Makrakis Michail)
Ο συγγραφέας καθηγητής Μιχαήλ Μακράκης, πτ. Θεολ. του Παν/μίου Αθηνών, μετεκπαιδεύτηκε στο Ρωσικό Ινστιτούτο Θεολογίας του Αγ. Σεργίου (Παρίσι) και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Καλιφορνίας (Μπέρκλεϋ), υποβάλλοντας ειδικές διατριβές για τον Λ. Τολστόι και τον Τζ. Σανταγιάνα, αντίστοιχα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα υπηρέτησε ως Διευθυντής Εκδόσεων της Αποστολικής Διακονίας της Ε. Ε. Παράλληλα δίδαξε φιλοσοφία στο Διδασκαλείο Μ. Ε. στην ΑΣΚΕΔ και στη ΣΕΛΜΕ. Δρ. Θεολ. του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1979, με διατριβή για τον Τολστόι, έγινε υφηγητής της Φιλοσοφίας της θρησκείας, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με έργο του για τον Ντοστογιέφσκι, για το οποίο πήρε και Α΄ βραβείο λογοτεχνίας. Εκτός από Φιλοσοφία της θρησκείας, δίδαξε επίσης από το 1985 ως επίκουρος καθηγητής, αναπληρωτής καθηγητής και τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ψυχολογία της Θρησκείας και Φιλοσοφία στη Λογοτεχνία. Το 1992 έγινε Διευθυντής του Τομέα Θρησκειολογίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων και της Εταιρείας Φίλων του Λαού. Έργα: Λευκές χώρες (1974), Η αίσθηση του θανάτου και ο πόθος για λύτρωση στον Τολστόι (1978), Εμμένεια και υπέρβαση στη φιλοσοφία του Kierkegaard (1983), Εισαγωγή στη φιλοσοφία της θρησκείας (1988), Φιλοσοφία της θρησκείας στη λογοτεχνία (1989), Τέχνη και ηθική (1991). Το πρόβλημα της αλήθειας στη φιλοσοφία της θρησκείας (1992), Ψυχολογία της θρησκείας (1993), Ιστορία της φιλοσοφίας της θρησκείας (1994), Ψυχαναλυτική ερμηνεία της θρησκείας (1995) κ.ά.
Compare
- Αξιολογήσεις (0)
Be the first to review “Μακράκης Κ. Μιχάλης (Makrakis Michail)”
You may also like…
Ψυχαναλυτική ερμηνεία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Η πρώτη προσέγγιση της θρησκείας στην ιστορία της ψυχανάλυσης: Η θεωρία του Φρόυντ για την ψυχική πηγή της θρησκείας ως οιδιπόδεια αμφιρροπία προς το φόβο και την αγάπη
Η ερμηνεία του Freud για τη θρησκεία είναι η πρώτη στην ιστορία της ψυχανάλυσης, της οποίας ιδρυτής υπήρξε ο ίδιος. Αυτός είναι και ο λόγος που την επιλέγει εδώ ο συγγραφέας-καθηγητής, συμμετέχοντας στην 100ή επέτειο από την ίδρυσή της όπως δείχνει και η προτίμησή του γι’ αυτή από άλλες που εμφανίστηκαν μετά. Από διάφορες θεωρίες δηλαδή, πιο ολοκληρωμένες και αντικειμενικές, όπως αυτές του A.Adler, του C.Jung και του E.Fromm, των στενών συνεργατών του Freud, που, αν και απομακρύνθηκαν από το δάσκαλο εξαιτίας της έμφασής του στη libido, ακολούθησαν ωστόσο τη μέθοδό του για μία νέα προσέγγιση της θρησκείας, γράφοντας ειδικά έργα για την ψυχαναλυτική τους ερμηνεία.
