Μακράκης Κ. Μιχάλης (Makrakis Michail)
Ο συγγραφέας καθηγητής Μιχαήλ Μακράκης, πτ. Θεολ. του Παν/μίου Αθηνών, μετεκπαιδεύτηκε στο Ρωσικό Ινστιτούτο Θεολογίας του Αγ. Σεργίου (Παρίσι) και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Καλιφορνίας (Μπέρκλεϋ), υποβάλλοντας ειδικές διατριβές για τον Λ. Τολστόι και τον Τζ. Σανταγιάνα, αντίστοιχα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα υπηρέτησε ως Διευθυντής Εκδόσεων της Αποστολικής Διακονίας της Ε. Ε. Παράλληλα δίδαξε φιλοσοφία στο Διδασκαλείο Μ. Ε. στην ΑΣΚΕΔ και στη ΣΕΛΜΕ. Δρ. Θεολ. του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1979, με διατριβή για τον Τολστόι, έγινε υφηγητής της Φιλοσοφίας της θρησκείας, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με έργο του για τον Ντοστογιέφσκι, για το οποίο πήρε και Α΄ βραβείο λογοτεχνίας. Εκτός από Φιλοσοφία της θρησκείας, δίδαξε επίσης από το 1985 ως επίκουρος καθηγητής, αναπληρωτής καθηγητής και τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ψυχολογία της Θρησκείας και Φιλοσοφία στη Λογοτεχνία. Το 1992 έγινε Διευθυντής του Τομέα Θρησκειολογίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων και της Εταιρείας Φίλων του Λαού. Έργα: Λευκές χώρες (1974), Η αίσθηση του θανάτου και ο πόθος για λύτρωση στον Τολστόι (1978), Εμμένεια και υπέρβαση στη φιλοσοφία του Kierkegaard (1983), Εισαγωγή στη φιλοσοφία της θρησκείας (1988), Φιλοσοφία της θρησκείας στη λογοτεχνία (1989), Τέχνη και ηθική (1991). Το πρόβλημα της αλήθειας στη φιλοσοφία της θρησκείας (1992), Ψυχολογία της θρησκείας (1993), Ιστορία της φιλοσοφίας της θρησκείας (1994), Ψυχαναλυτική ερμηνεία της θρησκείας (1995) κ.ά.
Compare
- Αξιολογήσεις (0)
Be the first to review “Μακράκης Κ. Μιχάλης (Makrakis Michail)”
You may also like…
Η ψυχολογία του Ασώτου
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Τα τρία στάδια της υπαρξιακής πορείας του
Μια νέα προσέγγιση της παραβολής του ασώτου από θρησκειολογική άποψη, με σύντομη αναφορά στον Ντοστογιέφσκι που, λίγο πριν από τον θάνατό του, ζήτησε από τη γυναίκα του να διαβάσει μπροστά στα παιδιά του την παραβολή αυτή. Η ανάλυσή της εδώ γίνεται ιδιαίτερα σύμφωνα με «τα στάδια του δρόμου της ζωής» στον υπαρξισμό του Kierkegaad.
Με το βιβλίο αυτό θα θέλαμε να εξηγήσουμε το χαρακτηριστικό που δίνουμε στη μελέτη μας ως «θρησκειολογική ανάλυση». Έτσι θα μπορέσουμε να προσδιορίσουμε από την αρχή, σε μία σύντομη εισαγωγή, το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κατανοηθούν τα τρία στάδια της πορείας του ασώτου. Ή μάλλον να δείξουμε τη μέθοδο, την θρησκειοψυχολογική μέθοδο, που πρέπει να ακολουθήσουμε στην ανάλυση της παραβολής του Χριστού. Μία παραβολή που αποτελεί στην πραγματικότητα το ερμηνευτικό πρότυπο για κάθε θρησκειολογική έρευνα γενικά.