Ψυχολογία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Εισαγωγή, ιστορία και θεματολογία: η ψυχική πηγή της θρησκείας και η έκφρασή της ως βίωμα
Σ’ αυτό το πρώτο έργο ψυχολογίας της θρησκείας στην ελληνική βιβλιογραφία, προσδιορίζεται στην αρχή ή θέση της στο χώρο της θρησκειολογίας σε σχέση με τους άλλους κλάδους της (ιστορία, φιλοσοφία, φαινομενολογία, κοινωνιολογία της θρησκείας). Ακολουθεί μία επισκόπηση της ιστορίας της ψυχολογίας της θρησκείας, με την ευρύτερη έννοια (από τίς πρώτες καταβολές της στον ιερό Αυγουστίνο) και τη στενότερη (από τους Αμερικάνους ψυχολόγους, ως την ψυχολογία του βάθους και τη νεότερη ψυχολογία). Σέ μια βαθύτερη διείσδυση, ερευνάται ή ψυχική πηγή της θρησκείας με ιδιαίτερη έμφαση στους δύο ψυχολογικούς παράγοντες του θρησκευτικού φαινομένου: στο φόβο καί την αγάπη καί γίνεται, στη συνέχεια ψυχολογική ανάλυση των δύο πόλων του θρησκευτικού βιώματος (tremendum και fascinans), σύμφωνα με τα αντίστοιχα αισθήματα της ενοχής καί της ελευθερίας (R. Otto, E. Berggrav, S. Freud), ως έκφραση ή μάλλον ως αποτέλεσμα της βαθύτερης αιτίας της θρησκείας.
Διακονία και λόγος
ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Με τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων Αρχιερατείας και σαράντα πέντε, περίπου, χρόνων διακονίας εις τον Αμπελώνα του Κυρίου, Συνεργάτες, Φίλοι, Συμμαθητές και Εταίροι του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, θεωρήσαμε σκόπιμο να εκδώσουμε Χαριστήριο Τόμο, ως ελάχιστο δείγμα τιμής, σεβασμού και αγάπης προς τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον πνευματικό ηγέτη, τον επιστήμονα, τον μαχητή της Ορθοδοξίας, ο οποίος παιδιόθεν διακονεί την Εκκλησίαν του Χριστού με ζήλο, τόλμη, υπομονή και αφοσίωση. Στην προσπάθεια μας αυτή βρήκαμε πολλούς συμπαραστάτες και αρωγούς, που πρόθυμα μας βοήθησαν, θερμές ευχαριστίες ανήκουν σε όσες από τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Ιεράρχες τους συνετέλεσαν στην έκδοση του Χαριστηρίου αυτού Τόμου και ξεχωριστά στον τα πρεσβεία έχοντα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε επίσης την Ιερά Μονή Κύκκου και τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Κύκκου κ. Νικηφόρο, καθώς και την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Γενικό Διευθυντή της θεοφιλέστατο Επίσκοπο Φαναριού κ. Αγαθάγγελο. Πολλές ευχαριστίες ανήκουν και σε όλους τους αφανείς εργάτες της εκδόσεως αυτής. Η Επιτροπή Εκδόσεως
Η ψυχολογία του Ασώτου
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Τα τρία στάδια της υπαρξιακής πορείας του
Μια νέα προσέγγιση της παραβολής του ασώτου από θρησκειολογική άποψη, με σύντομη αναφορά στον Ντοστογιέφσκι που, λίγο πριν από τον θάνατό του, ζήτησε από τη γυναίκα του να διαβάσει μπροστά στα παιδιά του την παραβολή αυτή. Η ανάλυσή της εδώ γίνεται ιδιαίτερα σύμφωνα με «τα στάδια του δρόμου της ζωής» στον υπαρξισμό του Kierkegaad.
Με το βιβλίο αυτό θα θέλαμε να εξηγήσουμε το χαρακτηριστικό που δίνουμε στη μελέτη μας ως «θρησκειολογική ανάλυση». Έτσι θα μπορέσουμε να προσδιορίσουμε από την αρχή, σε μία σύντομη εισαγωγή, το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κατανοηθούν τα τρία στάδια της πορείας του ασώτου. Ή μάλλον να δείξουμε τη μέθοδο, την θρησκειοψυχολογική μέθοδο, που πρέπει να ακολουθήσουμε στην ανάλυση της παραβολής του Χριστού. Μία παραβολή που αποτελεί στην πραγματικότητα το ερμηνευτικό πρότυπο για κάθε θρησκειολογική έρευνα γενικά.