Ο αμαρτωλός άγιος
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Περιστασιακές προσεγγίσεις για το 2000 ΕΤΟΣ ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ
Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει μια σειρά από περιστασιακά άρθρα ή μελέτες που, με δική της αυτοτέλεια η καθεμιά, δημοσιεύτηκαν ως μια ενότητα σε τακτές ημερομηνίες, στον ημερήσιο Τύπο, μ’ ευκαιρία την 100ή επέτειο από το θάνατο του Όσκαρ Ουάιλντ. Εκείνου που χαρακτηρίστηκε ως «μεγάλος αμαρτωλός», ένας «καταραμένος» της βικτοριανής Βρετανίας. Και όχι μονάχα πριν από τη «στημένη» καταδίκη του για «ανηθικότητα», σε καταναγκαστικά έργα, αλλά και μετά την αποφυλάκισή του. Μετά την εξομολόγηση του «εκ βαθέων«, το «De Profundis», ως εκδήλωση μετάνοιας. Γι’ αυτό κι αναρωτιέται κανείς κατά πόσο θα μπορούσαν να τον αποκαταστήσουν τα όσα υπέφερε σε μια φυλακή, όμοια με την κόλαση του Δάντη, όπως ο ίδιος την είχε χαρακτηρίσει. Είναι δυνατό το μαρτύριο αυτό, ή το κατοπινό μαρτύριό του σε μιαν «άλλη φυλακή», με την αιχμαλωσία της ψυχής του σ’ ένα αμαρτωλό παρελθόν, να τον δικαιώσει. Και, μάλιστα, να δικαιολογήσει το χαρακτηρισμό που έδωσαν σ’ αυτόν ως «άγιο Όσκαρ», ως «μάρτυρα του εικοστού αιώνα»; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς συνέβη στην ψυχή αυτού του ανθρώπου, ιδιαίτερα κατά τις τελευταίες του στιγμές. Η προσπάθεια για την αλλαγή της ζωής του είναι τόσο περιπλεγμένη για την αδύναμη κατανόησή μας. Δεν μπορούμε ακόμα να την εξηγήσουμε σωστά. Και ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ. Γι’ αυτό και ο συγγραφέας, στο παρόν βιβλίο του, τηρεί μια καλοπροαίρετη, αν όχι κι ευνοϊκή όσο το δυνατό, κριτική. Τόσο που να συνδέει τα όσα γράφει ο Ουάιλντ για το Χριστό και την «ομορφιά του πόνου», με τις εορτές της Εκκλησίας: τη Μεταμόρφωση του Χριστού, την Κοίμηση της Παναγίας και την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Σ’ αυτές, δηλαδή που αναφέρονται οι τρεις ενδιάμεσες (από τις επτά), αντίστοιχες μελέτες του βιβλίου, που πλαισιώνονται από δύο στην αρχή κι άλλες δύο στο τέλος, με άμεση αναφορά στον Ουάιλντ. Αλλά και με ανάλογη τοποθέτηση απέναντί του, σύμφωνα με το τελικό συμπέρασμα στην τελευταία, που είναι και ανακεφαλαίωση όλων των προηγούμενων μελετών.
Go ye
GRATITUDE VOLUME IN HONOR OF ARCHBISHOP OF ALBANIA ANASTASIOS (YIANNOULATOS)
Το πρόβλημα της αλήθειας στη φιλοσοφία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Ο στόχος της αλήθειας και το χαμένο βέλος
Όσο κι αν δεν ήταν «ήσυχη» τη νύχτα, που συνέλαβαν το Χριστό, ακούστηκε ωστόσο διαπεραστική η φωνή του αλέκτορα στ’ αυτιά του Πέτρου. Έτσι που να ξυπνήσει μέσα του τα λόγια του θείου Διδασκάλου για την τριπλή του άρνηση, αλλά και να προαναγγείλει τη χαραυγή της 14ης του Νισάν. Πολύ πρωί αυτή τη μέρα οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του ιουδαϊκού λαού οδήγησαν το Χριστό στον Πιλάτο και άρχισαν να τον κατηγορούν με αυτά τα λόγια: «Τον βρήκαμε να ξεσηκώνει το έθνος σ’ επανάσταση και να εμποδίζει να δίνουμε φόρους στον Καίσαρα, λέγοντας πως είναι αυτός ο Χριστός ο βασιλιάς». Όταν άκουσε ο Ρωμαίος έπαρχος την τελευταία λέξη, ρώτησε ανήσυχος τον κατηγορούμενο που στεκόταν γαλήνιος μπροστά του., αν ήταν πραγματικά βασιλιάς. Κι Εκείνος, αντί γι’ άλλη απάντηση, του είπε: «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αλήθεια. . .». Τότε ακριβώς ο σκεπτικιστής Πιλάτος, χωρίς να περιμένει απάντηση αυτή τη φορά, έθεσε το περίφημο ερώτημα: «Τι εστίν αλήθεια;». (. . .)