Κήρυγμα και ευχαριστία
Χαριστήριος τόμος προς τιμήν του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου
Με τη συμπλήρωση τριάντα πέντε χρόνων Αρχιερατείας και σαράντα πέντε χρόνων διακονίας εις τον Αμπελώνα του Κυρίου, συνεργάτες, φίλοι, συμμαθητές και εταίροι του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, θεωρήσαμε χρέος μας να εκδώσουμε χαριστήριο τόμο, ως ελάχιστο δείγμα τιμής, σεβασμού και αγάπης, προς τον σεβάσμιο ιεράρχη, τον πνευματικό ηγέτη, τον επιστήμονα, τον μαχητή της Ορθοδοξίας, τον φλογερό κήρυκα του Ευαγγελίου και ακάματο λειτουργό των Μυστηρίων της Εκκλησίας του Χριστού, ο οποίος διακονεί παιδιόθεν με υπομονή, αφοσίωση, τόλμη και ανεξάντλητο ζήλο. Στην προσπάθειά μας αυτή βρήκαμε πολλούς συμπαραστάτες και αρωγούς, που μας βοήθησαν πρόθυμα. Θερμές ευχαριστίες ανήκουν σε όσες από τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Σεβαστούς Ιεράρχες τους συνετέλεσαν στην έκδοση του χαριστηρίου αυτού τόμου. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Πορευθέντες
Χαριστήριος τόμος προς τιμήν του αρχιεπισκόπου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιου (Γιαννουλάτου)
Go ye
GRATITUDE VOLUME IN HONOR OF ARCHBISHOP OF ALBANIA ANASTASIOS (YIANNOULATOS)
Το πρόβλημα της αλήθειας στη φιλοσοφία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Ο στόχος της αλήθειας και το χαμένο βέλος
Όσο κι αν δεν ήταν «ήσυχη» τη νύχτα, που συνέλαβαν το Χριστό, ακούστηκε ωστόσο διαπεραστική η φωνή του αλέκτορα στ’ αυτιά του Πέτρου. Έτσι που να ξυπνήσει μέσα του τα λόγια του θείου Διδασκάλου για την τριπλή του άρνηση, αλλά και να προαναγγείλει τη χαραυγή της 14ης του Νισάν. Πολύ πρωί αυτή τη μέρα οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του ιουδαϊκού λαού οδήγησαν το Χριστό στον Πιλάτο και άρχισαν να τον κατηγορούν με αυτά τα λόγια: «Τον βρήκαμε να ξεσηκώνει το έθνος σ’ επανάσταση και να εμποδίζει να δίνουμε φόρους στον Καίσαρα, λέγοντας πως είναι αυτός ο Χριστός ο βασιλιάς». Όταν άκουσε ο Ρωμαίος έπαρχος την τελευταία λέξη, ρώτησε ανήσυχος τον κατηγορούμενο που στεκόταν γαλήνιος μπροστά του., αν ήταν πραγματικά βασιλιάς. Κι Εκείνος, αντί γι’ άλλη απάντηση, του είπε: «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αλήθεια. . .». Τότε ακριβώς ο σκεπτικιστής Πιλάτος, χωρίς να περιμένει απάντηση αυτή τη φορά, έθεσε το περίφημο ερώτημα: «Τι εστίν αλήθεια;». (. . .)