Ψυχολογία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Εισαγωγή, ιστορία και θεματολογία: η ψυχική πηγή της θρησκείας και η έκφρασή της ως βίωμα
Σ’ αυτό το πρώτο έργο ψυχολογίας της θρησκείας στην ελληνική βιβλιογραφία, προσδιορίζεται στην αρχή ή θέση της στο χώρο της θρησκειολογίας σε σχέση με τους άλλους κλάδους της (ιστορία, φιλοσοφία, φαινομενολογία, κοινωνιολογία της θρησκείας). Ακολουθεί μία επισκόπηση της ιστορίας της ψυχολογίας της θρησκείας, με την ευρύτερη έννοια (από τίς πρώτες καταβολές της στον ιερό Αυγουστίνο) και τη στενότερη (από τους Αμερικάνους ψυχολόγους, ως την ψυχολογία του βάθους και τη νεότερη ψυχολογία). Σέ μια βαθύτερη διείσδυση, ερευνάται ή ψυχική πηγή της θρησκείας με ιδιαίτερη έμφαση στους δύο ψυχολογικούς παράγοντες του θρησκευτικού φαινομένου: στο φόβο καί την αγάπη καί γίνεται, στη συνέχεια ψυχολογική ανάλυση των δύο πόλων του θρησκευτικού βιώματος (tremendum και fascinans), σύμφωνα με τα αντίστοιχα αισθήματα της ενοχής καί της ελευθερίας (R. Otto, E. Berggrav, S. Freud), ως έκφραση ή μάλλον ως αποτέλεσμα της βαθύτερης αιτίας της θρησκείας.
Διακονία και λόγος
ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Με τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων Αρχιερατείας και σαράντα πέντε, περίπου, χρόνων διακονίας εις τον Αμπελώνα του Κυρίου, Συνεργάτες, Φίλοι, Συμμαθητές και Εταίροι του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, θεωρήσαμε σκόπιμο να εκδώσουμε Χαριστήριο Τόμο, ως ελάχιστο δείγμα τιμής, σεβασμού και αγάπης προς τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον πνευματικό ηγέτη, τον επιστήμονα, τον μαχητή της Ορθοδοξίας, ο οποίος παιδιόθεν διακονεί την Εκκλησίαν του Χριστού με ζήλο, τόλμη, υπομονή και αφοσίωση. Στην προσπάθεια μας αυτή βρήκαμε πολλούς συμπαραστάτες και αρωγούς, που πρόθυμα μας βοήθησαν, θερμές ευχαριστίες ανήκουν σε όσες από τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Ιεράρχες τους συνετέλεσαν στην έκδοση του Χαριστηρίου αυτού Τόμου και ξεχωριστά στον τα πρεσβεία έχοντα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε επίσης την Ιερά Μονή Κύκκου και τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Κύκκου κ. Νικηφόρο, καθώς και την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Γενικό Διευθυντή της θεοφιλέστατο Επίσκοπο Φαναριού κ. Αγαθάγγελο. Πολλές ευχαριστίες ανήκουν και σε όλους τους αφανείς εργάτες της εκδόσεως αυτής. Η Επιτροπή Εκδόσεως
Κήρυγμα και ευχαριστία
Χαριστήριος τόμος προς τιμήν του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου
Με τη συμπλήρωση τριάντα πέντε χρόνων Αρχιερατείας και σαράντα πέντε χρόνων διακονίας εις τον Αμπελώνα του Κυρίου, συνεργάτες, φίλοι, συμμαθητές και εταίροι του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, θεωρήσαμε χρέος μας να εκδώσουμε χαριστήριο τόμο, ως ελάχιστο δείγμα τιμής, σεβασμού και αγάπης, προς τον σεβάσμιο ιεράρχη, τον πνευματικό ηγέτη, τον επιστήμονα, τον μαχητή της Ορθοδοξίας, τον φλογερό κήρυκα του Ευαγγελίου και ακάματο λειτουργό των Μυστηρίων της Εκκλησίας του Χριστού, ο οποίος διακονεί παιδιόθεν με υπομονή, αφοσίωση, τόλμη και ανεξάντλητο ζήλο. Στην προσπάθειά μας αυτή βρήκαμε πολλούς συμπαραστάτες και αρωγούς, που μας βοήθησαν πρόθυμα. Θερμές ευχαριστίες ανήκουν σε όσες από τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Σεβαστούς Ιεράρχες τους συνετέλεσαν στην έκδοση του χαριστηρίου αυτού τόμου. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Φρόυντ και Ντοστογιέφσκι
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Από τον φόβο στην αγάπη
Το τρίτο αυτό βιβλίο της σειράς «Ψυχολογία της Θρησκείας» αποτελεί κριτική της θεωρίας του Φρόυντ, σύμφωνα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα», για την επιληψία του Ντοστογιέφσκι ως σύμπτωμα νεύρωσης (υστερική επιληψία) εξαιτίας της ενοχής που ένιωθε για τις πατροκτονικές του τάσεις. Την ίδια ενοχή που ένιωθε και ο ήρωάς του Ντιμίτρι στο τελευταίο του έργο Αφελφοί Καραμάζοφ. Το ζήτημα όμως είναι: Μπορεί να εξηγηθεί, με βάση το «οιδιπόδειο», η ενοχή του Ντοστογιέφσκι για το φόνο του πατέρα του. Κι ακόμα περισσότερο, η καταγωγή της θρησκείας. Η ενοχή δηλαδή που ένιωσε ο πρωτόγονος για το φόνο του αρχέγονου πατέρα και ο φόβος της τιμωρίας για την ενοχή του αυτή. Ένας φόβος που μετατράπηκε αργότερα από ανάγκη για εξιλέωση σε αγάπη προς τον πατέρα αυτό, με την εξύψωσή του σε Θεό. Είναι λοιπόν ο φόβος, ο ενοχικός φόβος, που ανάγκασε τον πρωτόγονο να επινοήσει το Θεό. Ή είναι η αγάπη, όχι όμως ως προβολή του πατέρα στο Θεό, όπως θέλει ο Φρόυντ, αλλά η αγάπη στην ταύτισή της με τον ίδιο το Θεό, όπως την αντιλαμβάνεται ο Ντοστογιέφσκι. Η αγάπη αυτή που προσέλκυσε τον άνθρωπο κοντά της, ως «primus amor», αποκαλύπτοντάς του ότι «ο Θεός αγάπη εστίν»; Η θρησκειοψυχολογική αυτή θεώρηση «από το φόβο στην αγάπη», όμοια με την πορεία που ακολούθησε, μαζί με τον κεντρικό ήρωά του, τον Αλιόσα, ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι στο τελευταίο του βιβλίο, είναι η πορεία έρευνας από τον Φρόυντ στον Ντοστογιέφσκι, από τον ενοχικό φόβο στη λυτρωτική αγάπη, που ακολουθεί και ο καθηγητής Μιχ. Μακράκης στο δικό του βιβλίο. Ένα βιβλίο που γι’ αυτό και θα μπορούσε να έχει ως προμετωπίδα: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».
Ψυχαναλυτική ερμηνεία της θρησκείας
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Η πρώτη προσέγγιση της θρησκείας στην ιστορία της ψυχανάλυσης: Η θεωρία του Φρόυντ για την ψυχική πηγή της θρησκείας ως οιδιπόδεια αμφιρροπία προς το φόβο και την αγάπη
Η ερμηνεία του Freud για τη θρησκεία είναι η πρώτη στην ιστορία της ψυχανάλυσης, της οποίας ιδρυτής υπήρξε ο ίδιος. Αυτός είναι και ο λόγος που την επιλέγει εδώ ο συγγραφέας-καθηγητής, συμμετέχοντας στην 100ή επέτειο από την ίδρυσή της όπως δείχνει και η προτίμησή του γι’ αυτή από άλλες που εμφανίστηκαν μετά. Από διάφορες θεωρίες δηλαδή, πιο ολοκληρωμένες και αντικειμενικές, όπως αυτές του A.Adler, του C.Jung και του E.Fromm, των στενών συνεργατών του Freud, που, αν και απομακρύνθηκαν από το δάσκαλο εξαιτίας της έμφασής του στη libido, ακολούθησαν ωστόσο τη μέθοδό του για μία νέα προσέγγιση της θρησκείας, γράφοντας ειδικά έργα για την ψυχαναλυτική τους ερμηνεία.
Πορευθέντες
Χαριστήριος τόμος προς τιμήν του αρχιεπισκόπου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιου (Γιαννουλάτου)
Related Products
Ζουράρις Κώστας
Πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940 και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Από το 1969 δίδαξε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Vincennes-Paris στο Παρίσι, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2005.