Ο αμαρτωλός άγιος
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Περιστασιακές προσεγγίσεις για το 2000 ΕΤΟΣ ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ
Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει μια σειρά από περιστασιακά άρθρα ή μελέτες που, με δική της αυτοτέλεια η καθεμιά, δημοσιεύτηκαν ως μια ενότητα σε τακτές ημερομηνίες, στον ημερήσιο Τύπο, μ’ ευκαιρία την 100ή επέτειο από το θάνατο του Όσκαρ Ουάιλντ. Εκείνου που χαρακτηρίστηκε ως «μεγάλος αμαρτωλός», ένας «καταραμένος» της βικτοριανής Βρετανίας. Και όχι μονάχα πριν από τη «στημένη» καταδίκη του για «ανηθικότητα», σε καταναγκαστικά έργα, αλλά και μετά την αποφυλάκισή του. Μετά την εξομολόγηση του «εκ βαθέων«, το «De Profundis», ως εκδήλωση μετάνοιας. Γι’ αυτό κι αναρωτιέται κανείς κατά πόσο θα μπορούσαν να τον αποκαταστήσουν τα όσα υπέφερε σε μια φυλακή, όμοια με την κόλαση του Δάντη, όπως ο ίδιος την είχε χαρακτηρίσει. Είναι δυνατό το μαρτύριο αυτό, ή το κατοπινό μαρτύριό του σε μιαν «άλλη φυλακή», με την αιχμαλωσία της ψυχής του σ’ ένα αμαρτωλό παρελθόν, να τον δικαιώσει. Και, μάλιστα, να δικαιολογήσει το χαρακτηρισμό που έδωσαν σ’ αυτόν ως «άγιο Όσκαρ», ως «μάρτυρα του εικοστού αιώνα»; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς συνέβη στην ψυχή αυτού του ανθρώπου, ιδιαίτερα κατά τις τελευταίες του στιγμές. Η προσπάθεια για την αλλαγή της ζωής του είναι τόσο περιπλεγμένη για την αδύναμη κατανόησή μας. Δεν μπορούμε ακόμα να την εξηγήσουμε σωστά. Και ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ. Γι’ αυτό και ο συγγραφέας, στο παρόν βιβλίο του, τηρεί μια καλοπροαίρετη, αν όχι κι ευνοϊκή όσο το δυνατό, κριτική. Τόσο που να συνδέει τα όσα γράφει ο Ουάιλντ για το Χριστό και την «ομορφιά του πόνου», με τις εορτές της Εκκλησίας: τη Μεταμόρφωση του Χριστού, την Κοίμηση της Παναγίας και την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Σ’ αυτές, δηλαδή που αναφέρονται οι τρεις ενδιάμεσες (από τις επτά), αντίστοιχες μελέτες του βιβλίου, που πλαισιώνονται από δύο στην αρχή κι άλλες δύο στο τέλος, με άμεση αναφορά στον Ουάιλντ. Αλλά και με ανάλογη τοποθέτηση απέναντί του, σύμφωνα με το τελικό συμπέρασμα στην τελευταία, που είναι και ανακεφαλαίωση όλων των προηγούμενων μελετών.
Φρόυντ και Ντοστογιέφσκι
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Από τον φόβο στην αγάπη
Το τρίτο αυτό βιβλίο της σειράς «Ψυχολογία της Θρησκείας» αποτελεί κριτική της θεωρίας του Φρόυντ, σύμφωνα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα», για την επιληψία του Ντοστογιέφσκι ως σύμπτωμα νεύρωσης (υστερική επιληψία) εξαιτίας της ενοχής που ένιωθε για τις πατροκτονικές του τάσεις. Την ίδια ενοχή που ένιωθε και ο ήρωάς του Ντιμίτρι στο τελευταίο του έργο Αφελφοί Καραμάζοφ. Το ζήτημα όμως είναι: Μπορεί να εξηγηθεί, με βάση το «οιδιπόδειο», η ενοχή του Ντοστογιέφσκι για το φόνο του πατέρα του. Κι ακόμα περισσότερο, η καταγωγή της θρησκείας. Η ενοχή δηλαδή που ένιωσε ο πρωτόγονος για το φόνο του αρχέγονου πατέρα και ο φόβος της τιμωρίας για την ενοχή του αυτή. Ένας φόβος που μετατράπηκε αργότερα από ανάγκη για εξιλέωση σε αγάπη προς τον πατέρα αυτό, με την εξύψωσή του σε Θεό. Είναι λοιπόν ο φόβος, ο ενοχικός φόβος, που ανάγκασε τον πρωτόγονο να επινοήσει το Θεό. Ή είναι η αγάπη, όχι όμως ως προβολή του πατέρα στο Θεό, όπως θέλει ο Φρόυντ, αλλά η αγάπη στην ταύτισή της με τον ίδιο το Θεό, όπως την αντιλαμβάνεται ο Ντοστογιέφσκι. Η αγάπη αυτή που προσέλκυσε τον άνθρωπο κοντά της, ως «primus amor», αποκαλύπτοντάς του ότι «ο Θεός αγάπη εστίν»; Η θρησκειοψυχολογική αυτή θεώρηση «από το φόβο στην αγάπη», όμοια με την πορεία που ακολούθησε, μαζί με τον κεντρικό ήρωά του, τον Αλιόσα, ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι στο τελευταίο του βιβλίο, είναι η πορεία έρευνας από τον Φρόυντ στον Ντοστογιέφσκι, από τον ενοχικό φόβο στη λυτρωτική αγάπη, που ακολουθεί και ο καθηγητής Μιχ. Μακράκης στο δικό του βιβλίο. Ένα βιβλίο που γι’ αυτό και θα μπορούσε να έχει ως προμετωπίδα: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».