Καλλιτεράκη Ευτυχία
H Ευτυχία Καλλιτεράκη είναι ψυχαναλύτρια. Είναι Τακτικό μέλος της Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, Ιδρυτικό στέλεχος και διδάσκουσα στην Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Ομάδος και θεραπεύτρια ζεύγους. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Βιβλία: Διονύσιος Σολωμός. Μία ψυχαναλυτική προσέγγιση. Εκδ. Γαβριηλίδης 2005, Οι κουμπότρυπες. Διηγήματα, εκδόσεις Μελάνι 2007, Αμπελώνες χωρίς ορίζοντα, μυθ. Εκδόσεις Ψυχογιός 2011, Ψυχαναλυτικές Συναντήσεις με τον οριακό ασθενή. Το κενό, το Αρχαϊκό, το ψυχικό τραύμα. Εκδόσεις Μ/συνάψεις, Η Θεραπευτική σχέση. Ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις από την Ψυχαναλυτική, τη Γνωσιακή και τη Συστημική Οπτική. Εκδ. Καστανιώτης, Νοσταλγία μέσα στο όνειρο και η ονειροπόληση του θεραπευτή. Εκδόσεις Αρμός 2016.
Ζωιόπουλος Παντελής (Zoiopoulos Pantelis)
O Παντελής Ζωιόπουλος γεννήθηκε το 1945 στου Ζωγράφου Αττικής. Σπούδασε τη Γεωπονία στην Αθήνα και πήρε διδακτορικό στο Aberdeen Σκωτίας. Σήμερα διδάσκει τη Ζωοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έχει μεγάλη εμπειρία στα Κοινοτικά θέματα και προήδρευσε κατ’ επανάληψη της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες για την έκδοση νομοθεσίας στον τομέα του. Προσκλήθηκε να δώσει ομιλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκλαϊκεύοντας τις αιτίες των σύγχρονων διατροφικών κρίσεων. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, επιφυλλίδες στον κυριακάτικο Τύπο και τις συλλογές αγροτικών και διατροφικών δοκιμίων «Το ψωμί και το αλάτι» και «Η σόγια και το ψαρόλαδο» αντίστοιχα.
Ζωρογιαννίδης Νίκος
Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές έγινε δημόσιος υπάλληλος (γενικός διευθυντής του υπουργείου Πολιτισμού). Για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Εγώ ο υπουργός σου» (Εκδόσεις Αρσενίδη, 1995) γράφτηκαν κολακευτικές κριτικές, πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στα «Νέα» της 10ης Μαΐου 1995, γράφει μεταξύ άλλων: «… όπου με διαβολεμένο κέφι και οίστρο, που θυμίζει Τσέχοφ των διηγημάτων, αλλά και Ψαθά και Γιαλαμά και Τσιφόρο…», η Λίλυ Δράκου στον «Ελεύθερο Τύπο» της 22ης Μαΐου 1995 γράφει πως «… ο αναγνώστης που με μάτια Χ ξεπερνάει την πικρή επιφάνεια, θα νιώθει ότι πίσω από το καυστικό χιούμορ κρύβεται ο πόνος: «γιατί να μην είναι ο άνθρωπος αυτό που θα μπορούσε, που θα έπρεπε να είναι;»» και ο Ν. Φ. Μικελίδης, στην «Ελευθεροτυπία» της 11ης Ιουλίου 1995, γράφει για το ύφος γραφής του Νίκου Ζωρογιαννίδη: «… κάτι ανάμεσα στο δικό μας Δημήτρη Ψαθά και τον Αμερικανό Τζέιμς Θέρμπερ…».
Ζιάκας Ι. Θεόδωρος
Ο Θεόδωρος Ι. Ζιάκας κατάγεται από τα Κουρέντα Ιωαννίνων. Πήρε το πτυχίο του καθηγητή μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στον δημόσιο τομέα, ως πληροφορικός. Νέος είχε κάποια πολιτικο-ιδεολογική δραστηριότητα στον χώρο της Αριστεράς, τα αδιέξοδα της οποίας τον ανάγκασαν να ασχοληθεί συστηματικά με την κοινωνική θεωρία, στην οποία και αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του. Από το 1980 μελετά το εθνικό φαινόμενο σε συνδυασμό με την κοινωνική οντολογία του συλλογικού και του ατομικού υποκειμένου και επικεντρώνεται στα προβλήματα ταυτότητας, επεξεργαζόμενος με έναν διαφορετικό τρόπο την έννοια της «παράδοσης». Στο πλαίσιο αυτό διερεύνησε την παθολογία του κυρίαρχου ανθρωπολογικού τύπου και την σχέση της με την τρέχουσα κατάρρευση των συλλογικών αξιών.
Καλογερόπουλος Άγγελος
Ο Άγγελος Καλογερόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1959. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ερωδία εκδ. Ερουρέμ, (1986), Λύσις της συνέχειας του δέρματος, εκδ. Πλανόδιον (1990), Σύρραμα, εκδ. Αρμός, (1997), Αργά Μαθήματα εκδ. Το Κοινόν των Ωραίων Τεχνών, (2002) ,Το Φωτεινό Παράθυρο, εκδ. Ίνδικτος 2004, Έτσι Είναι, εκδ. Αρμός 2010. Και τη μελέτη Ο Θρούς του δέρατος. Η μουσική στον Παπαδιαμάντη, Αρμός 1994. Τα διηγήματα «Αφηγήσεις ενός επόμενου κόσμου» (Αρμος 2013), είναι το τελευταίο του βιβλίο.
Καθρεπτίδης Παντελεήμων – Μητροπολίτης Κορωνείας
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων γεννήθηκε στη Νίκαια Αττικής το 1937. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία για δύο χρόνια. Το 1962, χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ το 1963 πρεσβύτερος. Ανέλαβε τη διεύθυνση της Θρησκευτικής Υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Από το 1962 έως το 1967 χρημάτισε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Από το 1974 έως και το 2003 είχε αναλάβει καθήκοντα ιεροκήρυκα του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αθηνών. Το 2003, εξελέγη τιτουλάριος επίσκοπος Κορωνείας, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ως βοηθός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Χειροτονήθηκε σε επίσκοπο στις 14 Ιανουαρίου 2003. Το 2008, προήχθη σε τιτουλάριο μητροπολίτη Κορωνείας. Μέσα στις αρμοδιότητές του είναι και η καλλιέργεια των ιερέων για το Θείο Κήρυγμα, ενώ επί σειρά ετών ήταν υπεύθυνος των σχετικών σεμιναρίων.
Θεοδοσάκη Μαρία (Theodosaki Maria)
Η Μαρία Θεοδοσάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κρήτη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη ανθρωπιστικές επιστήμες. Σήμερα εργάζεται και ζει στην Αθήνα. «Το κόκκινο κοχύλι» είναι το πρώτο της βιβλίο.
Κακουλίδης Γιώργος
Ο Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 (Κείμενα). Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, τρία αφηγήματα και ένα θεατρικό έργο. Το 1999 κυκλοφόρησε «Η αλήθεια που δεν υπάρχει», ένας συγκεντρωτικός τόμος με όλα τα έργα του (Εξάντας). Το 2000 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Ο πειρασμός της μάχης» και το 2002 το αφήγημα «Η Σειρήνα της Ομόνοιας» (Εξάντας). Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Κυπουργός, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Τάσος Μελετόπουλος και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη.
Κακαβούλης Αλέξανδρος (Kakavoulis Alexandros)
Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Κακαβούλης δίδαξε αρχικά ως δάσκαλος σε δημοτικά σχολεία και ως Καθηγητής Παιδαγωγικής Ακαδημίας σε πολλές Σχολές Εκπαίδευσης Διδακτικού Προσωπικού. Ως επιστημονικός συνεργάτης δίδαξε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Πατρών και στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια εξελέγη Καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας και Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Είναι φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στα πανεπιστήμια Εδιμβούργου και Γλασκώβης και διδακτορικό του πανεπιστημίου Αθηνών. Το συγγραφικό έργο του επικεντρώνεται κυρίως στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία και Αγωγή παιδιών και εφήβων, στις μεταβατικές φάσεις της σχολικής εκπαίδευσης, στον παιδικό αλτρουϊσμό, στην ερωτική αγωγή και στην ψυχολογία του προσώπου. Έχει στο ενεργητικό του πλήθος δημοσιεύσεων σε επιστημονικά περιοδικά, ξενόγλωσσα και ελληνικά. Διετέλεσε επί δεκαετία μέλος της κριτικής επιτροπής του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Sex Education.
There are no reviews yet.