Related Products
Ζαχαριάδης Τρύφων
Ο Τρύφων Ζαχαριάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 στράφηκε σε ένα διαφορετικό πεδίο γνώσης, προσεγγίζοντας την οπτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας με μελέτη, την προσωπική ανάλυση και εκπαίδευση. Σταδιακά η ψυχοθεραπεία οριοθέτησε το αντικείμενο της ενασχόλησής του. Είναι διδάσκων – επόπτης στην Ελληνική Εταιρεία Αναλυτικής Ομαδικής και Οικογενειακής ψυχοθεραπείας. Τακτικό μέλος της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της International Family Therapy Association καθώς και του Ερευνητικού και Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου Αθηνών. Από το 1992 έως σήμερα διατηρεί τη συνδιεύθυνση του Ινστιτούτου Σύγχρονης Παιδαγωγικής. Έχει συνεργαστεί με την Πανεπιστημιακή κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου, με το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών συστηματικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με του Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, καθώς και με φορείς ΚΕΘΕΑ, ΕΛΚΕΠΑ, Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας κ.α. Από τις Εκδόσεις Αρμός κυκλοφορούν τα βιβλία του: Συντροφικότητα Αποχωρισμός (2η Έκδοση, 2015), Παλαιά Βιογραφία (2015), Τί έγινε ρε Φωτεινή; (Μυθιστόρημα, 2017) και Ποίος εκπαιδεύει συναισθηματικά ποιόν (5η Έκδοση, 2018).
Gilson Étienne (Ετιέν Ζιλσόν)
Ετιέν Ζιλσόν, καθηγητής μεσαιωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, του Χάρβαρντ, του Τορόντο και στο College de France. Από τα ιερά τέρατα της ιστορικής έρευνας, των οποίων το είδος αρχίζει να εκλείπει, υπήρξε ακαταπόνητος ερευνητής πηγών και αρχείων σχετικά με τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, και το έργο του ανέρχεται σε δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες μελετήματα και μονογραφίες για τον θωμισμό, τον Αυγουστίνο, τον Μποναβεντούρα, τον Καρτέσιο, τον Δάντη, τον Πετράρχη, τη μυστικιστική θεολογία, τη χριστιανική φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της γλώσσας, την τέχνη και την αισθητική, με κορύφωση το μνημειώδες σύγγραμμα Η φιλοσοφία στον μεσαίωνα. Η προσωπική του φιλοσοφική στάση αποτελεί προσπάθεια συμβιβασμού ανάμεσα στην πίστη και την ορθολογική προσέγγιση.
Éluard Paul (Πωλ Ελυάρ)
Ο Πωλ Ελυάρ (πραγματικό όνομα Eugene Grindel, 14 Δεκεμβρίου 1895 – 18 Νοεμβρίου 1952) ήταν Γάλλος ποιητής που δραστηριοποιήθηκε στα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού και του υπερρεαλισμού. Γεννήθηκε στην πόλη Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι όπου πέρασε τα πρώτα του χρόνια. Στο διάστημα 1907-1911 γράφτηκε στη Σχολή Κολμπέρ όπου πραγματοποίησε σπουδές, ωστόσο σε ηλικία περίπου 17 ετών προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να τις διακόψει. Για δύο χρόνια, διέμεινε σε σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας όπου τελικά θεραπεύτηκε και αμέσως μετά, το 1914 κατατάχθηκε στον στρατό. Το 1917 παντρεύτηκε την Helena Deluvina Diarkinoff, περισσότερο γνωστή ως Γκαλά, με την οποία απέκτησε και μία κόρη. Την ίδια περίοδο δημοσίευε τα πρώτα του ποιήματα, αρχικά με τη συλλογή «Το χρέος και η ανησυχία» και αργότερα με τα «Ποιήματα για την ειρήνη» (1918), τα οποία προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Ζαν Πωλάν, εκδότη της επιθεώρησης Spectateur. Παράλληλα, ο Ελυάρ γνωρίστηκε με τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Τριστάν Τζαρά, με τους οποίους συμμετείχε αρχικά στο κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα του υπερρεαλισμού. Αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές της επιθεώρησης των υπερρεαλιστών Litterature καθώς και της μεταγενέστερης έκδοσης La Revolution Surrealiste. Παρέμεινε στις τάξεις της υπερρεαλιστικής ομάδας του Παρισιού μέχρι το 1938. Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, ως μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Πέθανε το 1952 από καρδιακή προσβολή. Θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του υπερρεαλισμού.
Καλογερόπουλος Άγγελος
Ο Άγγελος Καλογερόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1959. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ερωδία εκδ. Ερουρέμ, (1986), Λύσις της συνέχειας του δέρματος, εκδ. Πλανόδιον (1990), Σύρραμα, εκδ. Αρμός, (1997), Αργά Μαθήματα εκδ. Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών, (2002) ,Το Φωτεινό Παράθυρο, εκδ. Ίνδικτος 2004, Έτσι Είναι, εκδ. Αρμός 2010. Και τη μελέτη Ο Θρούς του δέρατος. Η μουσική στον Παπαδιαμάντη, Αρμός 1994. Τα διηγήματα «Αφηγήσεις ενός επόμενου κόσμου» (Αρμος 2013), είναι το τελευταίο του βιβλίο.
Θεοφάνης
Ο Όσιος Θεοφάνης γεννήθηκε το 760 μ. Χ. Υπήρξε χρονογράφος, αλλά και Ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως. Έμεινε ορφανός από πατέρα και μεγάλωσε με την μητέρα του Θεοδότη, η οποία φρόντισε να τον μορφώση και να τον παντρέψη σε νεαρή ηλικία με ενάρετη και πλούσια κόρη. Συμφώνησε όμως με την σύζυγό του να ακολουθήσουν και οι δύο τον μοναχικό βίο και εγκαταβίωσε σε ανδρικό Μοναστήρι κοντά στο βουνό της Σιγριανής, στο οποίο αργότερα έγινε ηγούμενος, η δε σύζυγός του σε γυναικείο Μοναστήρι και από Μεγαλώ, ονομάσθηκε Ειρήνη. Μαζί με άλλους ηγουμένους προσεκλήθη και συμμετείχε στις εργασίες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, στην Νίκαια. Μετά την επιστροφή του εγκατέστησε στην Μονή της Σιγριανής άλλον ηγούμενο, και αυτός ίδρυσε νέο μεγαλύτερο Μοναστήρι, για τους πολυάριθμους μαθητές του. Παράλληλα με τα καθήκοντα που είχε ως ηγούμενος ασχολήθηκε και με την συγγραφή και την καλλιγραφία. Μετά από έξι χρόνια εξορίσθηκε από τους εικονομάχους στην Σαμοθράκη, όπου και ετελείωσε τον επί γης βίο του, το 815 μ. Χ. Αργότερα, οι μαθητές του μετέφεραν τα ιερά λείψανά του στην Μονή, στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του.
Jouve Pierre Jean (Πιέρ Ζαν Ζουβ)
Ο Γάλλος ποιητής και μυθιστοριογράφος Πιέρ Ζαν Ζουβ γεννήθηκε το 1887 και πέθανε το 1976. Φιλάσθενος από μικρή ηλικία, δεν φοίτησε σε κάποιο πανεπιστήμιο. Μετά την έκδοση των πρώτων του ποιημάτων, απέρριψε όλα όσα έγραψε και στράφηκε στην ποίηση με θρησκευτικούς προσανατολισμούς. Μεταξύ άλλων στα έργα του συγκαταλέγονται: «Paulina 1880». «Le monde desert». «Les Noces». «Sueur de sang». «La Vierge de Paris». «Diademe». «Moires».
Ζωρογιαννίδης Νίκος
Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές έγινε δημόσιος υπάλληλος (γενικός διευθυντής του υπουργείου Πολιτισμού). Για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Εγώ ο υπουργός σου» (Εκδόσεις Αρσενίδη, 1995) γράφτηκαν κολακευτικές κριτικές, πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στα «Νέα» της 10ης Μαΐου 1995, γράφει μεταξύ άλλων: «… όπου με διαβολεμένο κέφι και οίστρο, που θυμίζει Τσέχοφ των διηγημάτων, αλλά και Ψαθά και Γιαλαμά και Τσιφόρο…», η Λίλυ Δράκου στον «Ελεύθερο Τύπο» της 22ης Μαΐου 1995 γράφει πως «… ο αναγνώστης που με μάτια Χ ξεπερνάει την πικρή επιφάνεια, θα νιώθει ότι πίσω από το καυστικό χιούμορ κρύβεται ο πόνος: «γιατί να μην είναι ο άνθρωπος αυτό που θα μπορούσε, που θα έπρεπε να είναι;»» και ο Ν. Φ. Μικελίδης, στην «Ελευθεροτυπία» της 11ης Ιουλίου 1995, γράφει για το ύφος γραφής του Νίκου Ζωρογιαννίδη: «… κάτι ανάμεσα στο δικό μας Δημήτρη Ψαθά και τον Αμερικανό Τζέιμς Θέρμπερ…».
Ζήκας Γιάννης
Ο Γιάννης Ζήκας καταγόταν από το Νυμφαίο Φλωρίνης και γεννήθηκε το 1945 στη Θεσσαλονίκη. Με την ζωγραφική άρχισε να ασχολείται συστηματικά από το 1968, όταν βρισκόταν στην Αθήνα. Έκτοτε έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές. Η τελευταία του έκθεση ήταν στην αίθουσα του Ιανού στη Θεσσαλονίκη, τον Οκτώβριο του 2008, δύο μήνες πριν από την εκδημία του, στις 13 Δεκεμβρίου. Παράλληλα με την ζωγραφική, ο Γιάννης Ζήκας ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία. Τα βιβλία που δημοσίευσε είναι: «Θαλάσσιες μεταφορές ο Πήγασος» (πεζογράφημα, εκδ. Εξάντας 1976), «Τα Νερά» (πεζογράφημα, ΑΣΕ 1977) και τα «Ποιήματα» (εκδ. Νησίδες 2000).
Ζωιόπουλος Παντελής (Zoiopoulos Pantelis)
O Παντελής Ζωιόπουλος γεννήθηκε το 1945 στου Ζωγράφου Αττικής. Σπούδασε τη Γεωπονία στην Αθήνα και πήρε διδακτορικό στο Aberdeen Σκωτίας. Σήμερα διδάσκει τη Ζωοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έχει μεγάλη εμπειρία στα Κοινοτικά θέματα και προήδρευσε κατ’ επανάληψη της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες για την έκδοση νομοθεσίας στον τομέα του. Προσκλήθηκε να δώσει ομιλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκλαϊκεύοντας τις αιτίες των σύγχρονων διατροφικών κρίσεων. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, επιφυλλίδες στον κυριακάτικο Τύπο και τις συλλογές αγροτικών και διατροφικών δοκιμίων «Το ψωμί και το αλάτι» και «Η σόγια και το ψαρόλαδο» αντίστοιχα.
Κακαβούλης Αλέξανδρος (Kakavoulis Alexandros)
Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Κακαβούλης δίδαξε αρχικά ως δάσκαλος σε δημοτικά σχολεία και ως Καθηγητής Παιδαγωγικής Ακαδημίας σε πολλές Σχολές Εκπαίδευσης Διδακτικού Προσωπικού. Ως επιστημονικός συνεργάτης δίδαξε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Πατρών και στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια εξελέγη Καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Είναι φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στα πανεπιστήμια Εδιμβούργου και Γλασκώβης και διδακτορικό του πανεπιστημίου Αθηνών. Το συγγραφικό έργο του επικεντρώνεται κυρίως στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία και Αγωγή παιδιών και εφήβων, στις μεταβατικές φάσεις της σχολικής εκπαίδευσης, στον παιδικό αλτρουϊσμό, στην ερωτική αγωγή και στην ψυχολογία του προσώπου. Έχει στο ενεργητικό του πλήθος δημοσιεύσεων σε επιστημονικά περιοδικά, ξενόγλωσσα και ελληνικά. Διετέλεσε επί δεκαετία μέλος της κριτικής επιτροπής του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Sex Education.
There are no reviews yet.